Dag, Onze dochter is ineens een drama om 's avonds in bed te krijgen. Ze is sinds een paar dagen grote zus. Anderhalve week eerder is ze naar een nieuwe kamer verhuist, met een peuterbed. Eerder schreef ik al dat ze er steeds uit ging. Uiteindelijk haar ledikant terug geplaatst, maar inmiddels klimt ze daar net zo makkelijk ook uit. Nu, sinds 2 dagen, is het een drama. Ze krijst alles bij elkaar. Het zijn ook veel dingen tegelijk, schreef ik al eerder. Ze is ook aan het zindelijk worden en wil dan nog tig keer naar de wc. Inmiddels hebben we de regel: eenmaal in bed, dan niet meer naar de wc. Gisteravond en vanavond, een drama. Ze krijst alles maar dan ook alles bij elkaar. Ik kwam bij haar en ik herken haar niet terug. Het klinkt niet aardig, maar net alsof de duivel erin zit. Het is krijzen en schreeuwen en agressief zijn zoals je ziet in programma's met die hulp-nanny. Overdag is ze superleuk en is er niks aan de hand. Ze is niet jaloers op de baby, is er hardstikke wijs mee. Ze schreeuwt wel alleen om papa. Maar dat snap ik wel, aangezien ik veel met de baby bezig ben. De kraamhulp stelde voor haar weer helemaal terug te verhuizen naar haar oude kamer. Dus dat gedaan. Vanmdidag sliep ze daar goed. Vanavond niet. Ik ging erheen en zei dat papa er niet was. Gelezen en gebabbeld, maar toen ik weg ging, begon het weer. En nogmaals, gewoon huilen mag van mij best. Maar wat zij doet is echt niet normaal. De 2e keer vroeg ze om haar nieuwe kamer. Daar haar op haar matras gelegd (het bed zelf al uit elkaar geschroefd omdat het te vol was met ledikant en al). Nu is ze eindelijk stil maar dit is geen leuke manier om haar elke avond weg te leggen, zo'n strijd. Wie heeft hier ervaring mee? Is het een fase? hoe lang duurt die? Komt het toch door de baby, ondanks dat ze totaal niet jaloers is? Wij zitten met de handen in het haar. Overigens hebben we ook de slaaptijden al aangepast, en gaat ze echt veel vroeger op bed en zeker niet te laat...
Misschien zit ze ook nog eens in de 'overgangsfase' van niet meer willen/kunnen slapen s middags. Weet niet hoe oud ze precies is, maar mijn oudste dochter begon hiermee kort na haar 2e verjaardag.
Ik zou trouwens ook 1 definitieve keuze maken wat haar slaapkamer wordt. Dus niet steeds heen- en - weer,..
Allereerst gefeliciteerd met jullie nieuwe baby! Ik denk ook dat het teveel verandering in 1 keer is. Heen en weet met bedden en slaapkamer is ook erg verwarrend. Ik denk ook dat het niet zo goed was om net voor de bevalling te verhuizen van kamer en bed. Maar goed daar heb je nu niks meer aan. Wat je dan kunt doen weet ik ook niet echt. Wens je wel veel succes en hopelijk krijg je een oplossing en is het zo weer over.
Hier heeft hij ook van die fases en wat helpt is erbij gaan zitten, maar dan wel met die afspraak dat hij gaat liggen en gaat slapen. Als hij gaat spelen, dan ga ik direct weg. Dat snapt hij maar al te goed. Soms wil hij bij mij zitten en dan kap ik dat direct af. Als hij echter over zijn theewater gaat, dan ga ik erbij zitten. Het zijn gewoon fases, die nu toevallig met andere dingen samenvallen. Het duurt hier een aantal dagen en daarna slaapt hij weer een week als een roos. En dat exorcist-achtige is hier een driftbui. Dan kun je ze ook niet meer bereiken.
Wij zitten in precies dezelfde fase! Ook eens drama om haar naar bed te krijgen. Mag niet weg, wil dat ik boven blijf enz. Ik weet ook niet wat het is, denk ook dat het tijd is om het middagslaapje eraf te halen. Ik denk dat het een fase is. De ene avond is het wel en de andere avond niet. Ik lees mee!
