daar heb je natuurlijk niet alitjd invloed op je kan meer gespannen zijn als een ander of minder goede technieken hebben om zover te komen, dat is ook een kwestie van hoe je persoontje is, ik ben normaal al heel nuchter en rustig een vriendin van mij is altijd druk en stressy (die zie ik inderdaad minder goed ontspannen worden in zo'n situatie) dus je kan er niet altijd wat aan doen.
Ben het volledig met San eens.. ligt ook wel heel erg aan je bevalling, de sterkte van je weeën, hoe snel je weeën achter elkaar komen etc. Ik had 18 uur weeën waarvan de laatste 8 uur ofzo weeën elke minuut die supersterk waren, probeer dan maar rustig te blijven!
ik had ook gewoon weeen om de minuut met infuus, rug, buik EN beenweeen maar heb geen moment paniek gehad (okay dat lieg ik toen ik 2 uur lang persweeen moest ophouden omdat er geen personeel beschikbaar was had ik wel wat benauwd gevoel.. ) DAT vond ik nog het ergste aan heel die bevalling. Het ligt ook wel een deel aan je persoonlijkheid ik ben gewoon heel erg nuchter en chill zou heel wat moeten gebeuren wil ik in paniek raken (zoals bv als de beeb het slecht zou doen DAAR zou ik niet goed tegen kunnen) maar dat is bij mij helemaal niet zo geweest dus dat scheelt. iedereen heeft zo zijn eigen grenzen, het valt me alleen op hoeveel vrouwen niet goed luisteren en eigenwijs zijn terwijl als je goed luisterd en de aanwijzingen goed opvolgt het echt een stuk makkelijker is.
Ja en Nee.. ik ben opzich ook wel redelijk nuchter en niet héél snel in paniek maar op een gegeven moment wist ik gewoon écht niet meer wat ik moest doen, vooral toen de kleine in t vruchtwater ging poepen (na 16uur)
Sorry, heb gemakkelijk praten, heb nog nooit een bevalling meegemaakt; maar moet echt enorm lachen om dit topic...
Tijdens het bevallen kwam er een zuster aaan met een spiegel "'kijk hier heb je een spiegel en dan kun je zo effe meekijken."' ROT OP MET JE SPIEGEL! dat riep ik. Niet zo netjes maar goed deze zuster was ook wel erg bemoeierig bah! En IK WIL NIET MEER IK KAN NIET MEER GEEF ME NOU MAAR IETS VOOR DE PIJN! hahaha
Als ik heeeeeeel veel pijn heb... dan ga ik niks meer zeggen, dus ik was heel stil tot op een bepaalde hoogte en ik het niet meer hield. Toen riep ik de zuster en zei dat het echt te veel pijn deed, dat ik het niet meer hield. Ze zuster wuifde het weg en zei dat ik nog even vol moest houden. 5 minuten later dacht ik weer op nieuw dat ik het echt niet meer hield en belde de zuster weer. Die suste me en zei dat ik nog even vol moest houden. Weer een kwartier later heb ik op die knop geramd en toen kwam het eruit ....:..HET DOET TE VEEL PIJN! IK HOU HET NIET MEER, KIJK ER DAN G*DVERDOMME NAAR! ... ennuh... toen gingen ze kijken en bleek dat ik al 10 centimeter ontsluiting had met persweeen (die kun je moeilijk ophouden ja..), ik mocht gaan persen. En sinds dat moment heb ik geen geluidje meer los gelaten 8)
dat ik noooooooooooooooooooooooooit geen kinderen meer wilde!En dan toch weer 24 weken zwanger zijn!hahahahahhaha Probeer nu bij de bevalling toch iets te concentreren op de bevalling, dan vanalles te roepen!
volgens mijn vriend heb ik niet zo zeer liggen vloeklen, maar hem wel 2 keer geslagen. hij zei shh shh als in puffen, ik dacht blijkbaar dat hij bedoelde sst sst als in stil zijn. ik had pijn, wilde schreeuwen en hij zei dat ik stil? weet hier niks vanaf hoor, dit is mij later allemaal verteld. maar sorry hoor, als iemand sssst tegen je zegt tijdens de weeen, heb je toch alle recht om hem een knal te geven? die arme jongen bedoelde het goed, dat ik gewoon rustig moest ademen..
Tijdens mijn bevalling lag ik aan de apparatuur (kan ff niet op de naam ervan komen) zo kon je dus zien dat er een wee aankwam. Mijn man zei op een gegeven moment "zo daar komt er weer een, en vervolgens ging hij mee zitten tellen met de sterktes! Toen heb ik niet zo vriendelijk verzocht of hij alsjeblieft zijn mond willde houden! Daarna heb ik hem laten beloven dat ik nooit meer een kind wilde en hij me dus nooit meer zwanger mocht maken..... Tsja alleen zal ik er dus toch weer aan moeten geloven! Dit keer maar zonder meetapparatuur denk ik!
