Lieve allemaal, Bedankt voor de berichtjes. Ik heb besloten dat mijn jongste thuis blijft met de uitvaart.. dat is echt een peutertje en die kan geen minuut stil zitten. Neem hem wel mee na de opbaring. Mijn dochter ook overigens. Ik heb tegen haar verteld dat oma heel ziek was en dat de dokter haar lichaam niet meer beter kon maken en ze nu dood is. Oma is er niet meer en ze is nu een sterretje. Als ze gaat slapen moet ze de grootste ster zoeken en dat is oma dan kun je naar haar zwaaien. Ze pakte me vast omdat ik ontzettend moest huilen. En ze zei daarna oke mama mag ik nu een snoepje. Heb er even later meegenomen na de winkel en ineens begon ze kei hard te huilen en ze zei mama ben verdrietig want oma is dood.. ben met haar knutselspullen gaan kopen voor tekeningen in de kist te leggen. Ze roept nu tegen iedereen, ook op school mijn oma is dood en is een sterretje. Ze bleef wel zeggen dat ze oma nog een keer wilt zien.. Ik heb gister mijn moeder mee verzorgd. Voelde enorm fijn heb ik nog iets voor haar kunnen doen dat ze er mooi bij ligt. Ze lijkt alleen niet echt meer op mijn moeder. Ze woog overigens nog maar 35 kilo, nu is haar gezicht helemaal ingevallen. Dr ogen zijn wat dikker en ze hebben haar mind dicht gehecht omdat ze haar mond open had. Zo kennen wij haar overigens met haar mond open als ze slaapt omdat ze niet door haar neus ademde. Maar het is een beter gezicht nu natuurlijk met haar mond dicht. Heb haar opgemaakt, haar haren gewassen en gefohnt..mooie kleren aangedaan en haar dikke sokken omdat ze altijd koude voeten had. Ze ligt er mooi bij.. Leef nu in een waas, je moet zoveel regelen er is nog geen tijd voor verdriet. Sinds ik daar gister ben geweest om te helpen heb ik ook een rust over me heen gekregen, het is goed zo. Het is beter voor haar.. Wat is het toch een verschrikkelijke ziekte als ik oude foto's aan het selecteren ben voor de uitvaart zie ik hoeveel ze heeft geleden.