Mijn zoontje is bijna 8 maanden oud. Hij heeft een sterke persoonlijkheid en is geen "makkelijke" baby. Als in slaapt alleen in de draagzak, wilt de hele dag vermaakt worden. Gilt/krijst als hij het ergens niet mee eens is etc. Maar nu is me opgevallen dat als ik hem corrigeer als ik nee zeggen (als hij de afstandbediening pakt bijvoorbeeld) hij zijn handje in zijn mond duwt en er op bijt. Ook probeert hij zich bijvoorbeeld los te wurmen als hij op schoot zit om het nog een keer te doen. Inmiddels weet hij heel goed wat nee is. (Althans dat denk ik want bij 90% van de keren dat ik hem corrigeer geeft hij wel tegengas) en soms haalt hij heel lief zijn handje weg en luistert hij. Herkennen mama's dit? Ik dacht eerst misschien heeft het te maken met dat hij nijdig wordt van als ik hem iets verbied? Stress? Hoort gewoon bij zijn ontwikkeling? Ik wil mijn baby graag zo goed mogelijk begrijpen. Maar bij dit weet ik het echt niet zo goed
Is denk ik een manier van zijn emotie uiten. Hij weet nog niet hoe hij woede, verdriet of frustratie moet uiten dus dan maar zo. Je kunt proberen om zijn handje weg te trekken en de emotie te erkennen/benoemen, maar of hij er veel van snapt nu is een tweede.
Oh dat vind ik wel een slimme tip Adriana. Ik denk wel dat je best de emotie van je kindje van 8 maanden kan benoemen. Zeker als je daar je stem en mimiek op aanpast. Schrikt hij misschien van jouw corrigeren? Het klinkt als een gevoelig mannetje. Op die leeftijd snappen ze het nog niet zo goed trouwens, dat nee betekent dat ze het niet mogen doen. Kindjes van die leeftijd kunnen idd niet zo lang zelf spelen. Maar ik lees wel dat hij aan het exploreren is. Daarbij doet hij uiteraard dingetjes die niet mogen van jou. Exploreren is wel noodzakelijk voor de ontwikkeling. En ontwikkeling zorgt er weer voor dat je kindje leert spelen. Heb je al eens geprobeerd om hem in de box te zetten en echt even een spelletje opzetten. Dan kan hij het spel overnemen en voelt hij de rust en afbakening. Als jij dan ook nog in zijn zicht blijft, kan hij wel exploreren, zich veilig voelen en hoeft hij niet te schrikken omdat je hem minder hoeft te corrigeren. Mijn dochter is 8,5 maand oud. Ik corrigeer ook af en toe. Bv als ze een steentje wil eten. Ik haal dan ook het steentje uit haar hand, want het is niet zo dat ze meteen het steentje los laat uit zichzelf. Heel af en toe wel. Maar zeker op afstand werkt dat niet. Ik zeg ook "bah" en trek er een heel vies gezicht bij. Zij kijkt dan soms ook vies en ze brabbelt soms ook "bah" terug. Maar meestal kijkt ze me wel even aan en doet het dan nog een keer haha. Ik zie helemaal geen spanning bij haar als ik corrigeer. Gewoon relaxed.
Nee, ik herken het niet bij m’n dochter van 8 maanden. Als ze iets doet wat niet mag (bv afstandsbediening) pak ik het af, leg het weg en geef iets anders. Ik geloof niet in corrigeren op deze leeftijd. En al helemaal niet dat ze zou begrijpen wat ‘nee’ betekend. Komen er geen tandjes bij? Al een bijtring proberen te geven?
Hier klap ik in mn handen en zeg ik nee of stop. Zo klein als dat ze is, altijd hetzelfde. Stop is hier generiek, ze moet dan stoppen met wat ze doet, of ze nu rent (poes achterna) of iets in dr handen heeft en t dreigt op te eten. Nee is aan dingen komen die niet mogen (zijn dr nu weer een lading meer nu ze groter is) of dat ze bijv moet aaien ipv meppen. Stop is meer bedoeld voor de periode dat ze gaat rennen en dolenthousiast achter een bal aangaat zonder te kijken. Was een tip die we ergens lazen. Tot nu toe werkt het redelijk, als ik stop roep gaat ze vol in dr ankers. Al staat ze wel gelijk met een pruillipje en heel geschrokken mij aan te kijken ongeacht hoe je t zegt. Maar dat doet ze ook bij het gebruik van dr volledige naam. Dan zie je echt dat koppie "oooooh chips...nou ben ik te ver gegaan". En als ze luistert benoemen dat ze goed geluisterd heeft en dan samen t "probleem" oplossen. In dr explorer modus probeert ze altijd iets een keer of 3 / 4. De eerste is ontdekking, de tweede de sneaky herhaling, de derde keer kijken of mama t ziet en nog steeds hetzelfde zegt en de vierde lijkt de bevestiging dat dit niet mag (al nee schuddend toch doen) en dan is t vaak wel klaar. Na een tijdje herhaalt dat zich dan weer want dan wordt t ineens opnieuw ontdekt. Sinds dat ze kon kruipen kreeg ze hier ook "nee" te horen hoor, ze snappen best dat iets wel of niet mag, alleen is t herhalen herhalen herhalen. Timeout en dat soort dingen haalt alleen nog niks uit. Gewoon consequent in je boodschap, en hun uit de situatie halen of de situatie voorkomen (staande lamp met stroomkabel bijv weghalen). De "waarom" komt later wel als ze wat ouder zijn of je moet t heel kort kunnen samenvatten als bah/heet.
Ja precies. Ik denk ook dat het echt per kindje anders is. Mijn dochter kroop vanaf een half jaar, maar was toen nog niet toe aan correcties. Sinds kort is er een enorme exploratie drang opgekomen. Waardoor ik echt moet opletten. Ik corrigeer eigenlijk bijna niet. Ik vind t belangrijker dat ze dingen zelf ontdekt. Ik wil dit proces niet te veel verpesten door steeds in te grijpen. Maar bij gevaarlijke situaties vind ik duidelijk ingrijpen belangrijk. Ik weet dat ze het nu nog niet goed snapt. Maar dan kan ze in elk geval alvast kennis maken met 'nee' in combinatie met het wegnemen van wat niet mag. Zeker als je blijft herhalen. Dan komt het besef vanzelf en hebben ze hopelijk net zo weinig correctie nodig om met het gedrag te stoppen, zoals jouw dochtertje .
Bedankt voor alle reacties! Heel fijn. Inmiddels doet hij het ook soms als hij enthousiast is. En misschien toeval maar als ik nee zeg laat hij inmiddels dingen los! Zoals mijn haren bijvoorbeeld. Er zijn natuurlijk nog genoeg keren dat hij "niet luistert" maar ook dat hoort er gewoon bij. Het ging me meer op de handen bijten en driftig worden. (Het maakt trouwens niet uit of ik het op een normale manier zeg, of wat strenger of wat dan ook) Ik ben blij dat ik er nu achter ben wat het is, en waar het mee te maken heeft. Tandjes : Hij heeft er 3, en zijn vierde komt waarschijnlijk snel door. Bijtringen heeft hij meer dan genoeg (3, maar hij vind er eentje maar fijn) Box: Sinds een paar dagen vind hij zijn box weer oke, maar alleen als hij mag staan en alleen als mama in de kamer blijft. Hiervoor vond hij zijn box al 2.5 maanden niks meer aan! Ik heb nu wel iets gevonden wat helpt. Ik heb de buggy in huis, als ik naar de wc moet kan ik hem in de buggy zetten ipv op schoot. Haha! Dat geeft me al zoveel meer vrijheid.