Ik vraag me het af ik kom wel eens langs topics waar mensen een uitgesproken voorkeur hebben voor een geslacht en teleur gesteld of verdrietig zijn dat het niet zo is. Waar komt die voorkeur vandaan?
Nou, ik had voor de eerste zwangerschap (MK) wel een voorkeur... Ik ben zelf oudste van 4, en had graag een oudere broer gehad... Dus ik dacht, een jongen om mee te beginnen! Maar ook hier bleek het cliché vreselijk waar... Toen we weer zwanger waren, en bleven, kon t me geen bal meer schelen! Moet er wel bij zeggen, ik ben nu zo gewend aan t idee dat we een meid krijgen, dat ik er nu echt van zou moeten bijkomen als tijdens bijv de pretecho toch een jongen wordt gezien! Buiten mijn gevoel... t kamertje is ook aardig fuchsia
Ik denk dat veel vrouwen een meisje en veel mannen een jongen wensen omdat ze zich daar het meeste mee kunnen identificeren. Daarnaast heeft iedereen een soort ideaal beeld voor ogen en als je dat moet bijstellen kost dat vaak even moeite. Niks mis mee.
Heb altijd 2 meisjes het ideale gevonden, heb zelf ook een zus en vond het heerlijk. Ik zal dan ook eventjes ontgoocheld zijn als nr 2 een jochie is, maar gewoon omdat ik mijn hele gezinsbeeld zal moeten aanpassen, niet omdat ik geen zoontje wil
Ik heb nooit een voorkeur gehad. Zal met welk geslacht dan ook ontzettend blij en gelukkig zijn. Ik ben überhaupt blij dat ik zwanger mag zijn en voel me dan ook echt gezegend! Máár... de laatste dagen heb ik toch een lichte voorkeur gekregen voor een meisje. Waarom? We hebben donderdag te horen gekregen dat mijn moeder niet meer te redden is van borstkanker met uitzaaiingen in de hersenen. Ze zal waarschijnlijk in mijn zwangerschap nog overlijden.. Het is nu zo'n verschrikkelijk zware tijd, terwijl ik juist zo zou moeten genieten. Stiekem hoop ik nu dan ook op een meisje, zodat ik haar kan vernoemen naar mijn moeder.. Maar dan nog.. als wij volgende week dinsdag te horen krijgen dat we een zoon krijgen, dan ben ik ook dolgelukkig. Ik vind het heel erg dat er mensen zijn die er treurig om zijn..
ik had bij de eerste geen voorkeur en nu bij de tweede hoop ik op een meisje omdat ik al een jongen heb maar aan de ander kant is een jongen ook wel weer leuk ook voor de oudste maar echt een voor keur kan ik het niet noemen ik hoop gewoon dat het een gezonde baby is jongen of meisje het is heel erg welkom en dat er mensen zijn die echt teleurgesteld zijn dat snap niet je mag god op je blote knieen bedanken dat je een kind krijgt dat is niet voor iedereen zo vanzelf sprekend
Ondanks dat het zwanger worden niet over een leien dakje is gegaan beken ik toch met zekere schaamte dat ik de voorkeur had voor een meisje. Gewoon omdat ik meer van alle meisjes dingen hou en me niet zo´n jongensmoeder vind. Overigens als mijn dochtertje een zoontje was geweest was ik er net zo gek op geweest hoor.
Ik kan me wel indenken als er vrouwen zijn die al 3 jongens op de wereld hebben gezet, de volgende zwangerschap naar een meisje verlangen(of andersom). Maar om nou verdrietig te worden, sorry, dat gaat mij te ver. Wees uberhaupt blij dat je een gezond kindje op de wereld hebt gezet, er zijn zoveel vrouwen die géén kids kunnen krijgen! Wij weten niet wat we krijgen, met 20 weken echo wou kleine uk het niet laten zien. Ik had het wel willen weten, man niet persé. Echoscopiste zei dat ze wel kon gaan gokken, maar wou ons niet teleurstellen. Toen heb ik gezegd dat het zo goed is, als de kleine het niet wil laten zien, moet het gewoon zo zijn. Tuurlijk ben ik nog nieuwsgierig, maar het is goed zo. Is ook leuk, een verassing bij de geboorte! Wat ik wel beetje irritant vond is dat mensen na de 20 weken echo soms niet eens eerst vroegen hoe het ging, maar meteen wilden weten of we wisten wat het werd...Nou ja zeg! ik heb gezegd dat áls we het wisten we het nog niet zouden vertellen en voor ons 2 zouden houden. Vraag me af waarom buitenstaanders altijd alles willen weten, laat ze lekker afwachten zeg.
