Wat is het lang geleden dat ik hier ben geweest.. En heel eerlijk, ik had niet gedacht hier ooit nog iets te plaatsen. Ik voel me al een week of drie niet lekker en in mijn stopweek van de pil werd ik niet ongesteld. Voor de zekerheid een test gedaan (2 zelfs), niet zwanger.. Ik had een maand daarvoor een doorbraak bloeding en slik de pil bijna altijd door, dus ik liet het los. Ik was vast gewoon niet zo lekker en dat ik niet ongesteld werd kwam vast door de bloeding tussendoor. Na een aantal keer misselijk te zijn geweest, dingen die niet smaken en me wat moe voelen zat ik net aan een wijntje en wat smaakte die vies! Ik had nog een test, dus die deed ik net en het werd direct een knalstreep! Mijn man zou zich dit jaar laten helpen!!! Ik weet het echt even niet.. Hij reageerde gelukkig heel goed. We hebben twee kinderen en wat was ik blij toen ik zwanger van hun bleek te zijn! Het voelt zo oneerlijk dat ik die blijdschap nu niet voel.. Onze kinderen hebben helaas ook een beperking, dus dat speelt nu ook nog mee (50 procent kans daar op). Ik weet niet eens meer wat ik nu moet doen, wie ik moet bellen.. de verloskundige? Ik weet niet hoe ver ik ben en ook niet wat ik wil. Ik heb ook gewoon alcohol gedronken en sushi gegeten enzovoort. Niet echt gezond gedaan en ging vitamine geslikt. Toch gaat abortus nu niet als optie door me heen ofzo. Sorry voor dit lange verhaal en het is echt niet de bedoeling om mensen die bijvoorbeeld lastig zwanger worden tegen het hoofd te stoten, ik moest dit gewoon even van me afschrijven..
Ik zou een afspraak maken bij de verloskundige om te bepalen hoever je heen bent. Dat lijkt mij in eerste instantie belangrijk. Je zou ook een gesprek bij het fiom kunnen aanvragen.
Wat schrikken! Ik denk dat het goed is om de verloskundige te bellen om te laten kijken hoe ver je bent. Op basis daarvan kan je verder gaan onderzoeken wat jullie willen, voelen etc. Je hoeft bij de verloskunde helemaal geen beslissing te nemen, maar het geeft wel houvast. Zou morgen gewoon even bellen, misschien kan je dan voor Pasen nog even gezien worden. Hoef je er ook niet lang tegen op te kijken. Heel veel succes!
Ik zie nu jullie reacties pas.. Ik heb een clearblue gedaan en die zegt 2-3 weken. Alleen ik voel me ook al twee a drie weken niet lekker, dus ik weet het niet zo goed.. Dinsdag bel ik de verloskundige en de clinish geneticus. Ik wil weten of ze via mijn bloed of een punctie kunnen zien of de baby gezond is voordat ik een keuze maak. Al valt die keuze nooit goed te praten tegenover mijn kinderen, dus of ik een keuze kan maken om het weg te halen weet ik niet. Mijn kinderen mogen NOOIT het gevoel hebben dat ze door hun afwijking ongewenst zijn. Maar wij zijn maar met zijn tweeën en dan is drie kinderen die niet goed ter been zijn wel moeilijk (om ze te helpen, dat kan dan niet meer 1 op 1). Als er een hartslag is voelt het voor mij gewoon echt niet oké om het weg te halen, dan is het in mijn ogen al een kindje. Mijn man wil wel dat ik het weg haal, erg lastig.. Maar hij dwingt me niet hoor.
Wat heftig! Het lijkt me een hele moeilijke keus. Als ze weten waar ze de afwijking moeten zoeken is er vaak veel mogelijk. Wij hebben een erfelijke aandoening die ze via een vruchtwaterpunctie op kunnen sporen. Al is vervolgens de vraag wat je met de informatie moet doen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik beide overwegingen kan snappen. Jullie hebben al twee kinderen die extra zorg nodig hebben en die kan je ze nu bieden. Je zou dit kindje niet weg laten halen omdat het een afwijking heeft, immers je hebt al twee kindjes met deze afwijking. Het gaat er om of jullie (en jij) het als gezin op kunnen vangen als er nog een kindje bij komt. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat zodra je een hartje ziet kloppen het jouw kindje is, dat afstand nemen extreem moeilijk is. Kan me heel goed voorstellen dat je dan denkt "laat maar komen, we verzinnen wel een oplossing". Praktische bezwaren zijn vaak wel op te lossen. Het zal heftig zijn, ongeacht of het kindje een afwijking heeft of niet. Maar alleen jij als mama kan de juiste beslissing nemen. Het zal zwaar zijn, ongeacht wat je beslist, maar zolang het jouw beslissing is is het goed.
Het is heel dubbel.. mijn kinderen vallen heel veel en hebben buiten een aangepaste fiets nodig, een loopfiets met twee wielen achter, een 'rollator' of een buggy om zich voort te bewegen. Mijn zoon is veel slechter ter been dan mijn dochter, maar de mate van de afwijking is dus niet in hun DNA te zien. Alleen of ze het hebben of niet. We zouden dus een kind kunnen krijgen dat echt bijna niet kan lopen, een kind waar bijna niks aan te zien is of 50 procent kans ook op een gezond kind. We hebben 2x pech gehad met die 50 procent kans. Echter wisten we nog niet dat mijn zoon slecht ter been was toen ik zwanger werd van mijn dochter, toen dachten we dat hij gewoon wat laat was met lopen.. Verder zijn het gewoon blije kinderen en geestelijk hebben ze geen beperking. Mijn dochter is nu drie en zal tegen die tijd bijna naar school gaan.. dan heb ik veel meer tijd. Toch zal welke keuze dan ook zwaar worden. Ik denk alleen in oplossingen en mijn man in problemen. Hij komt echt met argumenten van: 'Ik kan niet meer met zoonlief naar zwemles als ik naast dochterlief ook een baby mee moet nemen'. En dan denk ik echt van serieus?! Daar ga je toch geen baby voor weg laten halen!!! Maar goed eerst maar zien of alles sowieso goed zit.
