Hallo! Wat een leuke topic... Ik heb ook een aantal maffe dingen gezegd, maar de volgende 2 dingen spannen de kroon... Ik heb tijdens mijn bevalling een pethidine-prikje gekregen. Dat haalde de scherpe kantjes wat van de weeen af, zeg maar! Nou, het was heerlijk, voelde de weeen nog wel...maar het was ineens te doen. Ik weet niet hoe stoned zijn voelt, maar di komt volgens mij aardig in de richting. Het nadeel van zo'n prikje is, dat het na 2 a 4 uren is uitgewerkt. Bij mij na 2 uren al..en vroeg aan de gyneacoloog of ik nog een prikje mocht... Ze zei dat het afhing van mijn ontsluiting...zij mij toucheren en ik had toen 7 cm, dus mocht geen prikje meer... Ik heel zielig: Mag ik dan een half prikje..... Ook kreeg ik bij 8 cm pers-weeen, maar mocht natuurlijk nog niet mee-persen. Ik heb toen heel erg hard geroepen: IK MOET POEPEN! Ik denk dat de hele ziekenhuis-vleugel het heeft gehoord... Ach, op dat moment meende ik die dingen heel serieus, maar kan er achteraf wel hard om lachen. Ben gelukkig op niemand boos geworden, al had ik m'n man wel van tevoren gewaarschuwd... Je weet maar nooit he... Liefs Elly.
Geweldig....tranen rollen over m'n wangen! Ik was zelf volgens mij wel redelijk rustig. Lette erg op m'n ademhaling. Maar er kwam toch geregeld een gvd en k*t uit!
ik had het geluk dat ik bevallen ben met epidurale ( verplicht i.v.b.met de twinbevalling) dus niks gevoeld van de weeen maar op 5 min was ik wel van water breken naar volledige ontsluiting gegaan en stak nina er met haar hoofd erdoor. mijn vriend stond klaar met de camera om foto's te trekken maar hij dacht dat hij wel een halfuurtje had ( was op babyboom ook zo zei hij) dus ik van trek die foto want dat kind is er! hij dat gedaan maar 2 minuten later volgde tia al dus ik weer van " haast je want nummer 2 is er al" nu mijn vriend heeft nog nooit met zoveel verbazing foto's getrokken
Ik heb gemerkt dat weeen heel goed weg te puffen zijn met "kut-kut-kut-kut"... En toen ze eenmaal op mijn buik lag heb ik gezegd "een baby, een echte baby, hoe kan dat nou?"
oja(kwam ineens in me op)...mijn vriend en ik dachten beide dat het een jongetje zou worden... Toen ze al een tijdje op mijn buik lag, vroeg ik: Wat is het eigenlijk? Een meisje? Hoe kan dat nou?
Gillen om pijnstillers (maar kreeg ik niet na half uurtje CTG omdat ontsluiting van 4-5 naar 7-8 is gegaan )
Hhahahah....Heerlijk om te lezen... Ik heb me erg ingehouden....Heb 1 keer rustig gezegd:Ik trek het niet meer.. Verder heel erg in mijn eigen wereldje wezen bevallen... Naast me in t ziekenhuis (van de 1e) in de andere kamer lag er wel een moord en brand te gillen ....Gaf me niet zo'n fijn gevoel aangezien ik nog geen volledige ontsluiting had.... Leuk te lezen dat iedereen op zn eigen manier bevalt
Is ook leuk om te lezen dat er allemaal verschillend zijn maar bij Myrna was ik ook in eigen wereldje, had geen last van en kon goed ontspannen en weeen was niet zo heftig als deze van jongste.
