hier krijgen ze het ook niet als ze 18 zijn het is bedoeld voor een opleiding etc weet nog niet of ik uberhaupt ga zeggen dat we voor ze sparen maar bv rijbewijs betaal ik niet voor mijn kinderen ik vind dat ze daar zelf voor moeten werken en dat wij als ouders af en toe een les betalen... dat vind ik ook een manier van met geld leren omgaan ipv zeggen hoppa hier is genoeg geld voor je rijbewijs
Ik vind het persoonlijk echt onnodig om op de 18e verjaardag van onze dochters te kunnen zeggen 'alsjeblieft, hier heb je 10.000 euro'. Ik zou dus ook nooit een rekening op naam van onze dochters openen. Overigens sparen we wel voor ze op een aparte rekening. Dan kunnen we daar bv hun rijbewijs of studie van betalen. Of een mooie reis, of voor hun eerste huis. Maar het blijft ons geld. En wij bepalen wat er op dat moment mee gebeurt.
De rekening die mijn oma voor de kinderen heeft geopend leverde best nog wel een discussie op. Ik wilde nl niet dat de kinderen automatisch de beschikking krijgen over dat geld als ze 16/18/whatever zijn. Ik weet helemaal niet hoe verstandig ze dan zijn, en wil gewoon niet dat het opgaat aan onzinnige dingen.
Oké. Ik vroeg het omdat je schrijft: "omdat ik een uitkering heb mag ik zowiezo niet teveel spaargeld hebben." Bedoel je daarmee dat je dus met je bijstandsuitkering best zou willen/kunnen sparen, maar het niet doet vanwege die vermogensgrens?
Ik kan sparen tot aan die vermogensgrens idd. Maar ik spaar voor dingen thuis en een nieuwe auto. Deze week bv moest er een nieuwe vaatwasser komen. En er zijn regelingen voor minima maar daar maak ik alleen gebruik van als ik het zelf niet kan betalen
Maar vind je dat dan niet een beetje krom dat je bewust niet boven die grens komt, omdat je anders wordt gekort op je uitkering? Ik zie een bijstandsuitkering als een soort laatste redmiddel voor mensen die voor geen enkele andere uitkering in aanmerking komen en zelf niet in staat zijn om te werken. Als ik jou goed begrijp dan ben je dus wel in staat om met die bijstandsuitkering te sparen tot boven de vermogensgrens, maar doe je het niet omdat je dan gekort wordt op de uitkering. Dat klinkt mij een beetje in de oren als het maximale uit de uitkering willen halen, zeg maar. Vind je dat niet krom t.o.v. alle belastingbetalers? (Ik ben overigens oprecht geïnteresseerd in je gedachtegang, ik bedoel het niet aanvallend. Ik heb zelf een ouder die noodgedwongen in de bijstand zit en absoluut niet kan sparen van dit lage bedrag, vandaar).
Maak je geen zorgen want aan dat bedrag kom ik nooit. Ik zou niet weten hoe ik dat bij elkaar moet sparen met een bijstandsuitkering. Maar als ik er voor kies om ontzettend zuinig te leven waardoor ik meer kan sparen om het leven van mijn kinderen beter te maken, zou het zuur zijn als ik gekort wordt. Zeker als de (bij wijze van) overbuurvrouw met dezelfde uitkering meer geld uitgeeft aan dingen die ik niet nodig vindt. (Overigens heeft een alleenstaande zonder kinderen minder geld dan met kinderen. Want het scheelt in toeslagen en kbs etc.) Niet persoonlijk naar jou maar ik wordt er altijd een beetje boos van als ik dit soort opmerkingen lees of hoor. Ik heb die uitkering niet voor mijn lol. Ik ben chronisch ziek en mijn beide kinderen hebben zorgvragen. Ik zal nooit boven bijstandsniveau uitkomen, ik zal nooit hun collegegeld bij elkaar kunnen sparen al zou ik dat willen. Ik heb geen perspectief dat het financieel beter wordt. Ik heb ook geen duizend euro spaargeld. Ik zal nooit veel kunnen werken. Als mijn kinderen willen studeren moeten ze het zelf betalen. Thuis blijven wonen kan dan niet want dat wordt verrekend met mijn bijstandsuitkering. Al is het de vraag of mijn zoon ooit zal kunnen studeren gezien zijn beperkingen. En of mijn dochter, die hartpatiënt is, die leeftijd uberhaupt haalt is ook de vraag. Zij zal ook nooit veel kunnen werken, laat staan werken en studeren tegelijk. Ons perspectief is niet gitzwart maar ook niet zo rooskleurig als ik zou willen. Dus tsja, opmerkingen als "laatste redmiddel voor mensen die geen andere opties hebben" schieten bij mij in het verkeerde keelgat. Nogmaals, dit is niet persoonlijk of als aanval bedoeld, maar ik wil dit wel delen
Mijn zin over 'laatste redmiddel' is niet slecht bedoeld. Het is toch juist goed dat het er is voor mensen als jij en één van mijn ouders die in een situatie zitten waarin er geen andere mogelijkheid is? Ik ben blij dat deze mensen een bijstandsuitkering kunnen krijgen. En ja, ik weet dat mensen niet voor hun plezier in de bijstand zitten (de meesten dan, want je hebt ook mensen die er wél van profiteren; mensen die kunnen werken maar het gewoon niet willen). Ik begreep uit jouw allereerste post dat je bewust onder de vermogensgrens blijft met sparen om niet gekort te worden op de bijstand. Dus dat je er bewust een paar honderd euro onder blijft omdat je anders je uitkering kwijt raakt. Dat roept bij mij dat kromme gevoel op en daarom vroeg ik daarop door. Maar in je laatste post geef je aan dat je helemaal niet zo veel kunt sparen met de bijstandsuitkering. Dan is er ook geen sprake van bewust onder de vermogensgrens blijven, toch? Dus dan gaat mijn vraag/opmerking over of je dat niet krom vindt ook niet op, want het is dan niet op jou van toepassing.
