Toevallig vanmiddag met mn man over gehad.. Ik was zo van de kaart dat ik echt super aardig ben gebleven.. Tegen de zusters dan he.. En dat terwijl ik toch best snel dingen eruitflap Mijn lieftallige husband zat lekker op MSN met zn moeder , dat beviel mij niet zo
ongelovelijk leuk om al jullie bijzondere uitspraken te lezen. geeft wel weer wat lol aan de aankomende bevalling. moet zelf nog erg lang maar las het bevallings verhaal van mijn moeder. kon het jullie niet onthouden, het volgende stond erin. was 's avonds nog bij de zwangerschapsgym geweest. het zou nog 2 weken duren voor dat het zover was. we zaten een beetje te fantaseren hoe het kindje er uit zou kunnen zien. "een schele rooie met een brilletje, dat lijkt me helemaal het einden." had namelijk een jongen in de klas die er zo uitzag en hij was geweldig. na een lange nacht van weeën opvangen. de eerste haartje waren in zicht. "ik zie het hoofdje al"zei de vk. "het is toch geen rooie he?" na dat alles achter de rug was en me kindje op me bost lag keek ze me aan het grote heldere blauwe ogen. het enige wat ik kon uitbrengen is "ha trutje van me" en dat ben ik dus nog steeds me moeders trutje. een iets verkorte versie maar ik vond het wel erg leuk om te lezen. heel vel liefs gyino. en misschien tot over 6 maandjes dat ik hier ben met eigen uitspraken
Hallo! Ook ik heb met veel plezier dit topic gelezen toen ik zwanger was. IK heb echt tranen gelachen. Nu ben ik zelf bevallen en heb toch ook wel het een en ander uitgekraamt. Hier mijn opmerkingen. Nadat mijn vliezen waren gebroken kwam de verloskundige kijken hoe het ervoor stond. Ik had de dag ervoor al 2 cm ontsluiting. Nadat ik een aantal weeën had weggezucht ging ze even voelen. Ze wilde gelijk even voelen hoe de baarmoeder het deed tijdens een wee. Maar je begrijpt weeën weg. Zat ze dan al toucherend te wachten op een wee. Ik vond het wel wat de pijn eindelijk weg, maar ze ging zitten wroeten met haar vingers waardoor er weer een wee kwam. 2 cm nog steeds! Ik zei heel lieflijk, ach we komen er vanzelf.... dacht ik natuurlijk helemaal niet maar ik vond haar zo lief dat ik niet kon gaan schelden haha. Toen ben ik onder de douche gezet. De weeën werden best heftig en ik zei al tegen de vk dat ik dit niet ging volhouden, maar ze ging toch even weg en zou anderhalf uur later terug komen. Ik vond het heel erg maar deed alsof het me niks deed. Na een half uur in bed gaan liggen en even later gilde ik al dat ik moest poepen en het niet ging tegenhouden. Stress hier thuis want geen vk die was net weg. Ze riepen maar, mijn man en zus ZUCHTEN! Ja das lekker met persdrang zeg. De vk was er snel gelukkig en ging weer voelen, alleen maar hoofd. Ik riep in paniek dat ik het niet kon stoppen, nou dat pers je straks lekker mee zei ze. Huh, al persen? Tijdens het persen begon ik heel debiel te grommen en nog idioter te puffen, helemaal niet in de maat, was helemaal de kluts kwijt. De vk pufte mee dat hielp wel. Mijn man dacht ook lief mee te doen maar kreeg een boze blik, wie moest ik nu volgen? Ik heb heel hard geroepen dat ik het nooit mee zou doen. En mijn man die me aanmoedigde moest het ontgelden. Wat weet jij er nou van, je bent een man, wees maar blij ook! Ik wilde mijn benen niet vasthouden en heb volgens mij hard in de hand van de vk geknepen. Toen de vk riep dat ze het hoofdje al zag zei ik " FIJN VOOR JE!" daar heeft ze wel hartelijk om gelachen. Ik heb geroepen dat mijn zus draagmoeder moest worden en hoe ze dit 4 keer heeft kunnen doen. Natuurlijk heb ik ook geroepen hoe zeer het wel niet deed en geschreeuwd toen het hoofdje eruit kwam. Ik heb geroepen dat ik mijn voet nergens kwijt kon, geen sokken aan wilde. Ik kreeg steeds een washandje in mijn mond gedrukt omdat ik anders ging hyperventileren, ik zoog eraan en smeet hem zo van me af zonder te kijken haha. Toen mijn dochter er eenmaal was riep ik alleen maar hoe mooi en lief ze was. En was ik druk met steunen en kreunen. Oh en heel dom, ik riep er zit nog wat in, de placenta natuurlijk. Tijdens het hechten, bijna totaal ruptuur was ik wel rustig, op wat geauw na. Ik zou het zo weer over doen, de vk had het reuze gezellig met mijn zus, en ik had precies iedereen erbij die ik erbij wilde. Het was echt een mooie ervaring, ondanks de pijn.
