Hallo iedereen, Twee weken geleden heb ik de 2de echo gehad, niets op te zien. De dokter begon me al de symptomen uit te leggen van een miskraam...ik zat er dus eigenlijk al op te wachten. Een week later ging ik terug voor een echo, voor de zekerheid. Er was een vruchtzakje en een pietluttig grijs dingetje te zien, eventjes hoorden we zelfs het hartje kloppen. De dokter vond het goed, maar zocht niet verder naar de hartslag omdat hij het nog te vroeg vond, zo in de eerste prille fase al meteen die golven op een pas kloppend hartje. Donderdag moet ik terug voor een echo, hopelijk klopt het dan goed! Toch ben ik bang...die onzekerheid en tegelijkertijd al dromen en plannen...zwanger zijn is mooi, maar ik zal blij zijn als het voorbij is. Ik ben niet misselijk, geen klachten, enkel moe moe moe en dikkere borstjes. Ik ben nog geen gram aangekomen. Zijnjullie ook zo onzeker? Als ik bv. voorbij een kinderwinkel loop, durf ik nog niet te kijken, bang om gekwetst te worden...raar he... Ik wens iedereen een prettig alcoholvrij nieuwjaar en een gezond kindje! xxx
Ik was aan het begin ook zo onzeker en bang, dit omdat ik bij een 9 weken in april een slechte echo heb gehad. Toen ik zwanger bleek te zijn was ik bang en onzeker, maar dit keer was wel alles goed. Dus ik probeer er nu van te genieten. Ik zal voor je duimen meid! Liefs
Dag Pucci, Ik denk dat je bezorgdheid heel normaal is. Ik had dat ook heel erg in het begin, probeerde me er bijna op voor te bereiden dat het mis ging. Het komt denk ik ook doordat je nog zo moet wennen aan het idee. Er is nog niks aan je te zien en je kan de baby ook nog niet voelen. Pas toen ik een buik kreeg en de twintig weken echo had gehad, durfde ik er echt van te genieten. Probeer je niet teveel zorgen te maken, vergeet niet dat het véél vaker goed gaat dan niet....
Heel herkenbaar! Maar fijn dat je in elk geval al iets van een kloppend hartje gezien hebt, dat is toch een heel goed teken! En inderdaad, de eerste keer kun je gewoon niet geloven dat zo'n klein grijzig stipje ooit een volwaardige baby kan worden! Maar als de gyn er vertrouwen in heeft, dan komt het vast wel goed hoor. Toen wij al twee echo's gehad hadden, en net voor de derde stonden, was ik ook heel bang dat het zomaar 'weg' zou zijn. Dat ik het vruchtje had uitgepoept of doorgeslikt of dattie zomaar floeps verdwenen zou zijn. Wat kunnen je gedachten dan toch met je op de loop gaan! Maar gelukkig zat het er nog steeds hoor. Soms kan ik het nú nog niet geloven. Maar dan kijk ik maar naar m'n ronde buik en voel ik alle bewegingen en sparteltjes, ach... dan is er geen twijfel meer mogelijk. Maar vaak ben ik 's morgens nog wel bang, als ik wakker wordt, dat ik alles heb gedroomd over de baby.
Haha kischaba, ik heb dat ook. Die dromen van mij..... horrorfilms verbleken erbij, echt waar. Voor de eerste termijnecho droomde ik iedere nacht dat ze dat ding op mijn buik zetten en zeiden: 'zwanger, waar dan, er zit hier helemaal niks".