Vanmorgen was ik aan het lezen op facebook, en kwam opeens berichtjes tegen, gericht aan mijn tante "veel sterkte". Ik vroeg me af wat er scheelde, dus ging even naar de facebook van mijn neef. Daar stond dat zijn oma dood was. Dus zo moet ik te weten komen dat mijn oma dood is. Ok, ik heb al jarenlang slecht contact met de familie, en oma al jaren niet meer gezien. Maar toch, ben ik dan geen deel van de familie meer? Verdien ik het niet om het persoonlijk te weten te komen in plaats van op facebook? Net belde ik met mijn vriend, of hij me misschien raad kon geven hoe ik hiermee om moet gaan (moet ik bellen, moet ik hen naar mij laten komen, ...), en hij belde naar zijn vader. Of hij misschien wist wat te doen. En blijkbaar weet zelfs mijn schoonvader het al sinds gisteren ! (hij kent een vriend van mijn tante). Blijkbaar ging het met mijn oma al enkele weken slecht. Lag ze al eventjes in het ziekenhuis. Maar niemand die mij iets laat weten. Niemand die mij de kans geeft toch nog op bezoek te gaan of zo. Wat moet ik hier nu mee? Bel ik zelf naar de familie? Moet ik afwachten tot zij me iets laten weten? Ik vind dit echt niet leuk, ik voel me zo een buitenstaander...
Allereerst gecondoleerd, vervelend dat je er zo achter moet komen. Het verhaal heeft wel twee kanten, je hebt al jaren geen contact. Zelf zou ik persoonlijk niet zitten wachten op bezoek van iemand die ik jaren niet gezien heb maar op mijn sterfbed wel langs wil komen. Dus misschien had jouw oma die wens ook niet. Wel heel vervelend dat jouw schoonvader het al wel wist maar niet heeft doorgegeven....
Gecondoleerd. Had je ook met je oma slecht contact? Eerlijk gezegd hoef ik ook geen mensen aan mijn sterfbed/begrafenis die ik al jaren niet meer gezien of gesproken heb.
Gecondoleerd Allereerst zou ik zelf bellen. Ik kan begrijpen als je je gekwetst voelt, maar het gaat nu even niet om al jullie emoties, maar om jouw afscheid naar je oma toe. Als jij informatie wil en afscheid nemen van je oma dan moet je niet een afwachtende houding aannemen. Je zal vast een kaart krijgen, maar stel dat dat niet zo is dan zou dat heel erg jammer zijn. Je kan het niet terugdraaien. Opbellen dus en zeggen dat je het hebt gelezen of hebt gehoord van je schoonvader en dat je het heel erg vind voor hun en zelf graag afscheid wil nemen. Of je iemand nou een aantal jaar niet hebt gezien maakt voor dit soort dingen zelden uit.
Gecondoleerd. Sja, hoe ga je hier mee om? Je voelt je een buitenstaander, maar je bént dat waarschijnlijk ook. Ik mag wel hopen dat je op de uitvaart mag komen. Ik zou me ook niet focussen op het feit, dat ze jou niks verteld hebben, maar ik zou er achter gaan komen wanneer en waar de uitvaart is. En evt. vragen of je bij kunt dragen aan een bloemstuk namens de kleinkinderen of zo.
Vervelend om er zo achter te komen. Gecondoleerd. Als mijn oma nu dood gaat kan ik direct gaan maar mijn zusje is niet welkom. Dat weet ik. Die heeft zich al jaren niet laten zien en daarbij hebben mijn tante en mijn zusje een hele grote ruzie samen gehad. Ik koos niet voor mijn tante maar ook niet voor mijn zusje wat die twee elkaar niet toe wensten daar lusten de honden geen brood van. Neem van uit je hart afscheid van ( dag oma) Meer kun en kan je er niet meer aan doen. Daar bij vind ik het nog wel rot voor je hoor zeker.
Herkenbaar hier hoorde ik het bij toeval 2 maanden later niemand van mij familie die ook maar bedacht heeft mij te bellen. Ja oma woonde niet om de hoek en kon niet meer praten maar ze hadden mij op zijn minst in kunnen lichten. Wat je moet doen? Ik heb echt geen idee hier is er enorme ruzie gekomen en heb ik alle familie banden verbroken
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zou zelf geen mensen op mijn begrafenis/crematie willen die verder ook niet meer echt actief in mijn leven waren.
Dat er al jarenlang slecht contact is ligt zeker niet aan mij alleen. Ik ben nooit geaccepteerd geweest in de familie. De eerste 8 jaar woonde ik bij mijn moeder, en was er sowieso geen contact (oma van vader's kant), maar toen ik bij mijn vader ben gaan wonen, hebben zij mij nooit geaccepteerd. Ik viel volledig buiten de boot, terwijl mijn neef daar wel altijd welkom was. Toen mijn vader stierf, toen ik 17 was, is het contact volledig verwaterd, maar dat kun je echt niet bij mij leggen. Ik snap ook wel dat ze misschien niet meer iemand wou zien waar ze al jarenlang geen contact meer mee had. Maar ik had tenminste wel kunnen een kaartje sturen of zoiets. Nu weet ik gewoon van niets.
