Hmmm altijd die twijfel of je het financieel wel gaat redden... Mijn vriend en ik beide 32, wilden allebei wachten tot we er financieel beter zouden voorstaan om dan pas aan kinderen te beginnen.. Ik ben op mijn 28e nogmaals begonnen met studeren en ben nu aan het afstuderen. Aangezien dit een deeltijd studie is, ben ik via het uitzendbureau als uitzendkracht op meerdere locaties ziektevervanging gaan doen.. Niks mis mee, ideaal om naast je studie te doen, alleen met het risico dat als ze me niet meer zouden willen ik ook geen werk meer heb. Momenteel ziet het er niet naar uit dat het bedrijf waarvoor ik al bijna 9 maanden werk mij geen contract gaat aanbieden ivm bezuinigingen.. Ook vanwege de werkzaamheden kunnen ze geen zwangere vrouwen gebruiken. Ik werk met jeugdigen met gedragsproblematiek en dit neemt fsyiek enige risico's met zich mee... Nu hebben mijn vriend en ik besloten toch aan kinderen te willen beginnen. Het kan natuurlijk altijd nog zo zijn dat we geen kids kunnen krijgen of dat het nog heeeel lang gaat duren.. Maar ik ben bang dat als ik zwanger zou blijken te zijn ik sowieso niet meer hoef te komen en geen werk meer heb. het schijnt dat ik 3 maanden recht op heb op een ww uitkering maar dan houdt het ook op en krijg ik voor de rest tot ik ga werken na de zwanegrschap niks meer... klopt dat? Ik hoop natuurlijk een andere baan te vinden, hoe jammer ik het ook vind, want als ik nu niet zwanger zou worden zou deze baan een gigantisch mooie kans zijn.. Ik ben giga onzeker, en hoewel mijn vriend hier redelijk relaxed onder is, hij heeft een goede baan, maar omdat de hypotheek op zijn naam staat , ook een hoge kostenpost elke maand.. Pff vind ik het moeilijk wat te doen..... En ik wil niemand beledigen, ik weet dat gelukkig zijn niks met financiele zaken te doen heeft... Maar je gemoedsrust is ook belangrijk... Ele, sorry voor het lange verhaal trouwens.. moest het ff kwijt...
Heel veel mensen redden het met een gezin en 1 inkomen. Mag ik vragen waarom de kostenpost van de hypotheek alleen op je vriend zijn schouders rust? Jullie wonen er toch samen en zijn van plan de rest van jullie leven samen te delen? Dan is het toch eerlijk wanneer jij ook meebetaalt aan de kosten van jullie huis (volgens mij heb je het ook over het nú en niet alleen over de situatie wanneer jij geen werk meer zou hebben, maar verbeter me als ik dat niet juist heb. Daarbij, als de hypotheek alleen op zijn inkomen is berekend, zijn de lasten natuurlijk ook niet zo hoog dat dat niet op één inkomen te dragen is). Wanneer jij helemaal niks met dat huis te maken hebt qua eigendom en er dus alleen woont, dan is het logisch dat je niet meebetaalt aan de hypotheekaflossing, maar goed, dan heb jij als het misgaat dus ook helemaal niks en sta je op straat. Hoe hebben jullie dit geregeld? Niet dat ik er erg veel verstand van heb hoor, maar dit kwam even in me op. Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen en 't huis en de hypotheek staan op beide namen (ook al voor het trouwen), dus dat is een heel andere situatie.
klopt, we gooien nu onze beide salarissen op een hoop en betalen wat we moeten betalen. Het huis staat op zijn naam omdat we dat zo gelaten hebben toen we gingen samenwonen.. En omdat ik geen vast inkomen had kon ik ook geen hypotheek op mijn naam krijgen, en bleef hij op de zijne.. We gaan sowieso trouwen voor er een kindje is maar dan zouden de kosten van de hypotheek toch alleen van zijn salaris berekend worden Maar wel een terechte opmerking zoals ik het scrhreef komt het een beetje raar over
Dat de hypotheek alleen op zijn salaris is berekend is goed! Dat betekent dat het technisch gezien mogelijk zou moeten zijn om van zijn salaris rond te kunnen komen (werkt in de praktijk niet altijd zo, dat weet ik maar het betekent wel dat jullie niet aan je max zitten wat betreft hypotheek). Maar je kunt ondanks dit jullie huis wel op beide namen laten zetten. Dat hebben mijn man ik ook, wij hebben samen gekocht terwijl ik nul inkomen heb. Dit omdat het dan eerlijk is in geval van verkoop of als jullie uit elkaar gaan, nu blijft de overwaarde bij hem. Maar goed, dat is een heel ander verhaal. Qua financien weet ik natuurlijk niet hoe het er bij jullie voorstaat, maar ik geloof dat er meestal wel een mouw aan te passen is. Ik snap je angst (ik heb het zelf ook heel erg), maar er is altijd wel een oplossing. Desnoods ga je tijdelijk onder je niveau werken totdat je weer een leukere baan hebt gevonden. En misschien kunnen jullie nu alvast wat geld opzij zetten voor het geval jullie straks net niet rond kunnen komen?
