He meiden, ik heb hier een kleine Frans Duits in huis lopen (slopertje dus). Werkelijk niets is veilig voor haar. Naast haar speelgoed (wat godzijdank redelijk onbreekbaar is) moeten ook vazen, glazen, kopjes, boeken, beeldjes, planten, noem maar op. Er sneuvelt elke dag wel wat en soms levert dit ook wel gevaarlijke situaties op. (denk aan rondvliegende glassplinters of glasscherven op de grond) Soms veegt ze iets radicaal van tafel af, ipv het te pakken en dan op de grond te smijten Thuis ruimen we het meeste wel weg, maar bijv. bij mijn oma, die heeft veel dingen laag staan, zo ook de glazen en uit het niets (geen boosheid of zo) gooit ze het op de vloer kapot. Ik kan me niet omdraaien of ze heeft wel weer iets te pakken. Echt link. En ik krijg de kans niet om het af te pakken, dan heeft ze het al op de grond gegooid. Nu weet ik dat mijn meisje de peuterleeftijd bijna bereikt en de peuterpubertijd vast is begonnen, maar ik vind dit zulk raar gedrag en als ik haar er op aan spreek lacht ze me keihard uit in mijn gezicht. Negeren probeer ik, maar ik moet haar bijna wel achtervolgen wil ze niet nog meer schade aanrichten. Ik snap dat zij de gevolgen van haar acties niet overziet en dat ik idd soms dingen 100 keer moet herhalen voor ze het snapt, maar ik zie dit helemaal niet bij andere kindjes. Die kan je gerust alleen laten (wat ik er van zie dan he ), of alleen langs een tafel laten lopen zonder er iets af te smijten. Oh ja, ze kan wel dingen netjes terugzetten als ik het vraag. Dat doe ik bij de onbreekbare dingen wel. En dat gaat dus goed. Please zeg me dat er iets van herkenning is en misschien kunnen jullie me wat moed inpraten.
Ja, wel een beetje herkenbaar (wel meer dan een beetje)... Mijn zoontje gooit ook met van alles, maar gelukkig voornamelijk met niet breekbare dingen. Kopjes en glazen op tafel is hij heel voorzichtig mee en speelt hij het liefst mee (wat natuurlijk ook niet altijd kan)... Maar zijn speelgoed en eten vliegt regelmatig door de kamer. Nu doe ik met zijn eten (vnl. korsten van zijn brood) die pak ik op en leg ik naast zijn bordje en die laat ik 'm zelf op zijn bordje leggen en dan zeg ik dat 'ie dat goed heeft gedaan (ik ben 1 keer heel boos geworden en daar is hij goed van geschrokken volgens mij, het gaat nu redelijk goed wat dat betreft) Maar met andere dingen gooien, het is vaak al gebeurt voordat je er wat van kan zeggen en ik spreek 'm er altijd wel op aan, maar dat heeft niet altijd effect. Lastige leeftijd ook, ik vraag me regelmatig af wat hij allemaal al wel begrijpt. Ik wil 'm bijvoorbeeld wel graag op de gang zetten ofzo, maar snapt hij dat wel???
mijn zoon begint ook baldadig te worden maar doet dit gelukkig niet zo extreem zeg. daar ben je mooi klaar mee. toen hij wat kleiner was deed hij het weleens. maar wij hebben er van dag 1 flink korte metten mee gemaakt. wij zijn dus van het zeldzame soort die nog een box hebben staan ( een heel grote ) en je zag al aan zijn gezicht dat hij weer plannen had, hij had dan geen zin om te eten ofzo en smeet alles van tafel. dan kon hij dus zonder pardon de box in. hij probeerd het ook wel met iets ergens hard op te slaan ofzo dat negeren we als het niet veel schade aanricht. anders gaat hij ook de box in. op het moment is het gillen helemaal in.en op iemand springen en met het hoofd beuken op je borstkas ofzo, dan gaat hij na waarschuwen ook gewoon in de box of in de hoek. ik denk dat elk kindje van 2 zulke fratsen in verschillende vormen gaat krijgen. ik denk alleen dat je een denkfout maakt. ze weet namelijk wel wat ze doet (mijn zoon loopt achter in zijn ontwikkeling met spraak en taal en is 16 maanden ongeveer nu zeg maar en aan hem zie je precies dat hij het erom doet) volgens mij weet zij best wat ze doet en misschien ook wel dat het dan kapot gaat. 9 let maar eens een keer op haar gezicht ipv je spullen als ze het weer doet en vooral net voordat ze het weer doet) ze snapt alleen nog niet helemaal dat het erg gevaarlijk kan worden denk ik.
sweetamber@ de gang is misschien nog wat teveel gevraagd. wij zijn sinds een week of wat met de hoek begonnen in de woonkamer. eerder snapte hij het ook niet maar sinds een paar weken lijkt het muntje toch te vallen. hij loopt er soms wel uit amar we sturen hem consequent terug tot wij vinden dat eht goed is.
