Hallo, Ik heb even een vraagje.. Ik weet sinds 9weken dat ik zwanger ben en ik heb nu nog 5 weken te gaan.... (Ik was eigenlijk onvruchtbaar, dus dan denk je niet 1,2,3 dat je zwanger bent..) Toen ik 7weken geleden mijn ex ging vertellen dat hij vader zou worden zei hij meteen dat hij mij ging helpen en dat hij z'n kind wil leren kennen en dat we allebei verantwoordelijk zijn voor de baby enzo.. Nu heb ik sinds die tijd elke keer gevraagd wanneer hij tijd had om bij mij thuis te komen om afspraken te maken en dingen door te spreken. (Hij zit in het leger en is niet veel thuis. Ook wil hij het verzwijgen voor zijn ouders) Ik kreeg elke keer weer te horen dat hij op de kazerne was en dat hij op oefening was en dat z'n vakantie niet doorging en allemaal dat soort gelul. Toen ik vorige week van mijn gynaecoloog vandaan kwam zagen mijn moeder en ik hem in het overdekte winkelcentrum bij ons in de buurt gezellig lopen met z'n vrienden... Hij zag mij, ik zag hem. Ik kookte van binnen, want hij zei tegen mij dat hij die tijd in Belgie zat voor een oefening. Wat moet ik hiermee?? Mijn moeder is het met mij eens dat ik "vader onbekend" op wil geven na de geboorte en dat hij dus niks met zn kind te maken krijgt. Ik wil niet dat mijn kind 1 of 2x per jaar een jongen ziet die hij papa moet noemen.. Dan heeft dat kind ook zoiets van.. "Ze zeggen dat dat mijn vader is, maar ik ken hem eigenlijk helemaal niet." Ook die paar tientjes per maand hoef ik niet van hem. Als hij nu al geen moeite wil doen voor zn kind, dan straks al helemaal niet en dan gaat hij ook niet betalen. Mijn vader is het totaal niet met mij eens.. Hij zegt dat hij gewoon moet betalen of hij zn kind nou wel of niet ziet. Hij is de biologische vader en heeft daarom allerlei rechten en plichten. M'n vader zegt dat als hij nou over 4 of 5 jaar komt om z'n kind te zien dat hij dat dan gewoon mag, en dan heb ik geen poot om op te staan. Ook zegt hij dat "vader onbekend" opgeven onzin is. Ik word er een beetje gek van dat mijn ouders alles tegenspreken van elkaar. Moet ik nou gewoon doen wat ik zelf wil, of moet ik naar mijn vader luisteren en m'n ex dwingen om te betalen voor zn kind waar hij nu al niks om geeft..? Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen ! Alvast bedankt !
Lastig, Ik zou naar je moeder luisteren en dus hetgene doen wat jij ook wilt! Hij kan dan wel rechten en plichten hebben maar hij neemt nou niet bepaald de moeite om dingen te regelen voor de kleine, en dat zal dan waarschijnlijk ook wel niet veranderen..! En ja,..wat heeft de kleine nou aan zo'n vader? niets dus! Groetjesss!
wow je weet sinds 9 weken dat je zwanger bent terwijl je al behoorlijk ver bent? dan ben je zekers ook niet veel aangekomen enzo,.,.was het geen schok voor je? Wat betreft je probleem sorry ken je er niet mee helpen ken enkel zeggen dat ik gek wordt van zulke mannen! Ik wens je alvast wel heel veel suc6 en geniet van de kleine als hij/zij er is
Ik heb tegen mijn ex gezegd: Of je gaat er volledig voor of helemaal volledig niet! Hij heeft er voor gekozen niet ervoor te gaan en ik heb hem nogmaals duidelijk gemaakt dat dit absoluut niet betekend en dus niet een beetje ja! Ik zou je gevoel volgen en als ik heel eerlijk ben...naar je moeder luisteren! Hoe heb je alles nog in no-time kunnen klaar boxen? Ik ben wel super blij voor je aangezien je zegt dat je onvruchtbaar was! Wondertje! Maar zag je idd niets? Of voelde je niet? Succes meid!
