Ik weet het even niet meer..

Allereerst proficiat! Ik snap dat je van de kaart bent en niet weet waar je moet beginnen.

Sowieso eerst een verloskundige bellen en een afspraak maken.
Verder naar beneden op dit forum heb je onder het kopje 'na de geboorte' een onderdeel 'alleenstaande moeders' daar zitten genoeg vrouwen die je kunnen helpen.

Je geeft aan wel altijd een kinderwens te hebben gehad, ik weet daarom zeker dat als je het laat bezinken, je er erg blij mee zal zijn.
Ik snap dat de vader er niet blij mee is, hij kan wel direct roepen het niet te willen maar dan had hij condooms moeten gebruiken, ook al zou je de pil wel consequent geslikt hebben dan nog geeft dat geen 100 % zekerheid.

Financieel kun je het zo duur maken als je wilt, op Marktplaats kun je erg veel vinden voor weinig geld en vaak zijn er ook FB-groepen in de buurt.
Sowieso heb je 8 maanden de tijd om alles bij elkaar te krijgen en te regelen, gewoon rustig blijven, het wordt morgen nog niet geboren .

Als alleenstaande moeder krijg je best veel subsidies van de overheid, dat zou je via de belastingdienst en gemeente kunnen uitzoeken.

Hopelijk heb je familie en andere mensen die je kunnen steunen?

Ik wens je sterkte en het komt echt wel goed .

 

Als ik het zo lees vanuit jouw oogpunt is het een gelukje bij een ongelukje
Kan me goed voorstellen dat je even niet weet hoe en wat. Geef jezelf de tijd om e.e.a. te laten bezinken. Zoals Drieka al aangaf zijn er subsidies e.d. zoals bijvoorbeeld kinderopvang toeslag en kindgebonden budget waar je waarschijnlijk recht op zal hebben (ik zeg waarschijnlijk want het is inkomensafhankelijk). Voor babyspulletjes inderdaad eventueel via MP of FB.
Het is echt te doen in je eentje Ik doe het ook alleen, net als heel veel anderen. Als je vragen hebt mag je die trouwens gerust stellen, eventueel via PB.

 

Ondanks de situatie, toch gefeliciteerd! Marktplaats kan je grootste vriend worden... maak een excel sheetje met al je inkomsten en uitgaven, dat is stap 1. Kijk vervolgens op de site van de belastingdienst wat je krijgt aan alleenstaande ouder toeslagen, kinderopvang toeslag etc etc.

Sterkte en succes!

 

Wat een moeilijke situatie! Laat het nieuws bezinken voor je een beslissing neemt. De vader heeft zo te horen ook wat tijd nodig, zijn mening kan zo weer omslaan als hij er wat langer over nagedacht heeft.

Maak je om de financieen (nog) geen zorgen. Uit je verhaal leid ik af dat je een vaste baan en recht op zwangerschaps- en ouderschapsverlof hebt, dus je hebt een inkomen voor jezelf en je kleintje. Bovendien is er een hoop beschikbaar met toeslagen, tweedehands spullen en bewust goedkoper leven.

Je schrijft dat je een kinderwens hebt, maar de hoop al had opgegeven. Deze zwangerschap geeft je de kans op een kindje, maar daarvoor moet je afscheid nemen van je wens om samen met de vader en je kindje een gezin te vormen. Zelfs als de vader bijdraait klinkt het niet alsof jullie een hecht stel zullen worden. Dat is best even slikken.

Een vriendin heeft bewust van een donor een kind gekregen met de redenering:'een man vinden kan ik de rest van mijn leven, kinderen krijgen maar tot mijn veertigste'. Wat je ook besluit, je zult je altijd afvragen hoe het anders had kunnen zijn.

 

Oke je wil graag ervaring. Bij deze 😉

Hier een beetje een zelfde verhaal. Door de pil heen zwanger en den man die wel mijn vriend was maar waar ik niet mee samen woonde.
Uiteraard werd ik lief getroost maar de boodschap bleef ik wil dit niet.

Ik heb toch een afspraak gemaakt bij de vk maar zou een miskraam krijgen want er was geen vruchtje te zien. De natuur had het mooi opgelost dacht ik toen. Maar goed natuurlijk ergens wel verdrietig.

