M'n dochter van 2,5 maand oud slaapt sinds de geboorte bij ons op de kamer. De eerste dagen sliep ze in de kinderwagen, lekker knus en veilig. Daarna hebben we haar in d'r ledikant gelegd, die staat naast mijn kant van het bed. Als ze in haar ledikant ligt kan ze mij zien, en ik haar. Dat geeft mij in ieder geval een fijn gevoel. En haar ook, denk ik. Het is ook nog eens makkelijk, want ze wil 's nachts nog wel eens d'r speen kwijt raken en dan wakker worden. Dan hoef ik dus niet m'n bed uit, etc, om 'm terug te geven. Nu is dat natuurlijk niet de voornaamste reden. Ik zou het niet erg vinden om m'n bed voor haar uit te moeten. Ik vind het vooral gewoon fijn om d'r zo dichtbij mij te hebben. Ik slaap dan toch een stuk rustiger, als ik weet/zie dat ze veilig en dichtbij is, etc. M'n man & ik hebben ook niet het gevoel dat het onze slaap of 'privacy' schaadt, want we slapen gewoon al door d'r kleine zuchtjes, kreuntjes, etc, heen. Ik merk natuurlijk ook wel al wat nadelen. Zo zijn we wel min of meer verplicht om direct na haar laatste flesje (half 12) ook zelf te gaan slapen. Verder maak ik mij wel zorgen dat hoe langer ik wacht, hoe moeilijker ik het ga vinden om haar 'los' te laten. Of dat het dan moeilijker wordt om d'r te gaan leren dat ze in haar eigen kamer moet slapen, etc. Verder merk ik dat er om mij heen nu toch wel wat meer negatieve reacties beginnen te komen, als ik vertel dat ze nog bij ons op de kamer slaapt. De eerste maand had iedereen zoiets van; "Nee tuurlijk, je wilt haar gewoon dichtbij je hebben!" En nu is het: "Oh? Slaapt ze nu nog steeds niet op d'r eigen kamer?" Nu probeer ik mij daar niet zo veel van aan te trekken, want iedereen heeft zo z'n/haar eigen manier en zolang je je er goed bij voelt, kan het niet echt 'fout' zijn, toch? Maar toch begint het wel een beetje te knagen of ik het wel goed doe... Of het wel goed voor haar is, en of ik dus niet te veel aan mijzelf denk, etc. Of ik er geen spijt van ga krijgen door (zo) lang te wachten met haar op d'r eigen kamer te leggen, etc, etc. Dus... Wanneer sliepen jullie kinderen voor het eerst op hun eigen kamer? En wat waren jullie redenen om bijv. nog even te wachten?
Yara slaapt bij mij op de kamer omdat we maar 1 slaapkamer hebben... November gaan we in ons nieuwe huis met meerdere kamers en dan gaat zij ook meteen in dr eigen kamer! Als zij al eerder dr eigen kamer had gehad en niet de klachten (benauwdheid door reflux) had ze meteen in dr eigen kamer gelegen.
onze dochter sliep vanaf 2.5e week op haar eigen kamer, en vanaf 4 weken niet meer in de bak van de kinderwagen, dus al een tijdje in haar eigen bedje. Dit kwam ook niet zomaar. Ik ben opgenomen geweest in t ziekenhuis een week, (net na mn kraamtijd) en omdat ik zo ziek was ging Yuna s nachts naar de babyafdeling, en wat was dat eigenlijk lekker, want ik werd van elk geluidje wakker. Thuis hebben we haar ook gelijk na de ziekenhuisopname van mij, en dus van haar, gelijk in haar eigen bedje gelegd. Ik zou idd niet te lang wachten want dan wordt t steeds moeilijker. En misschien slaap je de eerste nacht wat minder, ga je gewoon wat vaker bij haar kijken... succes!
Mijn zoontje heeft nooit bij ons op de kamer geslapen, maar vanaf dag 1 op zijn eigen kamer. Ik vind dat je gewoon moet doen waar jij je fijn bij voeld. Er zijn ook mensen waarbij het kindje tussen hun inslaapt totdat een kindje zelf aan geeft toe te zijn aan hun eigen plekje. In heel veel culturen is het heel normaal als de kindjes dicht in de buurt van de ouders slapen. Dus lekker doen waar jij je goed bij voeld en zeker niet je kindje op een andere kamer leggen omdat je omgeving dat zo vind.