Heb niet geschreeuwd (volgens mij) Wel kreeg ik ook zo'n prik in mijn been waardoor ik wat stoned werd. Ik lag op bed met mijn man alleen naast me (verpleging was even weg). Zo nu en dan hoorde je dat de hartslag van de baby even wegviel op het CTG. Dus mijn man heel ongerust: 'Lieverd, het hartje valt soms weg, met ik iemand roepen?' En ik in de stoned-modus: 'Ow neeee joh, is niet erg, komt wel goed joh..' hahaha Kon me op dat moment even helemaal niet ballen, was allang blij met me prikkie
Me vriendje moest het ongelden... Ik had onzettende rugweeen, en de Vk zei dat het hielp als me vriend op mijn onderrug duwde...! Maar elke keer als de Vk wegging om iets te doen.. Sloeg ik die handen van me vriend KEIHARD weg Ik vond het super irritant En als de VK dan weer kwam.. liet ik het weer gebeuren... dan was ik POESLIEF Ik heb tijdens de weeenstorm tegen me vriend gezegd.. Sorry dat ik zo vervelend ben.. maar het doet zo'n pijn! Lief he?
Hahahha... Ik heb ook een keer gezegd tegen mijn man "sorry dat ik zo loop te steunen en te kreunen hoor maar dit doet echt goed zeer" En hij "doe 'ns normaal joh, met je sorry zeggen"! Voor de rest was mijn man best wel op de achtergrond en deed ik het alleen in mijn eigen wereldje, hij deed alleen lekker met een warm washandje mijn onderrug masseren dat vond ik fijn. Maar we hadden weinig contact verder. Alleen toen ik uiteindelijk naar het ziekenhuis moest met 10 cm en persweeen zat ik in de auto en hing zo'n beetje aan dat handvat van die oergeluiden te maken en toen keek m'n man mij een keertje aan en die blik vergeet ik nooooit meer zo'n blik van "waar ben ik nu toch in belandt" hahahaha
Tijdens mijn bevalling had ik mijn moeder, een een goede vriendin bij me ( mijn ouders kwamen voor de bevalling terug vban hun vakantie, want mams moest erbij zijn ). Heb toen veel gevraagd, aan mijn moeder: Mam? Doe ik het wel goed? Mam? Ben je trots op me? En dit een hele tijd. Tijdens het hechten zei ik tegen mijn moeder, Mam? zou je op Naomi willen passen? Nimand mag ermee weggaan! Alleen jij, maar dan moet je wel hier heen komen . Ik ben vrij rutig geweest tijdens de bevalling, was ook erg 'lief' . Heb er nog regelmatig over met mijn moeder en kennis.
mijn 2e bevalling kwm dit zoal voorbij: ik heb diverse keren tijdens een weeenstorm (in 25 minuten van 4 naar 10cm ) geroepen IK KAN DIT NIETTTTTTT HOOR JE ME?! (om vervolgens tegen mezelf en in mezelf te zeggen 'je kan dit, je hebt het al eens gedaan, je kunt het, nog even en hij is er EINDELIJK! dat hield me gaande) er kwam tijdens de weeenstorm geloof ik ook nog een paar keer voorbij 'OH GODD NEEEEEE DAAR KOMT WEER EEN WEE!' mijn man zat al uren aan mijn bed, en toen hij heel eventjes zijn benen wilde strekken en 6 stappen bij me vandaan was om koffie te gaan halen, zei ik bloedserieus, rustig maar heel duidelijk 'ER KOMT ER WEER EEN! kom hier, NU!' (en hij deed het braaf) tijdens iedere wee heb ik mijn man zn hand heel erg gepijnigd, ik ging steeds met mijn vingertoppen héél hard over de pezen in zijn duim heen 'rollen', echt héél hard. hij wilde er niets van zeggen (en dat had hij ook niet moeten doen denk ik haha want dat was het enige wat hij voor mij kon doen wat mij hielp, hoe stom dat ook klinkt) direct na de bevalling bleek zijn duim en halve hand helemaal dik en blauw te zijn de verpleegkundige vroeg of er even iemand naar zijn hand moest kijken, waarom de verloskundigen en de arts allemaal in koor lachend zeiden 'jij mag niet klagen! dit is niets vergeleken met wat je vrouw zojuist gedaan heeft!' Heb mijn man er ook niet 1x over gehoord haha maar af en toe bewoog hij zijn duim en zag ik dat het héél veel pijn deed. Tijdens