Ik heb nog nooit in mn leven zoveel sorry gezegd als met mn bevalling. Eerst met de persweeën. Die moest ik wegzuchten, maar dat ging echt niet. Dus ik bugon steeds puf-puf en dan hhnggg! Om vervolgens keihard te roepen. Sorry! Sorry! Ik heb weer geperst! Daarna met het persen. Ik had geen persweeën meer en ik schreeuwde met iedere keer persen om kracht te zetten en dan...o sorry...ik maak zoveel lawaai! Ik was erg bang om lelijk tegen mn mannetje te doen. Dat is niet gebeurt. Maar toen ik mocht gaan persen werd hij zenuwachtig en begon te ratelen. Waarop ik zei hou jij je mond nou is dicht (de arme schat heeft de hele bevalling alleen gepraat als dat moest). Hij schoot in de lag, dus toen zei ik. O sorry, dat was niet zo aardig he?! Toen Zoë geboren was zei ik na een kwartier ineens. He...het is toch wel echt een meisje he?!
heb geen zin meer,, heb geen zin meer,, ik wil niet meer wil slapen en dan wakker worden en dat het zo in je armen lig zonder pijn en moeite
Tijdens de hele ontsluitingsfase vlogen de scheldwoorden door mn hoofd, maar ik kon ze niet uitspreken, ik had te veel pijn. Vooral de verpleegster kon ik wel schieten! Met de persweeen kon ik wel weer praten, maar toen riep ik alleen 'ik KAN niet meer!' Maar ik kon ook echt niet meer nadat ik al 40 uur wakker was...
O ja, niet tijdens mn bevalling, maar erna. In mijn hoofd lijkt de arts die Zoë gehaald heeft spreken op dr Bailey van Grey's anatomy! Volgens mn man is de enige overeenkomst de huidskleur..n
pfff wat niet, ik had een weeenstorm en ging van 2cm naar 10 in 1,5 uur tijd, verschrikkelijk ik weet er zelf niet veel meer van, maar volgens de vk en mn vriend heb ik meerdere keren geroepen KOM ER NU UIT VERDOMME
Ik heb 16 uur weeen gehad waarvan de laatste 14 uur alleen maar rugweeen, dacht dat ik doodging. Maar ik heb me heel rustig gehouden, 14 uur op mijn zij gelegen en mijn man al die tijd mijn rug masseren. Ik heb wel iets gezegd tegen een verpleegster die binnenkwam tijdens een wee. Ik was helemaal in mijn eigen wereld en 1 verpleegster was bezig met iets inbrengen bij mij zodat ze hartslag van mijn dochter konden meten. Dat is al heel erg vervelend om dit te doen tijdens een wee. Komt er ineens een andere verpleegster binnen, reikt haar hand naar mij uit om zich voor te stellen. En toen heb ik wel hard gezegd: BOEIEND hoe je heet maar voor de rest was ik braaf
Toen ik een infuus met antibiotica kreeg: 'mag er ook wat ander spul door?' (oftewel, pijnstilling..) Dat mocht dus ik kreeg een pompje met heerlijk spul wat ik zelf mocht bedienen. Werd er knetterstoned van en ik weet niet meer goed wat ik gezegd heb maar volgens mijn vriend zei ik steeds 'wat is dit heeeeeeerlijk, wat een goeie drugs!'.. Ook had ik de hele tijd jeuk aan mn neus (jeuk schijnt een bijwerking te zijn hoorden we achteraf) en ik wou dus krabben maar miste mijn neus dus krabde steeds op mijn wang (vriend en vlos lagen in een deuk). Ben nog wel even pissig geweest toen mijn vriend en de vlos warm eten kregen en dat smakelijk naast mij gingen opeten. Heb toen gezegd 'sodemieter op met dat stinkvoer!'. Toen ik moest persen en echt niet meer kon (had geen persweeen) riep ik 'SNIJ HET ER MAAR UIT, AL IS HET EEN VARKEN, HAAL HET ERUIT! NU!' En verder natuurlijk 'AU AU AU AU, DIT IS TOCH NIET NORMAAL?' en 'DIT DOE IK ECHT NOOOOOOOOIT WEER!' Oja, toen ik het pompje net kreeg, kreeg ik steeds een duw van de anesthesist omdat ik vergat te ademen en wegzakte. Schrok ik weer wakker en zei 'jezus, moet dat?' hihi En aan het eind van de ontsluitingsweeen vroeg ik de hele tijd aan de vlos 'mag ik weer drukken? mag ik ALSJEBLIEFT weer drukken?' Op dat pompje dus he, je mocht zo vaak drukken als je wilde hadden ze uitgelegd maar ik het geloofde het niet ofzo. Ook kwam de anesthesist toen weer om te kijken hoe het ging en ik bleef maar op dat ding drukken. Zei die achterlijke doos tegen de vlos en mijn vriend 'in dit stadium helpt het pompje toch niet meer'. Nou toen was ik flauw! Dus ik heel boos tegen dat mens 'dat zeg je toch niet?' Dat was het wel geloof ik..