Sluit ik me bij aan, gewoon doen waar jij je goed bij voelt. Als je het echt prettiger vindt haar bij je te houden dan moet je dat gewoon lekker doen. Onze dochter sliep na een kleine week op haar eigen kamer. Vooral doordat ik van ieder kuchje wakker werd en dus zelf totaal geen nachtrust kreeg. We hebben eerst de bak van de kinderwagen in haar ledikantje gezet en haar hierin laten slapen. Daarna gewoon in het ledikantje en dat heeft hier nooit problemen gegeven. Succes!
Het is jou kind, dus wat anderen zeggen moet je je sowieso niets van aantrekken. Doe wat goed voelt! Als je haar bij je wilt hou je haar lekker bij je. Mira is nu 4 maanden en slaapt nog steeds in haar ledikant naast mijn bed (net zoals jij het beschrijft, ze kan mij zien en ik kan haar zien) Ik moet er niet aan denken dat ze al in haar kamer slaapt. Ik wil het niet en ik voel me er niet goed bij. Dus daarom doe ik het nog niet. Ik denk dat ik haar pas in haar eigen kamer wil als ze een maandje of 6 is. Ik zie het dan wel, misschien voel ik me er eerder goed bij en misschien pas veel later.
Oh en daarnaast heeft ze overdag 3maanden lang op mijn arm geslapen en de helft van de nacht tussen ons in. Van de een op de andere dag wou ze haar eigen bed en nu wilt ze niet eens op mijn arm slapen, af en toe nog eens naast me maar meer niet. Ik geloof niet dat het straks 'moeilijk' voor haar zal worden als ze ineens in haar eigen kamer moet. Ze kent haar kamer, ik verschoon haar daar de hele dag, we lezen daar een boekje en ze heeft er ook al regelmatig in de middagen geslapen, dat vind ze ook geen probleem. Nogmaals, doe waar jij je goed bij voelt!
Hier hetzelfde als bij jou,vond het gewoon fijn om de kleine bij ons op de kamer te hebben.Doordat we idd veel comentaar hadden van buitenaf,vooral (schoon)ouders heb ik em met 5mnd naar zijn eigen kamer gedaan(zonder problemen)maar wat had ik spijt,heb het dan ook maar 2 nachten volgehouden en toen is meneertje mooi weer naar onze kamer gekomen.Voelde me zo stom dat ik me had laten beiinvloeden door buitenaf terwijl het voor mij helemaal niet goed voelde.Hij is met 8,5mnd zonder problemen naar zijn eigen kamer gegaan.ALs hij nu s'morgens vroeg wakker word slaapt ie ook lekker bij ons in bed verder.Ik zou dus zeggen volg je gevoel dat werkt gewoon het beste!
Mijn meisje heeft tot bijna 7 maanden bij ons op de kamer geslapen.Toen was ze uit haar wieg gegroeid en moest ik er toch echt aan geloven hihi..Overigens ben ik wel met een maand begonnen haar overdag in dr eigen kamer te leggen zodat ze nooit problemen heeft gehad in haar eigen kamertje
Ons mannetje heeft tot ruim 5 mnd bij ons op de kamer geslapen. Als hoofdreden omdat ik nachtvoedingen gaf en dan hoefde ik niet zo ver mijn bed uit. Verder vond ik het ook veels te gezellig en fijn om hem naast me te hebben. Hij is naar zijn eigen kamer gegaan toen hij met voeten en kruin het wiegje raakte. Hij was er dus gewoon uit gegroeit. Overigens legde ik hem al wel veel eerder overdag in zijn ledikant op zijn eigen kamer te slapen.
