Ik baal zo ontzettend!! Ik verheugde me op mijn nieuwe baan! Ik had het reuze naar mijn zin bij mijn oude werkgever, maar het werk was niet zo leuk meer, de band met collega's daarentegen was super! We hadden lol en waren meer dan collega's, met sommige, niet allemaal. Toch na 8 jaar besloten om wat anders te zoeken, ik wou hier altijd al werken, leek me erg leuk. Nu werk ik er 3,5 maand en het valt me tegen. Het werk vind ik super leuk om te doen, maar de gezelligheid mis ik zo ontzettend. Ik zit 2 van de 3 dagen alleen en ik dacht; er komen wel vaker mensen binnenvallen, nou niet dus. Het is in een ziekenhuis en de verpleging is daar een groepje, je hoort er niet bij (als administratieve kracht). Hun zitten ook met diensten, dus je ziet mensen ook bijna niet en steeds anderen. Ik zit nu vaak alleen en mis het contact, de andere dagen van de week ben ik thuis bij mijn kindjes en dat is gezellig maar natuurlijk ook anders dan contact met volwassenen. Ik mis het zo ontzettend en ik word steeds chaggerijniger. Ik weet niet wat ik moet doen....of nog even afwachten (het beste volgens mijn vriend, maar het veranderd toch niet want ik blijf alleen zitten)....naar het uitzendbureau en mijn situatie uitleggen en zeggen wat ik wel zoek ..... of daar intern verder zoeken op een andere afdeling. Ik vind het zo moeilijk.
Zo herkenbaar!! Ik moest een paar jaar geleden gedwongen weg bij mijn toenmalige werk vanwege reorganisatie. Was stiekem blij, want het werk was niet precies wat ik wilde. Maar het was daar wel altijd supergezellig en alles goed geregeld. Uiteindelijk een baan gevonden die precies aansloot op mijn studie. Leek helemaal geweldig, ik vol goede moed daar aan de slag. Noooouuu dat viel zo tegen, zat net als jij heel vaak alleen op kantoor, dodelijk saai, rare baas die salaris heel laat of te laat betaalde pffff was helemaal niks. Na een paar maanden ben ik weer gaan solliciteren en na 8 maanden was ik er gelukkig weg! leuk werk is belangrijk maar leuke collega's en een leuke werksfeer zijn misschien wel minstens zo belangrijk! Ik zou het niet afwachten en op zoek gaan naar iets anders
Het voelt als een mislukking en ik schaam me ook. Dit is nu mijn 2e baan en ik heb echt geluk gehad met mijn 1e baan, ik baal dat ik er weg gegaan ben, alhoewel het daar de laatste tijd ook niet meer leuk was (qua werk dan). Maar ik mis mijn collega's, ik heb nog steeds veel contact met de meeste van hun. Ik weet niet of het op mijn huidige werk beter word. Ik denk het niet, ik ben (en kan) er niet mezelf. Ik zit te denken om gewoon naar het uitzendbureau te gaan en daar mijn wensen te zeggen. Zoveel wensen heb ik eigenlijk niet want ik wil gewoon deel uit maken van een leuk team. Of ik ga daar intern rondvragen. Wat zouden jullie dan doen?
loop je zelf regelmatig naar je collega's toe. je schrijft dat je verwacht dat er iemand naar je toe komt voor te kletsen, maar doe je dit zelf ook?
Hoi! Ik heb ook zoon ervaring gehad. Ik vond het er vreselijk, de sfeer, de uitstraling van het gebouw, de teamleden, vreselijk. Ik kon t ook niet uitlegge maar zo voelde het gewoon Ik ben ondertussen verder gaan solliciteren en ik was weg toen ik wat gevonden had. Niet alles past bij je, en je moet goed aan jezelf denken want anderen denken niet aan jou...
Ik vind het moeilijk om in het begin contact te maken met mensen. Ik kijk altijd even de kat uit de boom. Maar de laatste tijd ben ik vaker naar mensen toe gegaan. Ik werk voornamelijk voor de artsen en dat zijn toch een ander soort mensen. Ze komen totaal niet naar mij, ze hebben nog geen 1 x gevraagd hoe het mij bevalt. Ik heb een aantal keren geprobeerd om een praatje te maken, maar daar blijft het bij. Voor mij is alles nieuw en voor hun is de stap kleiner om eens binnen te lopen. Bij de andere collega's vind ik dat moeilijk omdat ik hun vaak maar 1 x in de maand zie en dan in de koffiepauze, dus 10 min. Met de collega's waar we (ik werk 1 dag in de week samen met mijn duobaan collega en daar kan ik het redelijk mee, maar zij is toch een heel ander soort type dan ik) mee gaan lunchen en ik zeg wel eens wat maar het gaat niet zo soepel. Terwijl ik normaal een heel enthousiast en vrolijk persoon ben komt het hier totaal niet tot zijn recht.