Hai dames , ik zit ergens heel erg mee ik woon sinds april dut jaar samen ik ga pas vier jaar met men vriend en dus zestien weken zwanger . En hij leek er niet echt blij mee , het voelt of hij alsof doet hij heeft het er nooit over als ik zeg kijk me buik is gegroeid dan is het van hu? Hij zit nooit aan me buik en me schoonvader heeft een beetje doorlaten schemeren dat hij er nog niet klaar voor zou zijn , terwijl ik hem duideljk de Vraag gesteld van wil je het wel ( zoniet had hij pech dan ben ik weggegaan) en toen Zei hij van wel ! Maar ik geloof hem niet ik kan er niet meer tegen en weet als ik weg ga echt niks meer heb ! Maar wat moet ik nu alles hebben en dan ongelukkig of gelukkig en dan hellenaal opnieuw beginnen ? Zijn er mensen die raad voor me hebben x Bar
je moet vooral je gevoel volgen meis...ik denk dat deze situatie heel veel stress gaat geven als het niet anders wordt! en dat is vanzelfsprekend niet goed voor je kindje en voor jezelf. kan je hem niet vragen waarom hij niet geintereseerd lijkt, waarom die nooit aan je buik zit enz? en hem dan ook zeggen dat je niet gelukkig bent op deze manier en dan niet zo verder wilt? misschien gaan ze ogen dan open! en als dat allemaal niet helpt of hij wilt dat niet op de een of andere manier...dan zou ik kiezen voor gelukkig en helemaal opnieuw beginnen...
ik denk dat je je ook moet realiseren dat het voor sommige mannen heel moeilijk en nog heel onrealistisch is. voor vrouwen leeft t meer jij voelt alles. bij mannen wordt t vaak echter na een echo en bij sommigen pas als de baby er is. ik denk dat je moet blijven praten en hem de kans moet geven.
Mijn vriend kon er in het begin ook maar weinig mee... was er niet veel mee bezig en ik kon wel aankomen met "het is nu zo" groot en dan kreeg ik een "ja, leuk.." en hij ging weer verder met de krant. Denk dat zoiets moet groeien... Zie het nu ook bij een vriend van mij, het is allemaal wat sneller gegaan dan verwacht en hij weet nog even niet hoe hij er mee om moet gaan! Komt vaak wel, zeker als ze het kunnen gaan voelen etc
Hi Bar Pas 4 jaar??? Dat is langer dan mijn vriend en ik toen ik de eerste keer zwanger was. Ik was meteen de eerste ronde zwanger en mijn vriend viel echt stijl achterover bij het horen van de uitslag. Hij is er de hele zwangerschap half mee bezig geweest. Een hele hoop mannen (waaronder schoonvaders) zijn er pas mee bezig als de kleine er is. Dan zien ze opeens hun eigen vlees en bloed! Mijn vriend is een super vader! Hij is huisvader (werkt in de avonden) en geniet er helemaal van. Had ik nooit durven dromen. Meid, je kent je vriend AL 4 jaar! Tijd voor een goed gesprek Oh en nog 1 tip. Doe niet teveel zelf ook al kun je het aan. Als jij aangeeft dat je hem nodig hebt betrek je hem er al meer bij. Zo pak ik niks meer op van de grond (au, bukken doet zeer)... En til ik mijn oudste niet meer zo snel. Succes!!
ik denk dat je het met je vriend moet bespreken. Zeg hem hoe jij je voelt. Want ik zou het niet leuk vinden als hij zegt er niet klaar voor te zijn, terwijl jullie samen hebben besloten er voor te gaan. Natuurlijk is het zo dat het voor een man minder werkelijk is zolang het in het buikje zit, maar dat kan geen excuus zijn om geen interesse te tonen.. ff een aai over je buik kan zo belangrijk zijn. Dus bespreek het met hem.. Leuke tip is het boekje "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" van Kluun.. Dan breng je het met humor! (en lees het zelf ook even, je ligt echt in een stuip van het lachen)
Inderdaad, zoiets is voor een man vaak de eerste periodes zo onwerkelijk, vanaf het moment dat hij het kindje kan voelen schoppen aan de buitenkant gaat het voor hem meer leven. De eerste maanden had mn man er weinig mee, wij vrouwen hebben er al een band mee want het groeit in ons, wij voelen alles maar hun zien ons alleen maar groeien meer niet. Nu de kleine is geboren is hij 180 graden omgeslagen, hij doet alles met zn kleine mannetje, doet hem lekker in bad, geeft hem zn flesje, verschoont zn luier, haalt hem uit bedje als hij krampjes heeft. Hij geniet nu echt van elk moment dat hij met zn zoontje samen kan zijn. Toen ik zwanger was heb ik daar wel eens aan getwijfeld hoor, omdat hij bijna geen interesse toonde maar nu weet ik zeker dat het goed gaat. Ik hoop dat je vriend het ook steeds en steeds meer gaat beseffen en dat jullie kunnen gaan genieten als gezinnetje! En 'pas' 4 jaar samen noem ik niet meer pas hahaha dat is gewoon een lange tijd al!
@bar20, jou verhaal komt me dus bekend voor, vandaar dat ik ook al een eigen gesprek opende, dat ik mij niet gelukkig voelde. Maar met de tijd, zie ik het hier verbeteren, dus ik hoop voor jou ook. Zoals je hier ook al eerder kon lezen, blijkbaar zijn er mannen die meer tijd nodig hebben om te wennen. Zo merk ik nu dus dat mijn vriend me meer aandacht geeft, vooral dinds de laatste echo, en ook nu mijn buik aan het groeien is streelt hij er wel spontaan over. Dus ik hoop dat het bij jou ook zo zal verlopen.