Dag dames, Een bekende van mij is zwanger en uit elkaar gegaan (niet getrouwd of samenwonend). Hoe regel je nu een (uiteindelijke) omgangsregeling, alimentatie etc. Moet dit via een mediator, advocaat? Iemand die me informatie kan verschaffen?
Een mediator lijkt me dan het handigst. Als ze op goede voet staan dan. Dat kun je de alimentatie regelen en een omgangsregeling laten vastleggen.
Ik zou kiezen voor een mediator, maar dat moeten beiden willen. Praten ze nog met elkaar? Is er erkend? Gezag?
Gezag kan sowieso nog geen sprake van zijn. Dat kan pas na de geboorte namelijk. En wat te regelen; tja dat hangt geheel af van wat de vrouw in kwestie wil. Als je niet getrouwd bent en niet samenwoont is er formeel niets wat je “moet” regelen. Je bent namelijk formeel niets van elkaar. Zaken als alimentatie en omgang kun je in principe in onderling overleg zonder enige tussenkomst van iets of iemand regelen. Of dat verstandig is, is een tweede. Als ze gewoon normaal met elkaar communiceren zou ik een mediator in schakelen.
De vader kan nu alleen de ongeboren vrucht erkennen zoals ze dat noemen bij de gemeente. Hij geeft dus aan dat hij de aanstaande vader is van de baby. Als zij hier niet bij is moet ze schriftelijk de erkenning aangeven.
Indien mogelijk gewoon onderling afspreken wat en hoe. Een relatie die stukloopt is al gedoe genoeg. Stel dat zij alimentatie wilt en hij wil niet betalen, kan ze nog attijd een DNA test eisen via de rechter. Als hij zijn kind wil zien, kan hij hetzelfde eisen als gewoon praten niet werkt. Mbt de familienaam van het kind: erkennen voor de geboorte als hij zijn naam wil geven, denk ik. Ik vermoed - vermits ze niet getrouwd zijn - dat de regeling hiervoor hetzelfde is als wanneer ze wel nog samen zouden zijn.
Ik zou alleen het gezag behouden, niet allebei. Anders heb je voor elke beslissing een krabbel van de vader nodig. Dat is geen principekwestie maar gewoon stik onhandig.
erkenning bedoel je.. Gezag kan pas na de geboorte en vanaf dat moment moet de vader voor alles tekenen en toestemming geven. Ik vind overigens dat de vader daar ook gewoon recht op heeft en niet omdat het onhandig is dat het maar niet gebeurd. Als ze zonder gezeik uit elkaar gaan zouden ze het beste een mediator inschakelen.
Gezag zou ik ook voorzichtig mee zijn maar dat komt omdat mijn ex absoluut niet in het belang van zoon denkt/dacht ,ik ben dus blij dat hij het gezag niet heeft.
das een ander verhaal. En dan begrijp ik het ook. Maar als haar ex wel in het belang van het kind denkt dan is het in mijn ogen meer dan logisch dat de vader ook gezag heeft.
Verkeerde gequote..ik doelde op de reactie van MariTheresa,ze kwam over als een tegenstander van gezag ,ik ben er op zich niet tegen mits de vader in het belang van het kind denkt en niet, zoals in mijn geval ,alleen de moeder dwars wil zitten.Daarom ben ik blij dat ik alleen gezag heb anders had mijn zoon niet de zorg gehad die hij nodig heeft omdat zijn vader al jaren niet in beeld is. Vandaar mijn opmerking voorzichtig met gezag, het is makkelijker toegekend als "afgepakt".
Onhandig of niet. Het is net zo goed een vaders recht als een moeders recht om je kind te erkennen en er recht op te hebben. Mijn advies zou dus niet zijn om de vader niet te laten erkennen op papier. Doe dat wel.
Erkennen betekent niet automatisch dat je het gezag hebt. Dit is alleen van rechtswege geregeld wanneer je getrouwd / geregistreerd partner bent. Wat in deze dus niet zo is. vader kan gerust het kind erkennen, dan heeft moeder het gezag.
Als er twijfels zijn over in hoeverre de vader in staat is het belang van zijn kind boven het zijne te stellen, dan zou ik inderdaad ervoor kiezen om de vader wel te vragen zijn kind te erkennen (dan heb je recht op alimentatie etc), maar zelf het gezag houden. Ik ken meerdere gevallen waar de vader wel het gezag heeft en waar alleenstaande moeders dan jarenlang daarmee worstelen. Maar als het een verantwoordelijke vader is, het contact goed is en beide het kind wel samen op willen voeden, dan kan het gezag delen natuurlijk ook prima zijn. Het is natuurlijk mooi als de vader wel betrokken kan zijn bij zijn kind. Eventueel kan een notaris ook (financiële) zaken op papier zetten die de ouders willen regelen voor hun kind en die verder gaan dan alimentatie etc. Denk aan studiekosten, rijbewijs, etc. Dit hebben mijn ouders gedaan na hun scheiding, maar het kan natuurlijk ook zonder ooit officieel samen te zijn geweest. Hangt er dus even vanaf hoe je uit elkaar gaat en hoe je dingen wilt regelen voor het gezamenlijke kind.