Hallo, Ik ben nieuw hier op dit forum en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. 1.5 week geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben, ik vermoedde dit al ietsje eerder omdat mijn borsten pijnlijk waren, mijn buik opgezet en nouja, nog wat meer van die kwaaltjes. Mijn vriend komt niet uit Nederland en is hier eigenlijk alleen maar op bezoek voor een paar maanden, dat wel. Je raadt het al, het was niet gepland en hij wil het dan ook niet hebben. Hij wil de verantwoordelijkheid niet aan en denkt dat ie ooit wel kinderen wil, maar niet nu. Dat is zo'n beetje waar zijn verhaal ophoudt; meer zegt ie er niet over, of wil hij er niet over zeggen. Als hij zich er zorgen over maakt negeert ie me en is ie chagrijnig. Hoewel het voor mij ook niet gepland was, wil ik het denk ik wel houden. Ik wil al heel lang kinderen (en nee, het is niet met opzet gebeurd, want deze situatie vind ik ook gewoon verre van ideaal) en heb er dan ook echt heel veel moeite mee het weg te laten halen. Ik ben gek op mijn vriend, en het kleintje is daar alleen maar omdat ik van hem hou. Maar ik wil het niet als hij het echt niet wil. Ik wil mijn kind opvoeden samen met zijn vader, en niet alleen. Als ik moet kiezen tussen mijn kindje en mijn vriendje, kies ik verstandelijk voor mijn vriend. Mijn gevoel heeft hier alleen geen vrede mee en de tranen rollen over mijn wangen als ik eraan denk het weg te halen. Wat moet ik nu? Ik wil mijn vriend niet kwijt, maar kan ook niet leven met mezelf als ik mijn kindje weg laat halen (en ik wou dat ik 'ons' kindje kon zeggen, maar hij wil er niks van weten en er niks mee te maken hebben)..
ik denk dat het verstandig is om met iemand te gaan praten om je gevoelens op een rijtje te zetten, bv de huisarts het is erg moeilijk want je staat voor een beslissing die alleen jijzelf kunt nemen en aangezien je je verhaal op een zwangerschapsforum hebt geplaatst kun je ervan uitgaan dat je heel veel tips zult krijgen om het kindje te houden; het overgrote deel van de vrouwen hier wil namelijk dolgraag een kindje.
Dit zijn altijd lastige zaken. Als je gevoel zegt dat je het wilt houden, maar je bent gewoon bang voor de praktische kant van de zaak, kan ik je uit eigen ervaring zeggen: je kunt héél veel hebben én je zult zien, dat er vaak hulp uit de meest onverwachte hoeken komt. Ik ga je niet zeggen wat je moet doen, dat is aan jou, maar ik wilde je dit alleen maar meegeven.
Probeer te luisteren naar je hart, En jij moet beslissen over jou en leven en die van je kleintje! Denk goed na!!
Als deze jongen met een bepaalde tijd toch weer weg gaat (want hij was hier tijdelijk zei je) zou ik het niet weghalen voor hem... En een vent die je laat kiezen tussen hem of een kind is het sowieso niet waardt.
Lastig, de verwekker van mijn kindje zei ook tegen me... Ik wil dat je het weghaalt ..... Ik ben er nog niet aan toe ...... Ik wil nooit kinderen ...... Het enige wat ik kan zeggen is dat je je keus nooit van een ander af moet laten hangen. Blijf bij jezelf en doe wat jij zelf wil en je hart he ingeeft. Ik heb mijn keus mn kindje te laten komen puur en alleen zelf genomen en heb daarin de mening van de verwekker niet in meegenomen. Er zijn zoveel alleenstaande en ongehuwde moeders en die kindjes zijn ook allemaal groot geworden. sterkte
Ben je niet bang dat als je het weg laat halen dat dit dan tussen jullie in komt te staan? Ik kan mij nu voorstellen dat je het een zeer moeilijke keus vind kiezen tussen je vriend of je kindje. Al je emoties zitten nu in een achtbaan van heb ik jou daar. Maar: stel, je laat het weghalen en je bent nog samen met je vriend. Zal je op een gegeven moment dan niet ontzettend teleurgesteld en boos op hem zijn? En op jezelf? De kans is zeer groot dat de relatie alsnog misloopt, tenzij jullie allebei 100% achter de keuze staan om het kindje weg te laten halen. En aan jou verhaal te lezen is het laatste wat je wilt je kindje weghalen. Ik zou in dit geval echt alleen naar je eigen gevoel luisteren. Wat wil jij? En denk dan écht eventjes helemaal alleen aan jou en je kindje. Misschien is je vriend ook wel even heel erg geschrokken van dit nieuws. Wie weet draait hij nog bij en moet hij gewoon even aan het idee wennen. Misschien draait hij ook niet bij, dat kan. In het 'ergste' geval sta je er dan alleen voor, maar geloof me: dat kun je!!! En in de meeste situaties is 'alleen' nog niet eens zo 'alleen'. Je hebt vast wel lieve vriendinnen, ouders of andere mensen om je heen die je vast met alle liefde helpen.
Hier ben ik het eigenlijk ook wel mee eens. Hij was er ook bij toen het gebeurde Hoé kan hij dan zo met je omgaan? Ik neem aan dat hij van je houdt en er voor je is, ook als het allemaal eventjes anders loopt dan gedacht/gepland. Laat het gewoon even rusten, en neem zelf even goed de tijd om te bedenken wat JIJ wilt meid. De rest is echt allemaal pas van latere zorg. Succes en knuffels.
