Hallo, Ik ben vrij nieuw hier dus weet nog niet zo goed hoe alles werkt.. Maar ik heb een vraag/probleem... ik heb een nichtje van 10 jaar, en ze vind mij niet lief hoorde ik vanmorgen van mijn schoonzus.. mijn nichtje is een meisje met nog al wat problemen hdd dislectie en ze heeft een minderwaardigheids complex,, nu gaat ze iederen week naar mevrouw toe om haar verhaal kwijt te kunnen nu moest ze opschrijven wie ze wel en niet lief vond de hele familie von ze lief behalve mij.. maar mij ziet ze ook het meest van de familie samen met oma maar zij is oma haar lieveling en aan daar is dus niks aan de hand.. als ik met haar alleen ben ook niet maar als haar mama er bij is heeft ze een hele grote mond en is ze vreselijk brutaal, moeders doet er niks aan en geeft toe ik kan haar niet aan maar ik wil niet dat ze zo'n grote mond tegen mij heeft en zeg dat ze dat niet moet doen,, bijv. gister ik pakte mijn zoontje ff aan omdat hij een ander kindje pijn deed.. krijg vanmorgen van mijn schoonzus tehoren dat ik dat van haar dochtertje niet mag doen.. ik weet niet best wat ik hier mee moet k probeer alles voor te doen en ze mag ook van alles bij ons omdat wij weten dat zij het thuis heel zwaar heeft.. en haar broertje min of meer voorgetrokken word,,zo sneu maar als ik dan hoor dat zij niet lief vind dan denk ik waar doe ik dit dan voor als het moet ga ik nog voor haar door het vuur,,, srry voor het lange verhaal het zit me echt niet lkkr..
je maakt je dus druk om de gedachte gang van een 10 jarige is dat niet "gister was je lief maar vandaag mocht ik geen snoepje dus ben je stom" idee ik zou me daar niet te druk om maken waarschijnlijk meent ze er niet zo veel van. misschien kun je haar eens vragen waarom ze je niet mag en kun je daar opletten? (bijv je kijk altijd boos, je reageert niet gelijk op haar , je gecomplimenteerd haar niet) en wat je zoontje betreft als hij iets doet wat niet mag/kan dan hoor je daar gewoon adequaat op te reageren of je nichtje het nou leuk vind of niet.
Helemaal mee eens. Een meisje van 10 zal jou heus niet de komende 10 jaar haten omdat je nu niet haar favoriete tante bent. Die draait heus wel weer bij. Bovendien lees ik nergens dat zij haar mening kan onderbouwen. Gewoon een gevoelsmoment denk ik. Groeit ze wel overheen. Praat met haar, vraag haar waarom en zeg dat je het jammer vind dat zij zich zo voelt naar jou toe. Als zij weet dat ze jou ermee kwetst zal ze zich misschien afvragen of het nog wel nodig is om boos te doen.
Lekker intressant wat een 10 jarige vind van jou. Als jij nu de halve bart smit leeg koop voor haar dan ben je de liefste van de hele wereld. Enne als er iemand brutaal is tegen mij of mijn kind of er worden dingen gedaan die niet kunnen dan zeg ik er ook wat van als de ouders dat niet doen. Kan me niet schelen wat dat kind er dan van vind. Werd door de zoon van vrienden als streng bestempeld maar als je 4 keer lief gevraagd wordt om niet met je auto op de tafel te rijden maar op de grond en je kunt dan niet luisteren dan is dat autootje voor mij. Pa en ma zaten gewoon op de bank er voor en niets zeggen he ook bij de 4e waarschuwing niet, en zoon lief was toen 3 dus het verschil tussen tafel en vloer wist hij ook heel goed.
jaaaa ken dat grrrr de broertjes van mijn vriend ook ( een is7 ander is 5) als ik ze op hun donder geef ( omdat moeder of vader totaal er niet naar omkijkt ) dan zijn ze ook kwaad op mij tja sorry boeiend vaak gaan ze dan roepen "ik ben boos op jou "en "ik ben je vriendje niet meer "nou dan niet daaag 5 min. later komen ze weer knuffelen .
De dochter van mijn man die heeft toen ze 10 was ook bij de therapeut gezegt dat ik niet aardig was. Ik was daar flink van onderste boven kan ik je zeggen. Ze was toen elk weekend bij ons. Ik vind dat ze bij ons thuis zich aan onze regels moet houden en niet wij die ons aan haar regels moeten houden. Daar was zij het niet mee eens. Jammer dan. Nu zijn we 2 jaar verder en heb ik nog steeds geen goede band met haar omdat alles moet zoals zij het wel. Ze komt nu ook maar heel af en toe. En dat is maar beter ook. Voor haar maar ook voor ons. Ik snap wel een beetje hoe jij je voelt.
Misschien krijgt ze bij jou juist weinig grenzen? En weet ze niet zo goed wat ze wel en niet mag? En schrikt ze als jij je zoontje aanspreekt op iets. Ik zou er in ieder geval niet te zwaar aan trekken hoor. Snap wel dat het niet zo leuk is, maar volgende week is het weer anders.