Herkenbaar hoor. Kind 1 liep ik ongeveer nog steeds achteraan. Het is ook geen dare-devil geworden en wat bang aangelegd. Of dat door mij komt geen idee maar ik heb wel veel kijk uit, pas op, let op geroepen en hem altijd opgevangen. Ik had een kleed en foampuzzel en hij bleef er eigenlijk best aardig op. Dan kind 2. HAHA what was I thinking? Dit is een totaal ander kind. Hij is denk ik al wel 10 keer met zijn net 1 jaar op zijn hoofd gevallen. Kruipt en klimt overal op, het is gewoon geen doen om hem bij te houden en bij hem te blijven. Kleed en foampuzzel op de grond, daar is hij binnen een seconde weer vanaf. Ik schrik met regelmaat me helemaal lam door weer een knal en een krijs maar ik heb het wel een beetje losgelaten. Ze moeten het helaas leren (maar auw wat klinkt het altijd naar) Overbezorgd vind ik je dus niet hoor, heel herkenbaar!