hoi allemaal, een vraagje, ik vind het zo erg maar sinds een kleine 2 weken begint mijn zoontje (13 maanden) mij soms uit het niets in mijn gezicht te slaan....hij wordt dan ineens heel driftig en hij doet het ook echt bewust want je ziet zijn gezichtje veranderen en is afwachtend aan het kijken hoe ik reageer. ik vind het zo erg dat hij dit doet, ik snap niet waarom, het enige wat ik me kan bedenken is dat hij dit misschien na doet van de kindjes van het kinderdagverblijf..daar is hij de jongste. hij heeft geen broer of zus thuis waar hij het van kan over hebben genomen. wie herkent dit? hoort het bij de leeftijd? is dit een fase? hoe kan ik hem straffen? nu heb ik hem wel es een tik op z'n handje gegeven als hij na 2 keer waarschuwen niet op hield. dat helpt wel en is het meteen afgelopen. maarja later doet hij het gewoon weer opnieuw een keer.. ik voel me er wel verdrietig door vind het zo gek dat hij dit doet..het maakt me als moeder ook onzeker..ben bang dat het door mij komt of iets... ben benieuwd naar jullie reacties...en tips zijn welkom! liefs petty
Zeker niet een tik op zijn vingers geven als je dit wil afleren! Grote kans dat hij het dan juist doet want jouw kleintje zit volop in de kopieerfase. Als jij hem wel eens een tik op zijn vingers geeft, en daarbij een bozig gezicht trekt, doet je zoontje dit uiteindelijk na. Dat nadoen is in principe een fase, mits je het consequent negeert. Dus niet de ene keer heel boos op reageren en de volgende keer negeren want dat werkt niet. Gewoon net doen alsof het je niets doet en doorgaan waarmee je bezig bent. .
Volgens mij doen alle kindjes dit wel en heeft het niets met het nadoen van het kdv te maken. Uitproberen denk ik en verder niet beseffen dat het pijn doet. Dat moet je hem dus duidelijk vertellen en verder wegzetten en even negeren. Heel consequent zijn. Hier wat andere reacties op een forum: 9Maand.com... Zwanger worden... En dan? Zwangerschap, bevalling en je baby! fae heeft het ook een tijdje gedaan, maar toen was het waarschijnlijk nog onbewust en uit onkunde.
Jayden doet het ook. Hij gaat niet naar een kinderdagverblijf. Nog nooit geweest. Denk dat het er gewoon bij hoort. Ik word altijd gewoon boos en zeg heel boos nee. Dat kent ie heel goed. En daarna is de bui meestal wel weer over.
oh zo herkenbaar! Maar idd boos worden helpt niet, dus nu is het een goeie nee en in de box afkoelen (hij doet het echt als hij zijn zin niet krijgt)
Jaslynn doet dit ook heeel vaak en ook ik heb van alles geprobeerd, van negeren tot (ja stom weet ik) een klein tikje teruggeven maar ze blijft het gewoon doen. Denk ook dat het een beetje bij de leeftijd hoort, nieuwsgierig naar je reactie en uitdagen is natuurlijk helemaal geweldig. Ik ga er vanuit dat dit vanzelf wel een keer overgaat!
Hier ook zo'n fase gehad rond die leeftijd.. Gewoon grenzen opzoeken (ofzo). Na wat andere dingen geprobeerd te hebben, bleek het volgende effectief bij ons zoontje: Als hij sloeg, dan direct nee zeggen en hem op de grond zetten. Even 15-30 seconden negeren en laten brullen. En daarna wel troosten. Binnen een paar dagen was het over. Dus geen waarschuwing, direct handelen. Deze aanpak hielp ook bij andere dingen, dus blijkbaar de methode voor ons zoontje..
Petty, wat herkenbaar! Hier hetzelfde moeten doorstaan, ik voelde me zo verdrietig. Hij deed het alleen bij mij [slaan, schoppen, driftkikkeren, krijsen..] en niet bij mijn man of oma. Ik begreep er helemaal niets van. Deed ik echt iets verkeerd of? Gelukkig lijkt het hier beter te gaan. Laten we het houden op een fase.... Sinds dat hij zelf door de kamer kan voortbewegen, gaat het een stuk beter. Het lijkt er op dat het frustratie was [meer willen dan kunnen] wat hij uitte op mij [degene die het dichts bij hem stond]. Met slaan hebben wij het volgende gedaan. Zijn handje pakken en dan voordoen hoe je juist moet aaien. Eerst zeggen dat hij niet mag slaan en dan aai aai aai... dat is lief! Het gaat nog wel eens mis, maar hij is ook nog klein. Ik hoop dat het ook snel bij jullie beter gaat! Sterkte!
