Misschien een beetje stomme vraag, maar hoe hebben jullie aan jullie man/vriend bekend gemaakt dat je een kindje wilde? Of is het meer van zijn kant gekomen? Ik wil het namelijk heel erg graag, maar ik weet niet goed hoe ik het tegen mijn vriend moet zeggen. Groetjes Zweefje
heel simpel gewoon gezegd dat mijn hormonen op hol zijn en dat ik een grote wens heb en hoe hij over die wens denkt! hij heeft daar 6 maand over nagedacht en nu zijn we al in ronde 4. dus gewoon vertellen en hem de tijd geven succes
Mijn man was er nog vroeger eigenlijk over bezig dan ik. Omdat hij pas hier was uit tr en hij geen werk had ging dat niet. Had gezegd als je werk hebt dan stop ik direct met de pil. De dag dat hij zijn vast contract kreeg heb ik de pil weggesmeten en nooit meer aangeraakt
We hadden het er wel al eens over gehad. We willen allebei graag kinderen, maar we hadden het er altijd voor in de toekomst over. Op een gegeven moment had ik wel het gevoel er klaar voor te zijn. Hij was er toen nog niet klaar voor, maar ging er wel serieuzer over nadenken. Op een gegeven moment ben ik toen gestopt met de pil om 2 redenen. Ik had geen zin meer in die troep en wilde mijn lichaam rustig de tijd geven tot 'ontpillen' terwijl hij er verder over nadacht. Ik heb toen condooms voor hem gekocht, maar dat doosje is nooit open gemaakt. Kennelijk was dat voor hem genoeg om over de drempel te trekken.
de ex vriendin van mijn lover had al een grote dochter...hij is dus een tijdje stiefvader geweest van die puber.. schijnt niet zo goed gegaan te zijn.. toen wij iets kregen, was er een keer een aflevering van the nanny of de opvoedpolitie of zo. daar zaten we naar te kijken.. lover ergerde zich dood aan die kids en hij vertelde me dat hij een hekel aan kids had...en dat hij nooit zelf kids wilde. dus ik vraag hem heel verbaasd of hij ze op den duur ook niet met mij wilde..werd een heftige discussie daar heeft hij kennelijk nog eens goed over nagedacht want een paar dagen later zei hij opeens dat hij die stap met mij wel wilde zetten. ik had hem kennelijk overtuigd dat kids van jezelf hebben toch wel even iets anders is. dus gestopt met prikpil.. en lekker bezig met oefenen... Aoife
Bij ons ging het eigenlijk een beetje vanzelf...Ik wilde stoppen met de pil omdat ik eens wilde kijken of alles nog wel zelf werkte enzo. Toen wilden we allebei nog niet voor kinderen gaan. We hadden wel zoiets van áls het gebeurt is het ook niet erg. Maar we gingen er nog niet voor. Toen een paar maanden later gingen we een keer sexen en we gebruikten niks. Dus ik keek mijn vriend daarna aan zo van 'wat was dat nou..?' En hij lachte een beetje en zei 'jaa..zeg maar niks' En toen hadden we het erover en toen zijn we zo verder gegaan en was ik na 5 maanden zwanger
Wij hebben eigenlijk altijd gezegd geen kinderen te willen ("ik werk al met kinderen, dat is druk genoeg, dan wil ik thuis rust aan mijn hoofd"). Maar we zijn sinds een jaar oom en tante en dat veranderde de zaak. Op een avond in bed heb ik tegen hem gezegd dat ie niet moet schrikken maar dat ik toch wel ooit een kindje zou willen. Hij was helemaal stil. Ik zei ook dat ik geen reactie van hem verwachte op dit moment en dat ie er maar eens over na moest denken. Een minuutje later zei hij: "dat wil ik ook wel" en aan het einde van de strip ben ik gewoon niet meer begonnen met een nieuwe, want we zijn er klaar voor! Alleen zit er nu even een kleine klink in de kabel, maar ook dat komt wel weer goed (hoop ik). Ik hoop dat je er wat mee kan. Het is een moeilijk gesprek en je weet nooit hoe die mannen reageren. Sommige komen verassend uit de hoek en anderen......tja....... Succes en hou je ons op de hoogte?! O
zo ineens uit het niets eigenlijk ik voelde het bij mezelf al een tijdje rommelen vooral als ik baby's zag.... en hij heeft altijd gezegd dat hij er 2 meer dan genoeg vond en nooit geen 3e wilde , maar ja bloed kruipt waar het niet gaan kan, ondanks dat ik best wel wat protest verwacht had gebeurde er dus totaal niets, ik zei dat ik best wel graag een 3e zou willen en hij zij dan moet je stoppen met de pil.. .... hij vond het ook best leuk om het toch allemaal nog een keer mee te maken dus zodoende de pil aan de kant gegooid en wel gelijk gevraagd aan hem of dat als het zover zou zijn hij zich daarna zou willen "laten helpen"en dat ik dus niet meer terug aan de pil hoef want dat merk ik heel goed dat ik veel beter in mijn vel zit zonder pil....
