Tijdens het persen (Luca bleek niet te passen) Ik: ik wil niet meeeer! Echt niet, ik wil niet meeeeer! Man: schatje je moet, je wilt toch wel je kindje? Ik: nee, die hoef ik ook niet meeeeer! ( ) Vlos: nou dan neem ik hem wel mee naar huis hoor Ik: dat is goed, maar dan baar je hem ook zelf!
Na ingeleid te zijn kwam er een weeenstorm op gang en een vreemd soort agressie bij mij naar boven. resultaat, een verpleegster in opleiding dacht met me mee te kunnen puffen, ze hield mijn handen vast en gaf vlak bij mij gezicht het " tempo" aan; en "PHUHFF" en "PHUHFF" en "PHUHFF". Waarop ik vervolgens vroeg of ze er nu! mee wilde stoppen want ze rook gigantisch uit haar mond ..... Meisje nooit meer gezien ..... De gyn die even ging toucheren gevraag of hij wilde "oprotten daar" en toen hij zei "nou, nou, mevrouw" Heb ik iets gezegd over het gegeven dat mijn vagina geen algemeen goed is waar jan en alleman maar even aan mag zitten / naar kan kijken omdat ik toevallig zwanger ben ........ Deze zelfde gyn liep trouwens tijdens de ontsluiting mijn ziekenhuiskamertje uit met een krakend kraamverband onder zijn schoen en verkondigde na het hechten dat ik toch prachtig was genaaid .....
Volgens mij heb ik me best wel gedragen! Wij gingen om 1 uur s'nachts naar het ziekenhuis omdat ik bloed verloor(36+1) Eenmaal daar aan de ctg,en niks geen activiteit te zien. Om half drie zei de verpleegster dat we voor de zekerheid maar een nachtje in het zh moesten slapen. Rond drie uur wilde ik naar de wc,en gelijk krampen. Heb me aan het bed vastgegrepen,en na een half uur zei me vriend:goh,heb ff gekeken,maar volgens mij heb je ze om de 5 minuten. Dacht dat hij me voor de gek hield Toch de verpleegster erbij geroepen,en weer aan de ctg. Duidelijk veel weeën.en idd,snel achter elkaar Heb vaak gezegd:komt ie weer! en me vriend heeft de hele nacht niks anders gevraagd of dat hij echt vandaag papa zou worden De verpleegster had wel een goed idee tegen mijn rugweeën Had duidelijk aangegeven dat ik bekkeninstabiliteit had,en dus ook veel last van me stuit. moest me op me zei draaien,en wat doet ze mijn stuitje masseren! ](*,) heb een paar keer gezegd dat ze daarmee moest kappen,en toen ik me gewoon omdraaide had ze het pas door! Om acht uur braken me vliezen,en vanaf kwart over acht zei ik telkens dat ik moest poepen... nou,de gyn deed eerst zijn ronde wel,en dan zou hij langs komen.heb wel 20 keer gevraagd of hij nou eens opschoot. om negen uur was de gyn er,en had al 10 cm. 9:10 sensor op het hoofdje,en mocht gaan persen 9:14 stoppen,want de gyn was ff weg,en volgens de verpleegster ging het wel heel snel. Ben samen met mijn kerel toch verder gegaan.Ze konden me hoog de boom in,ik moest gewoon van die druk af 9:17 gyn is er weer 9:19 ons mannetje geboren! tja,en zou het zo weer over doen.
haha ik lach men eigen rot hier .toen ik moest bevallen van men eerste dochter heeft mijn man het moeten bekopen .ik had ook enorme last van stormweën en ben naar het ziekenhuis gegaan .in de auto zei ik tegen mijn man RIJ WAT SNELLER IK HOU HET GVD NIET MEER eenmaal in het ziekenhuis en de bevalling eraan kwam zei ik tegen men man STOMME ZAK DIT IS JOU SCHULD DAT IK HIER LIG en metteen erna zei ik ik wil nooit geen kinderen meer maar ondertussen is nummer 4 al onderweg je vergeet al de pijn die je hebt gehad nadat je kleine spruit op jou buik word gelegt ps:heb nadien wel tegen mijn man gezegt sorry dat ik zo tegen jou deed bij mijn tweede bevalling kwam een hulp verpleeger met een schaar voor mij staan om in te knippen ik zei weg met die schaar man hij zei maar mevrouw u zult anders scheuren ik zei en dan maak dat je wegkomt dus zelf gescheurt.nadien moest die kerel mij hechten wat wel pijn deed en mijn lieve husband zegt tegen die hulpverpleger doe maar een draadje meer hoor is het weer lekker strak daar geloof me ik kon mijn man op dat moment dood schieten hehe.bij men derde hebben ze me ingeleid en heb ik een ruggeprik gehad niks gevoeld dat was gewoon zalig.bij mijn zoontje wil ik dit zeker ook .