zoals ik al had verwacht was ik heel stil tijdens me bevalling. ik heb eerste 2 dagen met weeen gelopen die niets deden door het rijpen van de baarmoeder met medicatie.. en ik had ALLEEN MAAR RUGWEEEN.. wat doen die pijn zeg! en elk paar uur moest ik aan die ctg een half uur lang nou dat was echt een hel! ma ze konden geen pijnstilling geven want als me lichaam het zelf niet over nam dan zou alles weggaan. dus 2 dagen lang wou me lichaam het niet overnemen en elke keer zei ik tege me moeder "als het nu nog niets heeft gedaan ga ik echt gillen" en wanneer de gyn kwam en controleerde en zei dat het niets had gedaan zei ik alleen ma "okey" haha. uiteindelijk maandags heeft me lichaam het zelf overgenomen toen ik dacht dat ik savonds na huis zou gaan omdat ze niets meer konden doen. me lichaam was er nog niet klaar voor zeide ze. en toen ging het zo snel om kwart voor 7 3 a 4 cm ontsluiting.. en 3 voor 8 is me ventje geboren. om 10 over half 8 kreeg ik persweeen onder de douche en na 12 minuten persen was hij er. en inderdaad persweeen zijn de fijnste weeen die je kan hebben ( als je eraan toen mag geven natuurlijk) dat je die pijn weg kan drukken voelt zo fijn na 2 dagen alleen ma hefige rugweeen waar je niets tegen kan doen. wel soms een beetje een snouw na me moeder gegeve dat ze van me af moest blijve als ze weer eens me rug wou masseren haha. de ene keer riep ik dat ze heel snel moest komen en ook echt NU en dan wou ze heel lief de volgende wee weer doen en dan snouwde ik dat ze weg moest en van me af moest blijven. verder heel netjes gedragen en weinig gezegt.
Tijdens de bevalling ben ik erg lief geweest voor iedereen, stond er eigenlijk zelf verbaasd van te kijken. Heb heel vaak sorry gezegd. Had ook het idee dat ik iedereen van z'n werk afhield.. slaat natuurlijk nergens op! haha Wel heb ik tussendoor allerlei grapjes gemaakt, gezegd dat ik een andere hobby ging zoeken omdat deze (bevallen dus) me niet zo goed meer uit kwam. Toen de gyn zei dat ik 7cm ontsluiting had heb ik gezegd: oh maar dit is maar een klein kindje dus dat past vast wel! haha Tijdens de weeen zelf was ik vooral in mezelf gekeerd. Heb helemaal niet geschreeuwd of lawaai gemaakt. Groetjes
net als vele andere hier: ook bij mij waren de pers weeen het rotst ik wilde persen maar mocht niet dus mijn vriend zei:schat, je mag nie persen ik zeg: hou je kop eikel ik ga persen hahah
ik werd om vijf uur s'ochtends ingeleid en de heftige weeën begonnen vrijwel meteen... pas om 09.00u is men moeder gekomen lag daar eerst nog alleen... ik herrinner me nog dat ik tegen haar gezegd had: WAAR BLEEF JE NU LIG HIER AL WEL VIER UUR MET PIJN toen de pijnen erger werden heb ik ook nog geroepen OH NEE HET MOET NIET MEER, LAAT MAAR ZITTEN IK WACHT NOG WEL EVEN... en ook: MAMA WAAROM HEB JE MIJ NI GEWAARSCHUWD TOEN IK ZWANGER WILDE WORDEN. ook dacht ik dat ze zelf gingen komen vragen of ik de ruggeprik wilde... niet dus daarop zei ik : KON NIEMAND HIER ZEGGEN DAT IK HET ZELF MOEST VRAGEN, AL DIE PIJN VOOR NIETS ook heb ik gezegd NOOOOOOOOOOOOIT MEER! en : IK MOET KAKA dOEN IK MOET KAKA DOEN dat nooit meer is ook al niet meer van toepssing ben misschien zwanger van men tweede nu... ben is benieuwd hahahah
Oh die arme mannen hebben het ook wel zwaar te stellen he...! Ik zit zowat te huilen van het lachen hier, iemand die haar vriend een knal verkoopt omdat ze denkt dat hij wil dat ze stil is tijdens de weeen.... En dat terwijl hij alleen maar mee probeert te puffen... Sorry kan er niks aan doen maar vind het echt hilarisch! Maar zo zal dat op het moment zelf wel niet gevoeld hebben.... Heb je nog wel sorry gezegd achteraf? En hopelijk hebben jullie er zelf ook nog wel om kunnen lachen!
Tijdens mijn weeen heb ik niet zoveel geroepen, ik heb me echt geconcentreerd op het wegpuffen van de weeen. Oh wat waren die pijnlijk, vooral de laatste 3 cm's waren een hel. Moest ook nog op mijn linkerzij liggen van de verpleegster om de ontsluiting beter of sneller te laten vorderen. Toen voelde ik elke keer persdrang. Dan riep ik: ik wil niet meer zo liggen, ik voel het zo bij mijn anus! Maar mocht niet terugdraaien naar mijn rug van de verpleegster. Tijdens het persen had ik niet het gevoel dat het wat opschoot met het hoofdje. Dus riep ik: hij komt geen meter vooruit. Begon iedereen in de kamer te lachen en zeggen ze nee klopt, het gaat ook niet met meters vooruit, maar wel met millimeters. Ja en dat wou ik echt horen op dat moment (NOT dus).