Het is vaak de toon die de muziek maakt. Ik heb geen idee op welke manier jij haar hebt aangesproken, maar als het net zo veroordelend is als je OP , dan kan ik mij er wel iets bij voorstellen dat ze niet positief reageerde. Ik heb ook in een dorp gewoond maar wat jij beschrijft is geen sociale controle, maar bemoeizucht en roddel en achterklap. Dat is alles behalve helpend! Misschien heeft het wel een reden waarom ze op een bepaalde manier/anders overkomt, dan wat je normaal gesproken bij een volwassen persoon ( tevens ouder ) zou verwachten. En ik zeg niet dat het juist is, maar wat ik zo jammer vind is dat mensen die " anders ' zijn dan de norm vaak afgeserveerd worden, zonder dat men eerst kijkt waarom die mensen zo zijn zoals ze zijn.
Prima Linda, ik vind het niet normaal dat een kind van 11 voor z'n broertjes en zusjes moet zorgen. Zorgen dat ze veilig op school komen en in de juiste klas. Hier heb je normaal gesproken namelijk ouders voor.
Ik heb dat toen op een zeer vriendelijke toon gebracht. Wat dat betreft hen ik echt wel tact. Maar zij schoof toen direct de verantwoordelijkheid van zichzelf af, dus gaat ze dat nu waarschijnlijk weer doen als ik met haar probeer te praten.
Dat een 11 jarige zijn broertjes en zusjes naar school brengt, betekent nog niet dat hun moeder al haar verantwoordelijkheden altijd bij de 11 jarige neerlegt. En als de veiligheid van de kinderen in het geding komt dan mag daar zeker wat van gezegd worden , maar wat mij enorm stoort is dat veroordelende. Een van de voormalige klasgenoten (8) van mijn dochter werd ook door zijn 12 jarige broer naar school gebracht. Nou, foei foei, de wereld vergaat....
Uiteraard, maar haar kennende wil ze helemaal geen hulp. Ze ziet namelijk zelf niet in dat ze fout bezig is. Dus ik zie mezelf daar dan niet op af gaan en zeggen dat ik haar wil helpen. Ze zal me midden in m'n gezicht uitlachen denk ik.
+1! Dat lijkt hier te ontbreken. Het enige wat ik lees is dat er over die moeder geroddeld en dat ze in de gaten gehouden wordt. De kinderen zijn al eens uit huis geplaatst , dus dan zal ze nu nog wel steeds een waardeloze moeder zijn.
Ik vind 8 jaar echt wat anders dan 4,5 jaar. Mannetje was nog nooit op school geweest. Ja ik geef toe dat ik niet zo'n hoge pet van haar op heb door alles wat ik van haar gezien heb. En geloof mij, ik ben juist iemand doe altijd het goede in iedereen ziet.
Ik weet niet precies hoe het met de regelgevingen zit, maar het lijkt mij dat, gezien de kinderen eerder uit huis waren geplaatst, dat er nu nog steeds allerlei instanties bij haar betrokken zijn. En dat ze waarschijnlijk nog steeds ' hulp ' (bijvoorbeeld ambulant ) krijgt.
Ik vind zeker dat jij nuttige punten tot nu toe hebt genoemd (dat je voorzichtig moet zijn met conclusies trekken en dat het ook heel erg gaat om hoe iets gebracht word en door wie), maar een 8 jarige met een kind van 12 mee laten gaan is toch wel heel anders dan wat er hier gebeurd. De moeder zou gewoon mee moeten gaan naar school.
Het lijkt mij ook niet dat de instanties het verantwoord vinden dat haar kind van 11 ( die zo te lezen de verantwoording niet aan kan ) de jongere broertjes en zusjes naar school brengt.
Precies! Ik veroordeel haar helemaal niet. Ik zie alleen hele nare dingen gebeuren. Dit moet stoppen. Nee nu wordt het ineens zo gedraaid en ben ik hier fout bezig. Wordt steeds gekker.
Ik vind het niet fout dat je een melding hebt gedaan bij veilig thuis en de school, maar waar ik de kriebels van kreeg is die controledrang via facebook. Wellicht dat mijn reacties onbewust ook gekleurd zijn, omdat ik zelf bij de groep behoor die niet aan de norm voldoet. Een rare vogel, die in het dagelijks leven vaak anders overkomt dan hoe ze daadwerkelijk is ( mede door mijn autisme en daarmee samenhangende problemen in de communicatie en interactie met andere mensen ) , en die daarom meerdere malen veroordeeld is.
Ik heb haar natuurlijk niet gezien, en heb dus niet in de situatie gezeten om er een onderbuik gevoel oid bij te krijgen. Maar hoe goed ken je haar? Je ziet het 1 en ander op school en op haar fb, maar is dat genoeg om te zeggen dat je haar echt kent? Uit de tekst maak ik op dat zij een hele vijandige houding heeft. Ergens kan ik dat ook wel een beetje begrijpen als zij telkens (vast terecht) aangesproken wordt op zaken. Dan kan iemand de neiging krijgen om zichzelf op die manier te beschermen. En als iemand in de opstandige puber modus zit dan is diegene niet te bereiken. Ik vraag mij alleen af hoe hoog die muur is. Of er niet daadwerkelijk doorheen gebroken kan worden. Naar mijn idee is het toch het beste voor de kinderen als de moeder haar verantwoordelijkheden oppakt. Latere aanvulling: en evt in therapie gaat, mocht dat nodig zijn.
Dat denk ik idd ook. Zij is een rare vogel, jij bent een rare vogel (om maar even met jouw woorden te spreken), dus neem je het voor haar op. Op zich snap ik dat. Maar ik ben niet het type om met een afkeurend vingertje te gaan staan wijzen. Ze is alleenstaand, moet 5 kinderen groot zien te brengen. Ik snap dat zij het niet altijd even makkelijk heeft. Dus wat dat betreft veroordeel ik haar niet. Ik zie alleen dingen gebeuren die niet kunnen. Daar oordeel ik wel over. En heb jij nooit bij iemand z'n Facebook gecheckt uit nieuwsgierigheid?
Die houding zal vast ergens vandaan komen. En die muur zal hoog zijn. Ik hoop dat iemand die een keer kan afbreken, maar ik ben daarvoor niet de aangewezen persoon. In elk geval voel ik me niet geroepen om dat te doen. Om moeite voor iemand te doen, moet ik op z'n minst een klik met iemand hebben. En die mis ik bij haar. Ik kan er niks aan doen. Ik ben geen moeder Theresa. Ik heb de melding gedaan, dat was ik aan de kinderen verplicht. Ik hoop dat de hulpverlening tot haar door kan dringen.