Hey iedereen, Ik ben nu bijna 38 weken zwanger en lekker ongeduldig aan het wachten tot de kleine besluit dat ze eruit wil Met mijn man heb ik de kraamvisite besproken en we hebben het er ook met zijn ouders en mijn vader over gehad. Zijn ouders komen wel langs, daar maak ik me geen zorgen over (eerder ze de deur uit krijgen wat moeilijk gaat zijn ). Die eisen dat ze direct de dag zelf al langs komen, maar mijn vader daarentegen... We waren pas bij mijn vader op bezoek en hadden het over hoe druk zijn agenda is. Hij heeft echt nergens tijd voor, omdat hij zo druk is met zijn eigen bedrijf, wat ik snap, hij is qua inkomsten afhankelijk van zijn cliënten. Voor de gein hebben we tijdens het bezoek de eerste vrije dag in zijn agenda, 18 maart, gereserveerd voor kraambezoek. Ik ben nu alleen ontzettend bang dat we hem tot die dag ook echt niet gaan zien. Hij zal vast wel ergens een uurtje vrij kunnen maken (als we hem telefonisch al kunnen bereiken), maar het voelt rot dat het hem zo weinig lijkt te interesseren. Het is zijn eerste kleinkind en toen we hem vertelden dat hij opa wordt was hij echt ontzettend blij, maar daarna heb ik er vrij weinig van gemerkt. Denken jullie dat hij nog bijdraait of hebben jullie tips om het hem subtiel duidelijk te maken?
Waarom zou je het subtiel doen... Je kan het toch gewoon zeggen, en dat je het jammer vind Dat je dit ook graag met hem wil Delen omdat hij jou vader is en opa word Ik gok zomaar dat je met subtiel netgens mee komt.. Zeker niet met mannen
Ik denk dat als de kleine er is hij echt wel op de stoep staat. Mannen en zwangerschap is gewoon niet zo'n ideale combi. Het besef komt pas later. Als je hem belt om te vertellen dat de kleine er is zeg je er gewoon bij dat je hem dezelfde of de volgende dag wel verwacht.
Tsja, mijn vader heeft ook een eigen bedrijf (boerderij, dus bijna 24/7)op ca 200 km van mijn huis.. Ik wist bij voorbaat dat ze de eerste dag niet gingen komen. Bij de oudste zijn mijn schoonouders (ook 200km) gekomen, omdat we pas eind van de 1e dag een beetje terug op de wereld waren, mijn ouders kwamen een dag later. Bij de tweede was het weer dag 2 voor mijn schoonouders, omdat we de oudste ook even tijd wilden geven met zijn kleine broertje. Mijn ouders kwamen op dag 4, simpelweg omdat er op dag 2&3 onmogelijk was qua werk.. Een koe wacht geen dagje met kalven als je hem lief aankijkt.. Ik vond het wel jammer, maar heb gewoon genoten van de kraambubbel. Niet iets waar ik me bij voorbaat, of achteraf echt druk om ga maken.
Ook ik denk dat hij niet zo goed weet wat hij aan moet met een zwangere dochter. Vaders maken zich over het algemeen echt wel zorgen om hun zwangere dochter, maar ja hoe uit je dat hè Ik denk dat je dit los moet laten want je er druk om maken heeft geen zin. Als de kleine is geboren komt hij vast en anders geef je aan de telefoon nog even extra aan 'je komt toch wel snel langs hè'
Eerder vanavond belde hij mij om te vragen hoe de controle afgelopen dinsdag was geweest. Dat was voor het eerst sinds ik zwanger ben! (mijn zusje zal vast heel subtiel gehint hebben dat ie moest bellen ) Hij is best een chaoot en zo druk dat hij veel dingen vergeet, wat hij ook zelf aan gaf, maar hij gaat zijn best doen om volgende week na de volgende controle ook te bellen. We hebben het gehad over het op bezoek komen na de bevalling en hij wou toch eigenlijk ook wel eerder komen, het liefst op de dag zelf nog als wij dat zelf willen. Maar 's nachts hem laten slapen en de volgende dag bellen was ook geen enkel probleem (had ie zelfs liever, want dan kon hij 's ochtends nog langs de winkel om wat op te halen ). Dus yay voor het tegen hem zeggen en alles even uitpraten