Dat komt op mij over alsof je gekrenkte trots belangrijker is dan je kinderen. Het is niet in hun belang dat je hun vader na 1 misstap de deur wijst. De meeste mensen zijn zo stellig, totdat het gebeurt in hun relatie. Velen blijken dan toch minder zwart/wit te denken, en gelukkig maar. Als je je er echt niet overheen kunt zetten, dan is de relatie reddeloos verloren. Maar als je het niet eens probeert om samen te herstellen wat kapot is gegaan (gemaakt), dan vind ik dat ontzettend oneerlijk voor de kinderen.
Hier ben ik het mee eens. Alsof het ene bal uit maakt of hij het met meerdere vrouwen gedaan heeft of meerdere keren met dezelfde vrouw. Ik vind het allebei even slecht. Ik heb het zelf (nog) niet meegemaakt en hoop het ook nooit mee te maken, maar van mij had ie niet meer terug hoeven komen.
Ok hier moet ik op reageren... iedereen noemt mij kortzichtig en wat dan nog meer. Ik ben voor vreemdgaan is einde relatie..... punt!! Ik heb mij zelf vernederd door voor mijn kind te kiezen... ben alles kwijt geraakt en kon pas na 3 jaar eindelijk weer werken. En was mijn kind er beter op... oooh absoluut niet.... Nu heb ik de man van mijn leven.... ben gelukkig.. sta sterk in mijn schoenen en daarmee mijn dochter ook. Over mijn ex als vader... oooh daar issie goed in, hij ziet er bijna elk weekend... een foutje ok... maar in een half jaar wel 4x... sorry hoor maar das gewoon een doel bewuste keuze.... over een goed voorbeeld gesproken voor je kinderen.... dat vind ik pas egoisitsch
Sommige relaties zijn ook echt niet te redden, dus ik ga niks zeggen over individuele stellen die hebben besloten uit elkaar te gaan. Maar het enkele feit dat iemand is vreemdgegaan is voor mij niet genoeg om de relatie te beëindigen. Dan moet je toch proberen om het op te lossen en een weg te vinden die voor beide werkt. Als je het echt hebt geprobeerd, en het werkt toch niet (bijvoorbeeld doordat je partner door blijft gaan met jouw grenzen overschrijden) dan zit er weinig anders op dan een scheiding aanvragen. Maar om nou op voorhand te zeggen dat iemand weg moet zodra hij een keer is vreemdgegaan (en dat er dus geen enkele energie meer in de relatie gestoken hoeft te worden), dat gaat mij persoonlijk veel te ver, vooral als je samen kinderen hebt.
Heeft niks met trots te maken hoor. En ik denk niet zwart wit. Ik heb in die situatie gezeten en ja ik ben toen gebleven en nee dit was voor mij niet goed. Ik ging er aan onder door het feit dat hij mij bedrogen had met een ander. Het feit dat hij blijkbaar niet van mij hield anders doe je zoiets niet bewust! En als mijn man de vader van mijn kindjes dus bewust met een ander het bed in duikt dan weet hij gelijk het gat van de deur te vinden want die ellende die ik toen heb gehad wens ik mezelf en mijn kindjes niet toe.
Idd.. ik wens die ellende zelfs mijn ergste vijand niet eens... oooh en mijn ex had zogenaamd spijt als haren op zijn hoofd hoor... Zelfs brieven naar mijn ouders met excuses... Nog geen paar maanden later.. t zelfde geintje weer.... sta je met zijn kind en al. Sorry maar als je trouw beloofd... blijf dan ook trouw. Das zelfs een wet.... t is zelfs ooit strafbaar geweest. Ben met hem gelukkig nooit getrouwd geweest zeg...
Gekrenkte trots? hoe bedoel je dat? Zo klinkt het net of je het voor de man die vreemd gaat opneemt en zegt dat de vrouw haar gevoelens maar opzij moet zetten omdat je samen een kind hebt. Een kind heeft niks aan een vader die ontrouw is aan zijn vrouw. Wij zijn heel duidelijk naar elkaar. Gaat één van ons vreemd, dan is het over. Als je toch samen verder gaat vind ik dat heel knap (dat snap ik alleen nog een beetje als je het voor je kinderen nog wilt proberen), maar gebeurd het dan opnieuw dat hij vreemd gaat dan denk ik dat je een nog grotere klap krijgt. Als hij niet meer vreemd gaat is dat mooi, maar het vertrouwen is volgens mij nooit meer zoals voorheen... en of dat nou zo goed is voor je huwelijk en voor je kinderen?
