Hoi iedereen, Ik ben nu 16 weken zwanger en al 16 weken lang is het ellende. We zijn 7 maanden bezig geweest om zwanger te raken en dat ging gepaard met veel ruzie en stress. Ik had gehoopt (misschien tegen beter weten in) dat het beter zou gaan als ik eenmaal zwanger was. Niet dus... Het gaat hooguit een paar dagen "goed" en dan barst de bom weer. Als ik tegen hem een puntje van kritiek uit is de standaard reactie "ja maar jij...". Vervolgens gaat hij over in een modus om mij het bloed onder mijn nagels vandaan te halen door vervelende opmerkingen. Vroeger kon ik er prima mee omgaan maar nu lijkt de spreekwoordelijke emmer vol te zijn. Op het moment dat hij begint knapt er iets en ga ik volledig door het lint. Ik weet dat dit absoluut niet goed is, maar weglopen heeft op zo'n moment ook geen zin. Als ik weg wil gaan krijg ik te horen dat ik wegloop voor onze relatie en dat ik dan niet meer terug hoef te komen. Hij chanteerd me emotioneel gezien ontzettend op deze manier. In een notendop de situatie is onleefbaar geworden en ik weet niet hoe dit verder moet. Alleen verder of afbreken van de zwangerschap? Ik weet het niet meer... dus help!
Afbreken van de zwangerschap? Dat je daar uberhaubt nog over nadenkt!!! Ik weet niet tot wanneer het mag aar denk dat je dicht tegen de grens aan zit of er al overheen bent. Misschien een timeout?? Even ergens anders slapen om beiden tot rust te komen? Vergeet niet dat nu hè zwanger bent, je ook heel heftig en naar zou kunnen reageren. Ikzelf had het niet door toen i zwanger was terwijl mijn man en moeder het steeds zeiden, verklaarde ze voor gek! Maar na de bevalling kon ik ze Nijs anders dan gelijk geven.
Afbreken van de zwangerschap snap ik ook even niks van? Dat zal voor jullie relatie niks uitmaken als ik het zo lees! Als ik jou verhaal lees, heb ik het idee dat jullie allebei heel gespannen zijn en op ontploffen staan. Probeer te ontspannen, leuke dingen te doen en vooral je niet afreageren op elkaar!! Het klinkt heel makkelijk, maar een zwangerschap is zoiets moois, geniet ervan!! 9 maanden gaan namelijk heel snel!! Sterkte!
Afbreken van de zwangerschap, terwijl je al 16 weken bent en het kindje al voelt (of binnenkort voelt) bewegen? Ik denk ook dat jullie eens even uit elkaar moeten. Even nadenken over wat je wil zonder druk van elkaar te voelen. Sterkte hoor!
hoi ik denk dat het aan je hormonen ligt. ik ben wel weggegaan ( heel ander verhaal) maar toen ik bij hem was en zwanger ik ergerde me gewoon aan alles. ik was singe en zwanger en alles ging super. dus denk vooral je hormonen hoor. ik ergerde me aan de stomste dingen gr
Afbreken van de zwangerschap lijkt me volkomen niet logisch en ik zou het niet eens overwegen, maar dat terzijde.. Als hij je behandeld zoals jij omschrijft zou ik weggaan. maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan!... Misschien dat prof hulp een optie is.
Weglopen is niet per se hetzelfde als weglopen uit een relatie. Misschien dat je dat op een rustig moment uit kan leggen. Mijn vriend loopt ook wel eens weg als we ruzie hebben en ik vond dat in het begin ook heel vervelend en ik snapte het niet. maar hij zei ik doe dat voor jou, anders word ik zo boos dat ik alleen nog maar hele nare dingen kan zeggen waar ik later spijt van krijg. Als hij even op zichzelf is kan hij tot rust komen, alles op een rijtje zetten, en dan komt hij weer terug om er verder over te praten. Ik moest er erg aan wennen, maar moet zeggen nu ik hem die ruimte gun gaat het een stuk beter. Ik weet inmiddels dat hij vanzelf weer terugkomt als hij eraan toe is en dat we dan op een normale manier verder kunnen. En de tijd dat hij wegblijft wordt steeds korter, was het eerst wel eens 3 dagen dat we elkaar niet spraken, nu is het misschien een uur of een kwartier. Als je eenmaal door het lint aan het gaan bent kom je toch niet constructief verder, dan is het misschien zo slecht nog niet om samen af te spreken we nemen nu een time-out en praten verder als de gemoederen bedaard zijn. De zwangerschap afbreken lijkt me wel een heel heftig iets hoor, zeker als hij al zo ver gevorderd is.. en als je 7 maanden bezig was is het toch wel iets wat je graag wilde lijkt me. Je hoort van vrouwen die het kindje echt niet wilden al dat het enorme impact heeft voor de rest van je leven, denk er niet te licht over.