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap, want hoe je het ook bekijkt of wat je gaat doen, er groeit een kindje in jou en daarom wens ik je heel veel sterkte toe! Ik snap heel goed hoe moeilijk dit is. Overleg goed met je verloskundige en maak geen overhaaste beslissingen.
Bedankt, ja dat is denk ik ook het verschil tussen man en vrouw. Ik voel me zwanger en daardoor is het voor mij 'echt'. Mijn man ziet het nog niet als 'echt' en het stond niet op onze planning, dus is weghalen de makkelijkste optie. Niemand die iets door heeft gehad dan.. Voor mij zit het anders, het vreet aan me. Ik wil weten of we er in een vroeg stadium achter kunnen komen (hopelijk is dat mogelijk) of het gezond is en dan pas een keuze maken. Soms loopt het leven nou eenmaal anders dan je in je hoofd hebt en meestal kan je je daarop aanpassen, maar we moeten de zorg wel kunnen dragen.. Onze kinderen zijn nu gewoon heel gelukkig, maar de toekomst zal niet makkelijk zijn voor ze.
Jeetje wat schrikken toch wil ik je wel feliciteren met je zwangerschap ga goed na denken wat je wilt voor dat je over gehaaste beslissingen neemt en ik weet zeker als je het kindje wel laat komen zal het zijn weg ook wel vinden en als goed komen al zal het even zwaar worden
Bedankt. Geen 1 keuze voelt goed. Ondanks dat mijn man zijn eerste reactie goed was hoop ik dat hij ook achter me gaat staan als ik dit kindje wel wil houden. Ik heb volgende week woensdag de eerste echo. Denken jullie dat er al iets te zien zal zijn? Ze wilde me pas 8 mei zien, maar ik heb de situatie uitgelegd. En moet ik mijn verzekering aanpassen of zit dit in de basis?
Verloskundige zorg zit in de basis, nu nog van zorgverzekering wisselen kan volgens mij ook niet meer. Je zou de huisarts kunnen bellen om snel te kunnen schakelen met een geneticus. Daar zou ik niet mee tot volgende week woensdag wachten als je dat graag uit wil zoeken. Vaak kunnen ze sneller schakelen als je zwanger bent, maar het kan best dat je een paar weken moet wachten op een uitslag. Verder hoop ik dat je man wat bij gaat trekken als hij bekomen is van de schrik. Wellicht wordt het echt als hij de echo ziet. Hoe lang denk je dan zwanger te zijn? Vanaf eind week 4 kan er een vruchtzakje te zien zijn, vanaf halverwege 5 weken een hartje. Maar dat heeft ook met de kwaliteit van het beeld en de deskundigheid van de echoscopiste te maken. Kan me goed voorstellen dat je even niet meer weet wat je moet. Behoorlijk heftige situatie waar jullie in zitten. Kunnen jullie er goed over praten? En heb je anderen waar je het er mee over kan hebben?
We kunnen het hele jaar door modules aanzetten bij onze zorgverzekering, maar als verloskundige en echo in de basis zit dan kan dat wachten.. Ik heb de voicemail ingesproken bij de afdeling klinische genetica, nogal hysterisch geloof ik, maar hopelijk bellen ze snel terug.. Mijn man ging bij me staan toen ik ging bellen, omdat 'hij er voor me wil zijn'. Ik heb hem weg gestuurd, ik werd er alleen maar verdrietig van, omdat hij nog geen 1 keer heeft overwogen de baby te houden. In mijn ogen ben je er dan niet voor me. Hij vraagt wel eens hoe het gaat, maar hij heeft nog 0 keer gevraagd wat ik wil. En al zijn argumenten zijn uit egoïstisch oogpunt. Maar praten moeten we natuurlijk wel een keer..
Wat een lastige situatie. Of er iets te zien is is afhankelijk van Hoelang je zwanger bent. Hoever denk jezelf te zijn? Hier had ik met precies 6 week hart actie... Dus kan al vrij snel.
En hoe ver ik ben dat weet ik niet precies, maar ik verwacht eigenlijk wel minimaal 5 weken. Op basis van hoe lang ik me niet lekker voel. De test was vrijdag ook gelijk een knalstreep, maar misschien kan dat ook al met 4 weken geen idee..
Hoi Lastige situatie maar jullie lij ken me sterke mensen als ik je verhaal hoor...en mannen laten hun emoties ook niet zo snel merken. Blijf praten met elkaar...en idd geen overhaaste beslissingen. Jullie komen er vast wel uit. Dit kindje wou komen. Clearblue 2-3 weken is idd 4-5 weken. Dus volgende week zie je mss al een hartje kloppen. Succes bij de echo
Ik ben niet gelovig ofzo, maar stel je voor dat 'het lot' ons een gezond kindje geeft en het mag er niet komen.. Wreed toch? Op het moment wordt het onderwerp hier een beetje doodgezwegen, eerst die echo maar.
Ik hou me ook vast aan het gevoel dat het goed komt. Probeer toch te genieten van de echo...hopelijk is alles goed...ik zal voor je duimen...dat je kindje gezond is. Mijn zwager had zuurstofgebrek na de geboorte...en mijn aangetrouwde oom heeft het down syndroom...iedere bevalling hopen we met zijn allen dat alles goed is...