Helemaal mee eens. Ik zie te vaak dat mensen heel snel opgeven, niet willen vechten. Natuurlijk is vreemdgaan heel vervelend maar er zijn diverse omstandigheden (geen van allen een vrijbrief om het buiten de deur te zoeken overigens) waaronder dit gebeurd. Je zou je idd vernederen als jouw partner de een na de ander heeft en je bij hem blijft, die mannen zijn er ook. Maar mocht zoiets in een goede stevige relatie voorkomen dan is dat toch geen reden om hem direct de deur te wijzen. Voor mij in ieder geval niet.
Maar zo stevig is je relatie dan toch niet? Waarom moet hij anders buiten de deur wat zoeken ipv er over praten? Als je praten verkiest boven vreemdgaan dan heb je in mijn optiek pas een stevige relatie.
Zo kun je er tegen aan kijken. In mijn optiek kunnen ook goede mensen in een stevige relatie ontzettend domme fouten maken.
Bij mij is ook vreemdgaan, vertrekken! Ik heb mezelf vaak genoeg vernederd voor mannen. In het belang van mn dochter heb ik keihard gevochten voor de relatie met haar vader en kijk waar ik zit.... Geen (t)huis niks meer, ben alles kwijt, was dan niet door vreemdgaan.. Alhoewel.. Heb t niet ontdekt ( in t verleden heeft ie t wel gedaan) OT . Meis volg je gevoel! Jij kunt jouw situatie het beste beoordelen... Welke keuze je ook maakt, beide word moeilijk. Veel sterkte en wijsheid toegewenst x
Ik heb mijn man wel kunnen vergeven. Onze relatie zat in een dip en we zijn er toch echt sterker door geworden. Laat je keus niet van anderen afhangen maar beslis eerst voor jezelf of je hem überhaupt nog een kans wilt geven.
de relatie zat in een dip? en dat houd in dat je vreemd mag gaan? zo niet mijn ding hier al jaren een dip en daar word nu fiks aan gewerkt maar vreemd gaan NEE. mocht dit wel zo zijn (wat niet zo is) dan kan hij echt zijn spullen gaan pakken, laat me niet twee keer besodemieteren.
Hier hebben wij van in begin samen de afspraak: Vreemdgaan kan niet en de moment dat het toch zou gebeuren, is 't over en uit tussen ons. Ook al is er intussen een huis gekocht en zijn we 8 jaar samen en verloofd. Voor mij is dan het vertrouwen weg en zonder vertrouwen geen relatie. Als ik dus morgen het bed zou induiken met iemand anders weet ik héél goed wat ik doe en welke consequenties dat heeft voor mijn relatie. Een dronken zoen wil ik misschien nog vergeven ... maar met elkaar naar bed, nee toch niet. En mijn verloofde ziet zelfs die dronken zoen niet zitten. Er zijn er misschien die het nog wel kunnen ... maar ik zou levenslang wantrouwig blijven en elke keer hij 10 minuten later thuis is dan gewoonlijk hem al direct de volle laag geven. Wij staan op dat vlak dus gelukkig van in begin op 1 lijn.
Ik heb ook altijd gedacht dat vreemdgaan einde relatie betekent maar op dat moment vond ik opgeven wel heel erg makkelijk. Ik hield van hem en hij nog steeds van mij. We zijn in relatie therapie gegaan en hebben een prachtige dochter gekregen.
Ben ik absoluut niet met je eens. Zoals ik eerder schreef heb ik ooit 1x een fout gemaakt. Maakt dat mij slecht voor de rest van mijn leven?! Ben blij dat mijn man toen niet zo kortzichtig was.....nu zijn we nl heel gelukkig met 3 lieve kindjes.
Dit dus... En nogmaals, het is wel een heel verschil als je het over een man hebt die het 1 keer gedaan heeft en wil vechten voor zijn relatie of een man die dit meerdere keren heeft gedaan en het als een verslaving ziet zoals bij de meeste vrouwen hier die aangeven zo vaak gekwetst te zijn. In het laatste geval ben ik idd ook van mening dat hij kan vertrekken, deze mannen zullen absoluut niet veranderen. Maar mocht mijn man vreemd gaan, zal ik het absoluut niet leuk vinden maar er zou zeker nog een gesprek mogelijk zijn. Kom op, we zijn 14 jaar samen, hebben 3 kinderen, dat gooi ik niet zomaar weg.
Ik zou niet met de gedachte kunnen leven dat mijn man met een ander is geweest tijdens ons huwelijk en dat weet ik 100% zeker, als een ander dat wel kan opbrengen prima. Stel jezelf die vraag ook en ga je ervoor dan zal het z'n tijd nodig hebben en blijf praten! Welke kant het ook op gaat, sterkte!