Pff begrijp het gedoe rond bruiloften ook nooit zo - je (schoon)ouders trouwen toch niet? wij hebben eigenlijk alles met zn tweetjes geregeld: samen jurk gekocht, samen lokatie geregeld, samen eigenlijk alles georganiseerd... sm was er een keer toevallig bij toen ik de jurk moest doorpassen en had m dus al gezien, en vanwege tijdgebrek is mijn moeder m uiteindelijk wezen halen (ik zou ook thuis opgehaald worden, dus dan was-ie waar hij moest zijn, we hadden zelf nog geen auto toen) Heeft nooit iemand moeilijk over gedaan!
Hier een heel ander verhaal. Toen ik weer contact kreeg met mijn vader ging ik trouwen en heb hem natuurlijk uitgenodigd.. Hij wilde absoluut niet komen omdat mijn moeder en broertje er waren en als ík zo graag wilde dat hij er bij zou zijn ik hun maar niet moest uit nodigen..
Heb gezegd dat ik mijn beide ouders er bij wilde hebben en niet iemand ging weigeren omdat de een niet met de ander overweg kan. Je zet je trots maar ff opzij als je dochter gaat trouwen. Dat kon hij niet en hij is dus niet geweest.
Nee niet echt. Maar had het kunnen verwachten en nu denk ik maar zo Ik was er de hele dag bij en zal die dag nooit meer vergeten en hij weet niet eens hoe mijn jurk er uit zag.
Beetje overdreven van hem hoor, je hoeft hier toch geen pricipekwestie van te maken? Je hoeft neem ik aan ook niet iedere keer dat je met je moeder iets doet je sm uit te nodigen? Ik zou dit gewoon zien als een praktisch dingetje, niet iets waar de hele familie bij hoeft te zien. Vraag als compromis je sm anders ergens anders voor joh.
Weet je, het is nooit goed! Wij trouwen over 2 weken en 4 dagen en hebben sinds november vorig jaar geen contact meer met mijn schoonmoeder, moeder van mijn vriend dus. Met elk feestje, verjaardag, weet ik veel wat, hou ik rekening met een ander. Met onze bruiloft wilde ik alleen aan onszelf denken, een dag zoals wij dat willen en niet omdat een ander dat wil. En toch is er ruzie ontstaan omdat sm niet eens is met de trouwlocatie. Doordat zij 18!!! jaar geleden in dat kerkje een begrafenis heeft gehad van een leerling uit haar klas toendertijd, kan ze het niet opbrengen om dat kerkje binnen te gaan. Ook niet voor het huwelijk van haar zoon. Ik wist wel dat ze ooit een ziek kindje in de klas heeft gehad en dat hij is overleden, maar niet dat het in dat kerkje was en zij schijnbaar nog zulke emoties er bij had. (we zijn al 10 jaar bij elkaar....) Ze heeft ons onder druk gezet om van locatie te wisselen, hysterisch gedaan, in paniek geraakt en de halve familie opgestookt tegen ons ( die dus niet eens het hele verhaald kennen, alleen haar waarheid). Ze wist begin mei vorig jaar dat we daar zijn wezen kijken als mogelijke trouwlocatie, ze heeft niets gezegd, totdat mijn vriend begin juni vorig jaar vertelde dat dit onze trouwlocatie zou worden. In die tussentijd heeft ze niets gezegd, wij hadden aan haar moeten vragen of zij het goed vond dat we daar gaan trouwen en compassie met haar gevoelens moeten tonen... Uhmmm... maar het gaat toch om ons, niet om haar?? Toen heeft ze dus ook gezegd dat ze waarschijnlijk niet komt, terwijl ze toen nog 13 maanden! de tijd had om aan het idee te wennen dat onze ceremonie in het kerkje zou zijn. Wij hebben besloten om het bij deze locatie te houden, allereerst omdat we al 3 jaar dit kerkje in ons hoofd hebben en we willen trouwen op onze manier en niet die van haar. Maar goed, ik heb onze bruiloft voornamelijk alleen geregeld, met afspraken is vriendlief wel meegegaan en ik heb ontzettend veel hulp van m`n ouders gehad.
Ik begrijp je man wel. Maar goed, als jij het niet wilt dan niet toch? Zijn nog zat gelegenheden waarbij je je schoonmoeder wel evt. mee kunt vragen.
Bizar, wie moet er op jullie dag nu in het middelpunt staan???? hopelijk hebben jullie een mooie dag over 2 weken en kan niks dat overschaduwen. Alvast gefeliciteerd.
Dank je wel! Ach ja, we hebben besloten om er onze dag van te maken. Is ze er wel bij, dan mag ze er van mee genieten, is ze er niet bij, zij mist wat, wij niet. Heeft wel heel lang geduurd voordat ik zo kon denken, maar heb zo m`n best gedaan voor deze dag dat ik die niet laten verpesten voor haar!
Groot gelijk heb je, ik hoop zo dat ik later niet zo'n schoonmoeder word die dit soort onredelijke dingen gaat eisen. Tja zo heeft alles wel een verhaal en ligt daar misschien ook een emotie achter, maar het gaan om je eigen zoon die gaat trouwen, stap over je trots heen denk ik dan . Maar ja wie ben ik
Ik hoop ook echt dat ik niet zo word, gelukkig kan ik hiervan leren en weet ik dat ik mezelf nooit zo zal opstellen! Tuurlijk zit hier ook een andere kant aan, maar volgens sm ligt het allemaal aan mij en heeft zij niets misdaan (heeft ze ook echt zo gezegd). Dus ja, dan houdt het op voor mij....
Ts je als je gaat trouwen krijg je toch altijd wel gezeik met iemand gewoon lekker met je zus en moeder gaan hoor, je hoeft niet iedereen te pleasen nergens voor nodig! Veel plezier!
Heel herkenbaar . Wij zijn niet in de kerk getrouwd en dat vond sm heel erg. Dus heeft ze ondanks dat ze wist dat ze geen speach mocht houden in het stadshuis een psalm voorgelezen :x nee daar zat ik op te wachten :x nou ja heb er mijn dag niet door laten verpesten ( deze keer ). @ts, ik hoop dat er tussen jou en je vriend uitgesproken is. Niets is erger dan ruzie te hebben over je schoonmoeder, terwijl het jullie dag moet zijn!
Je vriend zou zelf ook wat taken op zich kunnen nemen, en die samen met zijn moeder doen. Als je iedereen tevreden wilt houden kun je bezig blijven. Het lijkt me logisch dat jij eerder geneigd bent je moeder uit te nodigen. Laat hem zijn eigen moeder bij wat dingen betrekken. Ik weet niet precies wat een huwelijkskijkdag is, maar je zou wat foto's kunnen maken voor je sm. Ga je daar op de koffie en bespreek je het (mits je daar behoefte aan hebt) Dan betrek je haar genoeg bij jullie (Ja JULLIE) dag. Omstaanders vergeten nog wel eens dat het niet hun trouwdag is
Idd zwaar overdreven van je vriend. De mijne zou daar niet eens bij nadenken, ondanks het goede contact wat ik met mn schoonmoeder heb.