Hallo dames, Graag zou ik wat onafhankelijk advies willen over hoe dit aan te pakken. Net een jarenlange relatie achter dus rug die hij onverwachts uitmaakte. Heeft mij verwijderd van Facebook en had al gauw een nieuwe vriendin. (Wat de status van die relatie nu is weet ik niet.) Heb hem niet persoonlijk verteld dat ik zwanger ben, wist niet hoe ik dit persoonlijk moet doen aangezien hij al een ander had. Kon dus niet even daar spontaan aan komen zetten. Zijn eerste reactie was een paniek reactie die zich in boosheid uitte. Later hebben we nog wel goed gepraat. Heb hem zelf de keuze gegeven of hij het wel of niet wil. Gevraagd daar goed over na te denken omdat ik geen zin heb ik steeds wisselende gedachten. Vrijwel meteen ma het gesprek waarin hij zei voor zijn kind te willen zorgen heeft hij via app gezegd er niets mee te willen hebben maken en heeft mij geblokkeerd. Zijn nu een aantal dagen verder. Heb er over nagedacht het gedrag wat hij nu vertoond. Mijn eerste gedachte na het na denken was zorgen dat het met de geboorte ook waterdicht is afgebouwd dat hij er inderdaad niets over te zeggen heeft. (Als ex niet bijdraaid wil ik het echt 100% waterdicht afbouwen wegens een gebeurtenis die vroeger gebeurd is.) Maar de afgelopen dagen begin ik toch te twijfelen. Ik wil niet dat er later iets aan mij te verwijten valt, wat zijn keus is is zijn keus. Nu zit ik te twijfelen om hem toch niet op de hoogte te brengen van echo's etc. Zodat het niet kan zeggen ja maar zij... Wat is verstandig?
Ik zou hem een mail sturen waarin je aangeeft dat je in het belang van jullie kindje zou willen dat jullie allebei betrokken zijn. Een mail heeft de voorkeur, zodat je later altijd kan laten zien dat jij het beste met je kind voor hebt gehad. Vervolgens het initiatief bij hem laten. Als hij betrokken wil zijn gelijk duidelijke afspraken maken over alimentatie en omgang. Geen vage beloftes, maar gewoon helderheid over wanneer wie waarvoor verantwoordelijk is. Als je daar eenmaal doorheen bent denk ik dat je al best wat commitment van je ex hebt gewonnen. Wil hij dat allemaal niet, dan zou ik er geen gevecht van maken. Je kindje gaat dan voor en je hebt het geprobeerd.
Hoi! Ik zit in een soortgelijke situatie. Mijn ex wil ook niets met het kind te maken hebben, en heeft mij gezegd dat ik hem met rust moet laten. Ik heb hem nog 2 keer benaderd met vragen vanuit de vk (erfelijke aanleg etc) en de vraag of hij op de hoogte gehouden wil worden of dat hij zelf voor contact zorgt. Hij zei genoeg aan zz te hebben en gaf aan zelf initiatief te nemen. Dit was begin juli. Voor mijn eigen gemoedsrust en voor mijn kindje heb ik het hierbij gelaten, zonder hem contact te ontzeggen (voor altijd). Ik heb weĺ aangegeven dat ik voor nu dan rust wil, en dat er zonder goed gesprek niet zomaar weer contact is. Inmiddels ben ik over een week uitgeteld van em gezonde zoon. Mijn familie en vrienden steunen mij heel fijn en ik voel me gezond en super. Ik voel me ook tevreden over hoe ik dit heb aangepakt. Jonge kinderen zijn heel gevoelig. Die voelen feilloos of ze geliefd en gewenst zijn. Ik heb ervoor gekozen om mijn zoon voor nu te beschermen tegen de onwil, stress en drama van de verwekker. Ik noem hem nu bewust verwekker, want ik vind vaderschap over iets heel anders gaan. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal. Volg je hart en principes hierin, en denk ook aan lange termijnge gevolgen. Veel sterkte en liefs!
Ik heb in een wat andere situatie gezeten als jij omdat ik wel kon blijven communiceren met mn ex. Maar ik denk dat het wel slim is om de bal bij hem te leggen. Aan te geven dat hij meer dan welkom is in het leven van jullie kindje maar dat het dan wel van zijn kant moet komen. Hier gaat het inmiddels best goed. En hoop dat mn ex op den duur ook wel wil dat de kleine af en toe alleen met hem op pad gaat.
Allereerst wat vervelend de situatie waar je nu in zit! Ik ben het eens met Nacho. Je geeft hem daarmee de mogelijkheid tot... Maar tevens wel je grenzen blijven aangeven! Zoals je schrijft is hij al op zijn eerdere besluit terug gekomen. Dit kunnen vele (onschuldige) redenen hebben. Misschien heeft het nog tijd nodig om 'te bezinken'. Of... Verder wil ik je als tip mee geven denk na over wel of niet erkennen en gezag van je ex direct na de geboorte. Verdiep je een beetje in de rechten en plichten van hem dan. Vooral als iemand anders de kleine bij de gemeente voor je aangeeft. Gezag aanvragen gaat trouwens iets anders en is er niet gelijk met de erkenning! Overigens kan je beiden op een later moment als nog doorgeven /aanvragen. Ik ken verhalen van waar 'de vader' wel gelijk erkend is en hij uiteindelijk niets met het kindje van doen wilde. Maar ook niet van plan zijn alimentatie e.d te betalen. Zelf heb ik destijds gekozen om niet te laten erkennen en ben daar nog steeds blij om. Gelukkig zijn er ook genoeg verhalen waarbij de vader (al dan niet erkend/gezag) na een relatie break-up, die ook met recht zich vader mogen noemen. En alles doen voor en met de kleine. Ik ben niet in de positie om te bepalen in welke categorie jou ex valt. Alleen jij kan daar wat over zeggen. Ik kan je alleen wat scenario's schetsen. En ik denk maar zo goed geïnformeerd voor je keuzes maakt, die nu misschien lastig zijn maar kunnen op langer termijn de vruchten afwerpen. Op al je vragen doe wat voor jou goed voelt en ik zeg altijd doen wat in het belang is van het kind. Is mama gelukkig, dan is de kleine dat ook. Verder wil ik je een hele fijne zwangerschap wensen en sterkte wensen met alles!