Pff ff spuwen hier. Ik weet niet goed wat te doen met mn werk. Dit is zon beetje begonnen tijdens mn 2 zwangerschappen en het verlof wat erbij hoort. Ik heb werk, met een goed salaris, waar ik vroeger ook voor gestudeerd heb. Ik heb de uren die ik wil (28 uur), althans we krijgen het nu goed geregeld met 2 kleine kinderen, reistijd is niet al te lang, normale werktijden, prima collegas. Al met al prima zou je denken. En soms denk ik dat ook. Maar er zijn ook dagen dat ik denk, wat doe ik hier nog Ik voel geen uitdaging, elke dag is een beetje hetzelfde, heb bijvoorbeeld al jaren geen cursus of zo meer gevolgd omdat dat hier uit geldgebrek enzo vaak niet mogelijk was. Nu wil ik het zelf niet meer want de echte interesse voor het vakgebied lijkt weg (en dan wordt een cursus ook niks is mijn idee). Ik mis vaak de motivatie om net wat extra te doen om me toch wat te profileren of me omhoog te werken. Maar voor mn gevoel sta ik wel stil in mn ontwikkeling. Na mn laatste verlof zag ik er zo tegen op om weer te moeten beginnen, maar ik weet ook zeker dat ik geen full-time huismoeder wil zijn. Deze gevoelens komen zo regelmatig opzetten en soms zijn we weer een tijdje weg en vind ik het wel prima. Maar ik zit me steeds vaker af te vragen of ik niet meer uit mn werk moet halen zodat het me weer plezier geeft. Nu ben ik nog relatief jong (38) en kan ik nog veranderen. Ik zou een andere baan kunnen zoeken in hetzelfde vakgebied, maar ik ben bang voor weer eenzelfde sleur na verloop van tijd. Ik heb zelf het idee als ik op zoek ga naar iets anders dat het ook echt anders moet gaan zijn. Maar waar begin je zon zoektocht? Hoe kom je er achter wat je wil? En hoe kom je aan een nieuwe baan in een nieuw vakgebied zonder ervaring? Ik ben soms wat afwachtend en laat initiatieven graag aan anderen over, maar in deze weet ik ook wel als ik iets veranderd wil zien, dat ik dat zelf moet gaan doen
Misschien kan je eens met een jobcoach of lifecoach gaan praten? Die kunnen vaak toch een andere kijk geven op jezelf denk ik.
Herkenbaar! Ik zou vechten voor je huidige baan. Alle randvoorwaarden (collega's, salaris, uren, reistijd) zijn goed en dat is in deze tijd schaars en wél heel erg belangrijk om te kunnen combineren met je gezin. Ik denk dat je even die stap moet zetten (cursus, uitbreiding takenpakket) en dat de interesse dan voor een groot gedeelte vanzelf weer terugkomt! Je zit nu even op een 'dood' punt, maar als je niets doet, blijft alles hetzelfde... Succes!
Zo ontzettend herkenbaar!! Ik heb nu ook erg vaak het gevoel van "wat doe ik hier nog?" Alles is verder prima op werk. Collega's, salaris, voorwaarden, t werk zelf ook. Ik heb echter het probleem dat ik twijfel of ik wel of niet volledig thuisblijfmoeder wil worden. Heb ook nog de droom om een eigen bedrijfje te starten, maar dat doe je nu ook niet zo gauw met 2 kleine kindjes en de economische situatie in NL nu. Wat mij wel heeft geholpen is er met iemand over praten. Een arbeidsdeskundige. Hoop dat je er snel uit komt en veel succes!
Misschien gewoon es random een aantal vacatures zoeken. Niet om op te solliciteren, maar gewoon om te weten wat ze inhouden. Zo kan je ook op zoek gaan welke richting je eventueel wel zou uit willen. Ik heb ooit ergens gewerkt waar bijna iedereen zo "vast" zat. Waar mensen op hun 40ste aan 't aftellen waren naar hun pensioen . En dat ook letterlijk zeiden tijdens de middagpauze. Het loon was goed, de collega's vielen mee, de afstand was te doen, hoeveelheid uren naar mijn wens, maar die sfeer ... hadden ze mij een vast contract aangeboden, ik weet niet of ik getekend had. Ik werkte er als interimmer. Ik zeg niet dat je "morgen" moet vertrekken. Maar ik zou toch echt wel - eens je weet welke richting uit - gewoon rustig gaan rondkijken. De bijkomende luxe is dat je sowieso werk hebt, dus veeleisend kan zijn (te veel uren, te ver, te laag loon, ...). Al duurt het desnoods 5 jaar voor je iets anders hebt.