Hallo Allemaal, Hoe voorzichtig ik ook ben geweest en hoe rustig ik ook deed het mag niet baten. Gisterenavond voelde ik opeens een golf bloed, ik dacht uiteraard meteen okee dit was het, laat het nu maar doorzetten. Maar er kwam niks meer en ik werd zo misselijk, ik denk ohnee, niet hetzelfde als bij Milan*,maar uiteindelijk toch maar naar het ziekenhuis gebeld en ik kon meteen komen voor een echo. Hartje klopt gewoon goed, en het stolsel wat afgelopen donderdag te zien was op de echo zag ze nu niet. Nu maar weer: stoppen met werken, complete bedrust en me eigen dood vervelen. Ik trek dit niet meer, zo begon het allemaal met M* en nu begint het weer van vooraf aan . Hoe kun je zo nog positief blijven? Het kan uiteraard ook nog uitdraaien op een miskraam, ook dat heb ik al eens meegemaakt, eerst kloppend hartje daarna kwam alles eraf. Ik lig hier nu maar wat te liggen en wacht maar af wat mijn lichaam deze keer doet.
Ten eerste heel veel sterkte. Ik weet wat het is. Had ook last van stolsels in mn baarmoeder. Zo was ie weg op de echo en terug thuis na een harde nies zat hij er weer. Doorsnede van 6 cm. Ze hebben altijd tegen mij gezegd dat het vaket voor komt maar met rust e.d. komt t goed. Bij mij helaas niet. Op de dag af 3 mnd en toen ging het mis. Misschien omdat ze 3 dagen daarvoor zeiden of ik vocht was verloren want t kindje had ninder vruchtwater. Toen heb ik me er bij neergelegd dat het niet meer goed kon gaan. Hartje en alles deed het iedere keer weer op de echo. Ik hoorde helaas niet tot die aantal % bij wie het wel goed gaat. Ik hoop dat jullie er wel bij horen! Ik wens je veel sterkte en hoop dat je lichaam lekket alles op zn plekje laat. En dat bedrust... neem t maar voor lief. Het is niet anders helaas. Denk aan jezelf. X
sterkte! het is natuurlijk altijd afwachten, maar ik heb bij 2 zwangerschappen veel last gehad van bloedverlies en stolsels. bij de eerste tot 17 weken toen was het over en met 37 weken gezonde jongen op de wereld gezet. mn 2e zwangerschap de hele zwangerschap last maar dat kwam door placenta, met 40 weken meisje geboren. het lan dus echt alle kanten op gaan, maar snap de stress volkomen. rustig aan, knuffel
och lieverd ik snap dat de schrik er behoorlijk in zit, en ook het feit dat niemand je garanties kan geven of het nu goed gaat is heel moeilijk, ik denk dat wij allemaal zoo graag zouden roepen dat het allemaal goed gaat, ik kan je wel mijn ervaring vertellen zwanger van nr 7 en ook bij deze weer bloedverlies, en dit heb ik bij alle zwangerschappen gehad, allemaal zijn ze goed gegaan en bleek het telkens om hematomen te gaan het kan dus heel goed ook gewoon goed gaan, maar de angst kunnen wij niet wegnemen en helaas ook geen garantie geven mijn duimen draaien voor je dat alles goed mag blijven gaan
Leef met je mee. Mijn eerste zwangerschap met 7 weken verloren vanwege stolsels. Bij tweede zwangerschap en deze ook weer bloedverlies. Tot twaalf weken af en aan. Bij deze zwangerschap zat er ook weer een stolsel. Gelukkig was hij met twaalf weken weg maar je zit niet prettig. Telkens als je wat voelt 'lopen' of een 'krampje' voelt sterf je alweer duizend keer van paniek. Verlammend gevoel. (mijn ervaring) en de dagen gaan dan zoooooo langzaam. Dikke knuffel deze spannende tijd.
