Vroeger ging ik veel met jongens om, ik kon het soms beter met mannen vinden dan met vrouwen eigenlijk. Dit veranderde alleen toen ik een relatie kreeg met mijn man, hij vond dit niet prettig en in combinatie met een verhuizing zag ik mijn mannelijke vrienden nog maar weinig en verwaterde het op een gegeven moment. Nu heb ik sinds een poosje contact met iemand waarmee ik op de basisschool heb gezeten, hij gaat met mensen om waar ik vroeger mee om ging, heeft een kindje van dezelfde leeftijd als mijn oudste en wij kunnen echt lekker kletsen, hebben ook veel raakvlakken. Hij is absoluut niet het type man waar ik op zou kunnen vallen en ik ben ook niet op zoek naar een ander, ik heb een goede relatie en ben nog steeds erg gelukkig met mijn man. Maar toch kan ik leuk met deze jongen praten. Mijn man kwam er laatst achter dat ik met hem app en ik heb hem uitgelegd wie het is en dat ik hem nog van vroeger ken en het puur vriendschappelijk is, maar dit krijg ik niet aan zijn verstand. Hij is erg jaloers en bang om mij kwijt te raken, ook gelooft hij niet zo in vriendschap tussen man en vrouw. Wat vinden jullie hiervan, heeft mijn man gelijk en is deze vriendschap not done? Of zou het hebben/ontstaan van een mannelijke vriendschap moeten kunnen terwijl je een relatie hebt met iemand.
In mijn ogen moet dit kunnen en ik zou van jaloezie die nergens op gebaseerd is ook erg geirriteerd worden. Maar in een relatie gaat het om compromissen sluiten en als je vriend dit echt heel vervelend vindt, zou ik het contact dus oppervlakkig en vriendelijk houden.
Het zou moeten kunnen een vriendschap tussen man en vrouw maar mijn persoonlijke ervaring is dat één van de twee er toch wat meer achter zoekt. Als je dit samen met die andere man helemaal helder hebt, zou er niks aan de hand moeten zijn. En wellicht gewoon alleen appen als je man meeleest oid? Een vriendschap met een man zou me geen ruzie of irritatie in mijn relatie waard zijn in ieder geval.
Eerlijk: ik sta er wat dubbel in. Ik zou het echt a-relaxed vinden als mijn man - vrijgezelle - vrouwen als hechte vriendin op na zou houden. Ik zelf heb wel een man als vriend. Deze vriend hem ik ook nog opgedaan tijdens een vakantie zonder manlief. Manlief voelt zich totaal niet door hem bedreigd. Ik ben laatst ook uit eten geweest met deze man. Mijn man wenst mij veel plezier. Ik moet er wel bij zeggen dat ik stiekem soms nog steeds denk dat deze vriend gay is, of op z'n minst biseksueel alleen dat hij dat zelf nog niet weet of in de ontkenning zit
Ik heb een beste vriend. Al vanaf m'n 14de ofzo (maar ken hem al bang de basisschool, zaten bij elkaar in de klas). Hij is voor mij eigenlijk hetzelfde als wat andere brouwen met hun beste vriendin hebben. We kunnen alles bespreken en begrijpen elkaar heel goed. Als ik ergens mee zit, kan ik bij hem terecht. We hebben ook exact dezelfde humor, dus kunnen samen heel goed lachen. Maar van seksuele aantrekkingskracht is absoluut geen sprake. Ik zie dat het een leuke vent is, maar zou er helemaal niks mee willen. We zijn allebei heel gelukkig in onze relatie en met onze kinderen. Gelukkig zijn zijn vrouw en mijn man ook helemaal niet jaloers, dus we kunnen gewoon normaal contact hebben, zonder scheve gezichten. We gaan soms met ons hele gezin bij hen langs, maar ik ga ook weleens met hem alleen uit eten. Ik zou hem echt niet willen missen. We zijn echt twee handen op één buik.
Hm, ik snap jou, maar ik snap je man ook. Heel flauw van mij, maar ik zou echt geïrriteerd zijn als mijn man vervelend ging doen als ik een vriendschap met een man zou hebben, terwijl ik er zelf ook niet om zou te staan springen als hij een vriendschap met een vrouw zou opbouwen. Wat helemaal nergens op slaat, want ik vertrouw mijn man volledig. Ik zou hem dus zo'n vriendschap ook nooit verbieden en mijn eigen, onterechte gevoelens erover aan de kant zetten. Samengevat: ik snap je man, maar hij zou jou moeten vertrouwen en vrijlaten in je vriendschapskeuzes.
Nou dit! Ik kan het zelf ook beter vinden met mannen dan met vrouwen. Nu heb ik geen mannelijke vrienden, maar wel vrouwelijke vriendinnen die net zo goed een vent hadden kunnen zijn Mijn beste maatje was een jongen, maar is helaas op jonge leeftijd overleden. Mocht hij er nog zijn dan zou ik het echt niet tof vinden als mijn man dat zou verbieden. Bij sommige mannen of vrouwen kan de partner zich geïntimideerd voelen en bij een ander persoon er totaal geen last van hebben. Mijn man had in het begin van onze relatie nog wel eens contact met een jeugdliefde en dit vond ik echt niet erg. Maar hij heeft ook contact gehad met een andere jeugdvriendin en dat voelde niet goed.