Dan ga ik daar toch eens mee aan de gang en een hoek is idd ook een optie, want de gang is ook erg leuk (brievenbus enzo)
sweetamber@ plus dat de gang een andere ruimte is. ik heb vernomen dat kleine kindjes op een bepaald moment wel de "regels" kennen en zich er steeds beter aan kunnen houden. maar dan wel in een bepaalde ruimte. een ruimte waar jij dan ook bent.zodra jij de kamer uit loopt dan geldt de regel ook niet meer. als je hem dan naar een andere ruimte stuurd schept dat volgens mij verwarring. ik weet niet precies tot welke leeftijd dat zo is. misschien weet iemand dit? wij gebruiken nu inderdaad echt een duidelijke hoek. bij ons een uitbouwtje naast een deur. als hij weer wat ouder is en ook echt dingen beter begrijpt dan kunnen we inderdaad overgaan naar een hoek in de gang of op de trap zitten ofzo wat mensen ook wel doen. maar denk dat je dan wat ouder moet zijn. ik vind het eigenlijk al verbazend dat hij dit weer begint te snappen.wonderlijk toch, hoe ze steeds meer kunnen en steeds meer begrijpen.
Gooien hoort bij de leeftijd, het ene kindje heeft dat meer dan de andere. De wereld is één grote ontdekkingstocht! En dan kijken wat er gebeurt... Maar maak ajb niet de denkfout dat 'hij het erom doet' of 'hij doet het expres om me dwars te zitten' en 'hij weet het allemaal drommels goed', dat soort (erg hollandse) uitspraken. Een kind van deze leeftijd heeft nog geen impuls controle en kan de situatie absoluut niet overzien. Straffen heeft nog maar beperkte invloed nu, beter is het om de aandacht af te leiden en kalm en rustig te zeggen dat gooien niet mag. Als je wel op de trap wilt zetten of op de gang moet je een erg lange adem hebben; het gaat wel werken op een gegeven moment, maar dat komt met de leeftijd. Veel geduld hebben dus en ik wens je dan ook veel geduld toe!
Blup, ik heb de box met 16mnd weg gedaan, maar wat heb ik daar spijt van. Heel goed van je dat je die nog hebt staan. Ik bedoelde ook dat ze wel weet wat ze doet, maar idd niet de consequenties er van inziet. Ik beloon haar als ze lief zit te spelen of i.d. (goed gedrag dus) en probeer het negatieve gedrag te negeren. Ze groeit van een compliment, welk kind niet, maar het lijkt haar soms wel een vrijbrief te geven voor weer 1 van haar avontuurtjes. Zo van, nu kan ik wel weer wat 'slechts' doen. Ze kan gewoon nergens van af blijven. Hoe los je zoiets nou op?
Hai Daan! Ik lees mee, Ryan heeft precies het zelfde..alleen hij weet dus precies wanneer iets gevaarlijk(auuwwwww zegt ie dan) is..maar toch kan hij t niet laten. HIj kijkt zijn eigen speelgoed niet eens meer aan.. Als Ryan echt wat stouts doet, gaat hij gewoon op de gang hier..hij kan geen kant op, want er zit een traphekje voor. Het is zelfs nu zo dat als hij weer wat te pakken heeft en op de grond gegooid heeft, hij zelf op de gang gaat zitten en ons gedag zegt hihihihi Sterkte dus hihi dikke kus
ja hoe los je dat op. dat is altijd het moeilijkste. wij hebben een middenweg gekozen tussen spullen wegzetten die waardevol, dierbaar of echt gevaarlijk zijn. soms negeren( bijv expres met de boxdeur hard tegen de muur knallen) dat kan relatief weinig kwaad en dan is de lol er het snelste af. en toch blijven waarschuwen wat wel of niet mag en uitleggen waarom. (al snapt hij dat hier nog emestal niet en ik bang) en na een paar waarschuwingen volgt de hoek en daarna de box. en ook als hij zijn bord of beker expres op de grond smijt als hij niet wil eten, gaat ie in de box. je merkt wel dat het minder wordt maar voor het een komt vaak weer iets anders terug. ik denk dat dat nog wel even blijft. ze zijn ook aan het zoeken naar grenzen denk ik. en alles aan het ontdekken. een stukje verveling heb ik soms ook weleens het idee. hij gaat sinds kort naar de creche en als er een dag of 2 tussenuit vallen vanwege feestdagen is eht net of je dat toch merkt.
Hier thuis kan en mag een hoop maar als ik nee zeg is het ook nee. Dan waarschuw ik de boef op strenge toon en zeg dat hij in zijn stoel gaat zitten als hij niet snel weer stopt, ik tel dan tot 3 en als hij bij 3 nog niet is gestopt dan pak ik hem op (gewoon, niet wild/boos), zet hem in zijn kinderstoel (die ik in de kamer heb gezet met dit specifieke doel, eerst was het de box maar daar ligt baby nu ) en maak hem vast. Ik kijk hem aan en vertel hem heel duidelijk waarom hij daar nou zit en daarna ga ik verder met waar ik mee bezig was en gaat hij jammeren of even uit zijn plaatje, prima. Als hij klaar is met zijn bui en niet vraagt om eruit te mogen ga ik naar hem toe en haal ik hem eruit met de boodschap dat het nu klaar is en dat hij weer lekker kan gaan spelen. Werkt vooralsnog best wel, alleen als ik baby borstvoeding geef weet hij dat ik weinig kan en negeer ik een hoop, ik kan op dat moment niet dreigen met de stoel omdat ik baby niet steeds los ga halen en weg ga leggen. Als hij overigens bij de derde tel wel doet wat ik zei ben ik heel trots op hem en laat hem dat weten, ik denk beter 10 veren in je reet dan een keer in de stoel eindigen. Is veel beter voor de sfeer in huis