Wat een verhalen allemaal erbij zeg haha Ik herinner me net dat mn moeder(die bij de bevalling was) met mijn man en kersverse dochter het weegschaaltje liep voor de baby's. En ik lag daar ineens alleen met mn benen wijd in die beugels. Zei toen: Joehoe,ik ben er ook nog,kan iemand even bij mij zijn? Mijn moeder kwam eraan en die keek recht in mn muts haha Enige wat ze zei: JEZUS! Wat een slagveld! Dat heb ik nog nooit gezien! Daar ging de moed om weer normaal te worden down under Maar godzijdank is alles goed gekomen,op een beetje te nauw gehecht te zijn na dan
Ik was meestel in mezelf gekeerd maar ik weet nog wel dat toen ik lachgas kreeg iets riep van "Zo dat is wel vaag spul" en toen mijn man grappig dacht te zijn om tijdens een perswee te roepen dat ik gekke oren had. Heb ik mijn middelvinger op gestoken. toch nog best netjes hihi
Ik dacht dus dat ik het op een krijsen zou zetten en de meest vreselijke vloeken uit zou spreken. Maar ik ben zowaar beschaafd gebleven! Ik heb 1 keer 'godverdomme kut kut'gezegd en schaamde me vervolgens zo dat ik zei 'óh sorry, sorry!' waar mijn vriend en de vk erg om moesten lachen. Verder zat ik in mijn eigen wereldje van pijn en narigheid Heel stil verbaal gezien en bij het pieken van de wee woest getrappeld met de beentjes haha. Tijdens het hechten zei ik tegen de vk: ik vind je best aardig hoor, maar beter schiet je een beetje op want dit doet echt fucking zeer!
Ik heb een heleboel rare dingen geroepen maar de volgende waren de ergste: Tegen de vlos: Weet jij dat wij eigenlijk hetzelfde beroep hebben? Oh ja, zei de vlos, hoezo dan? Ik roep ook de hele dag tegen mijn leerlingen dat ze het zo fantastisch doen terwijl ze er eigenlijk geen snars van kunnen! Ook heel hard geroepen: MET EEN GAATJE BOREN VRAGEN ZE OF JE EEN VERDOVING WILT EN NU VRAAGT GVD NIEMAND MIJ WAT! Ook heb ik op een gegeven moment mijn armen over elkaar geslagen en gezegd: Oke mensen, pak je spullen maar in, ik stop ermee!
Ergens op het eind van de ontsluiting zei ik telkens tegen die dokters dat ik een SPUIT in mn been wou en meteen, hahahaha, die kreeg ik dus ook na een hoop gezeur. Of het heeft geholpen weet ik niet trouwens, hahaha.
Ik heb hier krom gelegen van het lachen . Het is toch wel waar wat ze zeggen, de meest lieve vrouwen kunnen veranderen in tijgers tijdens een bevalling. Bij mijn eerste heb ik bijna fulltime aan de lachgas gehangen totaan de spoedkeizersnede. Ik heb wel uitgeroepen dat ze dat kreng eruit moesten halen. (Maar toen lag ik mijn ruggegraat te kraken) Bij de tweede was ik eigenlijk best stil. Toen de ontsluitingsweeën begonnen maakte ik mijn man om 6 uur 's ochtends wakker met de mededeling dat hij die dag niet naar zijn werk hoefde. Hij mompelde okee en draaide zich weer om, om vervolgens een kwartier later stijf rechtop in bed te zetten met de vraag HOEZOOOOOOO? toen ik 29 uur later lag te persen zei de gyn : Kom op! Maak je boos! Ik keek naar mijn man en die riep spontaan moet je niet zo boos naar mij kijken! Uiteindelijk werd het toch nog een keizersnede. Ze wilde er echt niet uit en de harttonen gingen sterk achteruit. Tussen het begin en het persen heb ik wel heel vaak auauauauauauauauw gezegt. Ik heb kilometers gelopen dor de kamer heen huppelend op de maat van een liedje van K3 de hippie shake....hahahahaha
Lachgas...krijg je dat in sommige ziekenhuizen in NL? Ik vind het wel erg lachwekkend om te lezen wat jullie zoal geschreeuwd hebben tijdens de bevalling. Ben benieuwd hoe het mij vergaat maarja dat zal niet lang meer duren dus daar komen we snel genoeg achter!
Het is een mengsel van lachgas met zuurstof geloof ik. Ik heb er anderhalve fles van leeggelurkt. Mijn dochter heeft haar eerste 3 jaar met een glimlach op haar gezicht gezeten... Ik raad het niemand aan, je wordt heel erg verdwaasd en gedesorienteerd. Maar ook rustig! waarschijnlijk dat ik daarom zo lief was 8)
Ik riep tegen de ambulancebroeder dat hij er maar eens een bowlingbal uit moest persen..... :S en tijdens de bevalling riep ik alleen maar het komt echt! Ze werd in 1 perswee geboren,ik haalde amper de verlosklamer haha ow ja,voor ik het ziekenhuis ingereden werd riep ik dat ze me plat mochten spuiten whahah
ow meiden wat lig ik dubbel van jullie verhalen. de tranen stromen over me wangen van het laggen! ik ben over zo'n 7 weekjes aan de beurt, maar jullie maken me hier niet bang mee hoor, ik vind het geweldig om te lezen! me kleine ventje moet er toch uit, en iedere vrouw weet dat een bevalling gewoon pijn doet ik ben er heel nuchter in en ook echt totaal niet bang. weet niet of ik dat op dat moment ook nog ben hoor hahaha ik zal jullie laten weten hoe mijn bevalling is geweest over max 9 weekjes en wat ik allemaal heb geroepen