oja dingen als uiteten of shoppen met vriendinnen etc overleg ik niet hoor! Ja ik deel het hem mee dat ik dan en dan weg ben maar daar kies ik zelf voor. We hebben nog elk ons eigen geld dus daar leg ik geen verantwoording over af ofzo. Andersom ook niet. Hij geeft zn geld liever uit aan game spellen ofzo en voetbal dingen. prima! Grote en gezamenlijke uitgaven overleggen we wel
Dit. Sinds onze dochter er is uiteraard afstemmen wie er thuis is. Maar we gaan redelijk onze eigen weg. Na 13 jaar weten we ook wel wat de ander wil/ goed vind. Het gaat allemaal vanzelf...
wij doen dit eigenlijk precies hetzelfde, ook grote aankopen vanaf 100 euro worden overlegd alvorens aangeschaft, kleinere aankopen niet, vinden wij niet nodig we hebben dan ook geen gat in de hand, betrekking tot de kinderen wordt alles overlegt, en soms als we er niet uitkomen bijvoorbeeld ik wil iets heel graag en hij absoluut niet kijken we in hoeverre het de ander gelukkig maakt om het wel of niet te doen, dus soms is het water bij de wijn
Wij overleggen alles. Vinden we beide ook erg belangrijk. Maar uiteindelijk is mijn mening doorslaggevend. Mijn vriend durft geen beslissingen te nemen bang dat hij fouten maakt. Zelfs zo erg dat als we ergens heen gaan hij vraagt wil je rechtdoor of linksaf en als ik dan niks zegt gaat ie helemaal uit zijn plaat. Gelukkig ken ik hem al 8 jaar dus voor mij heel normaal, maar probeer hem wel regelmatig zelf iets te laten beslissen al is dat wel erg moeilijk voor hem.
Wij overleggen over zo'n beetje alles. Vind ik ook niet meer dan normaal eerlijk gezegd in een relatie. Je zin doordrammen is niet bepaald goed voor je relatie. We praten erover, ik vraag naar zijn mening, en neem die mee in mijn beslissing. En ik kan het alsnog doen, onderbouwd (dus niet: ik wil het, ik wil het, ik wil het,) of in een aangepaste versie. Dat verhaal met die foto's, mijn man zou dat echt niet tof vinden. Maar als ik dat dan perse moet doen, zou hij me niet tegenhouden. Alleen dan zijn die foto's prive en worden die dus niet aan de buitenwereld getoond, niet als screensavers gebruikt, niet aan de muur behangen, en al helemaal niet op websites gebruikt. (moet je je wel dan meteen afvragen waarom je de shoot wilt doen, want meestal wil je toch wel enig gebruik maken van de foto's).
Wij beslissen alles samen. Als de een van ons het ECHT niet wilt, dan gaat het absoluut niet door, hoe graag de ander het wilt. Hierdoor hebben wij allebei even gelijke kansen en zal hij ook nooit iets doen wat ik absoluut NIET wil.
Wij overleggen als het om afspraken gaat alles. Omdat we bijv 's avonds anders een oppas nodig hebben en dat willen we voorkomen. Qua geld overleggen we niets. Er is een gezamenlijke rekening waar alles op binnenkomt. En uitgaat.
Wij beslissen ook eigenlijk alles samen. Ja, natuurlijk bel ik hem niet op om te overleggen of ik een reep chocolade zal kopen, maar voor de meeste dingen overleggen wij het wel samen. Maar manlief is wel degene die als we het niet met elkaar eens zijn uiteindelijk de knoop doorhakt. En dat vind ik soms best wel lastig, maar het gaat wel steeds beter, omdat ik weet dat hij toch wel verstandige beslissingen maakt meestal.
Mijn man vertrouwd me erin dat ik de juiste beslissingen kan maken. En ik vertrouw mijn man daar ook in. We zijn volwassen mensen en alweer 13,5 jaar samen en kennen elkaar door en door. Ik weet wat hij niet fijn vind en hij ook van mij en daar houden we bij alles rekening mee. Tuurlijk overleggen we wel, maar daar is niet altijd de mogelijkheid toe en dan zijn we dus prima in staat om zelf de juiste beslissing te nemen.
Wij bespreken eigenlijk alles maar over bepaalde dingen heeft de ander niks of weinig te zeggen. Als één van ons bv op stap of uit eten wil en het budget laat het toe dan gaan we de ander niet om toestemming vragen maar is het meer een mededeling. We hebben wel de afspraak dat de woensdag- of donderdagavond en vrijdag- of zaterdagavond van ons samen is omdat mijn man ook veel in de avonden en in het weekend werkt. Daar houden we dan rekening mee. Over andere zaken wordt wel overlegd. Er moeten wel echt goede argumenten op tafel komen wil iets dat de ander graag wil niet doorgaan. Verder is het gewoon rekening houden met elkaar.
Alleen grote aankopen overleggen we. Manlief werkt 80 uur per week, ik doe dus alles alleen, scholen voor de kinderen uit zoeken, opvang regelen, afspraken ziekenhuis enz enz enz Zo'n shoot zou hij totaal geen probleem mee hebben, al zou ik naakt voor de camara staan dan nog niet, ik zou het alleen met hem overleggen vanwegen het geld.
