Tijdens de weeen helemaal in mijzelf gekeerd, tijdens de persweeën riep ik bij elke wee "IK MOET POEPEN!"
Ik moet zelf nog bevallen, maar ik weet van mijn moeder dat ze bij de bevalling van mij op een gegeven moment heeft geroepen; IK KAN NIET MEER, LAAT MAAR ZITTEN! Mijzelf kennende zou ik nog wel eens kattig kunnen doen als de weeen te erg worden. Bij pijn of ongemak heb ik nu ook niet veel behoefte aan meedeleven. Ik wacht het af, duurt nog een paar maanden.
haha ik riep de hele tijd IK MOET PLASSEN I MOET PLASSEN en toen AAAHHH GVD e ik daarna SHIT SORRY IK ZAL NIET MEER VLOEKEN en toen weer AAHH MOET PLASSEN en hun maar lachen en toen riep ik DOE DIT NOOIT MEER en toen ik alysia in me handen had riep ik zo op naar over 2 jaarong hopelijk dan weer haha
hahaha , bij sommige moet ik er wel erg om lachen.. leuke topic ! al moet ik zelf nog bevallen ( over dik 7 week) maar ik zie me helemaal al liggen , ow wat zou mijn vriend het moeilijk krijgen.. die arme schat ! ben al vrij grof in de mond als het om pijn gaat , al een pleister eraf trekken loop ik al te janken .. kan niet wachten hoe mijn bevalling zal verlopen en al helemaal wat mijn vriend gaat doen.. blijft hij rustig of weet hij helemaal niet wat hij moet doen..
Wat een ellende! tijdens de weeen. Neeee toen de gyn zei dat ik een ruggeprik moest, en dank je wel tegen de anaesthesist toen hij hem had gezegd. En oh ja toen de VK zei dat ik de volgende dag verder moest met de inleiding en ze was de deur uit, heb ik haar nog even kutwijf genoemd....
Hier vooral een "Ik kan niet meer!" en "ik kan écht niet meeeeeer!" En de vlos, mijn man de verpleegster maar roepen, je doet het goed! Hou voel, het is er bijna! Je doet het echt hartstikke goed! We zien haar hoofdje! Het is er bijjjjjjna! Nou ik heb 5 kwartier geperst voor ze er was en dat riepen ze al na een half uur . Dus dat heb ik ze ook wel verteld! "Nog een keer?! Ik kan niet meer! Ik wil niet meer " en "Dat roepen jullie al zolang! En ze is er nu nooooog niet!" maar oke Ze is er er we zijn heel blij met Fae. Oja, mijn man mocht ook geen centimeter van m'n zijde wijken ik kon niet zonder z'n hand. Toen hij écht moest plassen heb ik de vlos gevraagd of ik haar hand dan vast mocht houden tijdens de wee... *schaam*
Ik ben heel de tijd erg stil geweest...tot de keizersnee... Op zich was ik er heel rustig onder en had ik zoiets van 'naja, als het moet, moet het!' Maar op het moment dat ze gingen snijden móest ik toch effe met een héél zielig stemmetje aan m'n gyn vragen: 'ik voel er toch echt niks van he?'
