Hallo allemaal, Ik heb het probleem dat ik iemand ken die ik heel graag mag (dat dan wel), welke mij nogal probeert te claimen. Ik wil de persoon in questie niet kwetsen, maar die trekt zich gewoon niks aan wanneer ik er wat van zeg. Ik heb het aardig gezegd, ik heb het boos gezegd, ik heb een half jaar afstand genomen en de persoon helemáál niet gezien. Maar steeds weer begint het opnieuw en ik begin er nu toch wel een beetje de sch**t van te krijgen. Hoe moet ik het nu oplossen? Gr. Joeja
tja duidelijk je grenzen aan blijven geven denk ik. En als dat neit helpt denk ik dat je 2 keuzes hebt. Accepteren dat het niet anders wordt of breken met die persoon...
Hmmm.. ja, tot die conclusie was ik dus zelf ook gekomen. Maar dat doe ik niet zo makkelijk en al helemaal niet graag. Ik laat me niet claimen hoor, maar ik loop er wel steeds tegenop te 'vechten' zeg maar. Het is best zielig eigenlijk... Hoe meer afstand ik neem, hoe erger het wordt in vlagen. En gister was er weer zo'n vlaag en hebben we heel hard op elkaar gescholden. Daar heb ik dus genoeg van. Om de zoveel tijd is het raak en ik snap gewoon niet waarom de persoon soms zo moeilijk moet doen. grr...
Heb je wel eens gevraagd waarom diegene zo doet? Misschien heeft hij/zij wel verlatingsangst en is hij/zij bang je kwijt te raken. Dat diegene dat op deze manier juist in de hand werkt ziet hij/zij niet. Zou gewoon eens vragen ernaar, misschien maakt het een hoop duidelijk.
Allereerst denk ik dat het wel een rol speelt als de ander verliefd op je is. (dat zou zo maar kunnen, toch?). Want verliefden kunnen erg doof zijn. Verder vind ik dat je wel erg veel hebt geprobeerd, en dat de assertiviteitsregels dan zo ongeveer uitgeput zijn. Persoon in kwestie is hardleers dus jij zult helaas nog duidelijker moeten zijn. Weest duidelijk, laat niets te raden over (dus geen dubbele boodschappen), zeg precies wat je WEL/NIET van de ander wilt en houd je daar ook aan. (dus als je zegt dat je niet meer gebeld wilt worden, en persoon belt toch, dan mag je nu gewoon zeggen dat je ophangt, en dan daadwerkelijk ophangen). Bedenk dat als je enige ruimte overlaat, de ander dat als uitnodiging zal zien. Dus wees vooral superduidelijk. succes! (enneh, is die persoon nog wel zo leuk om mee om te gaan dan?) Amber
ik werd ook geclaimd door een vriendin..op zich kon ik heel goed met haar.. totdat het claimen zo erg werd dat ze begon te zeuren toen ik met een wederzijdse kennis bevriend werd. Opmerkingen als:ik vind het niet leuk als mijn vrienden met mijn andere vrienden omgaan. toen had ik het dus snel gehad met haar... ik ga nu niet meer met haar om soms vind ik het jammer, want buiten het claimen was ze erg leuk, maar ze heeft zichzelf zo van haar slechte kant laten zien in die kwestie..dat ik zwaar teleurgesteld was.