Wat kunnen mannen soms toch simpel denken.. Meid, heel veel sterkte en volg je hart! Denk hierbij aan jezelf en aan je kindje, je komt er wel!
tja ik ben zowiezo tegen abortus ( tenzij je verkracht bent of er sprake is van incest ofzo) Ik zou je hier echt geen advies in kunnen geven Ga op je eigen gevoel af want dat is JOUW gevoel En blijkbaar was je eerste gevoel dat je had dat je er blij mee was en het wilde houden. En het is zowiezo niet eerlijk dat hij je tot die keuze stelt als hij geen kinderen wilde dan had hij maar wat moeten gebruiken want een kind maak je immers niet in je eentje En ja houden van je vriend ik snap dat wel maar hoeveel ga je van hem houden als je besluit het weg te halen en er daarna superveel spijt van gaat hebben Ik zou het echt niet weten hoor meis heel veel succes met je beslissing wat je ook moge beslissen ik hoop dat je er ook helemaal een 100 % erachter staat knuffels
Mijn ex heeft me ook op 10000 manieren geprobeert over te halen (ik ga je de details besparen) om abortus te plegen, maar ik heb mijn eigen beslissing gemaakt, ik heb geluisterd naar mijzelf, enkel naar mijzelf, naar mijn hart en naar mijn gevoel. Ik ben overigens wel bij het VBOK geweest zij hebben mij heel goed gesteunt. Welke beslissing ik ook nam. Misschien iets voor jou?
Hoi allemaal, Dankje voor jullie reacties! Ik ben er nog steeds niet uit. Mijn vriend dwingt me nergens toe gelukkig, maar wil het gewoon heel sterk niet. Ik vind het heel moeilijk om nu te kiezen, mijn hoofd en mijn hart willen zulke verschillende dingen. Ik (we?) hebben inderdaad al hulp van het fiom, dat scheelt wel iets . De misselijkheid heeft overigens een hoogtepunt bereikt, bah zeg!
Heel veel sterkte dan maar. Uiteindelijk kan alleen jij beslissen wat goed voelt. Wat je ook beslist: ik wens je daar de kracht voor toe!
Ik hoop dat je wijsheid zult krijgen om een goede beslissing te nemen. Ik zal niet mijn persoonlijke mening geven, van wat ik zou doen. Maar als je voor je vriend wilt kiezen, heb je evt ook al aan adoptie gedacht? Moeilijke keuze.
Wat een moeilijke keuze. Ik snap jullie beide wel. Woont je vriend echt heel ver weg? Niet in Duitsland, belgië of engeland bijvoorbeeld? Het is inderdaad erg lastig als je vriend in het buitenland woont en is inderdaad geen prettige situatie om een kind te laten komen. Maar wie geeft de garantie dat ook wanneer je het kleine wondertje weg laat halen jullie relatie voor eeuwig is? Begrijp mij niet verkeerd, ook bij ons kan het fout lopen! Echter staan onze partners er wel voor de volle 100% achter. Ok, de mijne zei van te voren dat hij ook nu geen kinderen wilt. Zag er erg tegenop om het te vertellen en heb het via sms hints gegeven die in die richting wezen. Toen hij de hints begreep vond hij het wel leuk zei hij via sms maar eenmaal thuis werd dat onderwerp van zijn kant onder de tafel gehouden. Eenmaal bij echo en hartje begon ik te merken dat hij het echt leuk vond. Andere kant, net als wat andere dames zeggen, luister naar jouw gevoel. Wat zegt die? Hoelang denk je zwanger te zijn op dit moment? Welke keuze je ook maakt, bedenk je dat de keuze definitief is. There is no way back...
Dit zijn inderdaad zeer moeilijke keuzes om te maken. Ben je er wel van bewust dat je in je eerste bericht duidelijk aangeeft dat je zelf heel graag kinderen wilt en dat je ook dit kindje liever wilt houden. Dus wanneer jij de praktische keuze maakt om het weg te laten halen, doe je dit dan omdat jouw vriend er op dit moment niet klaar voor is of wil je het zelf ook niet? Dat hij er niet klaar voor is kan ook verschillende redenen hebben. Hij woont niet hier. Hij had zich nog geen beeld gevormd van een toekomst als gezin. Hij voelt zich wellicht nog te jong of hij is er gewoonweg nog niet aan toe om vader te worden. Het belangrijkste verschil tussen jullie (en dat is meteen de reden waarom de keus uiteindelijk alleen bij jou kan liggen) is dat jij al volgepropt zit met hormonen en je hele lichaam zich voorbereidt op de komst van een baby. Jouw vriend ziet fysiek nog niets aan je, voelt geen verschil met gisteren en heeft zogezegd een theoretisch probleem. Wel geeft hij aan dat hij in de toekomst graag kinderen zou willen. Ik zie vanaf hier 3 scenario's: - Je vriend komt tot inkeer en staat achter jouw beslissing - Je vriend blijft bij zijn standpunt, en jij besluit dat je het kind wilt houden - Je besluit op basis van jouw eigen gevoel (en dat is heel belangrijk!) dat je een abortus wilt. Al deze dingen zou ik met hem bespreken, en kijken hoe hij daarop reageert. En dan in samenwerking met het FIOM moet JIJ uiteindelijk de keus maken. Succes!
Inderdaad met de anderen eens. Ik zou nooit je kindje weg laten halen, omdat je vriend dat wil. En ook ik vind dat ie je niet waard is als ie jou voor zo'n keuze stelt. Als je er niet achter staat laat t dan alsjeblieft niet weghalen. Sterkte!