Ik vond een jongen leuker omdat ik veel meisjeskleding niet leuk vond... En gewoon.. Tsjaa ik weet niet.. Een gevoel.. Leek me gewoon heel erg leuk! En dat is t ook Bij een volgende zou ik een meisje leuk Vinden... Dat is toch weer een andere ervaring... Maar dat neemt niet weg dat ze. Allebei welkom zijn hoor
Ik hoopte altijd wel dat we in elk geval allebei de geslachten zouden krijgen, maar besefte me ook dat het kon dat het niet zo zou zijn. En bedacht me ook dat een helemaal jongens- of helemaal meisjesgezin ook heel speciaal is en z'n eigen charme heeft. Maar het liefst wilde ik van elk minstens 2, omdat het gewoon voor een meisje leuk is om een zus te hebben en voor een jongen een broer, denk ik. We kregen eerst twee meiden en daarna een jongen. Bij de eerste maakte het me echt helemaal niks uit. Bij de tweede vond ik het wel heel leuk dat het een meisje was, omdat onze oudste dus in elk geval een zus zou hebben. Bij de derde was ik bang dat we erna geen kinderen meer zouden krijgen, door de omstandigheden. Ik vond het heel erg leuk dat we een jongen kregen, omdat ik gewoon graag een zoon wilde. Maar met weer een meisje was ik ook heel blij geweest. Nu hoopte ik eerst heeeeeeel erg op een jongen, vooral voor onze derde dus. Maar ook voor mezelf, om een hele stomme reden: dat ik mmjj een mooier "patroon" vind dan mmjm Echt stom! Haha. Ik had hier NUB-advies gevraagd en de meesten zeiden dat het een meisje is. Maar ik was wel erg vroeg, dus echt zeker is het niet. Ik ga er nu van uit dat het een meisje is en vind dat ook prima. , maar voor onze tweede hoop ik nog steeds dat het een jochie is. We zien wel....
Een voorkeur hebben mag absoluut, heb ik nu ook, en sterker dan bij de 1e zwangerschap. En wij konden niet zomaar zwanger raken. Het heeft inderdaad te maken met een beeld wat je hebt, en dat mensen verdrietig zijn snap ik best. Het zijn toch de hormonen die je verdrietig laten zijn als je wens sterk is denk ik. Nog nooit meegemaakt dat iemand na de bevalling ongelukkig was met het kind vanwege het geslacht. Wij hebben een meid en ik wil heel erg graag nog een meid. Mijn man maakt het niks uit. Ik zie mijzelf gewoon weg niet als moeder van een zoon gek genoeg.
Helemaal mee eens! Ik heb nu ook niet echt een voorkeur. Voor mijn zoon hoop ik op een jongen (hij wil zooo graag een broertje). Voor mijn schoonmoeder hoop ik op een meisje (ze heeft 7 kleinzoons en 1 kleindochter). En voor mezelf? Elke dag wat anders geloof ik. Twee jongens lijkt me heerlik. Ik ben een echte jongensmoeder geworden. Maar een meid lijkt me ook super. Bij de eerste dachten we dat het een meisje zou worden. Tot de 20 weken echo. De echoscopiste vroeg aan ons of we het wilden weten, en of we het dachten te weten. Dus ik heel zelfverzekerd, ja hoor het wordt een meisje. Eeehm. Effe kijken nog? vroeg ze.. Nou toen moest ik echt wel effe schakelen hoor! Maar teleurgesteld? Nee nooit.
Ik heb op het moment absoluut geen voorkeur, lijkt mij allebei super. Ik denk toch wel dat als ik nu een meisje krijg dat ik de volgende keer een hele sterkte voorkeur zal hebben voor een jongetje. Ons zoontje is helaas te vroeg geboren en overleden, dus in mijn hart heb ik een jongetje en zou dat zo graag een keer willen meemaken voel me toch wel een beetje een jongens mama ondanks dat ik het nooit heb mogen meemaken.
