Hallo, Ik zit een beetje in een moeilijk situatie. Ik werk nu 8 maanden bij mijn huidige werkgever. Een paar maanden geledenw erd duidleijk dat mijn contract voor de einddatum omgezet zou worden naar een vaste aanstelling. Nog voordat ik zwanger werd. Nu ben ik ruim 4 maanden zwanger en heb deze week nieuw contract gekregen. Ik heb bewust gewacht met vertellen dat ik zwanger ben tot ik dit contract zou hebben gekregen. Maar nu weet ik niet wanneer en hoe ik het zal vertellen. Ben zo bang dat ik zo hypocriet overkom.... Maar ja, is toch niet gek dat ik heb gewacht, ik wil zekerheid.
Tsja, ik vind het zelf niet zo netjes. Het lijkt mij je relatie met je werkgever niet voorspoedigen. Werkgevers waarderen over het algemeen juist heel erg als je openkaart speelt. Je hebt dan inderdaad het risico dat die van jou net die ene eikel is die vervolgens je contract niet verlengt... Maar dat is niet de situatie waar je vanuit moet gaan. Ik zou het nu maar in ieder geval zo snel mogelijk vertellen.
Ik heb het juist niet verteld omdat ik bang was dat de plannen die er waren om mijn contract naar vast om te zetten opeens van de baan zouden zijn. Maar nu heb ik dus dat contract.... En je leest hier zoveel verhalen van dames die uiteindelijk zo 'genaaid' zijn door hun werkgever, sorry dat risico wou ik dus echt niet nemen.
Ik kan me heeel goed voorstellen dat je het nog niet gezegd heb. Maar aan de andere kant was het misschien wel wat netter geweest. En wie weet hoefde je nergens voor te vrezen en deden ze helemaal niet moeilijk... Had je niet een beetje een idee hoe je werkgever zou gaan reageren? Of zijn ze niet zo aardig?
Ik vind het ook echt niet netjes van je. Je hebt, neem ik aan, een goede band met je werkgever opgebouwd en hij waardeert je om je kwaliteiten en heeft je een vast contract aangeboden. Als ik hem/haar was zou ik ontzettend teleurgesteld zijn in de vertrouwensband tussen ons. Ik snap ook wel dat je het moeilijk vindt om het nu te vertellen. Succes.
nou meid ik dacht ook dat ik zo'n ontzettend goede vertrouwensband met mijn werkgever had en ik heb het dus WEL voor mijn contractverlening gezegd en ik heb geen vast contract maar een verlening tot 31-12 (dan loopt ook m'n verlof af) gekregen. ik baalde hier natuurlijk onwijs van en had achteraf gehoopt dat ik het niet gezegd had.... en je kan toch gewoon zeggen dat je het niet zo netjes van jezelf vind maar het wel belangrijk vind dat je een baan hebt aangezien je een kindje krijgt....
Hoi Sara, Tsja, heel eerlijk... Ik had het ook al eerder verteld. Sterker nog ik heb het voor het tekenen van mijn contract bij een nieuwe werkgever al verteld en toen was ik nog maar 8 weekjes..... Maar dat is mijn gevoel. Ik begin daar maandag en anders zou ik daar echt met een rot gevoel aan de slag gaan. Nu weten ze het al en staat niets me in de weg. Ik zou het gauw vertellen als ik jou was! En desnoods vertel je erbij (als ze vragen waarom je het niet eerder hebt verteld) dat je zoveel gruwel verhalen hebt gehoord over dat het mis ging dat je het gewoon niet eerder durfde te vertellen. Succes meis!
Ik zou het ook zoals jij gedaan hebben hoor, zekerheid is toch belangrijk! Je zou nu kunnen wachten tot na de 20 weken echo. Dat is op zich een "natuurlijk" moment, dan is je kindje helemaal nagekeken en kun je het de wereld vertellen Ik zou me er in elk geval niet schuldig over voelen! Je werkgever wordt in je verlof gecompenseerd voor jouw salaris en je kunt vooraf netjes al je werkzaamheden overdragen. Groetjes Rosa
Nou, ik zou me als werkgever behoorlijk genaaid voelen door mijn personeel en daar vervolgens ook geen hoge pet meer van op hebben. Dit kan in veel gevallen denk ik alleen maar tegenwerken. Maar goed, ik zou inderdaad gewoon zeggen dat je bang was voor de gevolgen.