Hai Ashton, Dat lijkt me knap lastig voor je! Maar goed om je vragen in elk geval te delen! Zou je ergens in de buurt naar een rechtswinkel kunnen gaan en vragen of er bepaalde juridische consequenties zijn van het wel of niet opgeven van zijn naam als vader? Dat lijkt me best belangrijk voor je om te weten, voor de toekomst. Succes met de beslissing, en succes met je zwangerschap nog en veel geluk met je beebje!
Ten eerste veel succes... vind dat je er wel heel goed over praat en heel positief instaat! Vooral omdat je nog best jong bent, praat je wel heel volwassen erover! Goed van je.. Ik ben het om eerlijk te zijn ook met je moeder eens.. maar je moet er inderdaad zelf goed over nadenken! Ik zou persoonlijk er ook echt niet aan moeten denken om een 'papa' voor mijn kind te hebben, die hij 1 of 2 x per jaar een keer ziet en die verder ook niet naar hem omkijkt ofzo.. Heb je sinds dat je hem tegenkomt nog wel gesproken? Heeft die je op zijn minst wel gebeld toen jullie elkaar zagen?
ik meen te lezen dat het grootste probleem voor jou nu is dat je niet wilt dat zo´n ongeinteresseerde en onverantwoorde vent 2x per jaar je kind bezoekt en dat je je kind moet vertellen dat die man ´papa´ heet wat heel verwarrend is voor je kleintje. logisch. als je de vader van het kind alimentatie laat betalen, heeft hij alsnog GEEN ENKEL RECHT. Misschien helpt dit je op weg met het maken van een beslissing en denk ik dat zowel jouw vader als moeder (en jijzelf) hun zin krijgen: Via de rechter kun je een dna test afdwingen... dan heb je op papier staan dat hij de verwekker is van je kind en moet hij alimentatie betalen. Dus hij erkent het kind niet (en hij heeft geen enkele recht zoals bezoekrecht etc tenzij hij die afdwingt via de rechtbank - maar dan mag meneer een hele goede reden geven aan de rechtbank). Misschien is dat een optie?
Ja, we hebben in no-time een kamer erbij moeten bouwen.. We hadden maar 3 slaapkamers en mijn broer woont nog thuis. Gelukkig had hij een grote kamer dus die kamer hebben we door 2en gesplitst dmv een wandje. De baby en ik slapen daar en mijn broer in mijn oude kamer. We hebben alles gelijk grondig aangepakt met verf, behang, laminaat etc., alles lekker nieuw. Je zag absoluut wel dat ik dikker werd, maar vanwege de onvruchtbaarheid dachten we natuurlijk niet aan een zwangerschap, dus ging ik aan de lijn. Ik voelde 'luchtbellen in mijn darmen' , en daarmee ben ik op een gegeven moment naar de dokter gegaan en pas daar kwamen we erachter dat ik al 26 weken zwanger was. Ik heb sinsdien niks meer van hem gehoord, daarvoor niet, daarna niet. Ja dat is een 'vaderschaps aktie' daar heb ik over gelezen, maar de advocaatskosten moet je hierbij zelf betalen, dus daar moet ik nog even over denken. Bij een geplande zwangerschap spaar je voor je uitzet enzo, maar dit wondertje is mij overkomen, en mijn portemonee is niet zo dik helaas. in ieder geval bedankt voor alle tips, ik heb er zeker wat aan.
indd er komt een advocaat bij kijken, maar als jij minder verdient dan kun je onvermogen aangeven-aanvragen en heb je slechts een kleine bijdrage die je moet betalen, de rest wordt voor je betaald.