We stemmen niet veel af maar dat komt omdat we niet veel apart doen. Kleding voor ons zoontje haal ik wanneer het nodig is maar dat is maar 2/3 keer per jaar buiten het eerste jaar gerekend. Dat vraag ik niet aan hem. Kleren voor mezelf? Tja? Wanneer heb ik die nog ees gekocht? Grote aankopen doen we eigenlijk niet. Gekke dingen doen we ook niet.
Dit. We stellen elkaar wel op de hoogte, maar het is niet zozeer het vragen van toestemming. Mijn vriend gaat vaak voor lunch uit eten, dat hoor ik altijd wel achteraf met wie hij gegeten heeft en waar. Prima hoor. En hetzelfde als ik met vriendinnen weg ga. Bij hele grote aankopen overleggen we wel hoor, maar echt niet bij elke aankoop van meer dan 100 euro. (Hier zit je daar al snel aan.) Eigenlijk ben ik wel degene die de meeste beslissingen maakt, maar meer omdat mijn vriend meestal geen tijd en zin heeft om zich er in te verdiepen. Die gaat gewoon naar de winkel en daar laat hij zich wat aanpraten door de verkoper en koopt vrijwel altijd het duurste. Ik ben meer iemand die alles eerst uit gaat pluizen en dan prijzen gaat lopen vergelijken. En ik vind dat mijn vriend veel te makkelijk geld uitgeeft, terwijl het normaal gesproken de man is die dat zijn vrouw verwijt. Maar andere zaken interesseren mij dan weer totaal niet en daar beslist hij over. Bijvoorbeeld dingen voor de auto of verzekeringen. Dat zoekt hij uit en ik neem aan dat hij dat goed doet. Mijn vriend is wel behoorlijk jaloers en heeft me ook weleens bepaalde dingen proberen te verbieden, maar daar doe ik niet aan. Moeilijk uit te leggen, maar ik heb gewoon bepaalde overtuigingen en als ik die zou verloochenen, dan zou ik mezelf niet meer zijn. En als hij de behoefte voelt om mij zodanig te veranderen, dan ben ik dus blijkbaar niet de juiste persoon voor hem. Ik heb dat toen ook netjes aan hem uit proberen te leggen, dat ik heel veel voor hem over heb en dat ik ook altijd zijn mening zal mee laten wegen in mijn beslissingen, maar dat hij geen vetorecht over mij heeft of iets dergelijks. En volgens mij heeft hij daar nu ook wel vrede mee. Andersom zou ik mensen ook nooit verbieden om iets te doen. Als ik bezwaren zou hebben, zou ik dit wel heel duidelijk aankaarten, maar als mensen dit naast zich neerleggen, dan is het aan mij om te beslissen of ik dit accepteer of de relatie beëindig.
Grote dingen bespreken en beslissen we samen. Als ik morgen een fotoshoot wil doen dan vertel ik hem dat 's avonds. Een naakt-shoot zou ik uit mezelf al niet doen en dat weet hij. Aparte rekeningen, dus als ik de inhoud van een nieuwe kleerkast wil kopen dan is dat vooral mijn probleem en mijn centen die er aan opgaan. Met een vriendin op stap? Hij wenst mij "veel plezier" en trekt zelf zijn plan. Hij weet sowieso dat ik op tijd terug ben, want dat ik mijn laatste trein / bus moet halen. Of hij komt me ophalen. Het enige wat ie niet graag heeft, is dat ik elders slaap - tenzij eventueel bij mijn ouders. Hij slaapt zelf ook niet graag ergens anders en al helemaal niet zonder mij.
We overleggen veel met elkaar, verbieden elkaar niets.. Adviseren elkaar en dan is het aan de ander wat hij/ zij daar mee doet..... Grote aankopen doen we niet zonder dat te bespreken... We hebben een gezamelijke rekening voor onze vaste lasten (we storten maandelijks een deel van ons salaris op en de rest besteden we naar eigen inzicht)... We hebben gemeenschappelijke vrienden, maar ook beiden onze 'eigen' vrienden waar we wat mee doen... Dat vinden we beiden erg belangrijk en plannen we zonder overleg met elkaar in... Nu we een kind hebben, is dat wel wat veranderd, omdat er toch iemand thuis moet zijn...
Hier precies zo! Enige waar wij af en toe echt discussies over hebben is mijn bedrijf, mijn man zou het anders aanpakken dan ik doe. En dan komt altijd deze irritante zin uit zijn mond: waarom doe je niet wat ik aandraag, ik heb al 10 jaar een goedlopende zaak dus ik weet hoe het moet. Terwijl mijn bedrijf sinds 1,5 jaar zo goed gaat dat ik nu een 2e webshop start. Sorry, zit me nogal hoog af en toe
Van veel dingen weten we wel hoe de ander er over denkt en dat hoeven we niet af te stemmen. Belangrijke dingen bespreken we altijd wel, of beslissingen rond grote uitgaven. Als de een iets beslist niet wil, gaat het niet door, maar het gebeurt eigenlijk zelden dat een van ons echt een soort van 'veto' uitspreekt