Tja je leven zal natuurlijk wel veranderen. Hoe meer kinderen hoe minder aandacht er per kind is. Je oudste zal zelfstandiger moeten worden. En met 3 fietsten ze hier zelf mee op de eigen fiets... Alleen bij drukke of lange stukken achterop. En bij uitstapjes had ik niet eens meer een wagen mee op die leeftijd. Is natuurlijk ook wat ze gewend zijn. Naar de Efteling zal betekenen dat jij vaak alleen met baby staat te wachten terwijl papa met de andere 2 in de attractie gaat. En zwemmen met 3 zonder diploma wil eigenlijk.niet.
Precies dit. Er blijft minder aandacht over en daar moeten alle kinderen zich op instellen (en de ouders ook), anders zul je je continu overvraagd voelen. Ik heb op uitstapjes ook nooit een wagen mee, al sinds de middelste 2 was niet meer. Als ze moe zijn betekent dat dat we het wel gehad hebben. Dat we of even ergens gaan opladen, of naar huis gaan. Ik ben zelf niet zo'n fan van pretparken dus we zijn nog niet naar de Efteling geweest. We hebben een abonnement op de dierentuin, de botanische tuin en gaan regelmatig naar verschillende musea. Ik vind dat geschikte uitstapjes op die leeftijd en ook precies lang genoeg. Pretparken komen wel weer als de jongste er ook iets aan heeft. Net als met zwemmen.
@zwemmen. Mijn vriend werkt ploegen. Waardoor ik straks met de jongste op verwarmde dagen kan zwemmen terwijl hij dan het halen van de kinderen doet. Dan hebben we ook gelijk een extra momentje voor elkaar. De dingen die lastig zijn om met zijn allen te doen geven een mooie mogelijkheid voor 1 op 1 tijd.
Ik had geen meldingen meer gehad maar zie nu dat er nog meer reacties zijn! Bedankt allemaal! Voor nu blijft het bij twijfel nog een nee. Ik vind dit namelijk wel iets serieus en daar wil ik gewoon niet op gokken. Mijn man heeft precies hetzelfde als ik. Hij weet het ook gewoon echt niet. Wij zijn bijna 33 en 34. Het kan nog. Maar ook niet heel lang meer. We willen sowieso eerst een ander huis is de eerste conclusie. Dat willen we ook met 2 kinderen hoor. Maar hier zou geen ruimte voor een derde zijn. En mijn grootste euvel daarna is of ik voor mezelf ga kiezen of voor de kinderen. Zo voelt het althans. Voor de kinderen wil ik het niet. Ik wil ze de aandacht niet afnemen. Voor mezelf wil ik nog graag een kindje. Maar ik vind dat ook weer erg egoïstisch. Ik heb al 2 fantastische kinderen. Ik vind ook dat ik tevreden moet zijn. Maar ben ook weer bang dat ik spijt krijg als ik te lang wacht. En ik wil er ook geen 8 jaar verschil tussen hebben ofzo. En ons leven is eigenlijk al een chaos. Ik krijg de was en het huishouden nu al niet gedaan. Ik kan nu in mijn eentje al niet veel ondernemen met ze omdat ze nog zo klein zijn. Het gaat langzaam beter maar met een baby ben je weer terug bij af. Maar ik kan ook niet goed accepteren dat er nooit meer een kleintje bij zal komen. Dat de babytijd echt voorbij is. Dat dat allemaal niet meer terugkomt. Aargh ik kom er gewoon niet uit!
Iets te gekleurd misschien onze jongste is nu 4 weken en een enorme huilbaby. Vreselijk! We houden van haar vanzelfsprekend maar poeh wat hadden we het fijn en relaxed met twee al wat grotere kinderen. Maar ze word vanzelf groot denk ik dan maar....
Oei dat is wel even pittig ja! Ik heb er 2 gehad die veel huilden en weinig sliepen maar als ik aan de babytijd denk, denk ik vooral aan de leuke dingen gelukkig. Dat huilen ben je straks ook zo weer vergeten als het weer beter gaat. Maar voor nu is dat gewoon even heel erg k*t natuurlijk! Sterkte!
Iedereen zei dat je een derde er zo bij doet. Dat was hier echt niet zo. Onze derde huilde dag en nacht. En daardoor had ik het gevoel dat ik de andere twee geen aandacht kon geven. Na twee maanden kwamen we erachter dat hij het Kiss syndroom had. Dat was snel verholpen! Het is drukker, maar dat ben je met twee ook. Zeker als je andere twee ook jong zijn. En je komt als je alleen met ze weg bent net een paar handen te kort soms. Maar wij zouden het zo weer doen! Het is echt genieten, maar ook pittig/aanpoten. Hier was de oudste net 4 jaar toen de derde werd geboren.
Hier draaide de 3e wel moeiteloos mee met de rest van het gezin. Het was echt een enorme makkelijke baby. Nu hij bijna 2 is, heb ik mn handen vol aan hem, haha. Wat ik wel lastig vond is dat ik steeds mn aandacht moest verdelen. Als de jongste zijn flesje kreeg, was ik ondertussen ook met 1 van de andere 2 bezig.
