iemand hier ervaring mee

Ik heb helaas die ervaring

Allereerst, wat een verdriet Helaas weet je nu dus zeker dat je zwangerschap in een miskraam zal eindigen. Dat is een ontzettend verdrietig gebeuren, en het is zeker niet makkelijk. Ik herken je gevoel dat het "eruit moet", ik had dat gevoel ook heel sterk bij mijn MA. in juli van dit jaar.

De gyn zal morgen naar alle waarschijnlijkheid de opties met je doorlopen, en de mogelijkheid bespreken om pillen te nemen om het proces te versnellen, of om het af te wachten, of om het operatief te laten gebeuren ( curettage ).

Je hoeft niet nerveus te zijn voor morgen, al kan ik me je gevoel goed voorstellen. Probeer vanavond goed te bedenken waarbij jij je het prettigst voelt. Waarschijnlijk wil je het nu zo gauw mogelijk achter de rug hebben, maar probeer ook in je overweging mee te nemen wanneer je weer er weer aan toe denkt te zijn om "verder te gaan".

Ik zeg dit omdat je enerzijds voor een "snelle"curettage zou kunnen kiezen, waarvan de keerzijde is dat het een ingreep is waar je lichaam van van slag kan raken en waarbij je een gering risico loopt op complicaties. Omdat je lichaam zelf het proces al in werking heeft gesteld kan het goed zijn dat je lichaam het heel snel helemaal oppakt en afmaakt, waardoor ook je eigen cyclus weer eerder en natuurlijker op gang zal komen dan wanneer je een ingreep ondergaat.

Daarnaast staat ook dat je moet bedenken wat je op dit moment aankunt. Ik kon bij mijn tweede M.A. het niet aan om te wachten en het uiteindelijk te zien gebeuren, en heb toen gekozen voor een ingreep. Het lichamelijke herstel heb ik daarna als heftiger ervaren dan toen mijn lichaam het de eerste keer zelf deed ( mk ), maar de psychische component woog voor mij bij de tweede keer zwaarder mee waardoor ik de natuur dus per se NIET in z'n beloop wilde laten gaan.

Kortom, het is een heel individueel proces en een hele individuele keuze. Probeer vanavond de rust te vinden om na te denken welke van deze "kwaden"het minste kwaad oplevert voor jou, dan kom je goed beslagen ten ijs bij de gyn morgen.

Ik wens je heel veel sterkte.......

 

Lieve Cindy, Denk er maar even goed over na wat het beste voor je is. Ik heb zelf afgewacht. Ons kindje is in week 15 gestorven. Het is thuis gekomen in wat week 17 van mijn zwangerschap had moeten zijn. Nauwelijks pijn gehad. Nog naar ziekenhuis voor placenta. De pillen die weeën op zouden moet wekken deden totaal niets. Toch nog naar de ok. Dat viel ook mee. Ik wil ook snel weer zwanger worden net als jij, maar inmiddels komt het verdriet sterk naar boven. Ik moet dit toch echt even verwerken. En dat valt niet mee. En ik ben al 38... Dus of er nog een derde komt? Wat ik je mee wil geven is dit: Je wil er snel vanaf. En snel weer opnieuw zwanger worden. Dat wilde ik ook. Begrijpelijk! Maar van het verdriet kom je niet zo snel af, waarschijnlijk. En het is ook nog even lichamelijk herstellen. ik weet niet of dat sneller gaat door een bepaalde keuze te maken. En door curettage verhoog je het risico op vruchtbaarheidsproblemen heb ik gelezen op internet. Dat wilde ik niet. Ik wens je veel wijsheid toe. De keuze die bij jou past is de beste keuze. Laat je ons weten wat je gaat doen en hoe het met je gaat? Heel veel sterkte hoor! Je zit er middenin nu. Veel liefs, M.

 

Wat verdrietig meid.

Ik heb 2 weken terug een miskraam gehad. Begon ook met ontzettende krampen in m'n rug en bloed verlies. Op de echo was inderdaad geen hart actie meer te zien. Ik wilde heel graag dat het zo snel mogelijk uit mijn lijf zou gaan maar ik was heel bang voor een curettage dus ik hoopte dat mijn lichaam het zelf op zou lossen. Ik had een echo staan voor die week erop dus had met mezelf afgesproken dat ik het de tijd zou geven tot die echo en zou ik dan niet schoon zijn wilde ik gecuretteerd worden. Maar 'gelukkig' heeft mijn lichaam het zelf afgestoten. Ik had ook niet voor die pillen gekozen.