Ik heb een stortbevalling gehad van 1 uur en 51 minuten, met een weeenstorm met weeen om de 45 seconden/1 minuut. Tegen de gyn: "Ik wil niet vervelend zijn ofzo, maar volgens mij zijn zojuist mijn vliezen gebroken " Tegen mijn moeder "Mam, het voelt alsof ik ongesteld moet worden. Gewoon een beetje pijnlijk" Tegen mijn vriend bij de 1e ontsluitingsween "Dit is een piece-of-cake!" waarop hij me verbaast aankeek en zei "Zo ziet het er anders niet uit schat Rond de 6cm ontsluiting "Dit doet wel een beetje meer pijhijnnnnnn" en vervolgens had ik erg veel moeite met het wegpuffen van de weeen. Waarop mijn vriend (en moeder) heel lief mee wilde puffen en me bemoedigend toesprak met "Kom op lieverd, je kunt het wel... Inademen door je neus, uitademen door je mond" waarop ik zei: "Regel een kotsbakje, ik word misselijk!" omdat ik echt gek werd van de rooklucht die hij uitademende... Na de bevalling heeft mijn vriend dan ook heel onzeker aan me gevraagd: Waarom mocht ik je niet helpen, maar het verplegend personeel wel? "Omdat ik kotsmisselijk werd van die rokerslucht van je!" Bij 8cm ontsluiting "Liefie, ik hou heel veel van jou. Maar zou je nu asjeblieft aan de dokter willen vragen of ik misschien een aspirientje tegen de pijn mag? Ik trek dit niet meer hoor, het doet echt zeer nu" Artsen geloofde niet dat het einde al in zicht was... Waarop ik bleef herhalen "Ik weet niet wat jullie doen, maar hij wil er echt uit en wil DIRECT!" waarop ze besloten te toucheren; "Verrek je hebt volledige ontsluiting, bij de volgende wee mag je meepersen *terwijl ze snel naar verplegend personeel gebaarde dat ze als de donder alle spullen klaar moesten leggen om de baby op te vangen*" Mijn vriend zag dat de leerling-verloskundige handschoenen aantrok, waarop hij aan de gyn vertelde dat ik geen leerling wilde hebben.... De gyn antwoordde hierop dat ze al laatste jaars was en erg goed... waarop ik gilde "Het maakt me niet uit, als u maar gewoon mee kijkt... Haal hem nou toch asjeblieft" Toen de kleine op mijn buik werd gelegd "Schattie, wat is hij klein... wat is hij klein..." en een minuut later "Nou, ik produceer binnenkort nog een heel elftal bij elkaar, dit is echt vet gaaf" tegen de verpleegkundige. Oh en tegen de artsen "Dankjewel, dankjewel... Heel erg bedankt voor alle goede zorgen, dankjewel, dankjewel!"
Tijdens de weeen zei ik eigenlijk helemaal niks, alleen toen ik persweeen kreeg riep ik de hele tijd: ik kan het niet meer wegzuchten hoor! ik moet poepen! en tijdens het persen zei ik: dit doet echt pijn! ik hou ermee op! ik doe niet meer! Toen hij op mijn buik werd gelegd kon ik alleen maar verbaasd en vol bewondering naar hem kijken
Ik heb ook eigenlijk niks gezegt was helemaal in mezelf gekeerd, alleen toen ze er bijna was een paar keer, ik kan niet meer hoe lang nog.
Ik heb heel veel geroepen dat ik echt niet meer kon, en niet meer wilde. IK was nl doodop, en viel tussen de weeen door in slaap, terwijl er steeds maar 1 minuut tussen zat.
Deze keer viel het wel mee. Heb alleen bij 10 cm geroepen dat ik NU pijnstilling wilde. Omdat ik nog maar 1,5 uur bezig was, en ze niet geloofden dat het al kwam, weigerden ze dat. Maar toen kreeg ik al persdrang en zagen ze het hoofdje. Dus ik heb niks gekregen.
Eerste wat ik zei na de bevalling: "zo, nog tien meer". Ik heb de bevalling niet als heel zwaar ervaren. Ga er nu niet direct mijn hobby van maken.....maar weinig pijn gehad.
Uhm.. ik heb geen woord geroepen en geen geluid gemaakt eigenlijk tijdens het bevallen. Was juist gefocussed op de baby eruit krijgen op de manier zoals ik wou...
Ik mocht eerst heel voorzichtig persen ... en toen de verloskundige eindelijk aan mijn bed stond zei ze, nou meid zet 'm op nou mag je gaan persen... Waarop ik antwoorde, Jaaaaaaa daar heb ik nou enorm zin in ... Ow en het standaard ding... Ik moet poepen haha...
klopt. Daardoor had ik dus ook geen pijn. Sja de weeen waren wat onprettig maar ik heb mezelf zo slap als een vaatdoek gemaakt en voelde dus amper wat.
Ik probeerde mezelf slap te maken, op advies van Devils , maar ik kon het écht niet! Vooral na 18 uur niet meer haha
een vriendin van mij had een hele goede tip en daar moest ik vaak aan denken; elke wee WIL je graag hebben, dus elke keer dacht ik HEY die wil ik kom maar op hoor je brengt me dichterbij mijn kindje, en dat hielp me enorm!
ja zoiets hoorde ik ook, ik hoorde dat je elke wee als een berg moest zien.. je moet hem beklimmen en als ie weg is heb je de top bereikt ofzo haha
Het nadeel van zulke uitspraken vind ik dat het net lijkt (of net kan lijken) alsof je het dus aan jezelf te danken hebt als je de weeën niet trekt. Alsof je dan niet ontspannen genoeg bent ofzo.