Lucas slaapt sinds hij 3 maanden is op zijn eigen kamer. Ik vond het helemaal neit leuk de eerste nacht(en) maar ik merkte dat hij in zijn wieg niet meer lekker lag en daardoor onrustig sliep. Om nou het ledikantje naast mn bed te zetten vond ik te ver gaan, dus vandaar gekozen voor zijn eigen kamer en het bevalt me super goed! Sinds gister zonder babyfoon naast mn bed, wat ook goed gaat! haha Ik las toevallig in een tijdschrift deze week, dat het zelfs wordt aangeraden om je kind t/m 6 maanden bij je op de kamer te laten slapen ivm voorkomen van wiegendood... Dusse je hebt nog even geniet er van! this zo heerlijk om je kleintje bij je te hebben. 's nachts even spieken!
ohja, ik heb geen nachtvoedingen meer, dat maakte de keus voor mij ook makkelijker. Anders had ik waarschijnlijk wel zijn ledikant naast het mijne geschoven
Hoi, Onze dochter heeft tot 4,5 maand bij ons op de kamer geslapen! Alleen sliep ik steeds slechter dus daarom ging ze over. Wel even wennen hoor... Lekker doen waar jij je prettig bij voelt! Groetjes
Tnx allen! Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik zou idd wel eens kunnen proberen om d'r overdag op d'r eigen kamer te laten slapen. En dan 's nachts nog gewoon bij mij. Gewoon al een eerste stapje maken... Alleen zal dat dan wel in d'r reiswieg moeten, want het (zware) ledikant staat naast m'n bed en die ga ik niet elke dag heen en weer slepen, haha. En wellicht kan ik dan over een tijdje dan het volgende stapje doen, door d'r ledikant wat meer van het bed af te zetten, bijv. Of wie weet wordt ik gewoon op een dag wakker en denk ik: "Genoeg nu." Ik had van te voren nooit gedacht dat ik het zo zou doen, hoor. Ik hoorde/las idd wel vaker dat ouders hun baby lang bij zich lieten slapen, en dan zei ik tegen m'n man: "Nou, dat gaan wij maar max. 1 maand doen, hoor!" Maar ja... toen was ze 1 maand en kon ik d'r gewoon niet los(ser) laten... Gek is dat...
Ik heb altijd gezegt never nooit slaapt onze baby bij ons in bed Nou ben ik daar even mooi van terug gekomen want ze heeft tot 14 maanden in ons bed gelegen hahaha Nu slaapt ze sinds kort in dr eigen kamer Mijn tip doe waar je kindje en jij achter staan en ze zeggen 6 maanden in jullie kamer is beter En negatieve reacties zal je altijd wel krijgen is het niet over het slapen dan wel over het voeden of hoe je je kind opvoedt of hoe je het kleed of wat het te eten krijgt goed doe je het in sommige ogen toch nooit. Dus volg je mama hart dan doe je het iig voor je eigen gevoel goed
Tot 3 maanden bij ons, nu op haar eigen kamertje. Eerst nog in de wieg, vandaag over naar het ledikant!
helemaal mee eens!als ik je zo lees heb ik het idee dat je zelf je kindje nog op de kamer wil hebben maar laat je je toch wat beinvloeden door de omgeving die vindt dat een kindje op de eigen kamer moet slapen...wij hebben onze kleine man ook op de kamer gelaten. hij is nu alweer bijna 14 maanden. zodra we weer in ons eigen huis zijn, gaan we het proberen hem op z'n kamer te laten slapen. hij sliep bij ons omdat hij vaak gevoed moest worden en nogal een spuugertje was. ik gaf BV en er elke keer uit trok ik niet. bovendien vond ik dat spugen heel vervelend en had ik hem liever dichtbij. in de griekse cultuur is het heel gewoan dat het kindje tot 2 jaar op de kamer slaapt. zolang willen wij niet doorgaan maar het is veel meer geaccepteerd hier!
Hier slaapt de kleine vanaf de 3 maanden snachts op haar kamer in haar eigen ledikantje. Overdag sliep ze hier al een maandje langer (ivm waterschade en opnieuw verven ed kon het niet eerder anders was dat vast eerder gebeurt overdag). Al met een maand maakte we de afspraak om de overstap te maken voor mijn verlof afgelopen was. Hoe dichter het bij kwam hoe erger ik het vond maar ook de wieg begon ik eng te vinden door de bekleding en een erg bewegelijk kindje. De eerste week vond ik erg moeilijk, al had dochterlief er geen enkel probleem mee. Nu gaat het (met beide ) erg goed. Ze slaapt nu ook een stuk beter door!
Wij beide kinderen met 4,5 maand ongeveer. Isabella ging slechter slapen naast me en Julian kon wel langer maar ik moest ook leren om los te laten dus heb ik ze gewoon rond dezelfde leeftijd gedaan.