Bij mij zijn de weeen begonnen na aanleding van het strippen , de dag zelf had ik nergens last van en snachts kwamen ze heel langzaam en deden ze geen zeer. Ze hebben zich de volgende dag langzaam opgebouwd maar bij elke wee kon ik nog steeds lachen en mijn vk had gezegd zodra de weeen echt zijn lach je niet meer.. Uiteindelijk had ik het wel gehad en heb ik de vk gebeld en is ze gekomen. Om het even te verkorten ( hihi Lol anders staat hier dadelijk mijn hele verhaal ) Ze hebben met 4cm mijn vliezen gebroken en na 2 weeen lachte ik niet meer. Tijdens het persen hoor ik mezelf nog heel hard roepen ZE MOET ERUIT ! ! het doet z'n pijn , MAMA ! Ohh jee nu schaam ik me wel hoor en ik was heel erg tegendraads de vk zei duw nog maar een keer en ik riep heel hard nee !
Bij mij zijn de weeen begonnen na aanleding van het strippen , de dag zelf had ik nergens last van en snachts kwamen ze heel langzaam en deden ze geen zeer. Ze hebben zich de volgende dag langzaam opgebouwd maar bij elke wee kon ik nog steeds lachen en mijn vk had gezegd zodra de weeen echt zijn lach je niet meer.. Uiteindelijk had ik het wel gehad en heb ik de vk gebeld en is ze gekomen. Om het even te verkorten ( hihi Lol anders staat hier dadelijk mijn hele verhaal ) Ze hebben met 4cm mijn vliezen gebroken en na 2 weeen lachte ik niet meer. Tijdens het persen hoor ik mezelf nog heel hard roepen ZE MOET ERUIT ! ! het doet z'n pijn , MAMA ! Ohh jee nu schaam ik me wel hoor en ik was heel erg tegendraads de vk zei duw nog maar een keer en ik riep heel hard nee !
Uh bij 10 cm ontsluiting en de VK was in de naast gelegen verloskamer een bevalling aan het begeleiden: - waar is Carolien (vk) want ik moet poepen (persdrang) Tegen de co-assistent die aan mijn hand aan het pulken was om een infuus aan te brengen (2e hand! 1e wilde niet lukken). - Mijn hemel, kan je stoppen met aan me te frunnikken. Ik word stapeldol van je! Bij de eerste perswee.. iets in deze trant: AAAAAAAAAAAAAAHGGGGGGGGGGGGGGGRMWOAHAAAAAAAAAAAAAAH maar daarna was ik redelijk stil (ik moest twee uur persen dus ik was blij dat ik maar één perswee heb gehad want anders was ik harstikke schor geworden. Daarna moest het op eigen kracht) Na 1 uur en 50 minuten persen: - Ik doe het niet meer.. ben kapot. (de VK werd gepast boos en 7 minuten later was ons mannetje er!) Na de geboorte: - was is de score! wat is de score ! (APGAR: 10 - 10) En ergens halverwege heb ik tegen mijn man gezegd: - Niet tegen me praten maar wel in de buurt blijven!
Zo leuk al die verhalen, ik wil meer horen! Ik zou best eens een dagje willen meelopen met de vk, volgens mij lig je af en toe helemaal in een deuk!
Hahaha wat leuk allemaal! Ik weet niet meer wat ik allemaal zei, het was veels te veel. Ik ging zitten janken, want na 36 uur zat ik pas op 2 cm ontsluiting en thuis. Ik weet wel dat ik nog geschreeuwd heb, omdat ik niet meer kon. Toen de persweeen begonnen riep ik naar de co assistente dat ik moest persen waarop zij zei; ik zal tegen de arts zeggen dat je denkt dat ik moet persen. Ze ging weg en toen ging ik nadenken en riep naar mijn man roep haar nog een keer op. Hij zei; ze is net geweest, ze gaat de arts halen. Toen schreeuwde ik; Roep haar op! Toen ze kwam zei ze: jah wat is er? waarop ik riep; IK MOET POEPEN. Ze zei dat ze arts is wezen halen en helemaal terug is gekomen en nu dr weer heen moet. En tijdens het persen gaf ik helemaal op en mijn man die heeft mij heel goed geholpen. Ik riep steeds dat ik niet meer kon. Tijdens het hechten, nog meer? nog steeds niet? heoelang nog? ik wil niet meer. maar ik weet nog dat ik heel erg boos was op de arts en de assistentes.