Ja dat is inderdaad wel heel mooi. Alleen ben ik bang dat ik dat niet heb want ik woon nog thuis. Dan gaan ze daar waarschijnlijk ook weer kijken naar wat mijn ouders verdienen... Ik heb verder ook geen recht op welke toelagen of uitkeringen dan ook.. Ik vis overal naast
Hier hetzelfde.. ik heb ook geen recht op toeslagen of iets dergelijks omdat ik terug naar mijn ouders gegaan ben... misschien heb ik nog geluk omdat ik wel een koophuis heb, maar dat moet ik allemaal nog uitzoeken! Heb je al een beetje rust gekregen in je gedachten en weet je al wat je ongeveer wilt? Nog iets van he mgehoord?
Maar je bent toch ouder dan 21? Dan zijn je ouders toch niet meer verantwoordelijk voor je? Of wel weer als je bij hen inwoont? Want mij is toen verteld dat je ouders voor je moeten betalen tot je 21e, en ben je onder de 21 en woon je op jezelf, dan betalen ze een deel en krijg je een deel... Ik zou het nog even goed navragen. Zou zonde zijn als je toch geld kunt krijgen zonder dat je het weet. Ik heb niks van hem gehoord. Hij heeft me van msn geblokkeerd en op hyves heeft hij mij verwijderd, ik kan nu niet meer op zijn hyves kijken. Hoe zielig ben je dan.. Dit is dus weer een teken dat hij niks met mij of zijn kind te maken wil hebben. Dus hij kan het lekker bekijken, ik ga hem als vader onbekend opgeven. Alleen moet ik even navragen of ik me dan niet in mijn vingers snij.. Maar wat mij betreft is het klaar met hem. ( alweer ) Als die kleine over een paar jaar gaat vragen naar hem dan krijgt ie gewoon antwoord en wil hij hem zien dan mag dat ook van mij. Maar dan vraagt hij er zelf om. En dan vind ik het anders dan dat er zo af en toe iemand langskomt die die papa moet noemen en eigenlijk niet kent... Maar dat is een zorg voor later...
Jou vader geeft aan dat je geen "vader onbekend" op moet geven, maar daar zou de vader van je kindje zelf mee moeten instemmen mocht je hem willen laten erkennen en dat kan alleen hijzelf doen
Volgens mij klopt dat niet Angel.. de naam opgeven van de vader heeft (geloof ik) niks te maken met erkennen wel of niet..
Wat een kloten situatie zeg! Ik kan me voorstellen dat je enorm de balen van hem hebt, wat een slappe zak zeg! En je kindje wordt hier weer de dupe van, in de zin dat hij zn echte vader waarschijnlijk nooit zal leren kennen. Dat soort kerels moeten eens hun verantwoording nemen, als ze vinden dat ze oud genoeg zijn om sex te hebben moeten ze ook verantwoordelijk genoeg zijn om voor hun kind te zorgen. Persoonlijk zou ik niet die hele advocaten shit enzo er bij willen hebben. Want waarom zou je geld van hem willen hebben als je hem liever niet om je heen hebt? Door alsnog allimentatie van hem te vorderen hou je op de één of andere manier toch altijd contact met hem. Gewoon samen met je ouders ervoor knokken...en nog even genieten van je laatste weken zwangerschap
Dit is ook niet helemaal waar, althans niet in NL. Als vader zijn de heb je wel degelijk recht. Als je als moeder zijnde vader onbekend op de akte laat zetten en vader wil zijn kind zien kan hij bij de rechtbank om vervangende toestemming vragen. En als je als moeder zijnde niet mee werkt maak je het probleem alleen groter. Voordat er nu reacties komen dat het niet zo is, het is wel zo... ik en mijn vriend zitten nu in deze situatie, hij mag zijn zoontje uit een eerdere relatie niet zien. En omdat zijn ex in alles tegenwerkt en haar redenen niet voldoende kan onderbouwen (vlgs de rechter) is er nu een onderzoek (door de raad van kinderbescherming) ingested naar haar cappaciteiten als moeder zijnde. Ik wil je niet bang maken, absoluut niet... Maar ga er alsjeblieft niet van uit dat een vader per defenitie geen recht heeft... want dat is dus echt niet zo
als de vader t kind niet erkend (en daarvoor heeft hij toestemming nodig van de moeder) is dat dus wel zo, dan heeft hij 0,0 recht (geen juridisch vaderschap) en wil hij wel recht hebben (bezoekrecht) dan moet hij dat aanvechten bij de rechtbank en met een hele goede reden komen waarom hij wel bezoekrecht moet hebben. Ik zit nu zelf ook in zo'n situatie. Hij ekend het kind niet, maar ben met advocaat bezig met een vaderschapsactie waarop wordt vastgesteld dat hij slechts de verwekker is en kinderalimentatie moet betalen, maar hij heeft 0,0 recht op het kind. Als hij het kind wil zien, ga ik hem niet in de weg staan, van mij mag hij langskomen. Maar ik HOEF dat dus niet te doen. alleen je bankrekening heeft contact met zijn bankrekening hoor. En van dat geld kun je lekker sparen voor je kindje of in onderhoud voorzien. Kom op zeg, een baby maak je niet alleen, ik ben niet het type van 'laat maar gaan'... wie zijn billen brand, moet verdorie ook op de blaren zitten.