de weeenstorm kon ik bij sommige weeen niet puffen en gooide ik er een oerkreet uit waar je u tegen zegt. zodra de wee voorbij was zei ik dan steeds tegen de vk's en de arts 'sorry hoor, sorry hoor, ik kan het echt niet tegenhouden, sorry hoor!' op het eind heb ik wel 15x geroepen 'ER IS IETS NIET GOED MET HEM, SNIJ HEM ERUIT! HET IS NIET GOED! HOOR JE ME WEL?! SNIJ HEM ER NOU GEWOON UUUIIHHUUUIIIIT' ze bleven maar zeggen dat alles wel prima was, maar 5 minuten later bleek ik gelijk te hebben, hij had gepoept in het vruchtwater en had het héél erg benauwd, lage hartslag, en werd direct meegenomen na zijn geboorte zonder dat ik hem zien mocht. tijdens het persen riep ik 'HOE LANG MOET IK DIT NOG VOLHOUDEN?!' het antwoord was 'maximaal een kwartier' waarop ik riep 'OHHHH DAT KAN ER OOK NOG WEL BIJ!' (kwartier viel me reuze mee, bij m'n eerste duurde het 1,5uur), maar achteraf snapte ik pas waarom zij makkelijk kon zeggen een kwartier, want als ik hem er niet zelf uitgeperst had dan hadden wij er met knip en vacuum e.d. voor gezorgd dat hij eruit kwam omdat hij het zo benauwd had) tijdens de knip heb ik een enorme harde (en langdurige haha) oerkreet gegeven die volgens mijn man ook door te portier (ik lag op de 3e verdieping) nog te horen was. en de andere bevallende vrouwen wilden vast niet meer nadat ze mij gehoord hadden, zei hij tijdens het persen vroeg de vk een paar keer 'heb je wel een wee?' waarop ik riep 'is dat interessant dan, je zei dat ie eruit moet zo snel mogelijk, DUS DAT DOE IK' (ik vond het ook totaal geen opgave om buiten weeen om te persen, maar hij is er dan ook in 4 minuten uitgelanceerd) tijdens het persen riep ik opeens uit het niets 'mag ik alsjeblieft zuchten? ALSJEBLIEFT!' waarop de vk zei 'ja dat lijkt me handig, z'n hoofd is er al uit! toen hij er uit was heb ik echt wel 50x als een mantra gezegd 'EINDELIJK hij is er, eindelijk... wat heb ik lang moeten wachten, wat duren 9 maanden lang. EINDELIJK hij is er EINDELIJK. lieverd? HIJ IS ER EINDELIJK!' en héél vaak zonder dat ik door had dat ik dat heel vaak zei 'jeetje wat ben je schattig... wat ben je mooi! ohhh... wat ben je lief' toen ik mijn kindje weer terug kreeg van de kinderarts en ik eindelijk gehecht was en mijn spontane bloeding (1,5L armer) gestopt was, was iedereen de kamer uit behalve de laatste vk, die zei 'genieten jullie maar even lekker in alle rust met zn 3tjes!', vlak voordat ze de kamer uitliep zei ik opeens uit het niets tegen mijn man 'lieverd... ik wil er echt nog een hoor!' waarop de vk luid lachend de kamer uit liep en nog mompelde 'zo zijn echte moeders, daarom krijgen vrouwen kinderen en mannen niet!' eigenlijk schaam je je naderhand dood haha
Gaaf dat er een nieuw topic over gestart is! Ik moet nog, maar ben echt benieuwd hoe ik het ga doen, vocaal gezien Kan behoorlijk grof in de mond zijn als ik pijn heb, heb lief dan ook maar al gewaarschuwd. Zal nog laten weten of ik me gedragen heb
Ik heb ook nog een keer of 10 gevraagd 'mag ik zo alsjeblieft persen, alsjeblieft!' waarop de vk zei: ja, je zal wel moeten, hahaha En mijn vriend pufte met me mee, omdat ik zo in paniek was en niet meer wist hoe ik moest ademen. Maar ik kon er dus ab-so-luut niet tegen als hij na een wee door bleef puffen (de schat wist niet meer waneer hij nou wel en niet moest puffen dus pufte hij aan een stuk door) en dan sloeg ik hem gewoon, omdat hij moest stoppen. Echt, als ik het allemaal zo neerzet vind ik het een wonder dat hij nog bij me is gebleven
hahaha, echt tranen over mijn wangen wel lief dat je dat gezegd heb,ik heb pas een paar uur na mijn bevalling mijn excuses aan geboden, toen ik weer redelijk helder kon denken.