Je moet doen waarmee zelf goed bij voelt. Ik snap dat je het zo snel mogelijk uit je lichaam wil hebben maar aan een curettage kunnen ook complicaties zitten. Je lichaam is al bezig met het afstoten dus hopelijk zet het door (klinkt stom maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel).
Niks gek hoor dat je eigenlijk zo snel mogelijk weer zwanger wilt worden. Dat wil ik ook alweer.

Heel veel sterkte! Het is echt heftig. Praat,huil,schreeuw.

 

in eerste instantie wil ik je sterkte wensen. Is niet niks dit.

De gyn zal idd opties bespreken en een controle echo maken.
Je moet kiezen waar jij je goed bij voelt maar als je lichaam al bezig is met afbreken denk ik dat de gyn je zal adviseren om het eerst met tabletten te proberen. Kan je thuis gewoon doen en waarschijnlijk is je lichaam dan ook sneller hersteld.
Het voordeel van tabletten is dat je er gelijk mee kan beginnen en een curretage moet toch ook weer ingepland worden en als je geluk heb kan je binnen 1 week terrecht maar ik weet uit verhalen van andere dat het ok wel eens tegen de 2 weken aan kan duren.
Succes bij de gyn en sterkte met alles

 

Als je zo snel mogelijk weer zwanger zou willen raken, dan zou ik ervoor kiezen om nu je lichaam het zelf te laten afstoten. Da's het natuurlijkst en uiteindelijk het snelst. Stel je erbij voor dat als het operatief gaat gebeuren, dat je lichaam dan eerst nog die klap te verwerken krijgt en nog even "in de war"is. Nu is dat niet het geval: lichaam, hormonen, alles zit alweer een beetje meer op een lijn dan het geval is wanneer je iets plots wegneemt. Maar ik begrijp ook dat het tegenstrijdig voelt wanneer je gewoon gelijk door wil. Ik vind dat overigens niet cru klinken. Gek genoeg hield het idee van een nieuwe zwangerschap me op de been en trok me door de moeilijke tijd. "Gun"jezelf dus ook die gedachte, da's heel normaal.

Een miskraam is domme domme pech. Althans, daar mag je vanuit gaan. Er is niets wat je had kunnen doen om het tegen te houden, en er is niets wat je de volgende keer anders kunt doen. Miskramen komen erg veel voor, al hoor je niet iedereen in je omgeving erover praten. Misschien zul je merken dat nu jij het meemaakt, anderen in jouw omgeving hun verhaal ook zullen delen.

Je miskraam zegt niets over verdere zwangerschappen. Althans, nu niet. Je hebt geen label "ik krijg een miskraam"als je de volgende keer zwanger bent, en je kunt gewoon een goede zwangershcap doormaken. Dit gezegd hebbende wil ik niet voorbij gaan aan de dames waarbij er een ander verhaal speelt wat de oorzaak kan zijn van de miskraam. Maar in veel gevallen ( de meeste!) is er geen oorzaak, en gaat het in de "opbouw van het kindje"niet goed. Er hoeft maar een celletje een afslag gemist te hebben, of de bouwsteentjes liggen niet lekker op elkaar en het gebouw stort in. Daar kun je niets aan veranderen. Vooralsnog ken je de oorzaak niet waarom het nu misgegaan is. Ik zou proberen me daar ook niet teveel mee bezig te houden. Da's eventueel iets voor later, maar gek genoeg... dat komt dan wel! Eerst dit, eerst vandaag. En morgen. En dan je nieuwe cyclus. En je nieuwe test!

Om antwoord op je vraag te geven ( het is namelijk een zeer geruststellend antwoord ) Ik ben direct weer zwanger geraakt Na twee miskramen, een baarmoederontsteking en verdenkingen van een stollingsprobleem zat ik in zak en as. Ik zag het hele zwanger worden niet meer gebeuren.... en toen ineens, toen ik het niet verwachtte: zwanger! Ik heb weken gedaan alsof het niet zo was, omdatik bang was. En het gaat goed! Het kan dus ........

Sterkte.... ik hoop dat je kunt slapen vannacht....

 

Het gaat wel. De ene dag gaat het beter als de andere.
Zo bizar hoe het lopen kan. 's Maandags een echo gehad met een kloppend hartje en 4 dagen later begon de miskraam. Toen ik het vruchtje had opgevangen dacht ik ook echt 'dit heeft gewoon geleefd, ik had je hartje zien kloppen en nu ligt je hier'. Het beeld krijg ik ook niet zo snel uit mijn hoofd, had namelijk niet gedacht dat het al zo groot zou zijn.