hij heeft wel zeer zeker recht ja ik heb erover gedacht om mijn ex een afstandsverklaring tegenover de baby de laten tekenen (vanwege als er ooit iets met mij gebeurd hij geen recht heeft op het kind maar mijn ouders en zus) maar zelfs deze zijn totaal niet rechtsgeldig en kost je zo rond de 500 euro! dus zelfs al zou hij deze al tekenen (wat hij toch al niet zo doen alleen om mij dwars te zitten) dan zou hij alsnog aanspraak maken op het kind als hij een rechtzaak begint!
alleen je bankrekening heeft contact met zijn bankrekening hoor. En van dat geld kun je lekker sparen voor je kindje of in onderhoud voorzien. Kom op zeg, een baby maak je niet alleen, ik ben niet het type van 'laat maar gaan'... wie zijn billen brand, moet verdorie ook op de blaren zitten.[/quote:32qt5v79] daar geef ik jou helemaal gelijk in en ik was ook absoluut niet het type dat zegt laat maar gaan.. Maar als ik heel eerlijk ben heb ik nu wel zoiets van oke ik heb er gewoon geen zin meer in maar dit komt ook gedeeltelijk omdat hij mij constant lastig valt, aan me deur staat, mij dreigt en dit is gewoon een wanhoopsactie omdat ik hem gewoon nu niet meer wil doordat hij zich de eerste 7 maanden niets van mij of het kind aantrok zei dat ik kapot kon vallen met me kind en steeds van gedachte veranderde zo van nu wel maar morgen niet! en daarbij ook nog eens zei dat als die ooit een andere vrouw kreeg dat zij op de eerste plaats zou staan en niet het kind! mij laten bellen door andere meisjes om mij jaloers te maken terwijl we net uit mekaar waren en in het begin gewoon hoopte dat ik een miskraam zou krijgen nou en nu heeft hij het licht gezien en wil die terugkomen en denkt dat alles weer koek en ei is nou mooi niet! en door dit alles heb ik gewoon totaal geen zin meer om op welke manier dan ook met hem in verband te staan of dit nou via bankrekening of via de telefoon is! ik heb zoiets van nu kan je later ook nooit zeggen tegen mijn kind dat ie altijd betaald heeft!
join the club - een club dat steeds groter wordt lijkt wel ik ben ook bedreigt door mijn ex zn vrouw, dat ze mij en het kind wil vermoorden en weet ik veel wat (toen ik een relatie met hem had en zwanger raakte wist ik niet dat hij getrouwd was)... het enige dat je kan doen is deze telefoontjes opschrijven, bijhouden, smsjes bewaren uitprinten, bewijzen bewaart en mocht er iets gebeuren... zal een rechter écht niet beslissen dat hij wél rechten heeft op het kind. wat de exen nu doen is dan hun eigen ruiten inslaan... en jij houdt t gewoon bij in een mapje.