tijdens het eeuwige wachten op de ruggenprik (die uiteindelijk te laat kwam, na 1,5 uur wachten) heb ik heel vaak geroepen tijdens een wee 'WANNEER KOMT ZE (=degene voor de ruggenprik) NOU?!' dan zei de vk 'ja ik heb ze al gebeld, ze zijn er binnen een kwartier'. ze hebben heel vaal gezegd binnen een kwartier, erop gokkende dat ik niet door zou hebben dat dat kwartier allang voorbij was. en bij een volgende helse wee die ik amper opvangen kon zei ik dan weer 'WANNEER NOU DAN?! is dat verdomde kwartier nu NOG niet voorbij?!' en dan zei ze weer 'ja ik heb voor je gebeld hoor, maar ze heeft het druk met spoedgevallen' ik heb heel wat keren gezegd als de wee voorbij was 'sorry hoor, ik wil echt niet lastig doen en zeuren, het doet gewoon zóoooo'n pijn!' waarop de vk heel lief zei 'ja dat begrijpen we hoor' toen de arts voor de ruggenprik eindelijk binnenliep, schijn ik gezegd te hebben 'HEHE, daar ben je! ze is er. lieverd? ze is er!'
Bij Maricha was ik heel rustig en lief tijdens de bevalling, niet gegild of gevloekt. Toen mijn vriend zei dat ik in zijn handen moest knijpen schijn ik te hebben geantw. "nee, lieffie anders doe ik je pijn" en heb sorry gezegd tegen de vk toen er nog een golf vruchtwater uit me kwam wat tegen haar schort aan kwam. Bij Rilène was ik iets minder stoer... Toen gyn me water brak en vk op me buik moest drukken om kleintje op dr plek te houden heb ik non-stop gemiept "oh... dit doet pijn, dit doet pijn, dit doet pijn" Toen ik persweeën kreeg heb ik eerst lief aan me vriend gevraagd of hij de Tabitha (=vk) wilde roepen omdat ik moest persen, vriendlief wilde in discussie gaan door te zeggen dat ik nog niet mocht persen! Toen brulde ik "GA G*DVERDOMME NU TABITHA HALEN! IK ZEG TOCH DAT IK MOET PERSEN! WIE IS ER HIER NOU AAN HET BEVALLEN JIJ OF IK!" Dat was wel het meest extreme... want binnen 3 minuten was ons meisje er, toen heb ik wel heel vaak sorry tegen me vriend gezegd en me vriend tegen mij omdat hij niet besefte dat het echt al zover was
Ik heb ook gegild om pijnstillers. Daarvoor moest eerst de gyn komen maar die was iemand aan het hechten (totaal reptuur). Schijn ik geroepen te hebben "ZIJ KAN TOCH WEL WACHTEN, IK BEN NU TOCH BELANGRIJKER!' en.. 'ALS ZE ONDER NARCOSE IS MERKT ZE NIET DAT HIJ EVEN WEG IS HOOR!' Uiteindelijk had ik volledige ontsluiting voor de gyn gearriveerd was. Toen mijn vriend na de bevalling bij wijze van grap vroeg 'volgend jaar de volgende?' ze ik bloedserieus 'jahoor!'