Het zoontje van mijn oude buurmeisje is na 16 dagen op deze wereld overleden. Ik vind het echt afschuwelijk en ik wil meer doen dan alleen een kaartje sturen. Ze hebben op dit moment geen behoefte aan contact en dat respecteer ik. Mijn buurmeisje en ik zijn van dezelfde leeftijd en samen opgegroeid totdat ik op mijn 18e verhuisde. Sindsdien hebben we af en toe contact, maar als we contact hebben voelt het goed en vertrouwd. Ze staat toch best dicht bij me en ik leef heel erg met ze mee. Ik weet dat ik hun verdriet niet kan wegnemen, maar ik wil iets maken of een ander gebaar waaruit blijkt dat ik aan ze denk of iets waaruit ze iets van troost kunnen putten. Ik ben compleet inspiratieloos. Wie heeft ideeen? Misschien iets met het geboortekaartje, waar ook een foto van hun zoontje opstaat?
ik heb een beeldje gegeven van een slapend engeltje aan een vriendin van me. haar kindje was dood geboren door fouten van het ziekenhuis. zal even opzoeken waar het was. ze hadden ook erg leuke hangertjes (engeltjes of moeder met kind etc) Engelen beelden | Spirituele Webwinkel: voor een bewust kado voor jezelf of een ander ik had hier het beeldje gekocht van die handen die het engeltje dragen wat ik ook erg mooi vind is een ketting met een edelsteen (kleur ligt aan geboortemaand kind) en je kunt er de naam op laten zetten inc geboorte datum. kwam dat laatst tegen en vond dat ook erg speciaal. wel prijzig https://mamakado.nl/rubrieken/98-moeder-hangers
Wat een mooie sites! Ik vind het beeldje echt prachtig, maar het is helaas uitverkocht. Ik ga eens even rondneuzen. Dank je wel voor het meedenken.
wat vreselijk voor je buurmeisje zeg erg lief van je dat je iets speciaals wil doen om ze te steunen sterkte !
Wat vreselijk Trees Wat een treurig nieuws en wat een angst zal jij ook in je moederhart voelen... Mijn schoonzusje vond en vind het heel belangrijk dat wij Jennifer* nooit vergeten en gewoon als onderdeel van het gezin blijven zien. Op haar verjaar/sterfdag komen we ook taart eten en gaan we naar het grafje, ook tussendoor soms. Dus hoe graag je NU ook iets voor haar wil doen, bedenk dat ze dat graag altijd zou willen...veel praten...nooit vergeten. Mijn schoonzusje draagt een ketting met een foto van Jennifer. In goud gemaakt. Zo heeft ze Jennifer nog altijd bij zich. Iets tastbaars zou dus wel heel fijn zijn denk ik. Wat ook heel fijn was, was een klein dagboekje waar iedereen iets in mocht schrijven. Ook kan ze dan zelf wat schrijven als ze tegen haar kindje zou willen praten en kan ze teruglezen hoe andere mensen ook hun medeleven hebben getoond. Misschien ook een idee? Sterkte hiermee!
Bedankt voor alle tips. Ik heb net een mooi kettingetje en een kaartje voor haar besteld. Ik wil ook nog wat schilderen met het geboortekaartje als inspiratiebron, maar daar heb ik nog wat tijd voor nodig. Het moet namelijk niet te kitsch of te zoetsappig worden en ik ben zeer kritisch. @Female goed dat je het schrijft. Ik was nog helemaal niet bezig met 'later', maar het is wel goed om er bewust van te zijn dat het straks niet over is. Dat het verdriet en het gemis altijd blijft en juist op de momenten dat iedereen denkt 'we gaan weer verder' er behoefte is om over te praten. Ik ben inderdaad vreselijk geschrokken en verdrietig, maar ik besef dat dit in het niets staat met wat zij nu meemaken. Wat afschuwelijk moet het zijn om zo keihard van je roze wolk afgedonderd te worden en je kindje in je armen ziet sterven. Het zet me wel weer even met beide benen op de grond.
het erg zeg! weten ze ook waaraan het kindje overleden is? een ketting vin dik inderdaad een heel mooi gebaar
Het kindje zag wat blauwig in de week na de geboorte. De verloskundige vertrouwde het niet en heeft ze tijdens de laatste controle naar het ziekenhuis gestuurd. Hij bleek verschillende zeer ernstige hartafwijkingen te hebben en veel pijn te hebben. Hij heeft een week op de intensive care gelegen aan de morfine en is gisteren in de armen van mama overleden.
Nee en dat snap ik ook niet. Het jongetje heeft meerdere gaatjes in zijn hart, niet goed sluitende hartkleppen en iets met de hartspier. Ze vermoeden dat zijn hersenen ook niet goed zijn en dat zijn ze nu aan het onderzoeken. Het kan om een erfelijk syndroom gaan. Ik vind het ook heel vreemd dat zulke ernstige afwijkingen niet gezien zijn.
Ik zag dat je al een mooi cadeau gevonden hebt, maar ik wilde toch nog even de site van lieve engeltjes noemen, met de daarbij behorende webshop: Lieve Engeltjes - WEBWINKEL En wat mensen al zeiden, de ouders blijven steunen is het 'beste' wat je nog kan doen. Zet de kleine man op je verjaardagskalender en blijf bijvoorbeeld ieder jaar een kaartje sturen, het is de ouders tot grote steun als ze weten dat hun zoon niet vergeten wordt. Zelf heb ik tijdens de 20 weken echo begrepen dat hartafwijkingen heel moeilijk op te sporen zijn, het hartje is dan net zo groot als een 5 cent muntje, daar valt echt niet alles over te zeggen.
Vaak is de omgeving heel erg ermee bezig en ontzettend begaan..tot de begravenis is geweest. Dan vallen ze ineens in het niets. Nu moeten ze nog zoveel dingen regelen en zijn ze zo druk bezig. Pas na het afscheid zal er ineens tijd (teveel) zijn voor verdriet, maar dat is ook de tijd dat de omgeving er niet meer zo sterk mee bezig is. Dus inderdaad: zet 'm op je kalender, herinner zijn verjaardag, zijn sterfdag..benoem hem ook op kerstkaarten, maar ook 'zomaar' tussendoor. En als je even niks meer weet te zeggen of te vragen, laat dan gewoon weten dat je aan ze denkt... Een ketting is een mooie en fijn kado! Een schilderij natuurlijk ook...en misschien is het juist wel 'fijn' dat ie later komt...dat geeft weer een praatmoment Ja, je kan en wil het gewoon ook niet voorstellen hoe zoiets is Wat een verdriet.... Sterkte hiermee hoor! En een kus voor jullie mooie meid!
Ik heb een paar maanden geleden een begravenis gehad van een baby van net een jaar oud, totaal onverwacht overleden. De rillingen lopen over je lijf, nog steeds hoor. Ik hoor ook vaak dat mensen net na de begravenis overladen worden met meedeleven en aandacht, maar dat het daarna wel stil wordt. Daarom heb ik 2 maanden daarna nog een mooi kaartje uitgezocht en gestuurd waarop ik heb gezet dat ik iedere dag aan hun en hun kindje denk. Meer weet ik niet te zeggen, het kind is zo volkomen onverwacht overleden en hun leven heeft zo'n klap gehad, er zijn gewoon geen woorden voor.