En ondanks ik nog dagelijks moet huilen wil ik nu niks liever dan zo snel mogelijk weer zwanger worden. Ik heb even mogen proeven van het zwanger zijn (wat ik overigens echt niet leuk vond, hoe stom het ook klinkt. De angst dat het mis zou kunnen gaan na zoveel moeite te hebben moeten doen en hoelang we er niet op hebben moeten wachten, overheerste de blijdschap). Ik denk ook niet dat ik een volgende keer blij kan zijn en alleen maar in angst kan zitten.

Verder valt het lichamelijk ook wel vies tegen. Met vloeien was ik al een week na de miskraam gestopt maar ben zo moe, elke dag weer en ontzettende hoofdpijn, al sinds de miskraam begonnen is. Het zal de spanning/stress/verdriet wel zijn en misschien het hormoon nog.

Heel veel sterkte en laat je weten wat je nog gaat doen?

 

Ik zat samen met jou met jou bij de Juni mama's, ik heb nog steeds erg veel verdriet.
Wij zijn momenteel niet meer bezig voor een 3de omdat deze zwangerschap niet gepland was

Ik heb al eens een mk gehad en deze kwam ook niet vanzelf los en ben gecuretteerd.
Lichamelijk viel het me allemaal mee maar emotioneel is het een hel!
Ik werd na 25dg gewoon ongesteld en daarna meteen weer zwanger.
Ik duim voor je meid!

We hebben een steun groepje voor dames die pas een mk hebben gehad,dus als je mee wil kletsen hoor ik het wel. (Is een besloten groep).

 

Ik heb helaas 2 miskramen gehad waarvan de laatste ook hetzelfde was als jou. Er was een leeg vruchtzakje te zien in week 8. Ik had de keuze het af te wachten of een curretage te ondergaan. Ik heb het een paar dagen afgewacht maar er kwam maar niks. Ik voelde mezelf hier niet fijn bij, er zat iets in me dat eruit moest, zo was mijn gedachte. Ik heb dus besloten om me te laten curreteren. Na de curretage een echo gehad waarop ik helemaal 'schoon' was en de gyneacoloog vertelde ook dat er niks te zien was in mijn baarmoeder. Ook is mijn weefsel onderzocht en dat zag er verder goed uit. Dat gaf me wel een fijn gevoel en goede hoop op een nieuwe zwangerschap. Na mijn curretage is mijn cyclus ook goed hersteld, ik had maar een paar dagen bloedverlies gehad.

Mijn eerste miskraam is opgewekt met cytotec (de pillen).
Ik heb hiervan enorme krampen gehad en hevig bloedverlies en moest ook wachten tot het vruchtzakje eruit kwam..ik vond dit geen fijne uren

Natuurlijk is het voor iedereen anders, afwachten,pillen of een curretage. Ik ben zelf niet zo goed in wachten en ik voelde me er niet fijn bij dat er iets in mijn baarmoeder zat wat niet verder groeide. Ook door mijn ervaring met cytotec koos ik dus vandaar voor een curretage bij mijn laatste miskraam. Ook kon ik het zo beter afsluiten en door naar een nieuwe kans

 

Cindy, ik wil je heel veel sterkte wensen dit weekend. Waarom begin je maandag pas met de pillen ( als ik zo vrij mag zijn om te vragen?). Hoe raar het ook mag klinken, ik hoop dat het nu snel doorzet en dat je er snel doorheen bent. Het is allemaal al verdrietig genoeg!

 

@cindy29 Dank je voor je lieve woorden. De tranen sprongen in mijn ogen toen ik je berichtje las. Bijzonder is het om steun te ervaren van iemand die ik niet ken. Ik hoop dat het voor jou met niet te veel pijn zal verlopen en dat het snel achter de rug is. Het lijkt me heel spannend. Heb je iemand die voor je klaar staat? Je man? Liefs.

 

Meid, wat erg dat ook jij dit mee moet maken!!

Ik hoop dat je het weekend een beetje door kan komen en wil je veel sterkte wensen voor maandag en wat dan komen gaat!
Ik hoop en duim voor je dat het met de pillen lukt en je daarna schoon bent zodat je geen curretage hoeft te ondergaan.

Ook hier bang/onzeker/ niet blij bij positieve test, ik wist zeker dat het niet goed zat en idd ik/we hadden gelijk! Mama oergevoelens!

Veel sterkte meis en dikke knuffel!

 

Cindy, hoe gaat het met je nu?