Nooit in gemeenschap van goederen trouwen trouwens. Mijn man en ik zijn onder huwelijkse voorwaarden getrouwd. Daarin staat alles hetzelfde omschreven als wanneer we in gemeenschap van goederen waren getrouwd (fifty fifty verdeling van geld en goederen bij een scheiding) maar stel dat mijn man schulden maakt of ik een eigen bedrijf begin en failliet word verklaard, kunnen ze nooit en ter nimmer aan het salaris van de partner komen. Dat doen ze dus wel als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd. Het is dus altijd beter om huwelijkse voorwaarden op te stellen.
Super bedankt voor de lieve en bemoedigende antwoorden Over het trouwen maak ik me eigenlijk niet zo druk. Het gaat me er meer om dat ik waarschijnlijk nu een keuze moet gaan maken en moet gaan solliciteren naar ander werk en te proberen ergens in ieder geval een jaar contract te krijgen. Ik moet stoppen met blindstaren op de functie waar ik nu werk, deze functie zal waarschijnlijk volgend jaar vrijkomen... Het idee dat ik op elk gewenst moment niet meer hoef te komen is denk ik mijn grootste onzekerheid. En ik wil hoe dan ook toch een uitkering hebben op het moment dat ik of ziek wordt of zwangerschapsverlof moet gaan nemen. Ik moet gewoon snel gaan solliciteren en proberen voor ik nog zwanger raak een nieuwe baan te krijgen, en dan moet ik idd niet kijken naar werk onder mijn niveau. Volgens mij maak ik mezelf ook helemaal gek
Neem maar van mij aan dat je nooit zekerheid hebt, zelfs niet met vast contract. Ik ben er gewoon uitgegooid met een vast contract in 2006 ivm mijn miskramen, MAAR dat gaven ze natuurlijk niet als reden. Voor mij geen reden om niet aan een kleintje te beginnen en voila ben nu zwanger van de 3e en ook mijn contract word niet verlengd (jaarcontract) maar dat wist ik vorig jaar al. Ik moet straks in mijn verlof ook een uitkering aanvragen en ga in mn verlof ook solliciteren.
Bah ja vervelend he? Bedankt voor je oppepper, ik ben er echt ff van in de war, klinkt misschien stommer dan het is.. Helaas kan ik geen uitkering krijgen en is dat ook eigenlijk het probleem, aangezien ik niet tot 10 weken voor de bevalling kan doorwerken met het werk wat ik nu doe.. IK hoop voor jou dat snel nieuw werk vind Krijg jij sowieso een uitkering? dat zou namelijk heel fijn zijn En idd zekerheid heb je nooit, ik maak me druk om financiele dingen terwijl er veel belangrijkere dingen zijn... Hoe verloopt de zwangerschao trouwens? ik hoop voor jou heel fijn en dat je er ondanks het vooruitzicht heel erg van kunt genieten
Ik dacht dat je zoiezo recht op iets had als je in verlof zit en geen werk meer hebt? Heb ik misschien verkeerd gedacht. Nee ik werk wel hoor, krijg geen uitkering en geen aanvulling (ben wel alleenstaande moeder), wil t liever ook niet maarja ik kan niet anders straks. Het is wel heel goed hoor dat je erover nadenkt, financieel is wel belangrijk maar niet het belangrijkste (vind ik) Mwa mijn zwangerschap verloopt opzicht goed, maar ben blij als ik er ben door de klachten haha
Zover ik het begrijp en ik erover terug kan lezen heb je alleen recht op zwangerschapsverlof als je of in een ww zit of tot 10 weken voor je bevalling gewerkt heb.. helaas helaas Wat knap van je dat je in deze situatie zo positief kunt denken! Zoals je ziet ik maak mezelf helemaal gek ervan Heb je zoveel klachten momenteel? Allemaal bijverschijnselen? sorry als ik ernaast zit, ik ben nog een beetje een leek wat betreft de verschijnselen als je zwanger bent Tot nu toe kom ik niet veel verder dan de topics zwanger worden en zwanger en werk geloof ik
Even offtopic, maar dat is natuurlijk net hoe je persoonlijke situatie eruit ziet. Wij hadden beide geen eigen bezittingen, zijn samen vanaf nul begonnen. We zijn allebei heel erg zeker dat we absoluut nooit een eigen bedrijf willen beginnen en die schulden... tja, wij zijn van mening dat we niet 'zomaar' uit elkaar zullen gaan. We hebben elkaar trouw beloofd in voorspoed en tegenspoed en daar horen dus ook schulden bij (die schulden zullen een oorzaak hebben en dan gaan we daar samen een oplossing voor vinden). In veel gevallen kan een huwelijk in gemeenschap van goederen dus gewoon een goede optie zijn.
Dankje, al moet ik zeggen dat ik bewust voor het alleenstaand moederschap heb gekozen Gelukkig zien de meiden de "vader" wel Ik zit in de zw ivm harde buiken met pijn, bloedverlies wat ik geregeld heb, door t bloedverlies weer kans op een vroeggeboorte en zo gaat t maar door. Daarom ben ik blij als ik er ben en ik mn mannetje kan zien en knuffelen haha Hmm dan word t idd lastig om aan te vragen, wat je wel kan doen is solliciteren en wachten met vertellen tot je 12 weken bent (tenzij je erge klachten hebt), meestal krijg je wel een jaar contract aangeboden, dan heb je toch iets.
