Toch even wat meningen peilen. Ik zit met het volgende in mijn hoofd. Zal eerst even wat dingen op een rijtje zetten. Ben vanaf mijn 12 e rugpatient, onderste 3 wervels uiteindelijk vastgezet in 2011 . Twee fysiek zware zwangerschappen gehad, de maanden voor vastzetting. Dat was dus vanaf 8 weken na shannon haar geboorte heb ik geleefd op morfine, liggend in bed en kon met rollator stukje lopen. Na vastzetting ging het beter, in 2012 begonnen met opleiding, die gehaald binnen 1 jaar i.p.v. de normale 1,5 jaar. Ik heb nu een oproepkracht contract waar ik mijn stage deed en werk 1 dag in de 2 a 3 weken omdat er geen werk genoeg is en ze aan het fuseren zijn. Nu is mijn rug weer zoveel slechter, eigenlijk voornamelijk mijn SI gewricht is overbelast en ontstoken en dat komt o.a. doordat het SI gewricht de schokken op moet vangen die mijn onderrug niet meer kan opvangen. Dat een dag werken bijna niet te doen is. (lees:ik ben daarna min. 1 dag uitgeschakeld) . Mijn man is nu ook thuis dus die kan het dan opvangen , maar als hij weer gaat werken valt dat dus weg. Ik heb vanaf Shannon haar geboorte dus niet echt "tijd"voor haar gehad het was operatie, revalidatie, opleiding. ze word in dec. 3 jaar. Ik heb sinds 2011 een wajong uitkering op mijn rug dus gelukkig kan ik ook wel wat naar mijn lijf luisteren en heb ik dus een uitkering. Ik heb mijn werk de keuze gegeven vanaf Januari of 16 uur op contract of niet want 1 x per 2 a 3 weken werken kan niet i.v.m. kinderdagverblijf als de teller qua al gewerkte uren dat jaar op 0 staat. Nu kan mijn lichaam het werken nu dus eigenlijk niet aan en heb ik ook al een wijziging aangegeven bij UWV, daar heb ik nog geen oproep van, weet dus nog niet wat daaruit komt qua max. uren etc. Ik heb ook uitgerekend wat het verschil is in maandinkomen als ik werk die 16 uur per week en als ik thuis blijf en kinderen dus niet naar kdv hoeven . dat verschil is 40 euro per maand ongeveer. Dus mijn man zegt, schat waarom niet je lijf de kans geven om weer wat op te krabbelen (voor die overbelasting krijg ik nu spuiten voor in SI gewricht en lopen is enige wat de pijn verlicht), tegelijk heb je dan ook nog een "jaar" met Shannon hebben tot ze naar school gaat. Ik vind het in mijn hoofd een hele moeilijke stap want ik wil heel graag werken en heb zoiets van ja nu heb ik misschien iets en schaam me ook wel een beetje dat ik dan helemaal op mijn uitkering leun , ook al heb ik die niet voor niets natuurlijk. Maar aan de andere kant denk ik als ik nu het lichaam weer kan krijgen tot hoe goed het ging tijdens mijn opleiding heb ik niet meer altijd pijn misschien en kan ik na dec 2014 ook gewoon 3 dagen werken en kan ik nu nog een jaar met mijn dochter doorbrengen . (als ik nu dus 2 dagen werk kan ik dus 4 dagen sowieso niets meer als heen en weer school en beetje zorgen ) . Wat zouden jullie doen?? Ik hoop dat het een beetje duidelijk is..
Wat voor werk doe je want dat maakt natuurlijk wel veel verschil. Voor 40 euro in de maand zou ik niet gaan werken en alle stress die daar bij komt met kinderen halen en brengen. Dat zou ik met een gezond lijf al vinden laat staan met jouw rug. Volgens mij weet je het zelf ook al wel maar is de stap nog groot om te nemen.
Ik doe de financiele administratie. Dus computerwerk, heb gelukkig wel de vrijheid om even te lopen wanneer ik wil. Maar omdat ik dus zo weinig werk ligt de werkdruk wel aardig hoog nu op die dagen. doe de volledige administratie van die 2 a 3 weken van 2 bv's in die dag. Inboeken/bankboeken/vaak facturen en personeelsdingen. Dus ga ook niet teveel lopen.
Denk aan jezelf en vooral aan jouw gezondheid, maar ook aan jullie gezin. Als ik jou was zou ik stoppen met werken, tot rust komen en kijken of er nog meer manieren zijn voor verbetering (fysio, fysiosport, etc.) en daarna kijken naar een leuk vrijwilligersbaantje! Nu faal je niet, je zou pas falen als je er straks niet meer voor je gezin bent. Ik vind je stoer!!!!
Ik zou lekker die rust nemen nu het kan. Je hebt idd niet voor niks die wajong, dus probeer je daar niet te schuldig over te voelen. In een jaar tijd kan je goed opknappen. Ik snap dat je hoofd nu al toe is aan werken, maar je lichaam moet dat ook zijn. Daarbij wat je zelf ook zegt, je dochter gaat volgend jaar fulltime naar school, ik zou nog even lekker genieten van die extra tijd met haar zolang je haar nog thuis kan houden. Ze groeien al zo snel op
dank jullie . Jullie nemen wel een hele hoop schuld gevoel weg zo. Ik wil niets liever als "gewoon"leven, maar wil ook er kunnen zijn en even spelen met de kids en niet kortaf en niet kunnen spelen door de pijn. qua sport /fysio dat mag pas als si gewricht weer helemaal rustig is en dan met mate. De allerlichtse buik en rugspier (core)oefeningen hebben het nu erger gemaakt, Lopen mag wel altijd.
Je hebt maar 1 rug! Wat helpt het dat je die naar de knoppen zou werken en dat je dan binnen een jaar ofzo terug een operatie moet ondergaan? En dan terug maanden of tijden mag gaan revalideren? Of dat het misschien nooit meer goed komt? Ik zou voorlopig rustig aan doen, je rug sparen ... Uit je verhaal begrijp ik dat je in de zorg werkt. Kan je daarbinnen - nadat je rug terug een pak beter is! - niks van kantoorwerk vinden? Of alleszins iets dat minder belastend is voor je rug? Of je terug omscholen? Maar ik zou je rug dus eerst rust gunnen en pas weer beginnen rondkijken naar iets als je dochter naar school gaat over een jaar. Zeker als je wel degelijk eventueel recht hebt op een uitkering.
ik krijg een wajong uitkering. ik werk niet in de zorg. bedoelde de zorg voor de kinderen. hihi. Mijn rug komt nooit meer helemaal goed, dat weten we al. Ik zal vaak pijn hebben, alleen zit er een verschil in heel veel pijn en dagelijkse pijn. Ik zie dat iemand in de poll aangegeven heeft dat zij(of hij) zou gaan werken. Ik hoop dat diegene nog even zou kunnen verduidelijken waarom ze die keuze zou maken ?