Hallo allemaal! Alhoewel ik hier niet helemaal thuis hoor omdat ons kindje niet prematuur is denk ik hier toch de beste kans te maken op een antwoord. Mijn zoontje Jesse is met 38 weken en 4 dagen geboren maar helaas werd hij na twee weken steeds blauw en levenloos(een ALTE). Na 3 weken ziekenhuis bleek het dat zijn ademhalingscentrum in de hersens niet helemaal volgroeit was. Dit is iets wat in principe alleen voorkomt bij babys die eerder als 35 weken geboren worden. Dit moest dus rijpen en hebben wij Jesse mee naar huis gekregen met een monitor om hartslag en ademhaling te registreren. Jesse is inmiddels 4 maanden en uit de laatste EEG blijkt dat hij is gerijpt. Nu mag de monitor er dus af maar dat jaagt me de stuipen op het lijf. Is er iemand op dit forum die ook zo'n situatie heeft gehad en hoe gingen jullie er mee om toen de monitor beeindigt mocht worden? HEbben jullie het afgebouwd of in een keer er af? Groetjes Karin mama van Lisa 2,5 en Jesse 4 mnd. (sorry voor het lange verhaal)
Mijn ventjes hebben zo'n 13 weken aan de monitor gelegen. Natuurlijk was het heel spannend toen dat ding eindelijk uit mocht, maar het was ook een grote opluchting. Je vertrouwt volledig op de monitor, waardoor je bijna vergeet naar je kindje te kijken. Dat kregen we ook steeds te horen van de verpleging. Daarom zijn we het langzaam af gaan bouwen. De monitor uit tijdens het voeden, tijdens het badderen of tijdens het verschonen. Op die manier word je gedwongen om goed naar je kindje te kijken. Verkleurt hij niet, zien z'n lipjes niet blauw, enz. Dat helpt. Je krijgt vertrouwen in je kindje, maar ook in je eigen kunnen. Misschien is dit een idee? Bouw het langzaam af en bespreek je angsten eventueel met de arts. Succes!
Mijn zoontje is pas een paar dagen van de monitor af en wij hebben het van te voren precies zo gedaan als Jipper zegt. Eerst op standby tijdens het voeden, badderen etc. En goed naar je kindje kijken. En ik moest tegen mezelf ook steeds zeggen dat ik eerlijk moest kijken en niet vanuit angst. (anders zie ik veel sneller andere dingen) En inderdaad, bespreek het met de arts of verpleging, ze begrijpen het echt wel Wel een heel goed teken dat de monitor uit mag he? Super hoor, gefeliciteerd!
hier ook eerst tijdens het voeden en natuurlijk het badje. Toen dat goed ging, mocht hij er helemaal af. Ik vond het wel een beetje eng en spannend, omdat je dan zelf moet beoordelen of het goed gaat met je kindje. Als ik twijfelde blies ik even zachtjes in zijn gezichtje, zodat ik zeker wist dat hij niet 'vergat' te ademen. Grappig dat alle verpleegkundigen toch een beetje dezelfde dingen zeggen: hier werd ook vaak gezegd: "kijk naar je kind".
Dat zullen ze wel in de opleiding leren... Dat blazen deed ik inderdaad ook regelmatig. Zeker als ze zich verslikten, wat in het begin regelmatig gebeurde. Helpt altijd!
ja blazen, dat ken ik ook nogwel.. haha maar idd ijk naar je kind en heb vertrouwen in je kind. het blijft spannend en je gaat nog straks 100x kijken op een nacht, maar uiteindelijk wint het vertrouwen het wel weer. volg altijd je gevoel. en als je het niet vertrouwd, dan tik je je kind even aan, deed ik ook erg vaak
Denk t ook ja! Heeft trouwens ook een tijdje geduurd voordat Thomas de wind buiten niet meer eng vond....; hij reageerde dan vergelijkbaar met zachtjes blazen in zijn gezicht.
hihi, dacht dat t wel mee viel Nu weet ik ook waarom z'n haartjes bij zijn kruin altijd zo rechtovereind staan Ach, het is gewoon een beetje een softie..., maar dat vind ik niet erg (ben ik ook )
Dat blazen en even aantikken doe ik ook nog steeds. Soms ligt ze zo stil in haar bedje dat ik me echt een beetje zorgen maak (om niks dus). Ik zou het ook zo aanpakken zoals iedereen hier zegt. Zo hebben wij het ook gedaan. Langzaam afbouwen. Maar toch voelde het wel doodeng toen ze dna eindelijk echt van de monitor afging. Gelukkig went het snel. Succes!