Dag dames, Ik ben hier al even niet meer actief, maar ik ben benieuwd naar jullie mening over het volgende: al enige tijd, zo’n twee jaar, ondersteunen wij het gezin van mijn zwager financieel. Dit varieert van regelmatig een tas boodschappen tot het betalen van hun vakantie. Uiteraard doen we dat uit liefde, weet niemand hier verder van af en verwachten we daar niks voor terug. Onlangs gaven ze aan te gaan trouwen. Helemaal leuk natuurlijk, en fijn dat er blijkbaar ruimte is voor een kleine bruiloft waarbij ze even alle zorgen kunnen vergeten. Tenminste, dat is wat wij dachten. Onze verbazing was groot toen wij de kaart ontvingen, waarin stond dat de bruiloft plaats zal vinden in het buitenland. Een bruiloft met alles erop en eraan! Hoezeer wij ze dit ook gunnen, overheerst bij ons toch het gevoel van verbazing. Want waar we zeer recent nog het familieweekend voor ze hebben betaald, er laatst paniek (al dan niet gespeeld) was om een kapotte vaatwasser, is er nu ineens een smak geld voor een bruiloft? Natuurlijk, het kan dat ze geld hebben ontvangen en daar zichzelf een bruiloft van cadeau geven. Is hun goed recht, maar het voelt niet goed. Ik weet dat we met ze in gesprek moeten, maar het voelt ongemakkelijk om te vragen hoe ze aan geld voor die bruiloft komen. Daarnaast gunnen we het ze echt, dus misschien moeten we gewoon gaan en er verder niet over praten? Ze zijn nog niet uit zichzelf bij ons gekomen, om het een en ander te verklaren, en dat is ook geen verplichting verder. Het gaat ons echt niet om het geld zelf, we helpen ze graag. Maar wij dachten dat dat uit noodzaak was, plus een aantal keer wat leuks omdat ook zij dat verdienen. We voelen ons voorgelogen en weten niet hoe we dit moeten aanvliegen. Wat zouden jullie doen?
Hoe kwam je erbij dat ze het financieel zwaar hadden? Hebben ze dat zo gezegd of dacht je dat? Nu weet je in ieder geval wel waarom ze zelf geen geld hadden voor boodschappen, vakanties en de vaatwasser. Dat ging natuurlijk naar het potje bruiloft.
Oh wat een lastige situatie. Ik zou me eigenlijk best voor de gek gehouden voelen. Natuurlijk help je elkaar uit liefde maar als de hulp niet meer nodig is dan hadden ze dit moeten zeggen. Ik zou het zo snel mogelijk bespreken met jouw zwager zodat dit uitgesproken is en je op een hopelijk fijne manier naar de bruiloft toe kunt leven. Wat vindt jouw man er eigenlijk van? Want het gaat om zijn broer toch?
Precies dit. En nu zal iedereen daar anders over denken, maar als je geen geld hebt voor een vaatwasser moet je afwassen. En als je geen geld hebt voor vakanties, dan ga je niet (of pak je het anders aan). Zo simpel is het. Denk dat je er goed aan doet om eens met ze in gesprek te gaan hierover.. dat verklaard vast een heleboel. Ben wel benieuwd haha!
Oh nee, dit zou voor mij zeker een reden zijn om het gesprek aan te gaan en per direct alle financiële hulp stop te zetten.
Zo dat voelt wel even gek! Dat geloof ik graag. Tijd voor een goed gesprek. Jouw verhaal roept bij mij wel vragen op: Hadden ze jullie verteld dat ze het financieel moeilijk hadden? Of dachten jullie dat? Belden ze jullie dan: onze vaatwasser is kapot, we willen een nieuwe? Ik vind het overigens best gek dat zij al die dingen zomaar aanpakten. Een tas boodschappen nog wel, maar gewoon een vaatwasser, een vakantie. Ik zou dat dus echt niet doen. Niet aanpakken en niet geven. Geen geld voor een vakantie? Tja, dat hebben wij ook wel eens. Dan gaan we gewoon niet. Geen geld voor een vaatwasser? Dan gewoon met je handen in het sop. Een ding is zeker: jullie financiële steun is niet meer nodig! Ik zou dus zeker het gesprek aangaan, want dit is wel een heel vervelende situatie, dat kun je niet verzwijgen. Dat gaat anders echt tussen jullie in staan.