De bedoeling was dat ze eerder zou verkassen dan de bevalling, maar ze verkaste een paar week later en de bevalling kwam 2 week eerder... Steeds heen en weer is ook niet handig nee, geef ik meteen toe. Maar in je wanhoop probeer je alles. Ben nu ook zo dat ik haar in haar oude kamer, oude situatie hou. Daar ligt ze nu, uiteindelijk ook te slapen. En dat houden we erin. Morgenmiddag weer en hopelijk morgenavond beter. het wordt al elke avond iets beter maar ow wat moet het van ver komen... Het middagslaapje eraf zie ik niet zo zitten,want tegen half 1 kun je echt zien dat ze het nodig heeft. Wel zetten we een max aan dit slaapje omte voorkomen dat ze er 's avonds niet door slaapt... Pfff lastig. Zit in mijn kraamweek, maar maak me meer zorgen om mijn oudste dan om de nieuwe baby
Gefeliciteerd met de kleine spruit! Veel verandering in 1x, voor jullie, maar zeker ook voor grote zus. Dat boos worden, dat is eigenlijk een goed iets, die emoties die moeten er echt uit en ze moet er doorheen voor ze kan slapen blijkbaar. Is papa normaal wel thuis 's avonds? Als je alleen thuis bent met de kinderen, dan zou het een oplossing kunnen zijn om allebei de kinderen op jouw kamer te nemen, boekjes te lezen op bed etc en dan in het grote bed te gaans slapen. Vanaf daar naar eigen kamer dat komt wel weer, eerst moet je meisje maar weer eens tot rust komen, en jij ook!
Papa heeft vakantie en is de hele dag thuis. In ons bed in slaap vallen is iets wat ik juist af wil leren. Nu ik de baby in ons bed voedt, is dat ook erg onhandig als zij er zou liggen. Het is een bed,voor 2 en niet voor 4
Ik denk dat het alles bij elkaar is. Uit haar oude vertrouwde kamertje niet dr bedoeling maar vrij plotseling. En ineens concurrentie. Mijn oudste is nog best jaloers en zoekt echt haar plekje. En we geven haar echt wel de aandacht die ze verdiend! Hier een dreigende vroeggeboorte en ik wilde dat ze op haar eigen kamertje bleef. Mijn vriend vond het niet eerlijk want kleine zus haar kamer is wat groter. Maar dat ziet ze nog helemaal niet! Ze is helemaal verknocht aan haar kamer en ik ben zo blij dat ze daar is gebleven! Leggen jullie het haar uit dat ze nu grote zus is en dat mama wat meer met de baby bezig is? Wij benoemden wel alles ook al kon ze nog niet heel goed praten.
Ingewikkeld het! Hier is de tweede nog niet geboren, maar kan me voorstellen dat het heel moeilijk is zo. Volgens mij is het, ondanks dat je geen jaloezie merkt, wel echt een heel grote, niet te bevatten, stap voor een peuter. Ineens is er een kleine wurm bij, die veel aandacht vraagt. En dan ook ineens naar een andere kamer en dan weer terug. Waarom zou je net nu het bij jullie liggen afbouwen? Het lijkt mij zo ineens en dan mag baby wel? Of misschien een matras in haar kamertje erbij? Dat je man daarbij kan liggen? Want jullie 3 in 1 kamer en zij in een eigen kamertje, daar zou ik ook van protesteren
Ik vind het veel te veel veranderingen. En een baby, en naar een andere kamer, en zindelijk worden en nog lief moeten zijn, en nog moeten slapen als de baby niet slaapt en nog naar een andere kamer terwijl de baby in jouw kamer is, en een vader die overdag thuis is, en de kraamzorg en misschien de gasten.. Ik zou er ook heel recalcitrant van worden. Kortom, laat het zindelijk worden even zitten. Komt later wel. En zoals hierboven al gezegd: bouw het liggen bij jullie af. Of desnoods vader ergens anders. Toen mijn tweede zoontje werd geboren, was mijn oudste 25 maanden en ik legde ze gerust gewoon samen te slapen in 1 kamer. Baby in zijn eigen bed en kind in ons bed bijvoorbeeld. Met zindelijk worden begon ik bewust een kwart jaar later omdat een baby erbij sowieso voor veel verandering zorgt. Over bij mij in bed slapen 's nachts maakte ik ook geen probleem. Als ze 18 zijn willen ze heus niet meer bij hun ouders in bed slapen.
