Joh, vervelend zeg! Zoals een aantal anderen al hebben aangegeven: nogmaals een gesprek met haar aangaan en vaste dagen afspreken dat ze jou kan helpen in het huis cq met je dochtertje kan komen tuttelen. En vraag je vriend om andere sloten op de deuren te plaatsen -> is wel een goedkopere optie dan verhuizen.
Nee helaas Zij hebben hun huis helemaal zelf opgebouwd en ik denk niet dat ze gaan ruilen voor ons Ze willen zelf ook voor geen goud hier wonen. Probleem met vervangen van de sloten is dat wij dat niet zomaar mogen doen. Het is namelijk haar huis en niet het onze. Overigens gebruikt ze haar sleutel niet om hier binnen te komen, maar kwam ze altijd binnen nadat mijn vriend was gaan werken (de keukendeur laat hij dan van het slot). Dingen afspreken dat werkt met haar niet. Het is een alles of niets persoon. Dit hebben we namelijk al geprobeerd in het begin. Lieten we haar onze was doen bijvoorbeeld en spraken we af dat we het zouden brengen naar haar twee keer per week. Maar dan stond ze dus elke ochtend aan de deur om te vragen of ik nog was had. En als ik dan zei nee dan zei ze nou geef me toch maar wat je hebt. Dan zei ik nee ik heb alleen maar een paar onderbroeken en ik vind het onzin daar een was voor te draaien. Dan was het ja maar toen ik jong was, waste ik elke avond mijn onderbroek Dus geef maar want zo doe ik het. Dus je kan er gewoon niet bij doordringen. Hetzelfde met de boodschappen. Dat wilde ze graag doen dus zei ik tegen haar; als ik iets nodig heb dan zeg ik het u of schrijf ik het op dan kunt u het meenemen. Vond ze goed, ook al was haar eerste idee om met mij samen boodschappen te gaan doen om alles te kunnen betalen, maar dan stond ze opeens dagelijks voor de deur met allerlei vlees wat wij niet eten en met zoveel toetjes dat op een gegeven moment de halve koelkast vol stond met toetjes en we de helft daarvan weg konden gooien als het over de datum was. Als ik dan nee zei nam ze het mee terug en als ik dan de deur uit ging zette ze het in een plastic tas voor mijn deur. Ja dat werkt dus niet. Toen hebben we het eerst nog geprobeerd te controleren door tegen svader (die mee ging voor de boodschappen) te zeggen dat hij oplette dat ze niks voor ons meenam, maar dan pakte ze het stiekem als hij niet keek of ze zei dat het voor haar zelf was en dan stond het weer voor de deur. Dus op een gegeven moment ben ik toen begonnen die spullen weer naar boven te brengen, eerst gesprek met haar aangaan maar dan nam ze het simpelweg niet aan, liet mij niet praten en gooide de deur zo ongeveer voor mijn neus dicht. En op een gegeven moment zette ik het dus gewoon weer voor haar deur. Ja zij at het niet dus toen hield het wel op. Hard zijn is gewoon echt de enige manier. Toen mijn svader en zijn vrouw hier kwamen wonen, wilde ze hun huis komen inrichten (hoe laat komt de vrachtwagen want dan kom ik de dozen uitladen en je kastjes inrichten). Zij zei nee dat doe ik liever zelf. De volgende dag kwam ze svader halen voor het middageten en zei doodleuk tegen zijn vrouw; voor jou is er geen maaltijd. Dit zijn nog maar een paar voorbeelden en het zijn nog niet eens de ergste maar dit is de enige manier dat ik kan illustreren hoe zij werkelijk is. Andere mensen hebben namelijk heel snel de neiging om te denken dat het een lief oud vrouwtje is die graag iets voor anderen doet. Maar dat doet ze alleen om zich een weg naar binnen te werken en als dat niet lukt raakt ze gefrustreerd en is het de schuld van de ander. Mijn schoonvader is drie keer getrouwd geweest en alledrie de vrouwen zijn volgens oma verschrikkelijk slecht en gemeen. Omdat ze dus alledrie niet wilden leven met hun schoonmoeder. En nu ben ik het omdat ik met haar kleinzoon samen leef. Bovendien is ze niet in staat om voor een baby te zorgen dus dat kan en wil ik sowieso niet. Daarom stond ik ook zo te kijken toen ze over wandelen begon. Dat kan dus echt niet, daar is ze zowel lichamelijk als geestelijk niet in vorm voor. Om even een voorbeeld te geven, ze kwam eens naar ons toe om te zeggen dat we onze dochter maar 's avonds buiten moesten zetten om te luchten We wonen op het platteland en naast alle beesten die hier zitten en haar lekprikken, is het 's avonds ijskoud en vochtig buiten. Maar nu nadat ze me uit heeft gescholden gaat dit natuurlijk helemaal niet meer gebeuren. Ik weet precies hoe ze over me denkt en dat geeft niet, maar meer hoeft ze van mij ook niet te verwachten, gezellig op de koffie dat is onmogelijk. Ik heb het gister voorzichtig aangekaart bij mijn lief en hij was het er mee eens dat we hier zo niet kunnen blijven. Denk dat we dus rustig aan ons andere huisje op gaan knappen, of anders ergens huren.