Bedankt voor jullie reacties allemaal. Ik ben altijd eerlijk tegen deze persoon (laten we de persoon A. noemen) en ik heb dus ook al uitgesproken tegenover A. dat ik dat niet tolerabel vind en dat dat heel vreemd over komt naar mij toe en of dat wel is wat A. wilt. Daarop antwoorde A. dat A. mij op persoonlijk niveau heel erg waardeert en dat ik gewoon lief ben, maar dat A. niet zo goed weet hoe A. dat moet laten zien. Verliefd zijn lijkt me hoogst onwaarschijnlijk gezien de situatie, vandaar dat ik er ook geen punt achter heb gezet. Het gedrag van A. heeft zich in de loop der jaren beetje bij beetje zo opgebouwd, ik had het in het begin niet eens door of dacht dat het toeval moest zijn, maar nu weet ik wel beter. Ik weet zeker dat ik heel duidelijk ben in waar mijn grenzen liggen, maar ik begin langzaam te denken dat hoe dikker ik die grens maak, des te groter de uitdaging is om er overheen te gaan (misschien zelfs onbewust!). Dus ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Ik reageer al niet meer op mailtjes, als A. belt hou ik het kort en andersom bel ik A. nooit meer. Blijven ontlopen gaat niet lukken want vroeg of laat komen we mekaar toch weer tegen/ A. zorgt er zelf wel voor dat we elkaar tegen komen. Dus... ja.. Ik weet het niet meer. Mijn man moet er al 6 jaar lang om lachen, die vind dit heel vermakelijk. Hij heeft wel eens een opmerking richting A. gemaakt, maar dit haalde ook niks uit en verder is mijn man niet van plan mij in bescherming te nemen onder het mom "ach, je kan het makkelijk zelf oplossen, van mij trekt A. zich helemáál niks aan"... en dat was dan alle steun die ik krijg
Aha. Helder. Dan zit er maar 1 ding op: er wel een punt achter zetten. Er gaat meer energie zitten in de dynamiek tussen jullie dan in het genieten van elkaars vriendschap. Persoon A gaat over al jouw grenzen en jij laat A toch zover komen. (A luistert namelijk helemaal niet naar jou) A weet niet goed hoe hij/zij moet laten zien dat hij/zij jou heel lief vindt. A weet echter wel heel goed hoe zichzelf in jouw gezichtsveld te manouvreren. Ik zou zeggen: grijp een megafoon, houdt het voor de snuit van A en roep heel hard: en nu opzouten! Misschien dat A een keertje luistert... Tenzij jij niet wilt dat A verdwijnt. Want A kan niet 'een beetje' in jouw leven zijn, dat lijkt me overduidelijk. succes! Amber
hihihihihi... Jullie stemmen me in ieder geval vrolijk, al weet ik nu nog steeds geen oplossing naast het contact helemaal verbreken en dat vind ik eigenlijk geen optie. Maar Amber heeft een goed punt, A. is niet bereid maar een beetje, gewoon normaal, in mijn leven te zijn... neem ik aan. Ik denk dat ik voor mezelf moet beslissen wat ik daarmee wil. Het is verder niet een heel irritante persoon hoor, en ook heel lief dus als ik besluit geen last meer te willen hebben van vervelende voorvallen door claimend (soms misschien wel jaloers) gedrag, dan kies ik ook voor het moeten missen van een persoon die ik verder graag mag. Ik denk dat ik na moet gaan wat zwaarder weegt voor mij. Voorheen was dit nog altijd het laatste, maar of ik dat nu nog kan vinden weet ik niet. Ik denk er nog maar een tijdje over na tot ik weet wat ik ermee moet, en tot die tijd zit het me maar dwars #-o gr. Joeja
Hoi Joeja, ik maak wat grapjes maar ik neem je wel serieus hoor. Nog een allerlaatste opmerking over iets wat je schreef: Het gaat er toch eigenlijk helemaal niet om of dat is wat A wil? Het gaat er toch om wat JIJ wilt? En je wilt daarin toch gerespecteerd of op z'n minst tegemoet gekomen worden? Ik weet zelf ook hoe moeilijk het is als je EN om iemand geeft EN last hebt van dezelfde persoon. Ik ben 'persoon B' daardoor ook 'kwijtgeraakt', maar het is uiteindelijk een opluchting voor me geweest. B. ging stiekem steeds meer over mijn grenzen en toen ik me heel duidelijk uitsprak en me onvermurwbaar aan mijn grenzen hield, moest B. noodgedwongen afhaken. Kortom, B. paste niet in mijn leven. En toen pas voelde ik hoeveel het me opluchtte. groetjes en doe wat goed voelt hoor Amber
Hey Amber, Dank je voor je uitgebreide antwoord. Ik heb er lang over na moeten denken. Ik denk dat ik je even een PB stuur, want ik wil niet te open en bloot hierover praten, er komen hier veel mensen Joeja