vroeg ik me even af naar aanleiding van onze uitnodiging aan vrienden en familie. Wij hebben hen uitgenodigd komende maand om onze elfde trouwdag te vieren. Mijn man is vorige week schoon verklaard na een flink traject van chemo's, dat heeft alles wel in perspectief gezet dus wij vieren alle dingen die maar gevierd kunnen worden (we zijn misschien wel een beetje doorgeslagen, haha). Vooral de familie van mijn man reageert een beetje mat, zo van is dat nou nodig, normaal vier je alleen 12,5 jaar, enz. Wat doen jullie?
Ja, dat deden wij ook altijd! Maar toen kreeg mijn man kanker en zijn overlevingskans was zo klein, ze hadden hem eigenlijk al opgegeven. Samen met ons derde kindje (dat heel erg gewenst maar niet gepland was), hebben we een heel druk en hectisch jaar gehad. Onze familie heeft ons heel erg geholpen en wij zijn zo dankbaar, dat mijn man er nog is, dat onze familie zo behulpzaam is geweest. We zijn zo blij, dat we gewoon alles willen vieren. Maar misschien mag het wel ietsje minder, haha..
Ja, maar ik kan me ook voorstellen dat zij er niet zo op zitten te wachten. Mijn schoonfamilie is bijzonder, eigenlijk hadden we nooit heel veel contact, maar het afgelopen jaar hebben ze zo veel voor ons gedaan! Vind het zo vreemd dat ze dat dan ook gelijk weer op een "laag pitje" zetten als alles weer goed is. Prima natuurlijk, hoor! Maar wel een soort grappig en bijzonder.
Ja dat is het ook wel een beetje hoor! Het valt gewoon toevallig samen met onze trouwdag. Mijn man moet nog even een beetje aansterken, maar dan is hij klaar voor een feestje! En dat vieren we dan op onze trouwdag, want die valt op zaterdag
Ik denk als je dat op de uitnodiging benoemt en je trouwdag niet noemt dat niemand er gek van op zal kijken. Als ik een uitnodiging krijg voor een 11 jarig huwelijk kijk ik tenminste ook wel raar op.
Hihi...ja dat is ook wel zo natuurlijk. Beetje impulsieve actie van ons Ik ga er nog even een appje achteraan sturenl
Allereerst: gefeliciteerd! Natuurlijk kun je communiceren dat je het leven viert en je het ook een beetje ziet als een afsluiting van een zware periode/je hen op deze manier wil bedanken voor alle steun. Wat ik eraan toe wilde voegen: ongeacht wat anderen denken. Lekker blijven vieren! Mijn beste vriendinnetje kreeg bijna 7 jaar terug borstkanker. Ze was amper 20 jaar oud. Alle uitslagen waren steeds maar negatief: meest aggressieve vorm. Niet een maar drie tumoren gevonden. Beide borsten moesten weg. De lymfklieren positief. Behalve chemo en operatie ook radioterapie nodig want dicht bij spier. Genetisch onderzoek positief: in de toekomst ook eierstokken eruit. Het leek állemaal tegen te zitten. En toch (voor zover we dat durven zeggen) is ze genezen! Nu to the point: wij vieren nu ook álles! De dag van diagnose, de dag van positief nieuws “schoon verklaard”. Verjaardag natuurlijk; maar ook dat het herfst is; of lente. Of dat het mooi weer is in Oktober; of sneeuwt in November. Who fucking cares wat anderen denken? Ohja: we hebben ons ook een keer nepziek gemeld (toen zij een emotionele week had) om een dag samen te hebben en een boswandeling te maken. Ja natuurlijk hoort dat niet. Maar ook daar: I don’t care wat anderen daarvan vinden. Verder werken we tegenwoordig 75% (ondanks dat we jong zijn) en doen zo: 3 weken fulltime, 1 week vrij. Die week is voor familie en dus ook voor vriendschap en elkaar. Die is voor wat écht belangrijk is in het leven. We werken beide in de zorg en horen zo vaak patiënten zeggen dat ze ergens meer tijd aan hadden willen spenderen; maar nóóit zegt iemand op zijn sterfbed “had ik maar meer gewerkt”. Viva la vida!!
Ik ben het met @DastyQueen eens. Hier willen we bij 12,5 jaar een mooie reis maken (als we het redden)
We vieren elke trouwdag samen, elke dag dat hij mij ten huwelijk vroeg enz. We vieren alle momentjes in onze relatie samen. In jullie situatie begrijp ik de viering volledig maar snap ook dat mensen het een beetje "gek" vinden. Maar aan de andere kant als mensen een feestje willen geven, prima! Ik vier graag met ze mee wat de reden ook mag zijn
Wij hebben tot nu toe geen enkele trouwdag met anderen gevierd (maar vier ook geen verjaardag, alleen van de kinderen). Zijn in januari 10 jaar getrouwd, misschien dat we 12,5 jaar gaan vieren ofzo
We trouwdagen alleen samen (met de kinderen). Dan gaan we lekker uit eten. Bij 12,5 jaar hebben we ook mijn ouders meegenomen.
Wij vieren ook alles, beetje het zelfde als jullie, wij besloten te trouwen vlak na dat bij mijn man kanker werd ontdekt.... dus ik zeg! Gewoon vieren wat jullie vieren willen, er is reden genoeg om elke dag te vieren dus de speciale dagen zeker!
Voor familie en vrienden vieren we het niet, denk pas bij 12.5 dat we dan een klein feestje doen. Wel vieren we het samen elk jaar. Komend jaar 5 jaar en dan wil ik een weekendje weg
Vier het leven en vier de liefde! Wij gaan een groot feest met band geven met ons 12,5 jaar huwelijk. We zjn klein getrouwd en gaan nu het feest doen . Gewoon omdat het kan!
In een normale situatie wel. Maar in deze situatie vind ik helemaal niet raar. De man van TS had er vandaag niet meer kunnen zijn. Ik vind het prachtig dat je juist deze trouwdag wil vieren met de mensen om je heen. Ik zou er dus helemaal niet van opkijken en het fijn vinden dat ik er bij mocht zijn
Wat een heftige periode voor jullie. En snap heel goed dat je nu wil uitpakken voor een feestje. Zoiets heeft mijn vader ook gedaan toen zijn chemo's aansloegen. Gewoon zonder reden echt iedereen uitgenodigd voor een tuinfeest. Reden: ik leef nog! Wat betreft trouwdag en vieren van onszelf. De eerste jaren gingen we altijd samen uit eten, of thuis iets speciaals maken. De afgelopen jaren viel het telkens in de week dat we in Frankrijk waren voor Alpe d'HuZes. Dus nu pakken we daar samen een extra groot ijsje op het terras in Bourg d' Oisans.