Haha, gek eigenlijk he dat je zo los kunt gaan en het je niks kan schelen. Normaal zou ik nooit uitvallen tegen iemand die ik amper ken. Eigenlijk zou de vk een boek erover moeten schrijven, ik heb hem zo uit denk ik, tranen met tuiten lachen!
Ik woon in Zweden en ben in het ziekenhuis bevallen met als pijnstiller lachgas.. Ben daar zo wap van geworden dat ik geintjes heb lopen maken over wiet en het feit dat ik Nederlandse ben tegen de VK en de verpleegkundigen. Mijn vriend schaamde zichzelf kapot. Heb ook om mijn moeder lopen huilen toen het aansloeg. Net alsof je knetterzat bent maar het hielp wel om de toppen van de weeen af te halen. Mijn vriend wilde op een gegeven moment ook even weg om wat te eten te halen toen ik al hele zware weeen had maar ik heb hem toen heel duidelijk gemaakt dat DAAR NIETS VAN INKWAM EN HIJ HIER MOEST BLIJVEN! Toen heeft één van de verpleegkundigen maar een boterhammetje voor hem gemaakt, hahahaha. Toen ze de vliezen braken en electroden op Elian zijn hoofdje zetten: kun je voelen of hij haar heeft? Nadat ze vanwege Elians lage hartslagfrequentie probeerden om een melkzuur testje van zijn hoofdje af te halen, tegen mijn vriend: haal die dingen uit me, haal die dingen uit me, het doet zo'n pijn! Ik dacht verder nog dat ik (onder invloed van lachgas) vast was blijven hangen in de tijd zoals in de film Groundhog day met Bill Murray en verkondigde dat dus ook. Heel mijn tijdsbeleving was omgekeerd dus toen de VK na een half uurtje weer terug kwam vond ik dat ze snel terug was, ze was toch maar net een minuutje weg?
Ik riep tegen de anestesist? "RAM DIE SPUIT ER NOU MAAR IN!" Toen zegt hij: ja even geduld er moet nog wat aangesloten worden. en ik riep: NEEEEEEEEEE NUUUU!
Herkenbaar, ik was ook helemaal niet met het kindje bezig... zo raar. Louise ging op een gegeven moment niet goed, hartslag viel steeds weg (ze bleek de navelstreng naar buiten geduwd te hebben en die werd afgekneld met een wee, dat werd dus een spoed ks al vrij snel), ik was alleen maar met mezelf bezig. En het kon me geen reet schelen dat ze eerst Louise duidelijk op de scanner wilden hebben voor ik pijnstilling kreeg. Erg he... moet ik wel bijvertellen dat ik rugweeën had. Wat een hel!
aangezien ik tot 7 a 8 cm ontsluiting echt absoluut geen pijn heb gehad ben ik behoorlijk stil geweest..zat gewoon nog gezellig te kletsen enzo. Maar daarna begon het wel erg pijn te doen. Heb geen dingen geschreeuwd maar gewoon heel rustig gebleven..wel een paar keer tegen mijn man gezegd dat hij de tv zachter moest zetten want werd gek van het geluid en vervolgens moest ie uit van me. Mijn eerste 'geluid' was een oerkreet die blijkbaar zo luid was dat iedereen de gang opkwam..dat was een vreselijke sterke perswee die ik echt nauwelijk in kon houden..en heb me vervolgens maar gewoon laten gaan..daarvoor had ik mijn man snel gewaarschuwd dat hij de zuster moest halen want ze kwam er toch echt aan..toen ze mijn oerkreet hoorde kwam iedereen aangesneld natuurlijk..toen moest ik dus nog gaan opstaan en in een rolstoel worden gezet terwijl ik dus gewoon aan het bevallen was...VRESELIJK..ik zei 'moet ik in die stoel? kun je me niet met bed en al er heen brengen' maar nee dat kon niet. (voor de duidelijkheid..je weeen heb je in een gewone kamer maar voor de echte bevalling ga je naar de bevallingsruimte..en dus was dus 2 verdiepingen lager!) Tijdens de persweeen heb ik echt uit reflex denk ik steeds keihard ALLAH ALLAH ALLAH geroepen..haha.. Ik ben pas echt rare dingen gaan roepen tijdens het hechten..daar was ik zo panisch voor omdat dat bij mijn eerste echt super pijn deed..dus ik lag daar maar te brabbelen in het nederlands (woon in turkije) Verder ben ik super rustig geweest..maar het was dan ook een snelle bevallen met maar een uurtje pijn en 10 minuutjes tot ze er uit was hehe
Hier ook wel grappig... Ik ben niet geknipt maar een klein scheurtje heb ik wel. Terwijl ik voelde dat ik scheurde zei ik droogjes, "help ik scheur helemaal in twee!" Waarop de assistent zei "zo erg is het net niet hoor mevrouw..."