Want aan de andere kant denk ik ook. Als ik zou sterven, zouden zij het appreciëren dat niemand hen iets laat weten? Ook al is het contact dan slecht.
Staat er geen rouwadvertentie op mensenlinq? Dan kun je eventueel een kaartje sturen en ik geloof dat als ze een kerkdienst heeft, het vaak ook gewoon openbaar is (?)
Allereerst gecondoleerd.... Ik kan me goed voorstellen dat je je behoorlijk gekwetst voelt! En ik vind dit niet kunnen. Contact of geen contact, het blijft familie... En ik weet waar ik het over heb want het komt in onze familie ook voor, ook toen mijn opa overleed.. Mijn oudste zus had toen al jaren geen contact met de familie (met niemand) toch zijn mijn jongere zusje en ik bij haar aan de deur gegaan (we hadden geen telefoonnummer en toen was er nog geen whatsapp, Facebook enz hahaha) om haar te vertellen dat hij in het ziekenhuis lag en dat het een kwestie van tijd was. Dan kon ze zelf de keus maken die zij wilde. Ze besloot er niks mee te doen, en had ook totaal geen behoefte om ons te zien op dat moment, dus dat kwetste wel even, maar ik ben blij dat we dat gedaan hebben want nu had ze zelf de keus kunnen maken. Mijn opa had er overigens wel behoefte aan haar nog te zien als zij dat wilde, dus ik denk dat je daar niet zo snel een conclusie over kan trekken... Is je oma al begraven? Wanneer is ze overleden? Als de begrafenis nog is dan zou ik direct contact gaan opnemen met een familielid om te kijken of en waar en wanneer je afscheid kan nemen als je daar behoefte aan hebt... Als ze al begraven is dan is je helaas de kans ontnomen afscheid te nemen en ik zou wel kenbaar maken aan mijn familie dat me dat kwetst en dat dat geen manier van doen is... Hoe dan ook is het een verschrikkelijke situatie en ik wil je dan ook veel kracht en wijsheid wensen!
Ik denk dat het voor oude mensen toch anders ligt. Op de begrafenissen en crematies waar ik ben geweest zaten zat mensen in de zaal die niet meer actief waren in het leven van de overledene. Kennissen van vroeger of een af en toe jaarlijks bezoekje.
Denk je zelf dat ze je vergeten zijn, dachten dat het je niets kon schelen, of dat ze je er niet bij willen hebben?
Ik heb al heel lang geen contact meer met mijn vader en diens kant van de familie. Ik kwam er op mijn 19e achter dat mijn oma al 4 jaar dood was ik wist van niks idem met opa. Ik baalde enorm in het begin want tja het waren toch mijn opa en oma. Maar nadien vond ik mezelf hypocriet. Opa en oma had ik ook al jaaaaren niet gezien dus waarom zou ik dan wel zielig gaan staan zijn op een crematie of begrafenis. Ik was wel boos dat ik het niet eerder te horen kreeg maar als ik beter contact met hen had gehad dan had ik het wel eerder gehoord.
Wat erg Valora, Gezien je geschiedenis is dit gebeuren wel een klap op een pijnlijke plek dan! Gecondoleerd. Ik vind het erg rot voor je. Persoonlijk vind ik dat het met familie anders ligt dan uit het oog verloren vrienden ofzo. Familie blijft altijd familie en ik vind dat ze je op de hoogte hadden moeten brengen, vanwege je bloedband met je oma. Verder sluit ik me aan bij wat ik eerder las. Focus je niet op het feit dat ze aan je voorbij zijn gegaan. Je hebt hun erkenning niet nodig. Je voelt prima aan dat het niet netjes van ze is. Als je nog naar de begrafenis kan: kerkdienst is openbaar. En je kunt altijd nog zelf een bloemetje gaan leggen op haar graf om het voor je zelf af te sluiten. De familiebanden nog meer onder druk zetten zou ik proberen te voorkomen. Maar mss kun je wel een keer in een rustig één op één gesprek aangeven bij degene die de kaartjes enz. geregeld heeft dat het je gekwetst heeft, zonder verwijten te maken. Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe!
Gecondoleerd, vervelend om er op deze manier achter te komen. Aangezien er al geruime tijd geen contact meer is met de familie en ook niet met je oma? vind ik niet dat je ze het kwalijk kan nemen dat ze jou niet persoonlijk hebben ingelicht. In de tijd dat ze nog leefde heb je tenslotte ook geen contact gehad/gezocht. Ik zou alsnog contact zoeken met iemand van de familie en aangeven dat je graag bij de begravenis/crematie zou willen zijn.
Gecondoleerd met je oma. Ik zou me ook erg gepasseerd voelen en ik zou denk ik bellen met iemand van de familie, gewoon vragen waarom ze jou niets lieten weten en dat je er eigenlijk best een beetje verdrietig/ boos/ teleurgesteld over bent. Sterkte!
Dat zou ik niet doen... Is er nu toch ook helemaal niet het juiste moment voor? Ik vind het zo egoistisch om tijdens overlijden van iemand je eigen issues aan te kaarten.