Met 11 weken bleek de zangerschap wel goed. En heb toen na een hele roalacoaster besloten de baby te houden. Want mijn idee is altijd geweest kinderen krijg je, die neem je niet. En als er een kindje bij mij wil komen zal daar vast een goede reden voor zijn.

Ik had toen een bijbaan naas mijn studie. Nieuwe ft baan gezocht en studie op pauze gezet. Helaas raakte ik die baan kwijt en ben uiteindelijk in de bijstand beland. Heel vervelend maar ik heb nu wel even de "rust" samen met de kleine.

Financieel redden we het gemakkelijk. Je krijgt ook nog een heel aantal toelages vanuit de belastingdienst en natuurlijk de kinderbijslag.

Wat ik wel heel fijn vond is dat mijn moeder er de eerste 3 weken na de bevalling was. Want met een beetje pech kan je die tijd niet op je benen staan.

Daarnaast is je bennefit vriend net zo goed verantwoordelijk en zou het wel sjiek van hem zijn als hij financieel bijdraagd.
Hier gebeurt dat gelukkig wel en ZL ziet zijn vader 1 keer per week een ochtend. En dat gaat met ups en downs voor mij heel goed.

Dit is misschien je enige kans om een kindje te krijgen. Blijkbaar is die kans je nu gegund. Als je het afbreekt is dat uiteraard je eigen keuze en best begrijpbaar in deze situatie. Maar bedenkt je ook hoe de rest van je leven er uit ziet zonder het kind wat je eigenlijk zo graag wilde maar er nooit meer zal zijn omdat het plaatje er niet was.
En dat er nu geen vader voor de kleine is wil niet zeggen dat je die nooit meer tegen gaat komen.

Heel veel sterkte.
En je bent altijd sterker dan je denkt.

 

Ik kan je eigenlijk alleen als tip geven om eens met het FIOM te gaan praten. Daar zitten therapeuten die gespecialiseerd zijn in ongewenste/ongeplande zwangerschappen. Wellicht dat zij je kunnen helpen om alles op een rijtje te zetten en je angsten weg te nemen.

Er zijn ontzettend veel single moeders die het prima redden. Je krijgt alleenstaande ouder korting (vanaf dit jaar heet het anders maar het is toch zo'n 300 euro in de maand) als je werkt en niet zo'n enorm loon hebt en kinderbijslag. Financieel hoef je je dus eigenlijk geen zorgen te maken.

Voor wat betreft de 'verwekker' sjah daar had hij eerder aan moeten denken voordat die hem ergens in stopte. Een echte man neemt zijn verantwoordelijkheid en laat je er in ieder geval financieeel niet alleen voor staan. En stel dat hij dat wel doet kun jij nog altijd via de rechter een DNA test afdwingen. Mocht jij dat willen natuurlijk..

Heel veel sterkte!

 

Ik heb een kind op de wereld gezet wat gewenst was door zijn vader.
Na onze scheiding haalde hij hem eens in de zoveel maanden op, en nu??
We krijgen al 1,5 jaar geen reactie meer van hem..
Zo kan het dus ook!

Daar zou ik je keus niet van laten afhangen

 

Een man heeft net zoveel recht om een zwangerschap niet te willen als een vrouw. Een man kan uiteraard geen abortus afdwingen, maar zeggen "ik wil dit niet" moet kunnen in mijn ogen. Wist hij trouwens wel dat je de pil niet betrouwbaar nam? Want in dat geval vind ik helemaal dat je hem niet aan mag rekenen dat hij deze zwangerschap niet wil.

 

Het komt op mij over dat je graag een kindje wilde maar in een andere, meer ideale situatie. Nu is het wondertje er gekomen maar werkt de rest niet mee.. Toch lees k aan je berichtjes dat je het bijzonder vind dat je zwanger bent. En dat is t ook. Een abortus is echt niet niks en kan je enorme spijt en schuldgevoelens van krijgen.
Je hebt nog 9 maanden de tijd en de papa heeft ook nog tijd om eraan te wennen (mannen doen hier een stuk langer over). Vaak draaien ze nog wel bij.
Als k jou was zou k ervoor gaan!!