ik moest persen, maar had geen kracht, dus riep ik heel hard godverdomme in de hoop meer kracht te zetten. toen het hoofdje stond en ze me vertelden te kijken, zei ik: nu even niet, ben met andere dingen bezig, kijk zo wel. toen hij net geborden was, zei ik: oh het is een jongetje. hoe weet jij dat nou zei vriendlief..ik heb zijn ballen vast hoe gaat ie heten vroeg de gyn..: ik; oh dat ben ik vergeten, weet jij het nog tim? verder een rustige beschaafde bevalling geloof ik..als ik hier zo lees
Ik heb na het prikken van de vliezen een infuus gekregen. haha. dat heb ik geweten! Ik herinner me dat ook mijn ventje ging meepuffen, of nog erger meetellen met het CTG apparaat! 80,81... De verpleegster zei: ,, u moet zich door het bed laten vallen'' waarop ik gilde dat het pijn deed! ik heb geroepen haal d'r uit, noooooit meer, en mijn doos, auw, auw! Ook riep ik, scheur ik? help, en hou op met die vingers! hahaahaha. Ik ben in een uur bevallen dmv infuus, ZONDER pijnbestrijding. Het leek wel een film, ik was bezweet en heb heel wat gevloekt! Ook zei ik overal SORRY bij. haha
Hihi, grappig topic dit... Ik zei in verschillende fases van de bevalling steeds iets anders... Mijn bevalling was ingeleid dus het ging heel geleidelijk en in fases. Toen de weeen voor het eerst sneller op elkaar kwamen (tussen de 3 en 5 cm) was ik wat aan het lezen in een blad en ik mopperde dat ik de column niet eens uit kon lezen tussen 2 weeen in. Tussen de 5 en de 7 cm heb ik steeds aan mijn lief verteld hoe veel ik van hem houd. Dat was zo'n beetje wat me er door heen heeft gesleept. "Ik hou van je, lieve... " steeds opnieuw. De vlos vond het zo lief die zei steeds dat we zo'n goed team waren. Tussen 7 en 9 cm vroeg ik steeds wanneer ik mocht slapen. Ik was kapot en had in 5 weken maar 2 nachten goed geslapen. "Ik ben zo moe... mag ik zo slapen?" (volgens mijn lief heb ik zelfs geslapen tussen twee weeen in. Bij 9 cm kreeg ik persdrang. Toen vroeg ik of de verpleegkundige kon langs komen want ik moest naar de WC. Moet je plassen? vroeg ze, en ik zei dat ik echt naar de WC moest. Ze zei dat de verloskundige over een kwartier zou komen controleren. Het kwartier er na ging het zo ongeveer zo: *wee* Waarom is de zuster weg? Ik moet echt naar de WC *wee* Ze moet terug komen hoor, ik moet echt heel nodig naar de WC *wee* Is die verloskundige er al bijna? *wee* Hoe lang duurt dat kwartier nog? *wee* Ik moet ECHT naar de WC... enzovoorts. Toen bleek dat ik inderdaad al persdrang had en toen zei ik nog "Ik zei toch dat ik naar de WC moest..." Ik heb nog 15 weeen moeten wegzuchten voor de laatste centimeter en de eerste keer dat ik mocht meepersen heb ik zelfs nog de wee weg gezucht uit gewoonte. Toen Ingmar er eenmaal was heb ik steeds "kijk nou..." gezegd. Zo diep was ik onder de indruk.