dankjewel allemaal voor jullie lieve woordjes en jullie ervaringen. Het zijn echt wisselende verhalen en ik bind me eigen daarom ook nergens aan vast. Ik zie het wel.. vandaag de hele dag plat gelegen, bloed is nu bruin geworden, en af en toe een drupje in maandverband en met afvegen altijd wat bruin. Ik heb zo erge last van mijn rug (nu al) pff van al dat bankhangen. Maargoed ik probeer het maar te doen en me er zo min mogelijk mee bezig te houden. Maar het is zo lastig, ik heb 2 honden (husky & chihuahua) mijn vriend werkt gewoon, dus moet constant mensen vragen om de hondjes uit te laten, nu doet savonds mijn broer het gelukkig (woont tegenover me).. het is gewoon afhankelijk zijn BAH vreselijk! zo dit lucht weer even op! de muren praten helaas niet terug hier haha
Hier ook tm week 20 erg last gehad van bloedverlies. Gewoon dat alles onder zat zo erg. Gynaecoloog gaf hier eigenlijk aan dat rust eigenlijk niet zoveel verschil zou maken dus ben gewoon mn dingen blijven doen (moest ook wel met destijds 3 jonge kinderen). Met 20 weken hield het op, en uiteindelijk bevallen van een gezonde dochter
Hello dames, Even een aantal daagjes minder actief geweest maar helaas we zijn weer terug bij af. Zondagnacht flink bloedverlies, positieve hartactiviteit, weer naar huis en platte rust. Bloedverlies nam af, werd bruin en na een dag was het gestopt. Pfoee opluchting.. Helaas niet dus, dag erna, ik wilde even opstaan om naar het toilet te gaan en jawel patss, weer een golf, en het stroomde er maar uit, kleine stolsels er tussen. Ik dacht oke, dit was het en nu gaat het doorzetten. Krijg ik dan toch duidelijkheid? Zkh gebeld (in mijn dossier staat, bloedverlies KOMEN!) maar nee de lieftallige assistente wist even leuk te vertellen dat ik over 24 uur moest komen, ik zei: '' Maar mevr de assistente, heeft u mijn dossier gelezen?'' Zij: Nee mevr Ik: Dan zou ik dat toch maar even doen, want nu ziet u iets over het hoofd. Zij: Nee mevr, ik heb het besproken met de gyn en u hoeft pas over 24 uur te komen. Ik: We zullen zien wie er gelijk heeft, tot dadelijk mevr de assistente. PFF daar was ik klaar mee, meteen de verloskamers gebeld waar ik zondagnacht ook was geweest. Ze snapte er werkelijk niks van en ik moest alla minuut naar het ZKH. Echo gemaakt maar konden niks vinden (slecht apparatuur). Ik mocht mee naar de poli, dat vond ik niet erg, kon ik meteen even langs de assistente. Ik heb mw ... hier en wil met spoed een echo maken, ik mocht naar binnen. Ik zeg nog dag mevr de assistente, ziet u nu waarom ik bel? De verloskundige liep nog even naar de gyn die had gezegd dat ik niet mocht komen, omdat dit echt belachelijk was. Maargoed echo gemaakt en weer positieve hartactiviteit, maar een hematoom van 4x4 cm. THERE WE GO AGAIN Ik was er al bang voor. Vandaag weer terug naar het zkh, ik had een afspraak staan bij mijn gyn, ik heb hem werkelijk geëist om Utrogestan, hij vond dit niet nodig omdat hier geen bewijs naar toe is. Maar ivm met mijn verleden heeft hij het toch voorgeschreven. Weer een goede echo maar nog steeds een flink hematoom. Ik blijf bang en heel nuchter, zal dit goed gaan? Ik probeer me maar niet te hechten aan dit wonder, maar hoe kun je jezelf nu niet hechten aan zoiets bijzonders. Zelfbescherming, het verdriet van Milan Iedere dag denk ik, is 1 urntje niet genoeg? Ik duim en bid maar, kan dit ooit goed aflopen? Nu met de hitte, op de bank liggen met een waaiertje voor me, 3x daags Utrogestan inbrengen, en duimen! (sorry voor mn lange verhaal, maar dit lucht zo op)
Oh meid wat een spannende periode. Niet doorheen te komen! Toch hoop ik dat je op de een of andere manier tot het punt komt waarop het goed gaat, hematoom weg is en je eindelijk mag genieten zonder zorgen. Bij mij kwamen die twee keer rond de 12 weken.
Wat een super spannende periode Al mijn duimen draaien voor jou en stuur een hoop kracht naar je toe!!