Ik begrijp jouw vraag eerlijk gezegd niet. Ook al zou @maliro wel kunnen sparen tot die grens, is haar onmogelijkheid om te kunnen werken toch niet opgelost? Ze krijgt niet voor niks bijstand he... dus wat maakt het uit of ze zoveel kan sparen of niet? Wat zou er dan krom aan zijn? De 'reden' voor bijstand gaat er niet mee weg. Overigens lijkt het mij meer dan onmogelijk om zoveel te sparen van een uitkering. Als je weet hoe klein het bedrag eigenlijk is.
Wauw wat sparen er een hoop grootouders mee zeg! Dat is bij ons echt niet aan de orde (hoewel dat financieel gezien prima zou kunnen). Wij hebben niet het plan om onze kinderen € 20.000 te geven als ze 18/21/25 zijn, zou fijn zijn als we een paar duizend euro per kind voor ze sparen (voor een bijdrage aan een rijbewijs) en hun eventuele studies zonder problemen kunnen betalen. Een echte spaarrekening hebben ze nu beiden niet, wel een spaarpot
Haha ik ook hoor.. heb echt wel gefeest etc mastboom ook heel goed sparen. Wat mijn ouders voor mij gespaard hadden ging mee naar ins eerste huis
Mijn ouders hebben niet gespaard voor ons maar bij de aankoop van ons eerste huis schonken ze een mooi bedrag. Ze sparen ook niet maandelijks voor onze kinderen. Af en toe een gift.
Maandelijks een vast bedrag en met verjaardag eenmalig iets extra (vaak ook van opa/oma), en kinderbijslag dat 'overblijft' gaat ook naar hun rekeningen. Het geld heeft niet echt een specifiek doel, het is meer voor grote(re) uitgaven voor de kinderen te kunnen betalen ook als we een krappe maand/periode hebben. Dus bijvoorbeeld zwemles, nieuw bed/meubels, grotere fiets, contributie voor sport, kleding. En hopelijk ooit in toekomst idd rijbewijs e.d. Maar het blijft ons geld, als de nood aan de man is zou ik daar dus ook de nieuwe wasmachine oid van betalen. Tot nu toe niet nodig geweest, maar je weet maar nooit.
Je zult je verbazen hoeveel mensen leven van de bijstand en bijkomende toeslagen, terwijl ze wel zouden kúnnen werken. Dat vind ik een vorm van profiteren. De 1e post suggereerde dat dit hier ook aan de orde was (bewust onder de vermogensgrens blijven om de uitkering te blijven behouden), vandaar mijn reactie. Maar inmiddels is duidelijk dat dit niet aan de orde is, dus dan is het toch prima.
Ik weet niet hoeveel mensen dat zijn. Ik ken er in ieder geval niet een. De mensen waarvan ik weet dat ze bijstand hebben, moeten het heel zuinig aan doen en komen maar net rond. Geen positie die je kan benijden, lijkt me. Het lijkt soms net alsof mensen willen ruilen met mensen die geld 'krijgen'. Ik vind dat zo raar. Wees blij dat je kan en mag werken! Dat je gezond bent, dat je voor jezelf en je gezin kan zorgen.
Ik heb er gelukkig geen in mijn directe omgeving. Maar ja er zijn dus echt genoeg mensen die bijstand of een andere uitkering krijgen en zwart bij werken/beunen. Het is dus niet eerlijk dat zij ook nog geld "krijgen". Ik zou absoluut niet willen ruilen maar ik wil ook niet dat jouw en mijn belastinggeld daarheen gaat.
Ik ook niet, maar ik denk dat de criteria voor uitkeringen, van welke aard ook, aardig streng zijn. Misschien glippen er hier en daar mensen door, maar over het algemeen denk ik niet dat er zoveel mensen letterlijk 'profiteren'. Dat is wel het heersende beeld, dat weet ik.
Wij zijn van plan om een spaarrekening te openen op onze eigen naam. En hier structureel geld op storten voor de studie van ons kindje. Wel op onze naam, aangezien we graag zelf de regie over het geld in handen houden. Want een puber die ineens duizenden euro's tot zn beschikking heeft gaat soms gekke dingen doen.. voor nu denk ik dat het zo'n 50 euro per kind per maand zal zijn wat er op die rekening komt. Mogen we een 2e kindje krijgen zal het geld voor dit kindje ook op dezelfde rekening komen te staan. We zullen onze kinderen ook duidelijk uitleggen dat dit geld is om ze te ondersteunen met hun studie waar ze dat nodig hebben en voorzover het kan. Ook zal er eventuele studiefinancieringen als er zoiets tegen die tijd nog bestaat naar onze rekening gaan en niet naar die van het kind.
Dat vraag ik me wel af hoor. Ik ken ook iemand die een wajong krijgt, maar gewoon prima kan werken. Ze werkt nu ergens zwart in de huishouding. Dat is lekker geld innen natuurlijk. Dat zwart werken boeit me niet hoor, maar wel het feit dat je ernaast een uitkering trekt. En zo zijn er vermoed ik nog vele anderen
Als je even de rest van mijn posts in dit topic leest dan zie je dat ik een ouder in de bijstand heb. Noodgedwongen. Dus ik weet heel goed dat mensen daar meestal niet voor hun plezier in zitten. Verder sluit ik me aan bij tuc hierboven, genoeg mensen die er "vrijwillig inzitten" en bijbeunen.