Nou het zindelijk worden is iets wat we absoluut niet pushen of wat bij ons weg komt. Ze wil het zelf heel graag. Ze wil naar de wc en als ik dat ook nog zou verbieden.... Je doet net alsof dat bij ons weg komt maar komt 100% uit haarzelf. Gelukkig was ze vanmiddag meteen tevreden. Hopelijk vanavond ook.
Zolang ze het zindelijk worden zelf doet zou ik daar niet teveel ingrijpen inderdaad. Maar ik vind het ook teveel veranderingen voor haar in 1 keer. Ik zou haar juist wel bij jou laten slapen en dat langzaam weer gaan afbouwen. Een broertje of zusje krijgen is een enorme verandering in het leven van een peuter. Ze uit dit gelukkig niet negatief (bijv. door jaloers gedrag), maar dat betekent niet dat ze al die emoties niet ervaart. Ze heeft echt even volle aandacht nodig, van jullie allebei. En praat en benoem veel, bijv. mama gaat nu de baby even voeden, maar ik kan je ook tegelijkertijd voorlezen, dat soort dingen. Of: de baby moet een schone luier, kan je mij de pamper aangeven? Haar erbij betrekken en laten zien dat je haar niet 'inruilt' (klinkt naar maar soms ervaren peuters dat zo) zal ervoor zorgen dat er meer rust komt.
Wat de anderen ook al zeggen, het is wel een hele hoop ineens. Hier hebben we dochterlief bewust inclusief ledikant verhuisd 2 maanden voor de geboorte. Ze klimt er nog niet uit dus het is voor haar vertrouwd en voor ons lekker rustig. Ze kan ook een drama maken, zowel wanneer ze nog geen zin in slapen heeft als wanneer ze oververmoeid is. Als ze onbereikbaar is mag ze even uitrazen in haar eentje en dan komen we later weer terug. Bij ons in bed is Voor haar al een hele tijd niet slapen meer maar spelen. Maar ik zou er ook niet voor kiezen, ze is nogal onbehouwen op ons bed (waar broertje in de praktijk ook regelmatig slaapt) en wil haar broertje ook zo graag zelf oppakken - ik kan die twee echt niet zonder toezicht op een kamer laten of zelf slapen met die twee in mijn bed! Het wiegje probeert ze in te klimmen dus dat zou ze nog omtrekken...
Als het zindelijk worden uit haar zelf komt, dan moet je dus op een ander vlak concessies doen en ergens een verandering aanbrengen.
Hier was ze 3,5 toen kleine broer geboren werd en ook al vond ze het helemaal geweldig en was ze niet jaloers, hier ook van die boze buien met name bij het naar bed gaan en zo. Nieuwe kamer, nacht zonder pamper, nacht zonder speen kwamen allemaal 1,5/2mnd voor geboorte. Maar rond geboorte mama in zkh (ks) en weinig kunnen nadien hielp ook niet goed natuurlijk. Allemaal moe en korter lontje... Ritme proberen te vinden. Door consequent zijn en ook weer echt samen dingetjes doen bij bijv het naar bed brengen hielpen om het te minderen. Duurde hier ook wel een tijd hoor maar wordt beter. Als je maar duidelijk bent naar je kind!
Gaat nu een stuk beter, we betrekken haar sowieso overal bij, ze helpt vanaf dag 1 met verschonen en in bad doen. Na 1 avond een ''strijd'' van een uur, was het de 2e avond 10 minuten, en vanavond 1 minuut voor ze sliep. We zijn ons heel strak aan het houden qua eettijden en slaaptijden. Ze krijgt de volle aandacht van ons beide en gelukkig gaat het elke dag een stukje beter!