Je hoeft helemaal geen begrip te hebben, sterker nog; je hoeft zelfs geen mening hierover te hebben. Je hoeft het zelfs niet te snappen, OMDAT het jouw relatie niet is en je dus never nooit niet alle ins en outs zult weten. Zo simpel is het.
Weet jij zeker dat ze dit nooit met haar min besproken heeft? Misschien zijn hier diverse gesprekken aan vooraf gegaan. Misschien zegt jullie vriend dit wel en ga je ervan uit dat dat zo is. Dit hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Jullie vriend is verdrietig en zal ook dingen zeggen die niet helemaal kloppen met de werkelijkheid bijvoorbeeld. Oordelen oo zulke informatie is niet juist! Zo heeft mijn ex uit boosheid ook diverse onjuiste informatie aan anderen (Waaronder mijn familie) verteld waardoor ik in eerste instantie vrienden en familie verloren ben. Sommige mensen kwam terug of oordeelde niet. Anderen ben jk voorgoed kwijt en Maargoed ook. Mensen die oordelen op basis van 1 verhaal, hoef ik niet in mijn leven.
Heb jij nooit ergens een mening over? Ook al gaat het je niks aan? Ik word hier continu mee geconfronteerd door mijn vriendin én haar man. Het hele verhaal van voor naar achter. Dan kan ik daar wel degelijk zo mijn conclusie uit trekken. Ik denk dat ik dan ook zeker het recht heb om er wel een mening over te hebben!!
Maar nu wil ik ophouden over dit verhaal. Het was één voorbeeld van de vijf. Het was niet mijn bedoeling daar zo diep op in te gaan.
Er wordt gewoon veel gescheiden in mijn omgeving. Ik vind dat lastig te begrijpen. Waar zit dat hem in. Te makkelijk getrouwd, te makkelijk het bijltje erbij neergegooid of uiteraard is er echt iets heel erg mis. Er wordt meerdere keren gezegd, wat gaat jou dat aan, daar heb jij niks mee te maken, maar ik denk dat dat voor heel veel dingen hier op het forum geldt. Dat doen we toch allemaal weleens. Of opent iedereen hier alleen maar topics over zichzelf?
Maar dan is het een stuk botsen van die karakters die voor een scheiding zorgt Ik begrijp best dat jij daarin aan 'zijn' kant staat hoor en hem op die manier als een soort slachtoffer (beetje overtrokken benaming maar kan even geen betere vinden) ziet, en er dus meer begrip is voor zijn kant ten opzichte van de vrouw, want in principe heeft hij niks verkeerds gedaan; zij is degene die daar misbruik van heeft gemaakt. Maar wanneer ik mezelf in zo'n relatie zou voorstellen zou ik ook doodongelukkig worden en vind ik het een wonder dat ze het nog 18 jaar hebben volgehouden. Wat jij ziet als goedsul, is in mijn ogen slappe zak zeg maar Hij is degene die zich laat misbruiken, en is net zo goed verantwoordelijk voor de situatie als zij. Het is als buitenstaander makkelijk oordelen, maar er zijn altijd verschillende perspectieven en gevoelens daarin hebben zo veel meer diepgang dan wat er word getoond aan de buitenwereld.
Jij stelt dat "je begrip moet hebben"....van wie? Waarom? En nee, wanneer ik in jouw schoenen zou staan, zou ik dus tegen mijn vriendin én haar man zeggen: Jongens, ik vind het supervervelend dat jullie in deze situatie zitten, maar ik bemoei me hier niet mee. Ga samen in therapie, naar een huisarts, whatever, maar kom niet bij mij. En dat heeft niks met desinteresse te maken, ik wil best steunen, helpen met de kinderen etc. Maar kom bij mij niet over je relatie praten. En dat zij dat wel bij jou doen en jij vind dat blijkbaar prima, maar dan nog geeft jou dit in mijn ogen GEEN recht om daar een mening over te geven.
En achter elke voordeur is er weleens wat. Zeker ook bij ons. Bij ons is het soms ook echt een gevecht, maar gelukkig komen we er altijd weer uit en zien we de waarde van ons gezin.
Waarom zou ik geen mening mogen hebben?? We hebben allemaal toch recht om een mening te hebben? Zeker wanneer ik alle ins en outs tot in den treure te horen krijg, ook wanneer ik daar niet om vraag. Dan mag ik toch aangeven dat ik daar geen begrip voor heb, dus met andere woorden, dat ik er dus helemaal niks van snap. Woorden worden zo verdraaid pff. Maar ik heb helemaal geen zin om hier nog langer met jou over te discussiëren, want ik denk niet dat we het met elkaar eens zullen worden.