Allereerst gefeliciteerd met je vaste aanstelling! Het wel of (nog) niet vertellen van een zwangerschap is een privé beslissing, bovendien hoef je pas te melden dat je zwanger bent slechts een paar weken voor je met verlof gaat. Je bent toch niet expres juist die maand zwanger geworden, alsof dat te plannen was. Werkgevers maken wel ergere dingen mee, en wat verwachten ze nu van een vrouw tussen de 20 en 35, dat de gedachte aan een kind niet eens voorbij komt? Als een werkgever hier wel problemen mee heeft, dan zullen er nergens meer vrouwen aangenomen worden. Nogmaals gefeliciteerd met je vaste aanstelling, Groetjes van Kiki
Tjees zeg, als ik je werkgever was dan zou ik mij behoorlijk genaaid voelen als je me pas na 20 weken zou vertellen dat je zwanger bent. Je bent inderdaad niet verplicht om het vroeg te vertellen, maar er zijn ook zoiets als normen en waarden. En wat je zegt: werkgevers worden gecompenseerd dus waarom zou je het niet netjes op tijd vertellen. Je werkgever verliest niks. Maar goed, wij zijn niet allemaal hetzelfde.
Hoezo? Soms zijn er ook andere redenen om te wachten. Persoonlijk heb ik het heel snel moeten vertellen omdat ik erg ziek werd van de zwangerschap, maar als dat niet was gebeurd had ik waarschijnlijk ook zo lang gewacht. Heb een paar miskramen gehad en zou toch zeker willen weten dat het allemaal goed zat.
Je vertelt het je werkgever om een hele andere reden, namelijk zodat hij er op tijd rekening mee kan houden. Dat jij het aan de wereld pas na 20 weken wilt vertellen, wil nog niet zeggen dat het je werkgever niet eerder kan zeggen. Hij of zij zal het heus niet gaan rondbazuinen ofzo. Ik vind dat je 2 dingen door elkaar haalt.
En daarnaast Rosao: dus je verwacht dat je werkgever rekening met je houdt omdat je ziek bent van je zwangerschap maar jij zou andersom geen rekening met hem houden door voor hem te verzwijgen dat je zwanger ben als je niet ziek zou zijn. Een beetje krom, sorry.
het gaat er toch ook om of je je werk goed doet! als je werkgever dat vind had hij je dat contract wel gegeven ondanks je zwangerschap.
Als je het met 20 weken vertelt, heeft je werkgever nog 14 tot 16 weken om iets te regelen, dat is best een lange tijd. Lang genoeg om vervanging of overdracht van werkzaamheden te regelen. Werkgevers gaan soms beroerd om met mensen die zwanger zijn, dus ik snap heel goed dat TS heeft gewacht met het vertellen. Werkgevers denken altijd erg goed aan hun eigen belang en beschermen dit erg goed, als werknemer kun je dus ook het beste je eigen belang beschermen. Je werkgever zal het niet zo snel doen. Misschien durf jij je werkgever hierin wel te vertrouwen, maar er zijn blijkbaar genoeg verhalen waarin mensen dan de deksel op hun neus krijgen. In mijn specifieke situatie zou mijn reden om te wachten zijn hetgeen ik hierboven heb geschreven. Ik had al een vast contract dus dat zou voor mij geen reden zijn om te wachten. Overigens was er bij mij geen kwestie meer van "rekeningen houden" omdat ik ziek was van de zwangerschap. Ik kon fysiek niets meer en moest naar het ziekenhuis.
Hoi Sara, ik kan wel begrijpen hoor, dat je ermee gewacht hebt. Je hoort veel verhalen van vrouwen die hun contract niet verlengd hebben... Maar het was misschien wel handig geweest om eens te polsen hoe je werkgever daarmee omgaat: je bent vast niet de eerste vrouw zonder vast contract die zwanger is in je bedrijf. Als jouw werkgever namelijk wel van het goede soort is dat gewoon je contract verlengt als je zwanger bent, kan ik me wel voorstellen dat het niet-vertellen invloed heeft op z'n vertrouwen in jou... Wettelijk gezien sta je in je recht, maar als het jou als werkgever zou overkomen, zou je ws. ook niet zo blij zijn? Aan de andere kant: als je werkgever wel van het soort is dat je contract dan niet verlengt: groot gelijk heb je! Dan werkt ie zelf dit soort dingen in de hand. Zou het nu in ieder geval toch maar snel vertellen... @die ene dame die zei: ik wil eerst zeker weten dat het goed gaat, voordat ik het m'n werkgever vertel: Wat heeft dat voor zin? Als je toch een miskraam krijgt, zul je je toch ook ziek moeten melden en dan wil je baas toch ook weten waarom je je ziek meldt? Als jij niet wilt dat ie het verder vertelt, mag ie dat ook niet doen, dus ik zou het niet zoals jij oplossen... Ik heb het m'n werkgever met 7 weken verteld: ik dacht: als ik beroerd word, weten ze waar het door komt en hoef ik dan niet zoveel uit te leggen... Was maar goed ook, want ik ben strondberoerd geweest en het was erg fijn om gewoon even te kunnen bellen: OK, ik ben wat later, zie je straks!