Runstar je hebt gelijk hoor. Maar het is wel heel moeilijk.. Ik heb inderdaad ook amper steun aan mn familie en ouders. Die wonen allemaal ook ver weg en komen niet hier naar toe. Zelfs niet nu ik in het ziekenhuis lig. De enige die langskomen zijn mn ex/man en kinderen en een vriendin van me. Dus voel me heel alleen.. En hij maar doen of hij het zo zwaar heeft. Mensen moesten eens weten hoe hij in elkaar zit. Maar nee iedereen steunt hem. Hij heeft namelijk wel meer vrienden en zn ouders. En die horen natuurlijk 1 kant van het verhaal.
Hij denkt trouwens dat ik expres zwanger ben geworden om hem bij me te houden. Hoe dom denkt hij dat ik ben. Alsof een kind alles op lost. En hij was er zelf ook bij toen ik zwanger raakte. En hij had zich ook kunnen laten steriliseren. Maar nee dat wil hij niet, en de reden weet hij niet eens goed te vertellen. Ik weet het wel, ik denk dat hij bang is dat het zijn mannelijkheid aantast.
En ik wilde me laten steriliseren maar dat is heel duur. En daar wilde hij het spaargeld niet aan besteden. Ik word eigenlijk steeds bozer als ik erover na denk..
Wat een ongelovelijke wattenbol.. Ik sluit mij aan bij de rest, en ik heb het gevoel dat jij dat ook steeds meer doet. Het is inderdaad moeilijk, maar je bent inderdaad al alleen. Met dat verschil dat je straks aan je eigen geluk kunt werken en dat van je kids en je niet vast zit aan hem gelukkig maken. Hij heeft het ontzettend verpest. Hij laat je vallen als een baksteen. Ik hoop dat je er snel uit gaat komen, heel veel sterkte. Hoe gaat het nu met de uitdroging? Kom je weer een beetje bij?
Het infuus is er net uit. Krijg nu medicijnen dmv tabletten. Maar word nog wel misselijk van eten en drinken.. En nu ook verkouden en koppijn waarschijnlijk door de airco.
Ik ben net weer thuis. Lekker op mn eigen bankje. Mn kindjes zitten nog op school dus kan lekker rustig opstarten.
Vanochtend ook de knoop doorgehakt. Ik heb in het ziekenhuis veel na kunnen denken. En we gaan definitief uit elkaar. Er is teveel gebeurt. Hij gaat niet voor de 100 procent voor onze relatie. En alles wat erbij kwam. Ik ben er klaar mee. Ik ben wel heel verdrietig nog. Maar het is het beste denk ik. Zo mee de kids van school halen. Mijn prioriteit ligt nu bij mijzelf, mn kleinste in mn buik en mn andere kids.
Ik denk ook dat dat de goede keuze is, hoe zwaar ook... Heel veel sterkte!! Hou je ons op de hoogte hoe het met je gaat? Heb je het al iemand verteld?
Een vriendin van me en mn moeder. Met mn moeder gebeld vanmiddag. Dat was eigenlijk best fijn. Nu aan het koken ondertussen. Zo eten en dan gaat mn ex de kids in bed leggen en naar zijn ouders. Uiteindelijk is het denk ik een goede keuze. Maar nu ben ik nog heel verdrietig.
Wat een moedig besluit. Knap van je. Hoe reageerde je man? Heel veel sterkte in ieder geval, is niet niks.