Mijn man en ik hadden altijd al de wens voor 3 kindjes. Na 2 voelde het dan ook niet 'af'. Ons huis en auto hebben we ook gekocht met het idee van 3 kindjes in het achterhoofd. Voorbije jaren wel wat getwijfeld, vooral langs mijn kant. De oudste is een onstuimig en pittig juffrouwtje die nog baal snachts waller wordt en onze zoon is een kleine wervelwind.... Heb me dus vaak afgevraagd of dat derde nu echt wel nodig is? Inmiddels sinds enkele weken mama van 3 Dochtertjelief is wel pittiger dan ons zoontje als baby, dus ik ervaar het wel als zwaar. Maar er begint langzaam aan ritme in te komen. De lastige momenten zijn inderdaad diegene waarbij ze allemaal tegelijk aandacht vragen. Een baby in de lente/zomer is fijn want dan kan je de oudste kindjes veel buiten laten spelen. (maar dat heb je niet altijd te kiezen natuurlijk). De 2 oudsten van en naar school brengen is lastig. Na een lange schooldag zijn ze erg moe en chagrijnig, en dat in combinatie met een baby die niet graag vervoerd wordt (vindt wandelwagen/ draagdoek/draagzak maar niks helaas). Als de jongste 8 weken is kruip ik de fiets weer op (heb 2 fietsstoeltjes op een mamafiets en een degelijke fietskar voor 2 kindjes). Pretpark en zwemmen hebben we nog niet gedaan. Waar ik echt heel erg blij mee ben, is het leeftijdsverschil (oudste net 5 geworden, jongste is bijna 3). Ze zijn alletwee zo ontzettend trots en blij met hun zusje. En doordat ze wat ouder zijn kunnen ze redelijk goed hun plan trekken. Doordat ze beiden naar school gaan is er overdag ook meer rust voor de jongste (en voor mezelf). Ik scheel zelf trouwens 7 jaar met mijn zus en we hebben toch altijd heel veel aan elkaar gehad! Wij zijn blij met z'n vijfjes, maar het is zwaar. Maar hey: de babyperiode is tijdelijk he.
Ik denk steeds nee we doen het niet! En dan lees ik jullie verhalen en ga ik toch weer denken hoe leuk het zal zijn (en zwaar). Hier zou het sowieso ook pas gebeuren als we een nieuw huis hebben. In dit huis wil ik het gewoon niet. Zomers gaat het nog wel. Dan kunnen we naar buiten. Maar 's winters zitten we echt teveel op elkaars lip hier en ook geen ruimte voor alle spullen en kleding enz, ook voor ons zelf. Dan word ik gek denk ik haha. Maar mijn oudste is nu bijna 3. Dan zal hij wel op school zitten voor we eventueel een derde hebben. De tweede weet ik niet of die dan al op school zit. Lijkt me wel heerlijk om de derde dan even alleen te hebben als de andere op school zitten. @Lente1986 Wat vervelend dat je jongste niet graag vervoerd wordt! Even ongevraagd advies misschien maar heb je al eens aan een osteopaat ofzo gedacht? Misschien zit er iets niet lekker in haar lijfje van de geboorte nog? Wij hebben bij de eerste ook een osteopaat ingeschakeld omdat hij door merg en been hartverscheurend huilde. Bij ons heeft het niet geholpen, maar ik hoor zoveel verhalen dat het helpt bij andere mensen. Of valt het allemaal wel mee?
Osteopaat hebben we idd al een paar keer gedaan wegens erge onrust en urenlange krampen vanaf de geboorte (snelle bevalling waar ze behoorlijk van onder de indruk was - er zou idd vanalles vast gezeten hebben.. ) Dat is inmiddels wel beter (dankzij of ondanks osteopaat?) maar haar onvrede om vervoerd te worden blijft. Erg jammer want de 2 oudsten werden constant vervoerd in de draagdoek/zak wat ik erg gemakkelijk vond. Maar mss verandert dat nog; ik blijf alvast oefenen.
Dat hadden wij inderdaad zo gepland. En als de oudsten op school zitten kan ik ongestoord en op het gemak kroelen met de baby. Dus als je twijfelt zou ik zoals je zelf al aangeeft even afwachten. Als de wens voor een derde sterk genoeg is, zal die de kop nog wel opsteken
Ik vind het heerlijk met 3 kids. Oké eerlijk is eerlijk soms kan ik ze achter het behang plakken haha. Maar echt verschil was er niet. Mijn 2 oudste zijn wel al ietsjes ouder en schelen zich met de jongste 7 en 5 jaar. Dus die zijn al een stuk zelfstandiger . Maar ze helpen erg graag mee met alles bij de jongste . Enige onhandige vond en vind ik nog steeds dat het niet in alle auto's past qua Verhoger / stoeltje en dat veel dingen echt gericht zijn op max 4 personen. Zoals veel hotels en appartementen of aanbiedingen