Iris doet t ook sinds een maand. Geen idee waarom, heb soms t idee dat zeniet weet wat ze doet maar ze weet wel dat t reactie oplevert. Als ze t doet zeg ik 1x; 'nee niet slaan anders zet mama je weg' als ze t dan weer doet zeg ik weer 'nee' en zet ik haar op de grond. Dit vindt ze niet leuk. Soms lijkt ze er niet echt 'uit te kunnen komen'; dan blijft ze doorgaan en dan leidt ik haar af. Zou nooit een tik terug geven; ik ben überhaupt tegen slaan (vindt t naar en heb t idee dat kinderen daar niet echt iets van leren) en bovendien doe jij dan iets wat hij niet mag.
Hier ook gehad. Ik zette m dan altijd ff in een hoekje met een: nee, je mag niet slaan. Zodat hij wist dat het niet leuk was wat hij deed. Als ie dan uitgeraast was, mocht ie weer bij me komen om even te knuffelen (goedmaken). Maar even een opstekertje: Kinderen doen dit vaak bij iemand waar ze zich het meest veilig en geborgen bij voelen, met wie ze een goede band hebben. Het is idd onmacht van je kindje en hij loopt het minste risico door dat te uiten bij iemand waarbij de band al niet meer stuk kan. Dus eigenlijk moet je helemaal niet onzeker zijn als moeder, je doet het goed!
noa deed dit ook en soms nog....een tik geven helpt niet want dan geef je het slechte voorbeeld...je straft hem omdat hij slaat door zelf een tik te geven (nu weet ik heus wel dat je hem niet echt slaat maar een corrigerende tik geeft) hierdoor kunnen ze best in de war raken. wat ik bij noa doe is op een boze toon NEE zeggen of Nee noa dat mag niet! en dan pak ik soms een beetje stevig (niet TE natuurlijk) haar armpje vast. dat ze weet dat het menes is..en bij de 3e keer dan zet ik haar op de grond en geef haar even geen aandacht. negeren dus...dat is de beste manier om te straffen negeren...dat vinden kinderen namelijk vreselijk. hier werkt het prima...succes in ieder geval en maak je maar geen zorgen het ligt niet aan jou en komt wel weer goed!
hoi meiden bedankt voor jullie reacties, wat fijn te weten dat meerdere moeders hier ervaring mee hebben met hun kleintjes. het geeft echt een naar gevoel als je kindje dat doet, je voelt je er verdrietig door en denkt waarom doet hij dat bij mij? ik ga zeker jullie tips opvolgen in de hoop dat het werkt, moet zeggen dat het gister en vandaag al wat beter gaat. oh en even voor de meiden wat het "slaan" betreft, het is niet dat ik hem echt sla hoor het is meer een tikje op zijn vingers en ook echt niet met volle kracht. dus begrijp mij niet verkeerd ajb. wil hier geen verkeerd beeld opwekken. thanks allemaal!! ik laat weten hoe het verder verloopt! liefs petty
Door een tik te geven (hard of niet) leert je kind dat het okay is dat je wel een tik mag geven als iemand groter is... Dat is niet de boodschap die je wilt geven lijkt me. Wegzetten en negeren dat is het enige wat je op deze leeftijd kunt doen en natuurlijk 'boos' reageren. Want je kindje mag best merken dat je niet blij bent.
Hier door jouw topic ook gerustgesteld hoor. Goed te lezen dat er meer mamma's zijn die dit meemaken/meegemaakt hebben. Ik werd er ook zo verdrietig van en zo onzeker. Verder geeft de opmerking van mmeke mij een bevestiging naar wat ik zelf al zei: "Maar even een opstekertje: Kinderen doen dit vaak bij iemand waar ze zich het meest veilig en geborgen bij voelen, met wie ze een goede band hebben. Het is idd onmacht van je kindje en hij loopt het minste risico door dat te uiten bij iemand waarbij de band al niet meer stuk kan." Ik den namelijk inderdaad dat het wel zo is... Want op wie reageren wij meestel "af" als er iets aan de hand is? Degene die het dichtst bij ons staat. Hoop dat je wat hebt aan de tips die hier staan!