Wat een vervelende situatie. Ben het ook wel eens met dat wat hier boven staat. Of je nu 'sochtends of 'smiddags rijd. die pijn heb je toch wel. Zou zelf die pijn wel over hebben voor mijn man zodat hij een paar uur langer bij zijn familie is. Maar ga er vanuit dat het niet alleen over die auto rit gaat en er wel meer speelt. maar is het geen optie dat zijn familie wat vaker jullie kant op komt ?
sorry ik moet hier toch echt op antwoorden !! hier ook totaal niet opgegroeid met het geloof vroeger ben ik wel gedoopt maar verder niks maar ik ben wel tot het geloof gekomen en als man en vrouw heb je het erover hoe je kinderen op wil voeden net als hun hebben wij ook dat gesprek gevoerd! wij voeden onze kinderen met het geloof op gaan ook mee naar de creche in de kerk enzz,, en een relatietherapeut begrijpt je niet zo goed als een dominee!! en dominee weet waar je mee worstelt in het geloof en kan hierin heel goed helpen wij als christenen met huwelijks problemen kloppen altijd bij de dominee aan die is daar voor!! als niet gelovigen kan ik ook heel goed begrijpen dat jullie dat niet begrijpen maar als TS met de dominee wil praten ipv een relatietherapeut dan wil ze dat zo omdat in haar ogen dat is iemand die haar kan helpen ! en iemand is die haar begrijpt ook uit geloofsovertuiging ook snap ik best haar man ik heb ook met depressie geworsteld en dat alles fout ging en dit betekent alleen voor hem dat hij niet 100% gelooft maar hij kiest er toch voor om de dominee te bellen dat hij wel zeker denkt te zijn dat het huwelijk binnenn 6 maanden over is hun willen het zo doen dat kan je alleen maar respecteren
Het is natuurlijk een verhaal met 2 kanten en we krijgen hier maar 1 kant te zien. Fijn voor jou dat jij tot echt geloof gekomen bent maar ik kan de mensen in mijn omgeving echt niet op 2 handen tellen die erg lichtvoetig in geloof gestapt zijn, enkel maar om de partner een plezier te doen. Want ja, na die trouw zal het zo'n vaart niet lopen en ik kom er wel onderuit om naar de kerk te gaan. Als TS al een ballonnetje had opgelaten tegenover de dominee dan kan die best bij de echtgenoot geïnformeerd hebben en vandaar dan die reactie. Nogmaals, we lezen hier maar 1 kant. En ik begrijp heel goed dat dominees best wel zullen weten wat ze doen en dat het voor TS een hele steun zal zijn dat de dominee als derde persoon fungeert, maar voor haar echtgenoot kan dit nu helemaal andersom overkomen. Hij is zijn geloof zowat kwijt, dan zal de dominee wel de laatste zijn die je wil om je weer op de rails te krijgen. Tuurlijk lossen hun het op hoe ze willen, maar er mogen andere meningen gegeven worden ook. Wat heb je anders aan een fourum?
Maar waar staat dan dat hij dat allemaal voor haar gedaan heeft? En dat het geloof niks voor hem betekende? Hij was gelovig, is toen gedoopt en daarna zijn ze in de kerk getrouwd. Nu gelooft hij niet meer, en mag ze van hem de kinderen niet mee nemen naar de kerk. Hoe is het gesprek gegaan?
Ten eerste weet ik niet wat jouw opvatting is over dopen. Dat heeft hij echt niet voor mij gedaan, maar voor zichzelf toen. Hij was namelijk echt tot geloof gekomen, en niet om mij te plezieren. Dus vind dat, sorry als ik jou nu op je tenen trap, een slap excuus. Dit was trouwens een volwassendoop..een keus die jezelf maakt, en niet 1 die je ouders maken. Onze dochter is geboren toen we allebei in het geloof stonden, ze is ook opgedragen aan God, en hebben een zegen over haar gevraagd. In mijn ogen is geloof dus wel belangrijk, en dat was het voor ons beiden. Hij keert zich er nu rigoureus vanaf, en nee, dan vind ik niet dat ik moeilijk doe als ik mijn dochter gewoon naar de creche en zondagschool wil meenemen. Helaas is het niet mogelijk dat zijn familie vaker komt, lang verhaal, de 1 kan gewoon niet, eigen zaak, en de ander vind ons blijkbaar niet belangrijk genoeg etc. Dat blijft dus ook een probleem. Ook wil ik even zeggen dat ik de dominee niet gebeld heb, maar hij dat zelf heeft gedaan. Als dit niet was gebeurd, dan was het heel anders gelopen. Het stadium van samen praten was namelijk al voorbij. Hij is nu gewoon naar zijn familie toe, en ik zit thuis. We hebben nu dus een time out zeg maar. Dat leek ons allemaal, en ook de dominee, een heel goed idee. Bij elkaar zitten zou het alleen maar erger maken op dit moment, en ja, als we het een kans willen geven, dan is wat ruimte nu wel goed. Ik heb geen idee hoelang hij wegblijft. Hoop dat hij leuke dingen doet, en ik zal ook proberen uit te rusten voor zover dat kan met een kleine uk, en het verdriet en pijn die ik nu heb. Ja, je hoort inderdaad maar 1 verhaal. Maar het andere verhaal is van iemand die heel erg depressief is. Die alles, maar dan ook echt maar alles negatief ziet. Die eigenlijk hoopt elke morgen maar niet meer wakker te worden. Of dat er een bom op hem valt. Dat is zijn verhaal....nu weet je die ook. Als hij terug is moet hij hulp gaan zoeken. Ook zeker voor zijn depressie, want dat zit diep en gaat niet zomaar weg. Waarschijnlijk zullen we ook gesprekken met zn tweeen hebben, idd misschien wel bij zo'n therapeut oid. En dan hopen dat het goed komt. Als het niet helpt dan is het over, dat weet ik...want dit kan zo niet. Kan nu alleen maar afwachten, en hopen dat hij geen gekke dingen gaat doen.