Ik heb altijd gedacht dat ik zonen zou hebben.. gewoon al omdat hier iedereen zoontjes heeft (zus broers, .. ) maar toen ik zwanger was deze keer wist ik het direct.. dit is een meisje.. ik vond het niet erg als ze maar gezond is maar vinnet wel een beetje "raar".. heb totaal geen idee hoe ik met een klein meisje moet omgaan (beetje raar om te zeggen ) gewoon omdat ik allemaal neefje heb
Grappig topic. Het was bij mij erg wisselend.... Ik wilde eerst een jongen,gewoon omdat ik grote broer kleine zus een leuk idee vond. Iedereen vindt me een jongens moeder, nu roept ook iedereen dat we een jongen gaan krijgen.....hihi. Ik was inmiddels overtuigd dat ik een jochie zou krijgen omdat de bakkerspraatjes allemaal wezen op een jongen Mijn man wilde graag een meisje, gewoon daarom. Omdat ik en iedereen dacht dat het een jochie zou zijn, was hij mentaal aan het voorbereiden op voetballen, vechten, uhmmmm (oke hij wilde écht een meisje ) En met de 20 weken echo bleek het een meisje..... Wij beide in shock en zóóóó blij. Alles was goed met de kleine en t was een meisje. Naderhand hebben we het er natuurlijk over gehad, mijn man was blij dat het gezond is, maar het gezicht van hem sprak boekdelen....een meisje Inmiddels zijn we aan t idee gewend en het leuke is dat nog steeds iedereen denkt dat we een jochie krijgen
Ik denk heel eerlijk dat het voor de kinderen zelf leuker is als ze allemaal van hetzelfde geslacht zijn.
Ik wilde na 2 zoons heel graag een dochter, die wens kwam uit. Nu krijg ik weer een dochter, dus van ieder 2.. helemaal mooi. Ik denk dat een voorkeur hebben gewoon mag, je mag ook best wel even teleurgesteld zijn als je "het andere geslacht" krijgt dit is volkomen natuurlijk. Ik denk dat veel vrouwen het niet durven te zeggen.. ja, als het maar gezond is, natuurlijk wil je dat je kindje gezond is.. Wat niet mag, is als je "wens" niet uitkomt het projecteren op het kind of op de zwangerschap.. ieder kind moet van gehouden worden, meisje, jongen, of niet "gezond"..
Ik denk dat een lichte voorkeur hebben voor een bepaald geslacht heel normaal is.. maar dat neemt niet weg dat je dan niet blij kan zijn als je t andere geslacht krijgt zeg maar.. maar een lichte voorkeur is gewoon gezond Had bij de eerste helemaal geen voorkeur alleen had ik wel sterk het gevoel dat het een jongentje zou worden en dat is het ook Nu ik weer zwanger ben is mijn lichte voorkeur toch een meisje, omdat het weer anders is. Alleen zegt mijn gevoel dat dit weer een jongen is.. wat ik te gek zou vinden hoor Ook heel leuk voor me zoontje! Ach we wachten het af, het klinkt misschien cliché maar t allerbelangrijkste is niet het geslacht maar echt dat het gezond is! want dat is niet altijd vanzelfsprekend, tzelfde geld voor überhaupt zwanger raken Het is en blijft een wonder ongeacht wat het ook gaat worden..
Bij de eerste echt geen voorkeur, Bij de tweede ook niet echt voorkeur maar zat wel in mijn hoofd met. " een zoontje erbij is leuk omdat er maar 1,5 jaar tussen zou zitten maar tegelijkertijd dacht ik ook dit is de laatste keer en een meisje zou ik ook wel graag willen De reden waarom ik dus een jongen zou willen bleek echt bull want zoon en dochter waren vanaf het begin af aan al maatjes en tuurlijk hebben ze weleens ruzie maar het zijn echt beste vriendjes Toch was mevrouw niet de laatste en nu zwanger van nummer drie Geen voorkeur... Zoon wou graag een broertje en voor hem hoopte ik op een broertje en een meisje zou weer praktische zijn omdat de Meiden dan bij elkaar op de kamer zouden kunnen Mijn gevoel zei echter meisje .... Heb gedroomd over een prachtig mooie baby meisje maar schoon familie zei zeker te weten dat het een jongen was ....en daarom was mijn voorkeur meisje maar meer onder het mom van " ik hoop dat MIJN gevoel goed is ...als bleek of nog gaat blijken dat het toch een jongen is zou ik niet zo zieks gelukkig zijn en totaal geen verdriet of teleurstelling voelen
Ik kan eerlijk zeggen dat ik totaal geen voorkeur heb. Alleen was er een ander geslacht te zien op de dertig weken echo en de echo van vorige week. Dat is dan wel even omschakelen omdat ik hem/haar al bij naam noemde en ook al echt bezig was met hoe het straks zou zijn.. Dan is het nu een beetje afscheid nemen van die gedachten.