Maar het is geen betere optie Huwelijkse voorwaarden biedt gewoon meer voordelen tov gemeenschap van goederen. Niet dat het zo dramatisch is hoor, want ik kan me wel voorstellen dat je de risico's heel minimaal acht @ TS: nogmaals, komt echt allemaal wel goed hoor! Er is altijd wel een reden om nog niet aan kinderen te beginnen, dus daar moet je je niet door laten tegenhouden.
Om zekerder te worden van je situatie kun je ook alvast nu van 1 salaris gaan leven ( met luiers en eventueel melkpoeder vast ook meerekenen) en dan kijken hoe dat gaat ( 2 maanden) Wij doen het nu ook van 1 loon en het gaat super goed. Dat geeft mij een heel fijn gevoel dat het van 1 loon kan. Ik wil straks weer gaan werken, maar alleen al het idee dat het ook op 1 loon kan geeft me rust. Stel er gebeurt iets met 1 van ons.
Ja precies! en een hele goede tip van je.. Ik heb dit alles gisteren nogmaals tegen mijn mannetje gezegd en ik geloof dat hormonen in dit gesprk de overhand namen :S Uiteindelijk vroeg mijn mannetje wil je nu wel een kind dan? en ik zeg misschien niet als ik me zo voel.. Ik denk dat er gewoon een heleboel twijfel in mij zit, en niet over een kind, dat weet ik wel zeker, maar ben zo'n zeurpiet die altijd alles geregeld wil hebben in het geval dat Komt ook bij dat ik met kids werk waarvan de ouders niet voor hun kunnen zorgen etcetc... Wordt elke dag geconfronteerd met hoe erg het wel niet kan gaan.. Denk dat dat ook meespeelt in deze situatie... en ik blijf erop terug komen stomme hormomen, ik huil anders nooit zo snel XD Maar bedankt voor je reactie
( Zover ik het begrijp en ik erover terug kan lezen heb je alleen recht op zwangerschapsverlof als je of in een ww zit of tot 10 weken voor je bevalling gewerkt heb.. helaas helaas ) Klopt wat je daar zegt... maar vraag wel optijd je ww aan .. dat zou je eigenlijk binnen 24 uur moeten doen .. na de laatse gewerkte dag bij je oude baan... als je weet dat je een nieuwe baan hebt of krijgt dan hoeft dat niet maar vraag echt op tijd je ww aan.. en zo als je zelf ook al zij .. geen ww dan ook geen zwangerschaps verlof.. ik heb namelijk zelf ervaring mee dat ik dus me ww niet op tijd had aan gevraagt en daar door minder ww krijg.. ik krijg nu wel me 100% zwangerschaps verlof....en dat is volgens mij 16 weken.. liefs
Oh ja dat is een hele goede inderdaad! Wij leven momenteel ook van hetzelfde geld als dat we straks zouden hebben (dus rekening houdende met kdv kosten en extra boodschappen ed, dat houden we apart) en dan heb je gaandeweg steeds beter door waar de valkuilen zitten.
hoi, Ik heb gesolliciteerd toen ik 4 maanden zwanger was. Ik heb dit in het gesprek verteld en hier werd bijzonder positief op gereageerd! Dit was op zich wel een uitzonderlijke situatie maar als ik jou was dan zou ik gewoon op zoek gaan naar ander werk waar je ook tijdens een eventuele zwangerschap kan blijven werken (qua functie) als je niet overgeplaatst hoeft te worden oid dan zal een werkgever het echt niet zo erg vinden. Verder zou ik je zorgen gewoon overboord gooien! Een tijd na je bevalling kan je immers gewoon weer werken en geld verdienen. Kijk ook eens hoe het zit met de belastingteruggave. Minder inkomen betekent ook meer teruggave etc!
Heb ik dan een vraagje over. Mijn contract stopt op t moment dat ik 33 weken zwanger ben. Maar zit in de ziektewet, nu al. Heb je er dan wel recht op? Het schiet me ineens te binnen namelijk! Heb hier trouwens wel vanaf 1 feb 2006 gewerkt.
gevonden op postbus 51: Uw contract loopt af Als uw contract afloopt tijdens uw zwangerschap kunt u recht hebben op een WW-uitkering. U vraagt de uitkering aan bij het UWV. Bij de aanvraag geeft u aan dat u zwanger bent. Ook geeft u een zwangerschapsverklaring af. U kunt dan recht hebben op een zwangerschapsuitkering. U ontvangt deze uitkering zestien weken. Zes weken voor de bevalling en tien weken erna. Hierna ontvangt u een WW-uitkering. en: U heeft een uitkering Als u werkloos bent en een WW-uitkering, Ziektewetuitkering of arbeidsongeschiktheidsuitkering ontvangt, heeft u recht op een zwangerschapsuitkering die tijdelijk uw andere uitkering vervangt. U vraagt deze aan bij het UWV.