Wij hebben zoiets eens voorgehad op een veel kleinere schaal. We ondersteunden mijn schoonouders financieel en ineens gaf mijn schoonvader onze financiële bijdrage van het afgelopen jaar uit aan iets wat zelfs mijn schoonmoeder volstrekt nutteloos vond. In ons geval hebben we de financiële hulp per direct stop gezet, ze hadden het duidelijk toch niet nodig. In jouw geval zou ik eerst navragen waar het geld voor de bruiloft vandaan gekomen is. Mocht vervolgens blijken dat ze deze bruiloft kunnen betalen vanwege jullie financiële steun, dan zou ik stoppen met die financiële steun. Maar het is natuurlijk ook mogelijk dat ze de bruiloft cadeau gekregen hebben en het ze niets kost.
Nou, precies dit. Geen geld voor een vaatwasser of vakantie is gewoon een luxeprobleem, heel apart dat er echt mensen zijn die met dat soort dingen alsmaar hun handje ophouden. Ik zou dat echt nooit doen.
Inderdaad, ik zou ook nooit geld geven aan iemand voor zoiets. Een vakantie, hou op zeg, wij zijn ook weleens niet met vakantie gegaan ivm een kleine verbouwing of een onverwachte grote uitgave aan de auto, dan maar geen vakantie. Zou het ook nooit in mijn hoofd halen om dit aan iemand te vragen, zou me doodschamen.
Als je dat kunt betalen heb je ook geen financiële steun nodig lijkt mij... ik zou dus zeker een gesprek aangaan en de financiële steun stopzetten.
Kijk als je jaar in, jaar uit moeilijk zit en je ouders of een ander familielid bieden aan om de vakantie te betalen oké. Maar structureel je hand ophouden voor zulke dingen? Nee ik zou mij daar niet prettig bij voelen.. zeker niet wanneer je dan ook nog eens een bruiloft in het buitenland gaat plannen. Ik zou mezelf echt schamen....
Eens met de voorgangers. En ook benieuwd of hoe je weet dat ze het financieel moeilijk hadden. En of dat eten en die vaatwasser jullie idee was of hun vraag.
Oooh wat lastig. Hebben ze ooit gevraagd om geld in hulp? Zou wel een gesprek aan gaan. Hoe hebben ze dit kunnen betalen/ regelen. Je weet niet of ze eventueel ook van andere dingen krijgen. Was laatst ook iemand die vertelde in de familie iemand te steunen en die mensen vervolgens een heel duur huis kopen. Succes met het gesprek
Het ondersteunen is geleidelijk gegaan. Ze gaven aan het moeilijk te hebben met de huidige prijzen, waarop wij begonnen zijn met het af en toe geven van boodschappen. Dit is uiteindelijk steeds vaker en meer geworden, dus we hebben het ook zeker zelf in de hand gewerkt. Maar uitgaande van het goede, en overtuigd van de noodzaak, dachten we juist te handelen. De vakantie vroegen ze niet om, maar ze stonden er ook niet afwijzend tegenover toen we het voorstelden. Ze waren blij dat ze ook op vakantie konden. Of een dagje weg o.i.d. met de kinderen, want dat was ook allemaal lastig. Evenals de vaatwasser, waarbij ze aangaven daar geen geld voor te hebben. Ik realiseer me goed dat we er zelf ook schuldig aan zijn, en misschien naïef door te denken dat ze het wel zouden afwijzen als het niet noodzakelijk was. Mijn man staat er hetzelfde in, maar hij vindt het ook moeilijk om dit bij zijn broer aan te geven. Hij is iemand die graag geeft, en daarbij zichzelf kan vergeten. Een gesprek moet er sowieso komen. Als ze geld hebben gekregen, mogen ze natuurlijk zelf weten wat ze daarmee doen, maar raar is het wel.
Of mede mogelijk gemaakt door jullie...... Of deze mensen hebben gewoon alles op afbetaling gedaan en kunnen totaal niet met geld omgaan.
Dat hoop ik niet want dat zou echt schofterig zijn. Maar voor de zekerheid toch eerst het gesprek aan gaan. Zou het echt heel vervelend vinden voor jullie als het wel zo is.
Wat ik me afvraag is of ze beide werken en of hun inkomen dusdanig is dat je inderdaad ook verwacht dat ze het moeilijk hebben? Ik ken ook mensen waarvan ik op basis van hun verwacht inkomen zou verwachten dat ze het niet mega breed hebben. Maar vervolgens kopen ze een mega tv, vakanties met het vliegveld enz dus dan ga ik er maar vanuit dat ze het allemaal prima redden.