Ik snap precies wat jij bedoeld! En kan mij ook voorstellen dat je het spuugzat bent, ondanks dat de bedoelingen goed zijn. Ik had het namelijk met mijn moeder, die heeft sleutel van mijn huis, nou dat heb ik geweten, vooral in het begin van het samenwonen, voor ik het wist zat ze in mijn huis om te rommelen om het schoon te maken en weet ik veel wat. In principe lief bedoeld, maar je hebt ook je prive dingetjes toch? Dus snap ik best dat het jou ging irriteren, en zodoende heb ik dit ook tegen mijn moeder destijds gezegd. En aangezien mijn moeder zelf ook ooit in zo'n situatie heeft gezeten, kon ik het haar gemakkelijk uit leggen. Misschien dat je met de oma van je vriend het zo kan overleggen; Ik vind het heel lief wat u allemaal voor ons doet en wil doen, maar graag zou ik het zelf blijven doen vanwege (bijvoorbeeld) de overzicht. Raak er wat van in de war. Of je kan ook het volgende bespreken dat je het samen doet? Succes meis!
je schrijft dat jullie ook nog een ander huisje hebben. Ik zou zeggen, snel opknappen die hap. ben je overal vanaf... Niet zo moeilijk toch
Oei, nu ik de rest van je berichten lees denk ik helemaal Wegwezen! Dat andere huis opknappen en verhuizen. Natuurlijk is het niet leuk om weer opnieuw te moeten beginnen nu je dit huisje net af hebt, maar wat zal je er een rust door terugkrijgen.
Ik begrijp je gevoel hoor, mijn exschoonmoeder deed dit vaak bij mij en mijn ex. Wij woonden t.o. elkaar, en ik dacht ook acht wat maakt dat uit we wonen niet bij elkaar in. Maar ook mijn exschoonmoeder deed dit wat de oma van je vriend doet, dag in dag uit. kwam ongevraagd binnen en deed ook van alles in Huis. Had ik eens lekker gekookt, kwam zij met een maaltijd aanzetten die dan die dag ook echt op moest anders zou het verkeerd worden. en ook de was doen, bedden verschonen, huis schoonmaken allemaal dingen die ik en mijn ex zelf deden en ook altijd samen deden. en echt de bedoeling was goed hoor van mijn exsschoonmoeder maar gewoon het gevoel dat ze elke dag zomaar binnen kwam zonder aan te bellen e.d. dat is gewoon niet leuk. En vooral als wij weg waren en dat we dan thuis kwamen en zagen dat mijn exschoonmoeder weer in huis was geweest. mijn ex zei altijd maar: ach dit heeft mijn moeder altijd al gedaan, maar ik had er grote moeite mee altijd. Nu woon ik alleen met mijn zoon, mijn eigen moeder komt nooit in huis hier als ik er niet ben. Heel af en toe moet ze wat hebben maar dan smst ze altijd even: ik heb even ingebroken hoor moest dit en dit hebben nl maar verder laat ze mij mijn eigen huishouding runnen en bemoeit haar er niet mee.
Bleeegh zo'n s.moeder die niet wil begrijpen dat jullie dan zelf een huishouden hebben en een gezin. Ik hoop toch echt dat als junior volwassen is ik niet zo'n draak word
Ik als zelf ook controlefreak zou ook gek worden van het idee dat ze Zomaar in mn huis zou staan en weet ikwat zou doen hoe lief ook. Ik zou er dus n ander slot op zetten of als er geen aparte voordeur bij je is een tussendeur maken zodat je toch jezelf kunt afsluiten van haar. Het is lief dat ze wil helpen, jammer dat het op zon manier moet allema as l Zou als ik jullie was toch denken over verhuizen x