 

Ik heb ook geen contact meer met mijn ouders en broer. Dat is heel erg lastig want ze weten dat ik getrouwd ben en nu een zoontje heb en het boeit hun helemaal niks. De laatste keer was ik bij mijn oma in het verzorgingstehuis, mijn moeder kwam binnen, zag mij met ons zoontje zitten en draaide zich gewoon om. Dat heeft me enorm veel pijn gedaan maar weet nu wel dat ik mijn zoontje zoiets nooit zou aandoen, je leert ervan.

Het is inderdaad wat je zegt, je bent geen 18 meer en wie zegt dat je hierna nog eens zwanger wordt, dat moet je goed laten meewegen.

 

Ik durfde het al bijna niet te zeggen maar hier ben ik het volledig mee eens. Waarom mag een vrouw wel altijd besluiten om het wel/niet te houden maar heeft een man geen inspraak terwijl het net zo goed de helft van hem is.

Voor de rest wil ik je heel veel sterkte met je keuze wensen. Het blijft hoe dan ook een moeilijke keuze.

 

Ah ik snap dat je dat besluit erg lastig vind.

Maar stel je zou besluiten geen abortus te doen. Wilt hij het kindje dan wel erkennen? Want zolang hij het niet erkent is hij wettelijk gezien ook niks verplicht. En is hij dus wettelijk gezien ook niet de vader.

Ik zou heel goed nadenken over wat JIJ wilt. Denk aan jezelf en even niet aan hem.
Denk na over hoe het zal zijn als je besluit het te houden en denk eraan hoe het zal zijn als je besluit abortus te doen. En maak dan je keuze.

 

Uiteraard zijn jullie er samen bij. Er zal ook niemand zeggen (neem ik toch aan?) dat alleen hij of alleen jij het schuld bent.
Als hij nu de keuze 100% bij jou legt dan vind ik dat hij niet mag klagen als je het wel wilt houden. Als hij het absoluut niet wil, wat hij mag vinden, dan moet hij met jou in gesprek gaan en met jou samen alles doornemen. Nu legt hij de keuze bij jou en trekt hij als het ware zijn handen er van af. Dan vind ik dat hij jou achteraf niet mag kwalijk nemen als jij zijn leven overhoop gooit.

 

Sorry dat ik het zeg, maar: dan had je je benen dicht moeten houden! Je weet dat als je klust met iemand dat de kans aanwezig is dat je zwanger kan raken, ook al doe je het met de pil en/of met condoom. Er is altijd een risico aan verbonden.

Wat je voor de rest doet, je kindje houden of niet, vind ik eigenlijk volledig aan jou. Ik begrijp het ook compleet vanuit de vaders kant, maar in dit geval ben jij degene die het kind gaat opvoeden. Of de papa daar aan mee betaald of niet, is jullie keuze.

Jij bent degene die moet leven met deze keuze. Ik snap heel goed dat die ontzettend lastig is. Maar ik zou het wel weten. Je geeft aan dat je al heel lang een kinderwens hebt en die wens wordt je nu opeens in de schoot geworpen. Jammer dat de biopapa niet wil, maar dan had hij zijn verantwoordelijkheid moeten nemen en een condoom moeten gebruiken.

Sorry als ik hard overkom. Er zijn ook genoeg vrouwen die er ontzettend lang over doen of die helemaal nooit kinderen zullen krijgen.

Het is niet dat je een tienermoeder wordt of dat het je financieel allemaal niet gaat lukken. Je hebt een baan, een huis (neem ik aan?) en kan je kindje dus een vrij stabiele start geven. Dat is toch het belangrijkste?

Natuurlijk moet je doen wat jij/jullie willen! Maar bedenk alsjeblieft dat het misschien je laatste kans is op een kleine. Ik zou het zó zonde voor je vinden als je nooit mama mag worden..

Succes! En als je wil praten, stuur dan alsjeblieft een pb'tje! X

 

Het is niet kiezen tussen hem en de baby, want hem heb je nu ook al niet. Meer dan kennissen/vrienden met benefits is het immers niet. Je kiest nu voor een baby of niet (een keuze die wat mij betreft niet gemaakt had hoeven worden als jullie beide verantwoordelijker waren geweest, maar goed, dat is achteraf praten). Hij kan bepalen of hij zich daarbij aansluit of niet.