Dit. Ik heb ook een goede vriend, waar ik me totaaaaal niet toe aangetrokken voel. Mijn vriend weet ook dat hij niet mijn type is (is qua uiterlijk ook precies het tegenovergestelde als hijzelf) en voelt zich dan ook niet bedreigd. Bij een man waar ik me wel toe aangetrokken zou kunnen voelen, zou hij wel laten weten dat hij niet prettig vindt. Het maakt volgens mij ook uit hoe en waar je elkaar ziet. Die vriend van mij komt meestal hier overdag, als er 3 kinderen bij zijn. Dat is al anders dan samen dronken worden in de kroeg ofzo.
Ik vind dat het kan en ik vind dat er totaal geen sprake hoeft te zijn van jaloezie. Maar, je zegt; hij kwam erachter dat ik met hem aan het appen was? Kijk, wanneer je niets verteld over het contact en hij is dan jaloers, is dat niet zo heel raar denk ik?
Het is tricky, maar het moet kunnen. Wellicht geheel open kaart geven altijd en je man ook een keer meenemen als jullie afspreken.
Ik vind dat het moet kunnen. Maar je met wel heel open zijn. Je had dus meteen vanaf het begin moeten zeggen dat je hem had ontmoet en met hem appte. En desnoods appjes laten lezen. Mijn man is totaal niet jaloers en zou me met iedereen laten eten en uit laten gaan en dat geldt andersom ook. Maar we zijn dan ook heel open naar elkaar en vertellen het meteen als we iemand tegen zouden komen van vroeger. Of iemand met wie we het goed kunnen vinden. Dus, ik vind dat het moet kunnen, maar je moet wel open zijn. Anders snap ik dat je man er iets acher gaat zoeken.
Dit.. En ben t ook eens met G89: Oorspronkelijk geplaatst door G89. Bij sommige mannen of vrouwen kan de partner zich geïntimideerd voelen en bij een ander persoon er totaal geen last van hebben. T zou mij iig geen ruzie waard zijn en zeker niet omdat het contact net weer wat begint te komen. Vind het nog weer anders als jullie elkaar al jaren kende en je partner daarna in je leven kwam..
Precies, dat is ook waar ik een beetje over val. Op zich kan het best. Mijn man heeft een goede vriendin (lopen beiden tegen de 40 en zaten op de middelbare school al bij elkaar in de klas). We spreken af en toe met de beide gezinnen af (onze dochter kan het goed vinden met hun twee meiden), maar zij zien elkaar ook wel eens met z'n tweeën. Ik heb daar totaal geen problemen mee. Doordat ik haar zelf ook goed ken, weet ik zeker dat ze zich beiden niet op een seksuele manier tot elkaar aangetrokken voelen. Dat is dus wel een gevolg van het feit dat zij en mijn man al meer dan tien jaar vrienden waren, voordat ik überhaupt om de hoek kwam kijken en doordat ze vanaf het begin af aan open kaart hebben gespeeld. Als zoiets ontstaat terwijl je al in een relatie zit, wordt het extra belangrijk om open kaart te spelen. Als je man het dan op min of meer toevallige wijze ontdekt, kan ik me wel voorstellen dat hij niet staat te springen. Ik moet zeggen dat ik het ook wel vreemd vind dat je het niet zelf verteld hebt. Als ik een oude schoolvriend(in) tegenkom en het blijkt dat ik het daar goed mee kan vinden, is mijn man 's avonds de eerste die mijn enthousiaste verhaal daarover moet aanhoren. Ik kan me er niet zo veel bij voorstellen dat zoiets speelt in je leven en je het jiet met je partner deelt. Dat zou mij toch wel achterdochtig maken.
Dit. En daarnaast ben ik niet getrouwd om me te laten beperken met wie ik om ga. Natuurlijk wel met veel respect naar hem toe en vertrouwen. Ik zou het verstikkend vinden als vriendschap verboden zou worden .
Opzich vind ik dat vriendschappen moeten kunnen al is het vaak zo dat 1 van de twee uiteindelijk meer wil dan alleen een vriendschap. Ik vind alleen wel dat je eigenlijk een beetje over de grens bent gegaan. Jouw man is erachter gekomen dat je met hem appt, wat inhoudt datvje het in eerste instantie verborgen hebt gehouden. Dit zou ik jietvkunnen waarderen en snap daarom je man heel goed.
Mijn vriend staat er hetzelfde in als die van jou. Ik accepteer dat, mede omdat ik er zelf ook niet zo enthousiast van zou worden als hij een vriendschap met een vrouw aan zou gaan. Ik begrijp het dus wel.
Nou dit vind ik echt fout! Als je al eerder gezegd had; zo leuk die en die van vroeger heeft me geappt etc dan had je man geen reden gehad om zo te reageren en nu des te meer. Ik denk dat je best vrienden kan zijn, maar wel open en eerlijk.
Mijn man en ik zijn van mening dat vriendschappen met het andere geslacht best kunnen mits we daar beide wel open en eerlijk over zijn. Zou ik er bij toeval achterkomen dat mijn man contact heeft met een andere vrouw zonder dat hij mij dit heeft laten weten dan zou ik dat niet op prijs stellen. Het zou me achterdochtig en onzeker maken. Andersom trouwens net zo. Mijn man is niet jaloers aangelegd maar als ik zonder zijn medeweten contact zou hebben met een andere man dan zou hij net zo reageren als jouw man.