Natuurlijk heb je dan een mening. Toen mijn vriendin al een halfjaar bedonderd werd had ik daar ook mening over. Maar wat heeft ze aan mijn mening als het haar relatie is? Gaan ze uit elkaar, begrijp ik dat. Blijven ze samen, begrijp ik dat ook. Als je er niet goed tegen kunt, geef bij je vrienden dan aan dat je er niks over horen wil. Vanuit een aantal gevallen waarbij je inderdaad je wenkbrauwen eens goed optrekt kan je toch niet stellen dat er overal maar makkelijk gescheiden wordt?
Stel ik dat? Volgens mij niet hoor. Ik vraag me af of het overal zo raak is. Bij ons is het percentage wel heel hoog nl.
Ik ben het met je eens dat als mensen jou een verhaal tot in detail vertellen je daar best een mening over mag hebben en deze mag geven. Andersom bekeken vind ik namelijk ook dat als je iets vertelt dat je kunt verwachten dat er een reactie op volgt. Wellicht brengt het diegene tot nieuwe inzichten. Mij lijkt het in ieder geval bloedirritant als ik een persoonlijk verhaal deel met een goede vriendin en ik krijg een nietszeggende reactie. Dan kan ik net zo goed tegen de muur mijn verhaal doen. En wat betreft het aantal scheidingen vind ik ook dat het er erg veel zijn. Waar dat precies aan ligt, geen idee. Het is vooral triest voor de kinderen dat ze niet in een liefdevol thuis met vader en moeder op kunnen groeien. Daarmee zeg ik niet dat iedereen maar samen moet blijven, maar wel dat ik ervan overtuigd ben dat een kind graag wil dat zijn/haar ouders samen gelukkig zijn ipv apart.
Ik herken het niet. Ik ken dan ook nauwelijks mensen die nog trouwen, omdat dat geen enkele meerwaarde of garanties biedt. En voor de kinderen is een scheiding niet sneuer dan twee ouders die elkaar niet kunnen luchten of zien, denk ik. Altijd maar dat gelul dat kinderen de dupe zijn... Ik vind dat zo'n dooddoener.
overal hoor je het, dat stellen uit elkaar gaan.. mijn vriend en ik zijn uit elkaar gegaan toen ons zoontje net 6 maanden oud was..(niet mijn keuze!)na 2,5 jaar uit elkaar te zijn geweest kwamen we weer samen. Op 1 januari 2017 zijn we alweer een jaar samen het kan nog goed komen.. Ik denk dat er veel mensen niet goed (meer) met elkaar communiceren. Ze laten het maar zitten en de ergernissen groeien van kwaad tot erger.. tot het op een gegeven moment te laat is en zo ver is gekomen dat ze er niet meer voor willen vechten.. (ik moet zeggen dat ik hier spreek uit eigen ervaring, mijn vriend en ik konden toen totaal niet met elkaar praten. Toen hij aan gaf dat zijn gevoel niet goed zat, had hij zijn keuze al gemaakt en deed hij niets meer voor onze relatie.) Evengoed wordt ik altijd heel verdrietig als ik hoor dat mensen uit elkaar gaan...
Tijdens een scheiding zijn de ins en outs vreselijk gekleurd. Beide partijen voelen en zien dingen anders. Hierop kun en mag je geen oordeel vellen. Mijn ex voelde dingen op zijn manier waarop een aantal mensen een bepaald oordeel hadden.... Onterecht omdat hij zijn verhalen vertelde vanuit zijn gevoel en niet vanuit feiten.
Maar dan ben je toch superstom dat je er mee getrouwd bent?! Je gaat toch niet met iemand trouwen van wie a) het karakter je niet bevalt, of b) je het karakter niet kent? Ik moet ook geen goedsul, of iemand die verslavingsgevoelig is, of iemand die asportief is, of iemand die niet van dieren houdt. Maar dat heb ik toch zeker gecheckt voor ik een contract ondertekende waarin staat dat ik voor altijd bij hem zal blijven Bewaren
Dat vind jij, dat vind ik, maar wil jij zeggen dat er geen mensen zijn die te snel trouwen of om de verkeerde redenen?
Dat kun je vinden. Karakter of bijv een verlaving kan ook door externe factoren getriggerd worden waardoor het pas later tot uiting komt, weet ik uit ervaring.