Tijdens de pil was ik een keer overtijd...en toen de menstruatie uiteindelijk wel kwam waren we een beetje teleurgesteld en toen zijn we gaan nadenken hoe leuk het eigenlijk wel zou zijn.....zo is het eigenlijk bij ons gekomen en nu gaan we voor de 2e omdat de 1e zo'n heerlijk ventje is wat je leven zo mooi maakt.... Succes
Hoewel we niet aan het klussen zijn was het iets waar mijn vriend en ik meteen al, in het begin van onze relatie, over gepraat hebben. Mijn vriend is een aantal jaren jonger en beseft dat "op mijn leeftijd" het krijgen van kinderen niet echt een vanzelfsprekendheid meer is. Hij wil graag kinderen en heeft daarom voor zichzelf en voor mij besloten wanneer hij aan kinderen zou willen beginnen Nog 2 jaartjes wachten xxx Dees
Nee, dat zijn we niet. Ik ben gescheiden en nu 10 maanden samen met mijn vriend. Mijn vriend en ik schelen 13 jaar en hij vind zichzelf nu nog te jong. Over 2 jaar niet meer Ik zit hier al even en ben een beetje verslaafd aan het forum! xxx Dees
Bij ons zat het eigenlijk al een tijdje in de planning. We zouden verhuizen naar een groter huis, ik zou een andere baan zoeken en we wilden trouwen, want OOIT wilden we wel kinderen. Toen werd ik tegen mijn eigen verwachtingen in aangenomen in het ziekenhuis en mocht ik de opleiding tot verpleegkundige gaan volgen. Mijn kinderwens verdween naar de achtergrond. Ik was een jaar bezig (in totaal 4 jaar) toen het ineens enorm begon te rommelen. Het kwam eigenlijk doordat ik een paar weken thuis kwam te zitten door ziekte. Ik had me een jaarlang echt op mijn opleiding en werk gestort en toen was dat inene even helemaal weg. Toen was het hek van de dam, ik moest en zou een kind! Mijn man wilde al langer maar had vanwege mijn opleiding zijn mond gehouden. We hebben er een week over gepraat. Alle voor en tegens kwamen voorbij. Toen heb ik mijn spiraaltje laten verwijderen en tja, 4 weken later had ik een positieve test
Bij ons was het mijn initiatief. Bij mij rommelt het al heel erg lang, zeker toen een vriendin van mij een zoontje kreeg. Door wat ik aangaf is mijn vriend er ook serieuzer na gaan denken en langzaam maar zeker is hij ook al bijna zover! Het is wel iets waar we het altijd wel over hebben gehad sinds we elkaar kennen, maar het gaat nu dus wel de goede kant op! Groetjes!
Mijn man wist dat ik graag kinderen wilde en hij wilde het ook, maar hij zei steeds dat hij nog even wilde wachten. We hebben een heftig jaar achter de rug met het overlijden van zijn moeder en een heftige ziekte van mijn moeder, dus hij had even tijd nodig om tot zichzelf te komen. Dat respecteerde ik natuurlijk volkomen. Maar toen begon hij steeds meer opmerkingen te maken en mij attent te maken op alles wat met zwangerschap en baby's te maken heeft. Hele dubbelzinnige boodschappen kreeg ik van hem! Dus ik vond het tijd om 'ns goed te praten. Toen zei hij eigenlijk meteen dat we helemaal niet hoefden te praten maar dat ik meteen maar moest stoppen met de pil! Ik moet zeggen dat zijn reactie ineens zo plotseling kwam, dat ik nu meer aan het idee moet wennen dan hij. Hoewel ik natuurlijk nog steeds dolgraag een kindje wil! Groetjes, Marloes
Ik wilde ook al heel lang kids en mijn vriend zei dat hij nooit kids wilde (hij heeft zelf niet echt een leuke jeugd gehad en hij was bang dat hij hetzelfde als zn pa zou worden) Toen waren onze beste vrienden ook zwanger,inmiddels al bevallen. En toen begon het bij mn vriend ook te kriebelen en hij werd al 30 (vond ie een mooie leeftijd om te beginnen) We zouden wachten tot de zomer, want we gingen nog met de motor naar italie.. en nu inmiddels al 5 maanden verder...
Gisteren is een vriendin van ons bevallen van een dochter Kato, en we gaan zondag kijken. Als het goed is zou mijn vriendin Kato dus aan mijn hubbie geven om haar vast te houden (hij heeft nog nooit een baby vast gehouden, iig niet dat hij zich kan herinneren) Misschien dat dit iets bij hem los maakt. Afwachten dus..... (spannend!)