meid doe waar jij je goed bij voelt!! en ookal wil hij echt van je scheiden! wat ik al eerder zei er is er 1 die jou hier door heen helpt
@TS Op mijn teentjes trap je heus niet hoor Het was gewoon erg onduidelijk voor mij hoe hij in die doop gerold is. Mijn persoonlijke mening over dopen doet hier niet veel terzake. Ik ben gedoopt als baby maar heb me nooit thuisgevoeld in het geloof. Zelf zal ik mijn kinderen niet laten dopen. Ik zal hen wel laten kennismaken met geloof en als ze zelf beslissen dat ze gedoopt willen worden dan zal ik hen daar zeker niet in tegenwerken. Zelf zou ik me ook niet laten dopen om een ander een plezier te doen. Je hebt wel gelijk dat dat dan maar een slap excuus is maar het komt wel vaker voor dan gedacht. En ik ken het verhaal van depressie maar al te goed. Het was ook mede door de onduidelijkheid omtrent je man zijn doop dat ik opperde dat we maar 1 kant kenden. Het was niet mijn bedoeling jou daarmee te kwetsen. Ik hoop dat de tijd die je man nu bij zijn familie doorbrengt hem helpt om een beetje tot inzicht te komen en dat jij ook een beetje tot rust kan komen in je hoofd.
Sorry voor mijn felle reactie, maar ben gewoon erg verdrietig en bijna niks valt nu in goede aarde Ik ben gisteren optijd naar bed gegaan, en voor het eerst in maanden werd ik uitgerust wakker. Ik wist namelijk, geen stress vandaag en dat voelde heel goed. Natuurlijk heb ik ook moeilijke momenten, want je wilt je man dichtbij hebben, maar nu wil dat gewoon even niet. Ik kreeg eerder vandaag een smsje van hem, en dat was een normaal smsje hoe het hier ging, en wat hij morgen ging doen. Ik ben er van overtuigd dat dit ons beiden erg goed doet op dit moment, en als hij terug is zien we wel weer verder. Hoop dat hij dan nog steeds de hulp wil.
rottig zeg! pfff! ik snap elisje ergens wel, je moet nu gewoon veel doen om je relatie te helpen ookal is dat bij de dominee, relatie therapeut zonder of met geloof je zult er samen uit moeten komen! Ik vind het erg naar voor je, kan ook echt uit je verhaal lezen dat het je veel verdriet doet ...sterkte en hoop echt dat hij bijdraait, is hij echt niet overspannen of iets?? als hij nergens zin in heeft.... naja sterkte!
Wat fijn dat jij je rust 's nachts weer terug hebt gevonden en dat je man je smst met een positief berichtje!! Even lucht in het benauwde... Fijn hoor.....dit is al meegenomen en pakken ze je niet meer af...hopelijk doet dit hem en jou zo goed dat beide energie genoeg hebben om stap 2 te zetten...hulp zoeken, vragen en aannemen. Heb je voldoende aanspraak in je omgeving van familie of vrienden zodat je ook even wat leuks kan doen met elkaar?
Op zich als de afspraak van jou man niet doorgaat, zou ik idd ook vroeger weg willen, (ben je ook vroeger thuis toch?) Over jullie geloof moeten jullie smane uit komen, betreft jullie dochter, ik zou haar zelf nu ook al wel meenemen, nu vind ze het misschien nog leuk In ieder geval goed samen communiceren, en die dingen die je man nu opnoemt en dat hij negatief is, dat herken ik wel een beetje, volgens m'n schoonmoeder hebben meerdere mannen daar last van. Is hij midden 30 jaar?
klinkt misschien vreemd maar is hij soms zwaar depressief aan het worden of beginnen borderline ? vind het wel heel erg dat je wil scheiden alleen van wegen een paar dingen ,, gaat om houden van elkaar daarom trouw je en daar vecht je voor en dat moet nu van zijn kant uit komen. kan het ook helemaal begrijpen dat je het wel z gezien hebt en je dochter wild beschermen voor dit alles. laat hem voorlopig maar even alleen misschien is er wat rust in de tent nodig zo niet dat moet je een keuzen gaan maken
Meid, heel veel sterkte! @Bolly: natuurlijk gaat het om houden van elkaar, maar het moet ook leefbaar zijn. Als je dag in, dag uit op je tenen moet lopen voor je man, houd je dat op een gegeven moment niet meer vol! Zo komen de berichten van TS tenminste op mij over..
Ik vind het positief van je man dat hij de dominee zelf heeft gebeld. Dat betekend wel dat hij de betekenis van het geloof nog niet helemaal bij hem weg was. Verder hoop ik dat de rust hem en jou goed doen en dat er nog genoeg tussen jullie is om voor te vechten.