Geweldig dit hihi Ik had verwacht dat ik echt een heks zou zijn aangezien ik best grof kan zijn en een enorme bitch. Maar ben zo van de wereld geweest en zo lang bezig geweest (van vrijdag tot zondag) dat alles me gestolen kon worden. Heb 3 uur liggen persen en schijn wel gezegt te hebben, ik stop ermee ik ga weg en wilde zo opstaan en weg lopen hahahaha
Ik riep steeds... IK KAN DIT NIET ! afgewisseld met IK STOP ERMEE ! Hierop reageerde de vk dan heel droog.. Wat wil je dan? je zal wel moeten Ik raakte af en toe in paniek en vergat dan te puffen. dus mannetje en vk wilde me weer op de rit krijgen. Mannetje ging in mijn gezicht zitten puffen ( heel irri ) en de vk zuchte 1x te weinig ( nog meer irri ) dus toen heb ik heel hard geroepen HOU OP MET PERSEN ! hoorde mezelf een fout maken maar had geen fut om mezelf te corrigeren. Ow ja en ik heb mannetje bijna voor zijn gezicht geslagen
Hallo meiden wat is dit leuk om te lezen lig helemaal dubbel hiero. Wat ik allemaal heb geschreewd tijdens de bevalling weet ik niet meer precies maar een paar dingen zijn blijven hangen. Zoals toen ik mocht persen en Joey eruit wilde riep ik heel hard: OOOOOOOO LIJKT WEL OF IK MET ME POES IN DE BRANDNETELS LIG. Toen zei de gynecoloog Valt toch wel mee even door persen. Toen zei ik : JIJ HEBT MAKKELIJK PRATEN, JIJ BENT EEN KEREL EN ZAL DEZE HELSE PIJNEN NOOIT VOELEN, IDIOOT. Toen was Joey eruit maar toen was ik nog niet klaar want me meisie moest er ook nog uit en die bedacht ik ga lekker in een stuit leggen. Dar heb ik dat werkelijk niks van gevoeld. Toen zei me vriend Gaat goed wijffie. Waarop ik reageerde: MAKKELIJK IEMAND ZIJN HAND VASTHOUDEN EN NIKS VOELEN, JIJ BENT HIER DE SCHULDIGE MET JE SUPERZAAD EN IK MAG HET OPKNAPPEN. (heb ik later wel excuus voor aangeboden maar gelukkig begreep hij het). Toen moest die placenta er nog uit en die wou niet. die zat vastgeroest ofzo (hahaha). Toen riep ik tegen de gynecoloog VAN MIJ PART HAAL JE HEM ER HIER UIT, SNIJ ME OPEN BEN ER NU KLAAR MEE. HEB ER GEEN KRACHT MEER VOOR. En toen hebben ze dat op de OK gedaan. En daarna was ik zo stoned alsof ik alle witte lijnen van de snelweg A2 heb opgesnoven. Al met al ben ik het snel vergeten en willen proberen een 3e kindje te krijgen xxxx jessey
Ik heb niks raars geroepen eigenlijk, de vk zei nog wel dat ze het zo lief van me vond dat ik m'n vriend niet uit had gescholden. Wel toen de weeën begonnen, toen moesten we nog 2 uur wachten voordat we de vk mochten bellen, en toen heb ik blijkbaar tegen m'n vriend gezegd: ik ga nog even slapen, maak je me wakker als de 2 uur voorbij zijn. (Ik weet er zelf niks meer van hoor.) Ben alleen niet meer aan slapen toegekomen toen .
Mijn man had juist een eitje (aanvulling op eerder bericht) Ik zei iedere keer met zo'n zacht stemmetje. Moppie ik hou van jou, hou je ook van mij. Poepje, lieverd enz.. haha.
Ik heb niets geroepen geloof ik (herinner me lang niet alles meer!), daar had ik echt de energie niet voor. Alles ging zitten in het opvangen van de weeën en daarna in het persen. Heb wel gezegd dat het echt veel pijn deed (alsof ze dat niet doorhadden hahaha). Eén keer heb ik mijn vriend in zijn hand gebeten, maar hij reageerde nogal gepikeerd. Toen dacht ik: dat moest ik maar niet meer doen, het helpt mij toch niet en hem blijkbaar ook niet
grappig topic! Ik heb steeds maar geroepen: komt het nu echt? komt het nu echt? De verloskundige had namelijk om acht uur savonds nog gezegd dat het nog makkelijk oefenweeeen konden zijn, ik had toen 3 cm, toen ben ik in bad gaan liggen, toen had ik acht centimeter om negen uur en toen razendsnel naar het ziekenhuis! En ik was tien dagen over tijd, en steeds al oefenweeeen, dus ik geloofde er niet meer in. Echt lachen achteraf, ik heb denk ik wel 20 keer gevraagd of het wel echt nu kwam! En zij iedere keer maar zeggen: ja hoor, nu komt het echt! Lief mens toch wel.